Sytuacje psychologicznie trudne
w położnictwie
Niepłodność
niemożność zajścia w ciążę po roku
utrzymywania stosunków płciowych
bez użycia środków
antykoncepcyjnych.
Światowa Organizacja Zdrowia
uznała niepłodność za chorobę
cywilizacyjną.
Niepłodność
Bezpłodność- niemożność zajścia w
ciążę
Niepłodność - niemożność
donoszenia ciąży
Niepłodność
Około 20-25% osób doświadcza
problemów związanych z prokreacją
(Kamienieczna i in.,2003)
W Polsce około 1,5 mln par ma
problemy z płodnością
(Klimek,1995)
Niepłodność
Przyczyny:
- wiek
- zaburzenia hormonalne.
- styl życia,
- nadmierny wysiłek fizyczny,
- zaburzenia odżywiania,
- nadużywanie alkoholu
- stres
Niepłodność
Najczęstsze przyczyny niepłodności u kobiet
to:
- brak jajeczkowania, czyli owulacji,
- niedrożne jajowody,
- mięśniaki w macicy;
- częste zapalenia szyjki macicy;
- alergia na nasienie partnera;
Niepłodność
U mężczyzn
-
zaburzenia w funkcjonowaniu układu
moczowo-płciowego
-
palenie papierosów
-
nadużywanie alkoholu
-
przewlekły stres
-
wdychanie szkodliwych chemikaliów
podczas pracy.
Czy niepłodność może mieć podłoże
psychologiczne?
Niepłodność
Niepłodność psychogenna
występuje gdy u pary małżeńskiej
nie znajduje się żadnych
organicznych dysfunkcji ani patologii
przy stosowaniu dostępnych metod
diagnostycznych (Fischer,1957)
Niepłodność
Konsekwencją takiej definicji było w
latach pięćdziesiątych i
sześćdziesiątych uznanie 1/3
przypadków niepłodności za
psychogenne
Warunki niezbędne do rozpoznania
niepłodności psychogennej
1.obecność w nasieniu prawidłowej liczby
plemników o dobrej ruchliwości
2.wykluczenie organicznego podłoża
niepłodności(niezbędne kompleksowe
badanie ginekologiczne)
3.obecność specyficznych emocji, lub cech
charakteru, które mogą wpływa na
zaburzenia płodności
(Karahasanoglu, Barglow, Growe,1972)
Warunki niezbędne do rozpoznania
niepłodności psychogennej
1.
Zaangażowanie się partnerów w
aktywność seksualną
2.
Niechętna postawa wobec rodzicielstwa,
jednego, lub obojga partnerów
3.
Możliwe jest wskazanie mechanizmu,
który uniemożliwia zajście w ciążę
pomimo deklarowanego pragnienia
dziecka (np. braku wytrysku nasienia)
(Mai,1972)
Przyczyny niepłodności opisywane
przez psychoanalityków
Niepłodność psychogenna jako
„psychologiczny konflikt, żeglujący
pod flaga ginekologiczną”
( Karl Menninger, 1943)
Przyczyny niepłodności opisywane
przez psychoanalityków
Problemy z akceptacją własnej płci
Niedojrzała osobowość
Osobowość męsko agresywna u kobiety
Ambiwalentny stosunek do ciąży i
rodzicielstwa
Podświadomy strach przez ciążą
Problem wyboru między karierą a
macierzyństwem
Przyczyny niepłodności opisywane
przez psychoanalityków
Uważano że w wyniku konfliktu
pomiędzy pragnieniem dziecka, a
obawami przed jego urodzeniem
występuje hamowanie jednego, lub
kilku mechanizmów potrzebnych do
zapłodnienia
Niepłodność
To były tylko hipotezy...
nie potwierdzone badaniami
W ostatnich czasach większość badaczy
odrzuca psychoanalityczne wyjaśnienia
niepłodności, podtrzymano jednak tezę,że
osoby doświadczające problemów z
płodnością charakteryzują się
specyficznymi cechami osobowości.
Niepłodność
Cechy osobowości występujące u osób z
zaburzeniami płodności:
introwersja
tendencja do wycofywania się
poczucie winy
tendencja do zamartwiania się
skłonność do stanów lękowych i
depresyjnych
(Kowalski,1996, Skrzypczak,1997 i inni)
Niepłodność
Badanie S.Fassino (2002)
Osoby badane podzielono na trzy
grupy:
pary ze zdiagnozowaną
niepłodnością psychogenną
pary z niepłodnością organiczną
grupa kontrolna pary bez problemów
z płodnością
Niepłodność
Wyniki:
W grupie osób z psychogenną niepłodnością
Wysoki poziom „unikania urazu” objawiający się
-
tendencją do ostrożności w zachowaniu
-
lękiem przed porażką
-
łatwym wycofywanie się z podejmowanych
działań, pasywnością
-
brakiem poczucia bezpieczeństwa
-
skłonnością do reagowania stanami lękowymi i
depresyjnymi w sytuacjach trudnych
Niepłodność
Lęk, niskie poczucie własnej wartości,
czy obawa przed zranieniem mogą
negatywnie wpływać na
funkcjonowanie układu nerwowego
odpowiedzialnego za regulację
cyklów biologicznych
Niepłodność
Wg Fassino
Syndrom „unikania urazu” jest skorelowany
z niskim poziomem serotoniny w mózgu
Niski poziom serotoniny obniżenie
popędu płciowego
Mniejsze zaangażowanie emocjonalne
Mniejsza satysfakcja ze współżycia
Mniejsza ilość stosunków
Niepłodność
Niski poziom serotoniny jest związany
także z występowaniem depresji(Mazurek,
Kiejna,1996)
Depresja wpływa często na zaburzenia
poziomu hormonów i rozregulowanie
mechanizmów odpowiedzialnych za rytmy
biologiczne człowieka (Gierdalski,2000)
Niepłodność
Zagrożenie które niosą
psychologiczne teorie niepłodności
Niebezpieczeństwo obarczania
niepłodnych osób winą za istniejące
problemy z poczęciem, czy
donoszeniem ciąży(Greil,1997)
Niepłodność
W ostatnich latach mniejszą wagę
przywiązuje się do teorii
psychoanalitycznych, a większa do
teorii związanych ze stresem
(przenoszą odpowiedzialność z
człowieka na środowisko)
W jaki sposób stres wpływa na
płodność?
Niepłodność
Niepłodność jako zaburzenie związane ze
stresem (psychosomatyczne)
Mechanizm
Wydarzenie stresowe
- pobudzenie osi podwzgórze-przysadka-
nadnercza
-
zwiększenie poziomu kortyzolu,
adrenaliny,dopaminy
-
zwiększenie poziomu prolaktyny
(Skrzypczak,1997)
Niepłodność
Wysoki poziom prolaktyny powoduje
zaburzenia cyklu miesiączkowego i
zwiększa prawdopodobieństwo
poronienia (Arck, 2001)
Niepłodność
Zanik owulacji u kobiet
przebywających w obozach
koncentracyjnych (Leiblum, 1988)
Wpływ stresu związanego z sesją
egzaminacyjną na cykl
miesiączkowy
Niepłodność
Silny stres związany z wybuchem
prochowni w Paryżu w 1977 roku
spowodował jednoczesne
wystąpienie 62 poronień
(Szarejko,1977)
Niepłodność
Zaburzenia prokreacji ,które mogą
być związane ze stresem
U kobiet:
- oziębłość płciowa
-
zaburzenia orgazmu
-
pochwica
-
cykle bezowulacyjne
Niepłodność
Zaburzenia prokreacji ,które mogą być
związane ze stresem
U mężczyzn:
-Impotencja
- Zaburzenia ejakulacji
- Obniżona jakość nasienia
- Zmniejszenie ilości wydzielanego
testosteronu
Inne hipotezy psychologiczne dotyczące
niepłodności
-
zbyt duża presja otoczenia,
-
blokada psychiczna,
-
negatywne nieuświadomione emocje
-
trudne relacje z matką,
-
lęk przed ojcem
-
podświadomy lęk przed dorosłością,
-
nieuświadomiony konflikt w małżeństwie,
(wątpliwości, czy para tak naprawdę chce być
razem,)
-
lęk przed utratą pracy, i pogorszeniem statusu
materialnego.
Następstwa diagnozy i leczenia
niepłodności
Małżeństwo i posiadanie dzieci to
ważne aspekty w rozwoju o
samorealizacji wielu osób
Niepłodność
Tylko 5% małżeństw świadomie
planuje i wybiera bezdzietność
(Bidzan,2006)
U pozostałych im większa potrzeba
zostania rodzicami, tym większa
frustracja gdy pojawiają się problemy
z prokreacją
Psychologiczne aspekty leczenia
niepłodności
Badanie Freemana (1985)
48% kobiet poddających się leczeniu
metodą in vitro określiło
bezpłodność jako najgorsze
doświadczenie w ich życiu
Psychologiczne aspekty leczenia
niepłodności
Stres związany z leczeniem
niepłodności jest porównywalny do
stresu po rozpoznaniu choroby
nowotworowej, tylko stres związany
z zachorowaniem na AIDS jest
określany jako większy
Psychologiczne aspekty diagnozy i
leczenia niepłodności
Etapy reakcji emocjonalnej na diagnozę
niepłodności
1.Szok, zaskoczenie, zaprzeczenie „dlaczego ja?”
2.Gniew, złość, poczucie winy u niepłodnego
partnera
4.Izolacja w małżeństwie i od innych osób ,które są
źródłem wparcia społecznego i od osób
posiadających małe dzieci
5. Żałoba po stracie niezaistniałego dziecka
6.Akceptacja niepłodności (wybór metody leczenia
lub alternatywnych planów życiowych)
Psychologiczne następstwa diagnozy
niepłodności
Kompleks „kobiety
niepełnowartościowej”
- pojawiające się problemy medyczne jako
sygnał, że organizm kobiety nie
funkcjonuje prawidłowo
- poczucie że zmniejszają się szanse na
posiadanie dziecka.
- podwyższenie ogólnej pobudliwości i
zwiększenie występowania reakcji
lękowych, bądź depresyjnych
Psychologiczne następstwa diagnozy
niepłodności
-
utrata zainteresowania codziennymi zajęciami,
- depresja,
- napięte kontakty z rodziną, partnerem,
kolegami. - trudności w myśleniu o czymś innym
niż niepłodność,
- wysoki poziom niepokoju,
- zmniejszona wydolność do wykonywania zadań,
- trudności z koncentracją
- zaburzenia snu, zmiany apetytu (wzrost lub
obniżenie),
- nadużywanie leków i alkoholu.
Psychologiczne następstwa diagnozy
niepłodności
-
myśli o śmierci lub samobójstwie,
-
społeczna izolacja
-
pesymizm,
-
poczucie winy lub bezwartościowości.
-
uczucie zgorzknienia a nawet złości
-
uczucie osamotnienia,
-
wstyd dzielenia się własnymi problemami z innymi.
-
kobieta przeżywa żal za utratą doświadczeń ciąży i porodu,
-
ulegają zniszczeniu plany małżeńskie i życiowe,
Jak diagnoza i leczenie niepłodności
wpływa na relacje w małżeństwie?
Psychologiczne następstwa diagnozy
niepłodności
Zmiany w układzie partnerskim:
smutek - nadzieja,
poczucie winy:
wzajemne zrozumienie -
oskarżanie.
Seksualność, traci elementy
satysfakcji i staje się tylko
narzędziem do poczęcia dziecka.
Psychologiczne następstwa diagnozy
niepłodności
Cykliczność zmian
uwarunkowana przebiegiem zmian
fizjologicznych w organizmie kobiety,
prowadzi do skrajnych wahań nastrojów:
od nadziei i euforii (na początku cyklu lub
procedury)
do frustracji i depresji (w przypadku
niepowodzenia).
Ważne z punktu widzenia
psychologii wydarzenia w leczeniu
niepłodności
- podjęcie decyzji co do rozpoczęcia
i metod leczenia,
- podjęcie decyzji o zakończeniu
leczenia,
- podjęcia decyzji o adopcji
Psychologiczne konsekwencje
nieskutecznego leczenia niepłodności
- obniżenie samooceny,
- poczucie bezradności,
- depresja,
- osłabienie relacji interpersonalnych,
- kryzysy małżeńskie,
- problemy seksualne,
- obsesyjne myśli,
- stosowanie rytuałów mających pomóc w
prokreacji,
- kryzys wiary
Przewodnik po niepłodności
forum ginekologiczne
Rady dla bliskich…
- Nie powtarzaj „wyluzuj się”
- Nie mów „Być może Bóg nie chce byście mieli
dzieci”
- Nie strój ironicznych żartów na temat
niepłodności
Czy wy nie umiecie TEGO robić ?”
-
Nie narzekaj na swoje dolegliwości ciążowe
-
Jeśli jesteś w ciąży zastanów się czy twoje
towarzystwo nie będzie przykre dla kobiety
niepłodnej
-
nie udawaj eksperta
„Po tym jak adoptujesz dziecko
łatwo zajdziesz w ciążę”
- nie umniejszaj wagi problemu
”Nie wyobrażasz sobie jak Ci
dobrze, że możesz dłużej spać,
swobodnie podróżować…”.
- przede wszystkim słuchaj,.
- jeśli chcesz pomóc, spytaj, czego
potrzebują.
- nie spiesz się z wygłaszaniem rad
i formułowaniem osądów.
Zrozumienie wymaga cierpliwego
słuchania.
-uszanuj ich decyzje.
- nie oczekuj, że para z problemami
z płodnością będzie chętnie
uczęszczać na chrzciny czy
świętować następną ciążę w
rodzinie.
Ciąża urojona
brak miesiączki,
somatyczne zmiany w narządach
płciowych
przekonanie o istnieniu ciąży
przekonanie to jest odporne na
wszelkie perswazje i argumenty
przemawiające przeciwko ciąży
Ciąża urojona
Przyczyny występowania:
nadwartościowa relacja problemu
ciąży w stosunku do innych sfer
życia.
najczęściej u kobiet bezdzietnych
bardzo pragnących dziecka
Ciąża urojona
Psychoterapia mało skuteczna,
Konieczne leczenie farmakologiczne
psychiatryczne, przy współpracy z
ginekologiem- leki
przeciwdepresyjne i przeciwlękowe
Ciąża wysokiego ryzyka
Ciąża wysokiego ryzyka to ciąża w
wyniku której matka, płód, lub
noworodek, znajdują się lub będą
znajdować się w sytuacji
zwiększonego ryzyka
zachorowalności, lub umieralności
przed i po porodzie
(Berkow i Flether,1995)
Ciąża wysokiego ryzyka
Czynniki ryzyka
Biologiczne
Psychologiczne
Społeczne
Ciąża wysokiego ryzyka
Czynniki społeczne
Wiek
Tryb życia
Sytuacja finansowa
Dostępność do opieki zdrowotnej
Ciąża wysokiego ryzyka
Czynniki psychologiczne
stabilność relacji z partnerem i otoczeniem
uwarunkowania decyzji o posiadaniu
dziecka
wsparcie na jakie ciężarna może liczyć
stan emocjonalny kobiety
jej sposób radzenia sobie z sytuacjami
trudnymi
Ciąża wysokiego ryzyka, ze względu
na stan zdrowia kobiety, lub dziecka.
Czynniki biologiczne
-choroby występujące u matki przed
poczęciem
-zaburzenia powstające w czasie
trwania ciąży
Ciąża wysokiego ryzyka
Choroby występujące u matki przed
poczęciem np. wada serca
Wcześniejszy kontakt z chorobą ułatwia
przystosowanie się do przebiegu choroby
w ciąży
Wiedza o ograniczeniach związanych z
chorobą sprzyja modyfikacji trybu życia w
ciąży
(Bielawska-Batorowicz, 1990)
Ciąża wysokiego ryzyka
Zaburzenia powstałe w czasie trwania ciąży np.
cukrzyca ciążowa
Zagrożenie, którego wystąpienia kobieta nie
przewidywała
Zaburzony proces adaptacji do ciąży
Nie jest się w ciąży takiej jak tysiące kobiet, tylko
w ciąży wysokiego ryzyka
Częste badania lekarskie hospitalizacje jako
nowość
Lęk o przebieg ciąży i sposób jej zakończenia
Ciąża wysokiego ryzyka
Reakcje kobiet gdy ciąża okazuje się by
ciążą wysokiego ryzyka
–pozytywne
Optymizm i wiara w pozytywne
zakończenie ciąży
Nadzieja na pokonanie choroby
Przekonanie o takich samych szansach na
macierzyństwo jakie mają inne kobiety
Ciąża wysokiego ryzyka
Reakcje kobiet gdy ciąża okazuje się by
ciążą wysokiego ryzyka
-negatywne
Depresja
Osłabienie zaufania do swoich
macierzyńskich predyspozycji
Obniżenie poczucia własnej wartości
Poczucie winy
Złość odczuwana wobec zdrowych kobiet
Ciąża nieplanowana
Jak wynika z danych WHO, każdego
dnia w skali światowej
mamy do czynienia z 500 tys. ciąż
nieplanowanych, z których
250 tys. to ciąże niepożądane.
Ciąża nieplanowana
Aspekty biologiczne
Aspekty psychologiczne
Aspekty społeczne
Ciąża nieplanowana
Aspekty biologiczne
Nieprzygotowanie organizmu do
ciąży
Niewyeliminowanie czynników
zagrażających ciąży(papierosy,
alkohol, promieniowanie rtg)
Opóźnione objęcie opieką lekarską
Ciąża nieplanowana
Aspekty społeczne
sytuacja zawodowa
sytuacja materialna
jakość relacji społecznych
Ciąża nieplanowana
Aspekty psychologiczne
stopień dojrzałości obojga partnerów
do podjęcia roli rodzica
jakość relacji w związku
Ciąża nieplanowana
-
przy braku silnego zaangażowania obojga
partnerów może doprowadzić do rozpadu
związku i samotnego macierzyństwa
- powoduje przewartościowanie stawianych sobie
celów
- może traktowana jako kres planów życiowych
- szczególnie trudna w przypadku osób uczących
się, lub w złej sytuacji finansowej
- zagrożona ryzykiem aborcji, lub przekazaniem
dziecka do adopcji
Ciąża nieplanowana
U większości kobiet z nieplanowaną ciążą, po
wstępnym zaskoczeniu i przerażeniu, następuje
proces emocjonalnej adaptacji od rodzicielstwa
, przygotowań do przyjęcia dziecka i
nawiązywania więzi z dzieckiem.
Pod koniec ciąży nie ma różnic w natężeniu
więzi z dzieckiem, w ciąży planowanej i
nieplanowanej
( Bielawska-Batorowicz,2006)
.
Młodociane matki
Za młodociane matki uważamy
kobiety, które zaszły w ciążę i (lub)
urodziły przed 18 r.
ż
Ciąża u osoby niepełnoletniej
Porody nastolatek wynosiły w 2001
ponad 7% ogólnej liczby porodów
Młodociane matki
Absolutna liczba urodzeń dzieci przez
nastolatki w Polsce systematycznie
obniża się
w 1990 r. wynosiła 44 tys.,
w 1995 r.- 35 tys.,
w 2000 r. - 27 tys.,
2004 - nieco ponad 20 tys.
Urodzenia żywe u kobiet
pomiędzy 12 a 19 rokiem życia
i
wiek
matki
liczba
urodzeń
żywych w
2000
liczba
urodzeń
żywych w
1999
liczba
urodzeń
żywych w
1998
12
2
-
1
13
9
10
7
14
50
59
62
15
318
346
305
16
1425
1427
1365
17
4003
4011
4091
18
8105
8308
9041
19
13859
14608
15541
Przyczyny ciąż młodocianych:
· dojrzałość fizyczna znacznie
wcześniej niż dojrzałość psychiczna
· wczesny wiek inicjacji seksualnej
· brak odpowiedniej edukacji
seksualnej
· patologia w zakresie środowiska
rodzinnego:
· rodzina rozbita,
· przemoc w rodzinie,
· brak wsparcia i zrozumienia w
rodzinie
· gwałt
Przyczyny ciąż młodocianych:
Prawie co piąta (19%)
dziewczyna odbyła stosunek
płciowy w wieku 15 lat lub
wcześniej;
wczesna inicjacja seksualna
częściej występowała u
dziewcząt w mieście (20%) niż
na wsi (12%);
Przyczyny ciąż młodocianych:
Wśród dziewcząt w wieku 18 lat kończących szkoły
ponadgimnazjalne
prawie połowa rozpoczęła współżycie seksualne;
wśród dziewcząt, które odbyły inicjację
seksualną: co ósma miała trzech lub więcej
partnerów seksualnych,
w czasie ostatniego stosunku płciowego co
dziesiąta nie stosowała żadnej metody
zapobiegania ciąży,
a połowa korzystała z metod o małej
skuteczności.
Reakcje nastolatek na
informację o ciąży
- lęk, przerażenie
- poczucie winy,
- depresja myśli samobójcze
- zaprzeczanie
- radość z powodu zajścia w ciążę,
związana z posiadaniem
wyidealizowanego obrazu
macierzyństwa”
Ciąża u nastolatki-zagrożenia
większe ryzyko powikłań w czasie ciąży i porodu
rzadsze korzystanie z opieki medycznej w ciąży
częstsze palenie papierosów, spożywanie alkoholu.,
używanie narkotyków
czasem podejmowanie prób przerwania ciąży poprzez
spożywanie różnego rodzaju trucizn, upadki z dużych
wysokości itp
zaburzenia psychologiczne, czasem próby samobójcze
Skutki przedwczesnego
macierzyństwa:
-
zakończenie edukacji szkolnej na
wcześniejszym etapie ( szczególnie przy
braku wsparcia ze strony rodziców)
- zaburzenia psychologiczne
- konflikty rodzinne,
- przemoc w rodzinie
- dzieci młodocianych matek bardziej
narażone na na niedożywienie,
zaniedbanie, przemoc
Ciąża u nastolatki
Badanie nastoletnich matek M. Kościelskiej
(1998)
Wnioski:
Dziewczęta pochodziły z rodzin z
„zaburzonymi relacjami”
Były to rodziny z problemem
alkoholowym,rozbite, często z rodzin gdzie
rodzice nie interesowali się przeżyciami i
problemami nastoletnich córek
Ciąża u nastolatki
podjęcie aktywności seksualnej miało charakter
instrumentalny(poszukiwanie kogoś bliskiego,
atrakcyjnego, zwrócenie uwagi rodziców na
siebie)
badane nie większości nie brały pod uwagę
zajścia ciążę
tylko nieliczne stosowały antykoncepcję
miały nierealistyczne oczekiwania wobec
partnera i mgliste wyobrażenie związku
ciąża, o której dowiadywały się późno(3-5
miesiąc) była dla nich szokiem
Ciąża u nastolatki
Okres ciąży był dla nich okresem trudnym
emocjonalnie
pojawiały się obawy przed odrzuceniem ze
strony rodziców,partnera, rówieśników,
lęk przed porodem, przed niesprawdzeniem
się w roli matki
relacje z ojcem dziecka często okazywały
się przypadkowe, niestabilne
pojawiała się konieczność zmiany planów
życiowych
Ciąża u nastolatki
Mimo nacisku otoczenia, i barku
zainteresowania partnera
zdecydowały się na kontynuację
ciąży podając prawne zdrowotne czy
religijne uzasadnienia
Ciąża u nastolatki
Wg Kościelskiej samodzielnie
podjęta decyzja co do
kontynuowania ciąży, była przyczyną
wzrostu u tych dziewcząt poczucia
odpowiedzialności i szybszego
dojrzewania psychicznego
Ciąża u nastolatki
Ciąża jest ważnym elementem
rozwoju osobowego kobiety, i także
u nastolatek może mieć pozytywne
następstwa
Późne macierzyństwo
Co dziesiąte dziecko rodzi kobieta
około 40 r.ż.
W ciągu ostatnich 10-15 lat podwoiła
się liczba porodów u kobiet w wieku
30-44 lat. Z tego około 1/4 to kobiety
rodzące swoje pierwsze dziecko.
Późne macierzyństwo
Odkładanie macierzyństwa do czasu
-
ukończenia studiów,
-
zrobienia kariery
-
osiągnięcia odpowiednio statusu finansowego
-
Strach przed zmianami jakie przyniosą
narodziny dziecka
- kolejna ciąża w przypadku dorastających dzieci,
aby zapobiec syndromowi pustego gniazda”
- długotrwałe leczenie się z powodu niepłodności
- moda na późne macierzyństwo
Późne macierzyństwo
Dojrzałe macierzyństwo daje
kobiecie możliwość "odmłodzenia
się".
Późne macierzyństwo
Niebezpieczeństwa związane z
późnym macierzyństwem:
zwiększone ryzyko wystąpienia wad
rozwojowych u dziecka
podwyższone prawdopodobieństwo
wystąpienia powikłań w ciąży
(cukrzyca, nadciśnienie, poronienie)
Późne macierzyństwo
66-letnia
Adriana Iliescu po wielu latach
leczenia, po zapłodnieniu in vitro,
została matką.
Córeczka - Eliza Maria, była jednym z trojga
poczętych dzieci, jednakże dwójka z nich
obumarła w czasie trwania ciąży. Aby
uratować życie dziewczynki, lekarze
zdecydowali się na sztuczne wywołanie
porodu siedem tygodni przed terminem
Lepiej za wcześnie, czy zbyt późno
zostać matką?
Ciąża po zastosowaniu technik
wspomaganego rozrodu-aspekty
psychologiczne
Grupa różnorodnych metod
terapeutycznych, mających na celu
uzyskanie ciąży, z pominięciem
jednego, lub kilku etapów
naturalnego rozrodu
Ciąża po zastosowaniu technik
wspomaganego rozrodu-aspekty
psychologiczne
Największą akceptację wśród
niepłodnych par mają metody które
gwarantują genetyczną więź
rodziców i dziecka
ograniczają do minimum ingerencję
w naturalne procesy
( Bielawska-Batorowicz,2006)
Ciąża po zastosowaniu technik
wspomaganego rozrodu-aspekty
psychologiczne
Zarzuty stosowane wobec metod
naturalnego rozrodu:
- nienaturalność
- oderwanie prokreacji od aktu seksualnego
- brak więzi pomiędzy dawcami gameta
niepłodnymi osobami
- nieakceptowane metody pozyskiwania
gamet
Ciąża po zastosowaniu technik
wspomaganego rozrodu-aspekty
psychologiczne
- ograniczona dostępność metod
(bariery finansowe)
- kwestia anonimowości dawców
komórek rozrodczych i tożsamości
dzieci
(Bielawska, Batorowicz,2004)
Akceptacja metod wspomaganego
rozrodu-badania psychologiczne
poziom wiedzy nie jest związany z
poziomem akceptacji technik
wspomaganego rozrodu
osoby określające siebie jako
angażujące się w praktyki religijne
ujawniały taki sam poziom
akceptacji jak osoby mniej religijne
Akceptacja metod wspomaganego
rozrodu
Kobiety zdecydowanie częściej
akceptują techniki wspomaganego
rozrodu niż mężczyźni
Zapłodnienie in vitro
- 1944 r. dr John Rock z uniwersytetu
Harvarda prawdopodobnie po raz
pierwszy dokonał sztucznego
zapłodnienia ludzkiej komórki jajowej
poza organizmem matki,
-
Psychologiczne aspekty metody
„in vitro
1978 roku w Anglii pierwsze dziecko w wyniku
zapłodnienia pozaustrojowego
przeprowadzonego przez dwu Anglików: R. G.
Edwards”a i P. Steptoe”a.
Psychologiczne aspekty metody „in
vitro”
Kobiety w ciąży po IVF w porównaniu z
ciężarnymi, które zaszły w ciążę metodą
naturalną
przeżywają większa satysfakcję z powodu zajścia
w ciążę
wykazują w początkowym okresie ciąży silniejszy
niepokój i liczniejsze obawy o stan zdrowia swój i
dziecka
Psychologiczne aspekty metody
„in vitro”
Kobiety w ciąży po IVF w porównaniu z ciężarnymi,
które zaszły w ciążę metodą naturalną
rzadziej nawiązują wewnątrzmaciczny kontakt z
dzieckiem
mniej przygotowują się do przyjścia dziecka na
świat (mechanizm obronny silna więź-cierpienie
w przypadku straty ciąży)
spodziewają się dziecka, które może sprawiać
trudności wychowawcze
(C. A.Mcmahon,1999)
Niepowodzenie IVF
Procedury medyczne związane z IVF
są bardzo obciążające dla kobiet,
dlatego niepowodzenie zwłaszcza po
pierwszym zabiegu jest przeżywają
bardzo dotkliwie.
Podobnie do żalu przeżywanego po
poronieniu( Greenfeld,1988)
Niepowodzenie IVF
Po nieudanym IVF u kobiet i ich partnerów:
wzrasta poziom niepokoju i depresji
objawy są silniejsze w tych parach które po
nieudanym IVF stosują strategię unikania,
polegającą na udawaniu niezauważania
problemu
Partnerzy nie otrzymują potrzebnego
wsparcia i czują się odpowiedzialni nie
tylko za doznanie niepowodzenie, ale i za
złe samopoczucie drugiej osoby
Poronienie
Poronienie
Poronienie to oddzielenie się
elementów jaja płodowego w macicy
bez możliwości rozwoju płodu poza
macicą
-
poronienie samoistne
-
poronienie wywołane
Poronienie
Liczba poronień w Polsce(rocznie)
1990 r- 59 454
2002 r- 40 559
Ponad 100 kobiet dziennie roni swoje
dziecko.
Dane pochodzą ze strony
www.poronienie.pl
Poronienie
Poronienie jest dla kobiety sytuacja trudną
ponieważ:
w naszej kulturze nie ma tradycji
przeżywania żałoby po poronieniu(Brier,
1999)
często otoczenie nie rozumie zachowania
kobiety bo nie zdążyła powiadomić
bliskich o ciąży i trudno jej mówić o
stracie
Poronienie
Wg badań po poronieniu :
50- 80% kobiet przeżywa okres
żałoby (Lapple,1991)
Przeżywanie żałoby może trwać od
kilku tygodni o kilku lat.
Poronienie
Żałoba, jako stan psychologiczny,
odnosi się do każdego zdarzenia, w
wyniku, którego tracimy coś
ważnego
.
Etapy żałoby
1. szok,
2. zaprzeczanie
3. smutek
4. gniew
5. poszukiwanie znaczenia
6. apatia
7. pogodzenie się ze stratą
Poronienie
1.Etap szoku
odrętwienie uczuciowe
uczucie psychicznego sparaliżowania
brak płaczu
brak przejawiania jakichkolwiek
uczuć
Kobieta może sprawiać wrażenie, że
nie przeżywa żadnych uczuć
Poronienie
2. Etap zaprzeczania
- niedowierzanie w to co się stało
- objaw „pustego łona”- złudzenie
odczuwania obecności dziecka w macicy i
dolegliwości ciążowych
- objaw „pustych ramion”odczuwanie
obecności dziecka,słyszenie dziecięcego
płaczu,
- 0bjawy fizyczne:ból , uczucie ciężaru w
klatce piersiowej, wyczerpanie
Poronienie
3. Etap smutku
-
przeżywanie żalu
-
bólu po stracie
-
opłakiwanie śmierci dla dziecka
Poronienie
5. Etap gniewu
- chęć wykrzyczenia bólu
-
chęć zniszczenia czegoś
-
złość do siebie(poczucie winy)
-
złość na innych ludzi
-
złość do Boga
-
poczucie niesprawiedliwości i krzywdy
Poronienie
6.Etap
Pogodzenie się ze stratą
-
nadawanie sensu temu co się
wydarzyło,
-
(nikt nie chce uwierzyć że to co się
wydarzyło jest tylko okrutną
igraszką losu)
Poronienie
7.Etap apatii
-
znacznie zmniejszona wrażliwość na
bodźce emocjonalne i fizyczne.
-
obniżenie aktywności psychicznej i
fizycznej,
-
utrata zainteresowań,
-
zmniejszenie liczby kontaktów
społecznych,
-
anhedonia
Poronienie
8. Etap
Powrót do równowagi psychicznej
-
czas leczy rany
-
ból i żal powoli „wypalają się”
-
Pogodzenie się z własnym losem
-
wzrost zainteresowania sprawami
życia codziennego
Poronienie
Poronienie jest często sytuacją
traumatyczną dla kobiety ponieważ
-
często jest odczytywane jako utrata
poczucia kontroli nad własnym ciałem
-
budzi poczucie winy
-
powoduje lękowe myślenie jak ustrzec się
takiej sytuacji w przyszłości
Poronienie
Na przeżywanie nasilonego poczucia
winy narażone są kobiety:
Z niskim poczuciem własnej wartości
Z tendencją do przypisywania sobie
winy za wszelkie niepowodzenia
życiowe
Poronienie
Nasilone przeżywanie żałoby występuje u kobiet
które
nie mają jeszcze dzieci, a pragnęły dziecka
długo czekają na dziecko
przeżyły wcześniej straty ciąży
od początku ciąży identyfikowały się z rolą matki
miały już wcześniej problemy ze zdrowiem
psychicznym
mają złe relacje z mężem i małą ilość wsparcia
od bliskich
Poronienie
Przykre odczucia kobiet po poronieniu
są często potęgowane przez
nieprawidłowe reakcje personelu
medycznego.
Wg badań psychologicznych 1/3
kobiet które przeżyły poronienie
skarży się na niewrażliwość
personelu medycznego na ich
uczucia (Condon,1987)
Poronienie
Osoby opiekujące się pacjentką w szpitalu
popełniają wiele błędów jatrogennych, które
nasilają pogorszenie się jej stanu psychicznego
-
uznawanie poronienia za naturalny chociaż nie
pożądany sposób zakończenia ciąży
-
rutynowe postępowanie z pacjentką, która
straciła dziecko
-
poronienie jako mała strata, nie uprawniająca do
przeżywania długotrwałego żalu
-
podważanie statusu dziecka i kobiety jako matki
Poronienie
- postawa lekarzy którzy uważają, ze
są od leczenia a nie od pocieszania
- trudności w wyjaśnianiu pacjentce,
dlaczego doszło do poronienia
- obarczanie pacjentki
odpowiedzialnością za wystąpienie
poronienia
Jak wspierają Panie pacjentki po
poronieniu?
Jak rozmawiać z kobietą, która
poroniła(www.poronienie.pl)
1.nie należy bagatelizować wydarzenia
- „to jeszcze nie dziecko”
2.nie zmniejszać wagi doświadczenia
- to często się zdarza
3. nie próbować dawać pochopnych wyjaśnień:
- tak jest lepiej może dziecko urodziłoby się chore
4. nie udzielać rad:
-następnym razem bardziej na siebie uważaj
5. nie mówić:
- wiem co czujesz, jeśli same nie byłyśmy nigdy
w takiej sytuacji
.
Co można zrobić
1. wysłuchaj, jeżeli kobieta , która
poroniła chce mówić
2. wyraź swój żal i współczucie
3. spytaj czy czegoś nie potrzebuje,
zapewnij o swojej pomocy, jeśli zajdzie
taka potrzeba
4. jeśli pacjentka tego potrzebuje
posiedź z nią w milczeniu
Poronienie
W rozmowie z mężem pacjentki, należy
zwrócić uwagę na:
- etapy żałoby , które będą występować
u w związku z poronieniem
- pozwolenie kobiecie przeżyć okres
żałoby, nie próbować go skracać
- nie unikanie rozmów o tym co się
stało
Trudne daty dla kobiety która
poroniła:
- dzień w którym miło miejsce
poronienie i kolejne rocznice tego
dnia
- dzień przewidywanego terminu
porodu i kolejne rocznice tego dnia
- dzień Matki, dzień Dziecka
- Święta, szczególnie Boże
Narodzenie
Święto Zmarłych
Sztuczne poronienie
zabieg celowego przerwania ciąży.
z przyczyn medycznych, lub innych
Sztuczne poronienie
Doniesienia nt psychologicznych następstw
sztucznego poronienia są sprzeczne.
Cześć badań opisuje negatywne następstwa w
postaci zespołu poaborcyjnego (Bołoz,1997)
(Raphael-Leff,1991)
Inne badania nie potwierdzają tego, i
wskazują że ryzyko zaburzeń psychicznych po
aborcji jest mniejsze niż po porodzie
(Adler,1990),(Russo i Green,2002)
Sztuczne poronienie
Ryzyko zaburzeń emocjonalnych jest
związane z brakiem wsparcia
społecznego i podejmowaniem
decyzji w warunkach silnej presji
(Stotland,2002)
Stosunek do aborcji jest związany
zaangażowaniem
religijnym(Bokszyszczanin, 1998)
Sztuczne poronienie
Wg badań psychiatry z Instytutu
psychiatrii i neurologii Witolda Simona:
91 % kobiet po aborcji zapada na żałobę
patologiczną, której przyczyną jest
niemożność obejrzenia zwłok dziecka i
poczucie winy.
81 % doznaje drastycznego spadku
poczucia własnej wartości (Simon,2003)
Objawy kliniczne zespołu poaborcyjnego
-
stosowanie mechanizmów obronnych,
zaprzeczenie, obojętność, racjonalizowanie,
rozpraszanie uwagi,
- depresja,
- poczucie winy
- bezsenność koszmary nocne,
- wybuchy gniewu,
- nagłe zmiany nastroju.
-psychosomatyczne choroby z bólami głowy,
brzucha, pleców, biegunką.
- brak zainteresowania seksem,
- społeczne odizolowanie się
- nadużywanie alkoholu, narkotyków
Sztuczne poronienie
Wspomnienia związane z aborcją powracają
gdy:
kobieta pozostaje przez długi czas
osamotniona
zaczyna poważnie chorować
widzi dziecko w takim wieku w jakim byłoby
jej dziecko
zachodzi w kolejną ciążę
pewne bodźce w otoczeniu przypominają o
traumatycznym doświadczeniu
Sztuczne poronienie
Kobiety, które przerwały ciążę
-
mają problemy z nawiązaniem
emocjonalnego kontaktu ze swoim
dotychczasowym partnerem ( duża
cześć związków po aborcji rozpada
się)
-
65 procent matek po aborcji stosuje
przemoc wobec własnych dzieci,
(Witold Simon,2003)
Sztuczne poronienie
Syndrom Kaina
Kobiety, które dokonały sztucznego
poronienia mają wrażenie że to co
się stało , mają „wypisane na
czole”(Winkler,1999)
Sztuczne poronienie
Niektóre kobiety ulegają syndromowi
»dziecka zastępczego«
Przejawia się on w i otaczaniu
żyjących dzieci przesadną
nadopiekuńczością.
Zespół "ocaleńca”
- trudności w relacjach z rodzicami
- lęk,
- poczucie winy, obniżona samoocena
- brak satysfakcji z życia ,
- lekceważenie autorytetów,
- nieszczerość, cynizm, niedojrzałość,
- chroniczne niezadowolenie, pesymizm,
trudności w nawiązywaniu relacji z innymi,
-brak troski o warunki materialne, o własne
dzieci.
- u kobiet typowe są zaburzenia fizjologiczne;
anoreksja i bulimia.
Sztuczne poronienie
Zespół poaborcyjny nie jest jednak oficjalnie
uznaną jednostką chorobowa
Sztuczne poronienie
Z badań Amerykańskiego
Towarzystwa
Psychiatrycznego
wynika natomiast, że jedna trzecia
kobiet tuż po aborcji odczuwa
poczucie winy, natomiast 75 procent
kobiet czuje ulgę i zadowolenie
Często pierwsze symptomy
występują wiele lat po dokonaniu
aborcji:
Kobieta zaczyna odczuwać
problemy, które nie występowały
wcześniej.
Czy istnieje zespół poaborcyjny
?
Każda strata skutkuje przeżywaniem żalu
Osoby dokonujące przerwania ciąży przyczyniły się do
tego( poczucie winy)
Nie mają możliwości oglądania dotykania utraconego ciała
dziecka
Nie mają możliwości przeżycia pogrzebu swojego dziecka
Odczuwają dezorientację co do tego „czy to było dziecko, czy
„zlepek komórek”
Przeżywanie żalu po stracie jest dużo trudniejsze, gdy przeżywa
się ambiwalentne uczucia wobec utraconej osoby i przyczyniło
się samemu w jakiś sposób do tej straty
(Winkler,1999)
Sztuczne poronienie
Przeżywanie żalu po stracie jest
dużo trudniejsze, gdy przeżywa się
ambiwalentne uczucia wobec
utraconej osoby i przyczyniło się
samemu w jakiś sposób do tej straty
(Winkler,1999)
Sztuczne poronienie
Terapia „Żywa nadzieja”polega na
uczeniu kobiet po aborcji
rozpoznawaniu
własnych
mechanizmów obronnych,
schematów
funkcjonujących
w
rodzinie
podejmuje
się
próbę
integracji
traumatycznych
wydarzeń
z
przeszłości z wypartymi uczuciami.
Terapia „Żywa nadzieja”
asertywności,
podejmowania dojrzałych decyzji życiowych
opartych na głębokim rozumieniu siebie.
Terapia ma pomóc w uzyskaniu wglądu w siebie,
w zrozumieniu siebie, swoich doświadczeń, w
uwalnianiu emocji związanych z dokonanym
zabiegiem przerwania ciąży
Terapia „Żywa nadzieja”
Aby pomóc pacjentkom w zakończeniu
patologicznie przedłużającej się żałoby,
stosuje się
techniki symboliczne i
wyobrażeniowe:
nadaje się imię dziecku
przeżywa symboliczny pogrzeb (np. pisze
się imię dziecka na kartce i pali się ją
Terminacja ciąży
Okoliczności skłaniające rodziców do
terminacji ciąży
nieprzychylny stosunek otoczenia do
osób niepełnosprawnych
chęć rodziców zapobieżenia
cierpieniu dziecka,
brak wiadomości, jak pielęgnować
dziecko niepełnosprawne.
Terminacja ciąży
Przeciwnicy wyrażają pogląd, że życie
człowieka upośledzonego fizycznie lub
umysłowo ma sens i wartość
Terminacja ciąży
Praktykujący nieregularnie lub wcale
zdecydowanie częściej uznają, że aborcja
selektywna jest zgodna z ich wyczuciem
moralnym.
Wyrażają także przekonanie, że rodzice w
przypadku aborcji selektywnej powinni
być wolni od restrykcji religijnych
Dziecko z wadą wrodzoną
Dziecko z wadą wrodzoną
-rodzice często stają w obliczu nieznanego.
-przeżywają niepokój, żal, rozczarowanie,
- są rozstrojeni emocjonalnie.
- zmuszeni będą również stawić czoło problemom
społecznym, takim jak przerwy w pracy,
obciążenie finansowe, konieczność odpowiadania
na trudne pytania rodziny i znajomych.
Przekazywanie trudnej diagnozy.
Ważne jest aby:
- najlepiej aby informacja została przekazana
przez lekarza,
- diagnoza powinna być przekazana możliwie
szybko, nie później niż 2-3 dni po urodzeniu
dziecka,
- informacja o stanie dziecka była w miarę
możliwości przekazana obojgu rodzicom naraz,
- jeśli to możliwe, informacja powinna być
przekazana w obecności dziecka,
- rozmowa powinna odbyć się w zamkniętym
cichym pomieszczeniu, bez obecności innych
osób
,
osoba przekazująca informację powinna
używać zrozumiałego dla rodziców języka,
ograniczając żargon medyczny.
- powinna także zwrócić uwagę na
otrzymanie informacji zwrotnej od
rodziców w jaki sposób zrozumieli oni jego
komunikat,
- ton wypowiedzi powinien wskazywać na
ciepłe, życzliwe nastawienie do
rozmówców
-lekarz przekazujący diagnozę powinien
dysponować taka ilością czasu, aby
wyjaśnić rodzicom wątpliwości
- w czasie pierwszej rozmowy n.t. stanu
zdrowia dziecka nie jest wskazane
poszukiwanie przez lekarza przyczyn
wystąpienia wady wrodzonej u dziecka
- należy dać rodzicom możliwość
pierwszego odreagowania emocji
-lekarz powinien zapewnić rodzicom
możliwość kontaktu z psychologiem
- rodzice powinni otrzymać także
informacje dotyczące wszelkiego
rodzaju placówek, grup wsparcia,
stowarzyszeń, telefonów zaufania
dla rodziców i dzieci z podobnymi
problemami zdrowotnymi
Urodzenie martwego dziecka,
śmierć dziecka po porodzie
Jak wspierają Panie pacjentki po
urodzeniu martwego dziecka?
Urodzenie martwego dziecka, śmierć
dziecka po porodzie
Zalecenia wg. Kornas-Biela (1996):
- należy poinformować rodziców że istnieje
możliwość zobaczenia dziecka i zachęcić do tego,
- zalecane jest nadanie dziecku imienia,
- jeżeli rodzice wyrażają taki zamiar, powinni
mieć możliwość ochrzczenia dziecka,
- wskazane jest aby dziecko miało zapewniony
pogrzeb i rodzice wzięli w nim udział,
- jeśli rodzice planują poczęcie następnego
dziecka, może to się stać najwcześniej za pół
roku aby mieli czas na przeżycie okresu żałoby,
-ważne aby uświadomić rodzicom, że
następne dziecko, nie powinno być
poczęte „zamiast” zmarłego dziecka,
- lekarz powinien zapewnić rodzicom
możliwość kontaktu z psychologiem
,
Dziękuję za uwagę