PEDAGOGIKA
GESTALT
Gestaltyzm – to jeden z kierunków w psychologii
współczesnej, nazywanym również psychologią postaci.
Głównym założeniem tego kierunku jest to że człowiek
jest zintegrowaną całością (postacią – Gestalt).
Pojęcie i koncepcje pedagogiki Gestalt powstały w
latach siedemdziesiątych naszego stulecia, jako jeden z
rodzajów pedagogiki alternatywnej. Koncepcja ta
integruje wiedzę i doświadczenia z wielu nurtów
humanistycznych. Powstanie tej pedagogiki daje
możliwości połączenia wysiłków i dokonań badawczych
filozofów, , psychoterapeutów i pedagogów.
Gestalt – (z języka niem.) –
postać, kształt, forma
1.
Edukacja przez „ stapianie się” (Georga J. Browna), łącząca
terapię Gesatalt z procesem nauczania w szkole.
2.
Zajęcia interakcyjne skoncentrowane na temacie. Metoda
(rozwinięta przez Ruth Cohn), której istotą jest zaangażowanie
osobowości uczestników zajęć edukacyjnych i towarzyszących
im trudności w proces przekazywania treści nauczania.
Interakcja i równowaga pomiędzy treścią i tematem zajęć(TO),
indywiduum z jego własnymi potrzebami oraz umiejętnościami
komunikowania się z samym sobą i z otoczeniem (JA), oraz
pomiędzy grupą jako całością (MY).
3.
Agogika integracyjna (holistyczne) – człowiek jest podmiotem
ciała, psychiki i ducha, wchodząc w interakcję ze środowiskiem
społecznym i ekologicznym zdobywa swoją tożsamość.
Trzy fundamenty Pedagogiki
Gestalt
Jest istotą społeczną
Jest w istocie organizmem godnym zaufania
Jest aktywny sam z siebie
Jego zachowanie można zrozumieć tylko w całości
Zmierza do rozwoju swoich możliwości i zdolności
Niesie w sobie ogromny potencjał możliwości, do
których realizacji muszą być stworzone
odpowiednie warunki.
Cele wychowania i wartości
Pedagogiki Gestalt jasno określają,
że człowiek
W procesie kształcenia stosunki wychowawcy z wychowankiem
powinny opierać się na intersubiektywności, nauczyciel powinien
postrzegać i akceptować wychowanków w całej pełni jako
równoprawne jednostki ludzkie. Procesowi kształcenia musi
towarzyszyć klimat wzajemnego zaufania, otwartości i prawdy w
komunikacji.
Nauczyciel nie może pokazywać swej wiedzy jednokierunkowo.
Powinien stwarzać uczniom takie sytuacje, oferty uczenia się, w
których doświadczaliby oni samych siebie, a zarazem by poznawać ich
potrzeby i zainteresowania jako podstawę do samostanowienia o
uczeniu się i ponoszenia z tego tytułu odpowiedzialności.
Wzajemne relacje między pedagogiem i uczniem budowane są na
intersubiektywności, a więc na tym wszystkim, co zachodzi pomiędzy
spotykającymi się ze sobą dwiema osobowościami.
Jest to swoistego rodzaju "bycie we dwoje", zasilane ustawicznie
bogactwem tego, co się dzieje "Tu i Teraz" między nimi.
Rola wychowawcy – nauczyciela
w procesie kształcenia
Według przesłanek pedagogiki Gestalt w toku kształcenia nauczycielowi powinno
towarzyszyć hasło: "Ja zapraszam do uczenia się". Wychowanek wytycza drogę, zaś
wychowawca mu w niej jedynie towarzyszy nie narzucając mu ani swojego tempa, ani
"trasy".
Podejście intersubiektywne do ucznia w szkole oznacza bezpośrednie komunikowanie się
z innymi, gdzie obowiązują komunikaty typu "Ja, Ty".
Komentując czyjeś zachowanie wychowawca powinien mówić bezpośrednio do ucznia,
wykorzystując "pozytywną" frustrację, która stymuluje ucznia do aktywności i
przejmowania na siebie odpowiedzialności za uczenie się.
Nauczyciel powinien rozwijać sytuacje horyzontalne nauczania. To znaczy, że
dotychczasowe, zwyczajowe interakcje pomiędzy nauczycielem a uczniami, które
podkreślały różnice wieku, wiedzy i doświadczenia powinny rozwijać się od partnerskiego
współistnienia do kontaktów między nimi jako różnymi,, ale równocześnie
równoprawnymi istotami uczestniczącymi w procesie nauczania - uczenia się. Ludzie
zawsze uczą się od siebie, chociaż treści i zakres uczenia się są różne.
Pierwszeństwo przed tematem lekcji powinny mieć relacje na poziomie JA-MY
ponieważ bazą i celem zajęć zorientowanych na pedagogikę Gestalt są pełne
zaufania stosunki między uczniami i nauczycielem.
Analizując własne zajęcia dydaktyczne z uczniami nauczyciel powinien zastanowić
się nad tym czy:
Włącza swoje uczucia w lekcje? Jeśli tak, to jak?
Czy reaguje na osobiste pytania uczniów?
Jak reaguje na kłótnie między uczniami?
Kogo żałuje, a kogo lubi?
Jaki jest społeczny klimat w klasie?
Ważne jest co w danym momencie zajmuje uwagę, myśli czy uczucia ucznia jako
punkt wyjścia do różnych refleksji. Zajęcia typu Gestalt nieustannie stwarzają
sytuacje i możliwości w których zdobywana przez uczniów wiedza miała by dla nich
bezpośrednie znaczenie.
Zasada pierwszeństwa relacji
uczeń – nauczyciel
Uczenie/nauczanie odbywa się na dwóch poziomach:
społeczno-emocjonalnym,
merytorycznym.
Najpierw należy zająć się pierwszym, aby stworzyć
fundamenty dla prawidłowego procesu nauczania i
właściwego jego przebiegu. Zasadnicze znaczenie ma w
tym przypadku zaufanie pomiędzy uczestnikami tego
procesu.
W świetle pedagogiki postaci ludzie zawsze czegoś się
od siebie uczą niezależnie od zajmowanej pozycji
społecznej i różnic cech osobowych.
Zasada tworzenia
horyzontalnych sytuacji
nauczania i uczenia się.
Należy pozostawić uczniom swobodę, aby mogli
samodzielnie działać, wykorzystywać swoje zdolności
do rozwiązywania danych problemów. Powinno się
jednoczyć w sobie :
umysł,
intelekt,
emocje,
wymiar duchowy i społeczny,
co umożliwi całościowe doświadczanie.
Zasada zajmowania się
jednością ciała, psychiki i duszy.
Pedagog powinien brać pod uwagę aktualne i
przyszłościowe znaczenie dla uczniów dobranej
przez niego treści zajęć.
Powinien uwzględnić także wiek uczniów, ich
zainteresowania, poziom i wartości dla nich
istotne.
Ważne jest aby nauczyciel pobudzał zaciekawienie
uczniów, poruszał ich określoną treścią.
Zasada uczynienia punktem wyjścia do
zajęć tego, co w danym momencie
angażuje uczniów, co "staje się".
Pokazuje jak uczniowie mogą zrozumieć, na
czym polega ich odpowiedzialność w
działaniach wobec lubianego bądź
nielubianego środowiska. Także istotna jest tu
struktura więzi w klasie.
Zasada zajmowania się
jednością indywiduum -
środowisko.
Uczniowie sami doświadczają ważnych dla
nich spraw i treści, samodzielnie je rozumieją
w aktywnym działaniu. Zajęcia muszą
wzbudzać ciekawość, nauczyciel powinien
wspierać własną aktywność uczniów.
Osoby uczące się mają pobudzić w sobie
„ apetyt” na zdobywanie określonej wiedzy,
świadomie wybrać coś co je bardzo porusza w
toku osobistego i holistycznego
eksperymentowania z treściami uczenia się
poszerzyć i odnowić swoje kompetencje.
Zasada uczenia się przez
przeżywanie i działanie.
Negatywne strony tej pedagogiki:
nie docenia przeszłości człowieka, tego, co mogło go kształtować,
traktuje normy i wartości jako częstą przyczynę wewnętrznych
konfliktów,
mało uwagi poświęca na codzienne funkcjonowanie człowieka.
Bariery w kształceniu w całości na tej koncepcji tkwią przede
wszystkim we właściwościach nauczycieli. Zajęcia wymagają
bowiem w dużym stopniu od zaufania do siebie i innych oraz
gotowości do odbierania uwag krytycznych w postawach uczniów.
Krytyka pedagogiki Gestalt
Opracowały:
Sandra Firzbak-Kwaśny, Michalina
Juśko, Joanna Górnisiewicz,
Joanna Gawlińska, Aleksandra Jureczko