Piece 27.10.2003r.
SCENARIUSZ ZAJĘCIA Z DZIECKIEM AUTYSTYCZNYM- PRACA INDYWIDUALNA
Opracowała i przeprowadziła: Dorota Sztormowska
Czas : 60 minut
Cele :
Naśladowanie sposobu posługiwania się przedmiotem;
Identyfikacja swojego imienia ;
Naśladowanie ruchów ust nauczyciela;
Doskonalenie umiejętności spostrzegania wzrokowego i dopasowywania;
Doskonalenia chwytania palcami;
Rozwijanie umiejętności umieszczania przedmiotu w wyznaczonym miejscu, umiejętności dopasowywania, oraz siły rąk;
Miejsce pracy: sala .
Pomoce : łyżka, garnek, lusterko, trzy pary rysunków, miska, 10 małych przedmiotów, pudełko, klamerki.
Przebieg zajęcia:
Przywitanie się z dzieckiem. Dzień dobry Piotruś( podajemy dziecku rękę).
Próba identyfikacji imienia dziecka. Pokaż, gdzie jest Piotruś. Rozpoznawanie własnego imienia i skojarzenie go z imieniem.
Naśladowanie stukania łyżką. Dziecko siedzi przy stole . Zwracamy uwagę dziecka na łyżkę . Uderzamy rytmicznie w stół. Podajemy dziecku łyżkę i stukamy razem z dzieckiem rytmicznie . Stopniowo zmniejszamy kontrolę. Gdy dziecko będzie stukało samodzielnie , zmieniamy i stukamy w garnek. Patrzymy czy dziecko robi to samo.
Naśladowanie ruchów warg. Dziecko siedzi naprzeciwko nauczyciela i obserwuje następujące czynności:
Zaciskanie mocno warg i otwieranie;
Marszczenie warg;
Marszczenie ust, a następnie uśmiechamy się jak najszerzej;
Pocieranie dolnej wargi o górną i odwrotnie;
Gdyby dziecko miało trudności sadzamy koło siebie i dziecko obserwuje nasze ćwiczenia w lusterku.
Dopasowywanie par prostych rysunków. Na kartkach mamy naklejone znaczki. Z każdym znaczkiem mamy dwie kartki. Umieszczamy jeden zestaw znaczków na stole tak, by mogło widzieć wszystkie na raz . Bierzemy drugi zestaw i dajemy do ręki mówiąc „Znajdź taki sam”. Kierujemy ręką dziecka tak, aby mogło porównać znaczki z tymi na stole. Jeśli rysunek nie jest dopasowany, mówimy „nie pasuje” i porównujemy z kolejnymi. Gdy znajdzie taki sam rysunek, mówimy „ tak, pasuje” i odkładamy na bok pasujące kartki. Patrzę czy dziecko obserwuje . Powtarzamy dopóki dziecko nie dopasuje wszystkich par ( mam trzy pary).
Chwytanie przedmiotów. Na stole leżą przedmioty, upewniam się , że są w zasięgu wzroku dziecka. Podnosimy jeden przedmiot w palce i mówimy „włóż” i sami umieszczamy przedmiot w misce. Bierzemy rękę dziecka i naprowadzamy jego rękę na przedmiot. Powiemy „włóż” i przesuwamy jego rękę do miski. Pomagamy rozluźnić rękę. Powtarzamy ćwiczenie wiele razy, aż dziecko samodzielnie wykonywać odpowiednie ruchy. Każdorazowo przypominamy o włożeniu do miski.
Mocowanie klamerek na brzegu. Na brzegu pudełka dziecko najpierw z pomocą nauczyciela i mówimy „ przypnij tu” a następnie samo próbuje zapiąć klamry.
Porządkowanie miejsca pracy . Wspólnie z dzieckiem wkładamy do pudełka klamerki.
ANALIZA ZAJĘCIA
Podczas witania Piotr podał nauczycielowi rękę w geście powitania. Podczas siadania do stolika nasiliła się autoagresja i dopiero po zaśpiewaniu piosenki „Balonik” uspokoił się i przystąpił do wykonywania poleceń. Najsprawniej wykonał ćwiczenie „Mocowanie klamerek na brzegu”. Największe trudności sprawiło zadanie „ Dopasowywanie par prostych rysunków” i „Naśladowanie ruchów warg”. „Naśladowania stukania łyżką” było ćwiczone już wcześniej, lecz nadal sprawia pewne trudności. Ćwiczenia te będą powtarzane będą na kolejnych spotkaniach.
Opracowała : Dorota Sztormowska