Zabezpieczenie społeczne
i metody jego realizacji
Definicja zabezpieczenia
społecznego
Zespół urządzeń i instytucji zapewniających
człowiekowi ochronę przed niedostatkiem,
a więc gwarantujących mu poczucie
bezpieczeństwa socjalnego poprzez
zapewnienie świadczeń społecznych na
pewnym minimalnym poziomie
odpowiadającym godności ludzkiej.
E. Denek, J. Wierzbicki, J. Sobiech, J. Wolniak Finanse publiczne, PWN 1995, s.1 67.
Ryzyka socjalne
Ryzyka socjalne, to przyczyny mogące spowodować stan
niedostatku, którego wystąpieniu system zabezpieczenia
społecznego ma przeciwdziałać.
Zalicza się do nich:
chorobę,
macierzyństwo,
wielodzietność,
brak pracy,
wypadek przy pracy,
chorobę zawodową ,
inwalidztwo,
starość,
śmierć żywiciela rodziny
niektóre ryzyka nietypowe (więzienie)
E. Denek, J. Wierzbicki, J. Sobiech, J. Wolniak Finanse publiczne, PWN 1995, s.1 67.
Metoda ubezpieczeniowa
Metoda ubezpieczeniowa zakłada finansowanie wypłat świadczeń z
funduszy, których podstawowym źródłem finansowania są składki.
Im wyższe ryzyko ubezpieczeniowe oraz wysokość przyszłych
świadczeń , tym składki ubezpieczeniowe powinny być wyższe.
Mechanizm ten jest charakterystyczny dla ubezpieczeń
gospodarczych.
W przypadku ubezpieczeń społecznych charakter ryzyka, którego
skutkom realizacji ubezpieczenie ma przeciwdziałać albo owe
skutki łagodzić, jest specyficzny – są to ryzyka socjalne.
Istotną cechą ubezpieczeń społecznych jest przymus w zakresie
opłacania składki oraz prawo ubezpieczonych do uzyskania
świadczenia (roszczeniowość).
Głównym źródłem zapłaty składki w systemie ubezpieczeniowym
jest dochód z pracy najemnej.
Metoda ubezpieczeniowa
W przypadku ubezpieczeń społecznych wysokość wypłacanych
świadczeń nie musi być ściśle skorelowana z kwotą zapłaconych
składek. Ubezpieczenia społeczne funkcjonują bowiem z
uwzględnieniem zasady solidaryzmu społecznego, który w
uproszczeniu zakłada, że osoby młode, zdrowe, pracujące i bezdzietne,
finansują swoimi składkami wypłaty dokonywane na rzecz osób
chorych, niepracujących oraz obciążonych potomstwem. W ten sposób
system ubezpieczeń społecznych w istotny sposób przyczynia się
redystrybucji dochodów w społeczeństwie.
Składka na ubezpieczenie społeczne może mieć charakter składki
scalonej, bądź składki zdywersyfikowanej. W tym ostatnim przypadku
wpływy z różnego rodzaju składek finansują wyodrębnione fundusze.
FUNDUSZ OGÓLNY
składka
SCALONA
emerytur
a
renta
zasiłki
Model zdywersyfikowanej składki
FUNDUSZ EMERYTALNY
FUNDUSZ RENTOWY
FUNDUSZ WYPADKOWY
FUNDUSZ CHOROBOWY
FUNDUSZ PRACY
składka
emerytal
na
odszkodow
anie
składka
rentowa
zasiłek
składka
składka
renta
emerytura
składka
zasiłek
Metoda zaopatrzeniowa
Charakterystyczną cechą tej metody jest brak obowiązku opłacania
składki oraz roszczeniowość świadczeń.
Źródłem finansowania świadczeń są ogólne fundusze publiczne, zatem
faktycznym źródłem finansowania są głównie podatki.
Świadczenia otrzymują osoby nie objęte ubezpieczeniem społecznym
oraz osoby o szczególnym statusie (przedstawiciele służb). W tym
pierwszym przypadku wysokość świadczeń jest zwykle niska; w drugi zależy
od skali „zasług”.
Metoda charakterystyczna dla finansowania zabezpieczenia społecznego:
ŻOŁNIERZY
POLICJANTÓ W
SĘDZIÓW I PROKURATORÓW
INNYCH SŁUŻB PUBLICZNYCH
PODATKI
emerytur
a
renta
zasiłki
BUDŻET
Metoda opiekuńcza
Najstarsza metoda zabezpieczenia społecznego.
Współcześnie pełni ona funkcję uzupełniającą względem metody
ubezpieczeniowej oraz zaopatrzeniowej.
Cechą najbardziej charakterystyczną metody opiekuńczej jest
uznaniowość świadczeń, które są najczęściej realizowane przez
gminy.
Źródłem finansowania wypłat są ogólne fundusze publiczne; nie
występuje zatem mechanizm finansowania poprzez składki.
Wysokość świadczeń jest zwykle na dość niskim poziomie. Mają one
bowiem na celu jedynie zaspokojenie potrzeb na minimalnym poziomie.
Świadczenia mogą przyjąć postać rzeczową.
Dodatkowym źródłem finansowania wypłat mogą być
środki prywatne gromadzone w ramach dobrowolnych
zbiórek organizowanych przez instytucje charytatywne.