TRENING INTERWAŁOWY.

   Trening wytrzymałości beztlenowej jest bardzo dobrze rozumiany przez atletów. Kluczem do rozwinięcia wytrzymałości beztlenowej są tzw. interwały. Podczas treningu żaden sprinter , czy średniodystansowiec nie próbuje powtarzać bieganego dystansu na maksimum swoich możliwości. Gdyby tak robił, zmęczenie doprowadziło by do ogromnego spowolnienia tempa podczas treningu. Dlatego biegacze decydują się na stałe tempo, określoną liczbę interwałów oraz odpoczynków między nimi. Pierwsze interwały są relatywnie proste, lecz następnie stają się coraz cięższe, a ostatni interwał jest ostatnim możliwym do wykonania. Ponieważ trening narasta progresywnie do czasu gdy intensywność osiąga punkt kulminacyjny, trenujący najwięcej czasu spędza w krytycznej strefie beztlenowej.

Trening interwałowy racjonalnie prowadzony i odpowiednio wkomponowany w cały cykl treningowy jest najlepszą metodą  podniesienia wytrzymałości potrzebnej do prowadzenia średniej długości dróg o jednolitych trudnościach.

Trening jest świadomym, celowym, regularnym obciążeniem i zaburzeniem wewnętrznej równowagi organizmu . Ten odpowiada tak zwaną adaptacją treningową, czyli po treningu, w fazie regeneracji, buduje zwyżkę formy na wypadek gdyby obciążenie się powtórzyło.