BRUNO KICIŃSKI

• LUDMIŁA W OJCOWIE
  

• Noc, cisza, ciemno

• Na zamku w Ojcowie zegar wybija północ

• Wiatr coraz mocniej porusza drzewami

• Ludmiła wstała z łóżka, przelękła się koszmarem sennym

• Widziała we śnie Kazimierza, który się z nią żegnał na wieki, z jego piersi tryskała krwe

• Przestraszyła się, widzi tysiące mar i widziadeł bladych

• Zemdlała i znowu zobaczyła Kazimierza, który kona i mówi do niej, że ja kocha na wieki, że ginie za ojczyznę (kochał ojczyznę bardziej niż ją)

• Bóg nagradza jego rany, bo o północy on może z nią mówić

• Co noc o północy Kazimierz mówił z Ludmiłą

• Cierpienie ją wpędziło do grobu

• Cierpienia i rozłąki z Ludmiłą nie zniósł jej ojciec- umarł dzień później

• Na pamiątkę miłości ojca, zamek nazwano Ojcowem

• WSPOMNIENIE I NADZIEJA
  

• Wspomnienie pociesza strapione serce

• Wspomnienie + nadzieja = szczęście

• Gdy wiosna dojrzewa w życiu, w sercu pojawia się wzruszenie

• W młodości czcimy Nadzieję, w podeszłym wieku Wspomnienie

• W przyszłości żyjemy marzeniem, bez nadziei, lecz z pociesznym wspomnieniem

• Zwrot do Laury, aby tęsknota zamieniła się w szczęście

• Miłość żąda nadziei, gdy jeszcze nie ma wspomnienia

• DO LAURY
  

• W podmiocie zaszła zmiana, gdyż czuje on niepewność i trwogę , sam siebie nie rozumie

• Kiedyś mówił to, co czuł, był mężny

• Dziś jedno trwożne wyznanie kona na jego ustach

• Jego sercem chwieje niepewność

• Woli przyjemne wspomnienie

• Woli wziąć ze sobą nadzieję niż zapewnienie nieszczęścia

• LOS I OKOLICZNOŚĆ
  

• Los ślepy i jego siostra Okoliczność zstąpili na ziemię

• Okoliczność była młoda, żywa, niestała, latała na skrzydłach czasu

• Nigdy nie odpoczywała

• Kto ją za słabo chwyta, rzuca mu kwiat Nadziei i znika, ale kto ją ramieniem ujmie niezachwianym, tego będzie Panem

• Kiedy wypuścimy z rąk Okoliczność , daremnie Los przeklinamy, bo zostaje nam tylko Nadzieja
  

• TĘSCHNOTA DO LASU
  PRZEKŁAD
  

• Podmiotowi tęskno do lasu

• Nigdzie tak, jak tam nie płynie życie

• Człowiek używa tam życia

• Las jest dla podmiotu drogi, zachwyca go blask jego urody

• Las jest wiecznie młody i piękny

• Śpiewają w nim ptaki, powietrze majowe go orzeźwia

• W lecie może się w nim skryć

• W jego gęstwinie niejedno zwierze żyje

• Daje też owoce, np. jagody

• W zimie śnieg zdradza zwierzynę

• Szczęśliwy ten, kto oddał się lasowi z dala od miasta

• Podmiot założy sobie w lesie głaz grobowy, który mchem obrósłszy kiedyś posłuży kochankom za łoże

---