KONSPEKT ZAJĘĆ Z ZAKRESU EDUKACJI MATEMATYCZNEJ
DATA: 15.11.2006
PROWADZĄCA: Bożena Łysek
GRUPA: 5,6 latki
TEMAT ZAJĘCIA: „Uczymy się konstruowania gier-
ściganek”- zapoznanie dzieci z etapami
układania gier, oraz zasadami
uczestnictwa w nich.
CELE OGÓLNE:
Rozwijanie u dzieci zdolności do wysiłku intelektualnego w sytuacjach pełnych napięć;
Kształtowanie odporności emocjonalnej dzieci;
Wdrażanie do znoszenia porażki z nadzieją, że przy ponownej próbie można osiągnąć sukces;
Rozwijanie umiejętności konstruowania prostych gier;
CELE OPERACYJNE:
Dziecko potrafi:
Wykonywać polecenia nauczycielki z zachowaniem właściwej kolejności zadań;
Skonstruować prostą grę ścigankę i grać w nią zgodnie z wcześniej ustalonymi zasadami;
Pogodzić się z przegraną, wiedząc, że zawsze ktoś musi wygrać;
Podejmować ponowną próbę gry z nadzieją na wygraną;
Czekać na swoją kolej;
Uczciwie przyznać się do błędów i potknięć;
FORMA PRACY: zajęcia z całą grupą
POMOCE I LITERATURA: „Dziecięca matematyka”- E.Gruszczyk- Kolczyńska, kolorowe krążki, dwie duże kostki do gry,
dwie szarfy, arkusz papieru, kolorowe magnesy, grube pisaki.
PRZEBIEG ZAJĘCIA:
Przywitanie się rymowanką „Wszyscy są, witam was”; liczenie ile jest chłopców, a ile dziewczynek (liczą chętne dzieci). Kogo jest więcej, a kogo mniej, ilu dzieci dzisiaj nie ma w przedszkolu, itp.
Rozmowa z dziećmi o tym, czy lubią grać w różne gry i dlaczego. Zachęcanie do dzielenia się własnymi doświadczeniami.
„Kto pierwszy dotrze do mety?”- konstruowanie gry dla całej grupy. Nauczycielka proponuje dzieciom wspólną zabawę- wyścigi. Układa na dywanie chodnik z krążków w jednym kolorze. Na początku ustawia dwie szarfy-to START. Na końcu kładzie obręcz-to META. Dzieli zespół na dwie grupy, a każda z nich wybiera swojego reprezentanta, który staje w szarfie. Następnie nauczycielka objaśnia dzieciom zasady gry. Każdy zespół dostaje kostkę do gry, którą kolejno rzucają, liczą kropki, a ich przedstawiciel przesuwa się o tyle krążków do przodu, ile było kropek na kostce. (UWAGA: przeciwny zespół kontroluje poprawność wykonania zadania, koryguje ewentualne błędy). Wygrywa ten zespół, którego reprezentant pierwszy stanie w obręczy- na mecie. Dając możliwość rewanżu drużynie przegranej, zabawa zostaje powtórzona.
Zabawa ruchowa „Wąż”- dzieci podzielone na dwa zespoły, stają jedno za drugim i trzymają się mocno w pasie. Kiedy usłyszą muzykę biegają „wężykiem” po całej sali, zwracając uwagę, aby nie zerwać „węża” i zręcznie omijać drugą grupę.
„Wąż”- konstruowanie gry planszowej. Nauczycielka mocuje na tablicy arkusz papieru. Wyjaśnia dzieciom, jak się konstruuje grę: rysuje trasę, po której dzieci będą się ścigać; jedno z dzieci odmierz klockiem płytki, a pozostałe głośno liczą. Zaznacza na „wężu” start (dwa kółka) i metę. Dzieci zostają podzielone na dwa zespoły, które znów wybierają swoich przedstawicieli. Dzieci po kolei rzucają kostką, liczą kropki, a przedstawiciele przesuwają pionki- magnesy o odpowiednią ilość pól do przodu. Po skończonej grze następuje rewanż.
Gry w parach- każda para rysuje sobie planszę „węża” na arkuszach papieru. Nauczycielka przypomina reguły i pozwala grać ( nauczycielka podchodzi do każdej pary, podpowiada, pomaga, wyjaśnia).
Rozmowa z dziećmi po skończonej grze, dzielenie się uwagami, spostrzeżeniami.
Zakończenie zajęcia- zachęcanie dzieci do skonstruowania gry- ściganki w domu i zaangażowania rodziców do wspólnej zabawy.