FRANCISZEK MORAWSKI

• ODA NA PRZYBYCIE WOJSKA POLSKIEGO DNIA 8 WRZEŚNIA 1814
  

• Wiersz napisany na powrót polskiego korpusu z Francji po klęsce Napoleona, kiedy wojsko miało już zapewnione przez Aleksandra I warunki „dla nowego urządzenia” przez Komitet Organizacyjny Wojskowy, który składali m.in. wybitni polscy generałowie. Car, który dokonał przeglądu wojsk polskich w Saint- Denis pod Paryżem w dniu 24 IV 1814r. wywarł na żołnierzach dobre wrażenie, a jego przyrzeczenia przyjęto z dobrą wiarą

• Motto: przekład: Ach, czyż nie widzicie tej aureoli, która toruje im świetlistą drogę aż do świątyni Pamięci [Pindar]

• Nie należy sławić wieszczy z Parnasu, precz z haniebnymi pochlebcami

• Wieszcze Lechitów mają przemówić bogów językiem

• Mają oni sławić męstwo braci

• Sam podmiot chce zapisać dzieła Sarmatów

• Niech potomi wiedzą, jak Polacy kochali ojczyznę

• Kiedyś jędza Niezgody wzburzyła całym Światem

• Żadna potęga nie mogła przezwyciężyć mocy Polaków

• Polacy są odważni- nie boją się walczyć z nikim

• Polacy nie burzyli, lecz zawsze tylko walczyli w obronie ojczyzny

• Są wierni ojczyźnie na wieki

• Nawet Bóg na nich przychylnie spogląda

• Podmiot oddaje im hołd

• NOWY PARNAS
  

• Wiersz napisany w 1818r., wydawany dwukrotnie

• Wiersz wymierzony przeciwko współpracownikom „Tygodnika Warszawskiego”, ambitnego czasopisma wydawanego przez B. Kicińskiego, J. Brykczyńskiego i innych w 1818-1822

• Cała młodzież sarmacka zamienia się w wieszcze

• To młodzież stworzyła nowy gust, nowa mowę, nowe rymy, nowe głoski

• Zwraca się do Antoniego, za którym gonią pisarze

• Ścigają go wybitni, ale żaden nie może dogonić

• Tylko Antoni Gorecki zdołał się wzbić w kraje nieśmiertelnej sławy

• Ironia- kto umiałby tak pisać jak on?

• Zwrot do ziemi ojczystej, która powinna się chlubić Goreckim

• Zwrot do pisarza, który swoimi utworami zamęczy drukarzy, wypróżni papierni

• Złośliwość- podmiot nie wie, w jaki sposób cały świat pomieści jego chwałę, bo nawet wieczność jest za mała
  

• PARCHATA
  

• Parchata to wioska łożona z paru chatek

• Jej położenie przyozdobił jeszcze gust Izabeli Czartoryskiej

• Motto: Nie żyję w sobie, lecz się cząstką staję tego, co widzę naokół [Byron}

• Przyroda wspomnienie lat młodych

• Parchata jest nad Wisłą

• Każde drzewo wyciąga swe ramiona

• Ptaki śpiewają tysiące pieśni

• Podmiot wita arkadię polskiej ziemi

• Wśród gaju stoi ogromna baszta

• Zastanawia się, jak to jest, że w tak pięknym miejscu leży tylu mścicieli

• Gdzie są ludzie, którzy kiedyś zaludniali ten gmach?

• Obraz się zmienia, wschodzi słońce

• Podmiot zastanawia się, co się stało z szerokim Chrobrego krajem?

• Samej chwały nic nie zdoła przywrócić

• Podmiot apeluje do pradziadów, aby spytali wnuków, gdzie podziali ojczyznę?

• Pokolenia walczyły wiele razy za kraj, ale nadaremno

• Sybirskie lochy słyną polskich kajdan brzękiem, ale to też daremnie

• Pieśń nadziei i żałoby nucą wieszcze

• Żegna się z tym widokiem, będzie płakał nad ojczyzny losem

---