Pedagogika Gestalt:

I Fundamenty pedagogiki Gestalt:

Edukacja przez „ stapianie się”, istotą jest rozwinięcie programu i metodologii edukacji, która koncentrowałaby się na emocjonalnej i poznawczej sferze uczenia się, dbają zarazem o ich integrację i współgranie. Jej domeną jest aktywizujące łączenie w procesie wychowania i kształcenia młodego człowieka jego emocji, postaw i wartości oraz docieraiąc przez te działania do coraz głębszych sfer jego istnienia, do jego człowieczeństwa.
Zajęcia interakcyjne skoncentrowane na temacie, istotą jest zaangażowanie osobowości uczestników zajęć edukacyjnych i towarzyszących im trudności w proces przekazywania treści nauczania. Interakcje te zmierzają do osiągnięcia równowagi pomiędzy treściami i tematem zajęć, indywiduum z jego własną biografią, potrzebami fizycznymi, duchowymi i moralnymi oraz umiejętnościami komunikowania się z sobą samym i z otoczeniem oraz pomiędzy grupą jako całością.
Agogika integracyjna, człowiek jest podmiotem ciała, psychiki i ducha, żyjącym w nierozerwalnym związku ze środowiskiem społecznym i ekologicznym. Wchodząc w interakcje z tym środowiskiem zdobywa swoją tożsamość.

II Cele i wartości pedagogiki Gestalt:

Naczelne cele: odnalezienie siebie, własnej tożsamości, samo urzeczywistnianie, samorealizacja, odzyskanie utraconej i stłumionej części własnej osobowości, eliminacja blokad wewnętrznego rozwoju, osobisty wzrost, rozwój jednostki, rozwój wspólnego ludziom potencjału, przygotowanie jednostki do rozpoznawania i realizacji własnego potencjału rozwojowego, odpowiedzialność za samego siebie, rozpoznawanie osobistych potrzeb, i zainteresowań, ich dalsze rozwijanie, doskonalenie własnej świadomości, koncentrowanie się na „ tu i teraz”.
Koncepcja ta prowadzi człowieka do poszukiwania wewnętrznej spójności, własnego bycia w świecie, dzięki temu człowiek odnajdzie i rozwinie własny styl życia z jego specyfiką i orginalnością. Bez konieczności dostosowania się do jakiegoś modelu odniesienia.
Cele kierunkowe: wprowadzenie jednostki do wykształcenia własnych umiejętności i zdolności, poznanie własnych potrzeb i zainteresowań, ich dalsze rozwijanie, dostrzeganie szans poszerzania potencjału działań i przeżyć, kształcenie stale od nowa konstytuujących się efektywnych stosunków pomiędzy: dyscypliną a spontanicznością, swobodnym decydowaniem a odpowiedzialnością itp., samostanowienie z jednoczesną świadomością więzi społecznych, społeczne zaangażowanie ze świadomością autoodpowiedzialności, przyczynianie się do autonomii osoby, doskonalenie zdolności doznawania i postrzegania, otwartość na wymagania sytuacji

III Zasady pedagogiki Gestalt:

Zasada pierwszeństwa relacji uczeń- nauczyciel: celem i bazą zajęć są pełne zaufania stosunki między uczniami a nauczycielem, pierwszeństwo przed tematem lekcji powinny mieć relacje na poziomie ja- my. Proces nauczania- uczenia nie zaczyna się od treści programowych, lecz od możliwości potrzeb uczniów, to co aktualnie zajmuje uwagę ucznia jest ważne jako punkt wyjścia do różnych refleksji. Uczenie się przez przeżywanie. Nauczyciel nie mówi do uczniów tego co oni sami powinni odkryć, nauczyciel stwarza sytuacje, w których uczniowie sami doświadczają ważnych dla siebie spraw i umożliwia im uświadamianie sobie własnych możliwości i potrzeb.

Zasada stworzenia horyzontalnych sytuacji nauczania i uczenia się: osoby uczestniczące wzajemnie traktują się poważnie i z szacunkiem. Sytuacje maja dwa poziomy: społeczno- emocjonalnego uczenia się i merytorycznego uczenia się. Jeśli uczniowie muszą być przygotowani by uczyć się czegoś od nauczyciela to i on musi być gotów by uczyć się czegoś od swoich uczniów. Obie strony wzajemnie się warunkują i korzystają z obopólnej wymiany. W tej interakcji uczenie się jest uczeniem się obu partnerów.

Zasada zajmowania się jednością ciała- psychiki i duszy:
Afirmuje się jednorodną perspektywę istoty ludzkiej, która jednoczy w sobie wymiar zmysłowy, emocjonalny, intelektualny, społeczny i duchowy oraz umożliwia całościowe doświadczenie. Przywraca możność wyrażania emocjonalnych i cielesnych odczuć jednostki, które zgodnie z tradycyjnym wychowaniem są surowo oceniane i niepożądane.

Zasada zajmowania się jednością indywiduum- środowisko:
Budzi u uczniów świadomą odpowiedzialność za więzi społeczne, uczniowie powinni uczyć się odpowiedzialności działań wobec lubianego i nielubianego otoczenia. Zajęcia dydaktyczne powinny te więzi uświadamiać.

Zasada uczenia się przez przeżywanie i działanie:
Nauczyciel tworzy sytuacje, w których uczniowie sami doświadczają ważnych dla nich spraw i treści, oraz, że będą mogli je samodzielnie zrozumieć w aktywnym działaniu. Osoby uczące się mają pobudzić w sobie apetyt na zdobywanie określonej wiedzy, świadomie wybrać coś, co je bardzo porusza, aktywnie się nimi zająć, zasymilować, by w toku osobistego o holistycznego eksperymentowania z treściami ucznia się poszerzyć i odnowić swoje kompetencje.