8

1/2004

brak zaworów termostatycznych. Jest to
sygna³ dla projektantów nowych obiek-
tów oœwiatowych.

Na zakoñczenie mo¿na dodaæ, na

podstawie analizy nie prezentowanego w
artykule materia³u, i¿ stwierdzono istnie-
nie prawid³owoœci polegaj¹cej na spad-
ku wartoœci q/V przy zwiêkszaniu kubatu-
ry budynków i odwrotnie, wzroœcie tych
wartoœci przy zmniejszaniu wielkoœci
szkó³. Wniosek ten nie powinien jednak
sk³aniaæ do budowy du¿ych szkó³

Ocenia siê, ¿e w Polsce na oœwietle-

nie budynków zu¿ywa siê oko³o 12% wy-
produkowanej energii. Potencja³ oszczêd-
noœci energii elektrycznej zu¿ywanej na
potrzeby oœwietlenia w budynkach u¿y-
tecznoœci publicznej oceniany jest w sze-
rokich granicach na 15–80% [1] (w zale-
¿noœci od zastosowanej technologii). Da-
je to w jednostkach energii wartoœci
0,6–4,8 TWh/rok.

Jednak¿e problem jest nastêpuj¹cy:

¿eby uzyskaæ te oszczêdnoœci trzeba
wpierw zainwestowaæ w modernizacjê
instalacji oœwietleniowej. Czêœæ budyn-
ków, o których mowa znajduje siê w ges-
tii samorz¹dów lokalnych posiadaj¹cych
bardzo ograniczone œrodki finansowe.
Samorz¹dów nie staæ na finansowanie ta-
kich prac. Oczywiœcie istniej¹ firmy typu
ESCO (Energy Service Company

), ale

koszty ich us³ug s¹ drogie (naliczaj¹ mar-
¿ê wysok¹, ¿eby zrekompensowaæ ewen-
tualne ryzyko), a ponadto oszczêdnoœci
energii w pojedynczym budynku z regu-
³y nie bêd¹ tak du¿e, ¿eby op³acalne by-
³o uruchomienie formu³y ESCO.

Nale¿y zatem stworzyæ taki system,

tak zmodyfikowaæ formu³ê ESCO, a¿eby
kontrolê nad ca³oœci¹ inwestycji i profita-
mi z niej p³yn¹cymi mia³ zarz¹dca bu-
dynku (np. gmina). Takim systemem fi-
nansowania jest w³aœnie system wew-
nêtrznych kontraktów, czyli PICO (public
internal performance contracting).

Idea systemu finansowania PICO

Bardzo czêsto w instytucjach pu-

blicznych œrodki na p³atnoœci kosztów
zmiennych, takich jak coroczne rachun-
ki za energiê, s¹ œciœle oddzielone od
œrodków bud¿etowych na inwestycje.
W zwi¹zku z tym wystêpuje typowa sy-
tuacja „b³êdnego ko³a“: z jednej strony

(powy¿ej 20 000 m

3

), które nierzadko s¹

Ÿród³em problemów pedagogicznych
i organizacyjnych. Nale¿a³oby zatem pro-
jektowaæ budynki szkó³ o ma³ej lub œred-
niej wielkoœci, czyli takie, które przewa¿a-
³y w badanej zbiorowoœci.

Literatura
[1] Lis P.: The architectural and material

features of heating school buildings
which are statistical important for
heat consumption. W: VII. Vedecká

konferencia s medzinárodnou ú

èas-

tiou. Zborník prednášok. 12. sekcia:
Teória techniky prostredia budov.
Košice 22 – 24 mája 2002, s. 110 --113

[2] Lis P., Œliwowski L.: Ukszta³towanie

bry³ budynków szkó³ a zu¿ycie ciep³a
do ich ogrzewania.

Instal R. . 20 (203):

2001, nr 1, s. 20--23

Nowy system finansowania

inwestycji energooszczêdnoœciowych PICO

Mariusz Filipowicz, Arkadiusz Figórski

1)

1)

Autorzy s¹ pracownikami Akademii Gór-
niczo-Hutniczej Wydzia³u Paliw i Ener

gii.

e-mail: [e-mail]

administracje musz¹ p³aciæ olbrzymie ra-
chunki za energiê z powodu du¿ej ener-
goch³onnoœci budynków publicznych,
z drugiej strony poszczególne wydzia³y
nie s¹ w stanie finansowaæ inwestycji
oszczêdnoœciowych poprzez zasilanie
bud¿etu na inwestycje oszczêdnoœciami
z mniejszych rachunków za energiê.

Rozwi¹zaniem w istniej¹cej sytuacji

mog¹ byæ us³ugi energetyczne. W ci¹gu
ostatniej dekady powsta³ rynek dla me-
chanizmów finansowania us³ug energe-
tycznych przez trzeci¹ stronê, takich jak
kontrakty na zarz¹dzanie energi¹ lub kon-
trakty na wykonanie i finansowanie in-
westycji. Bardzo podobny do tych ostat-
nich jest, opisywany w niniejszym arty-
kule, kontrakt wewnêtrzny na dostarcze-
nie us³ugi (energetycznej) w instytucjach
publicznych – PICO. Umo¿liwia on prze-
prowadzenie inwestycji maj¹cych na ce-
lu oszczêdnoœæ energii przez swego ro-
dzaju „trzeci¹ stronê” znajduj¹c¹ siê
wewn¹trz instytucji.

9

1/2004

Metoda PICO, w odró¿nieniu od

zwyk³ego schematu finansowania
przez trzeci¹ stronê, nie wymaga anga-
¿owania zewnêtrznego wykonawcy
typu ESCO.

Funkcjê ESCO pe³ni wydzielona jed-

nostka zamawiaj¹cego, np. wydzia³ in-
westycji lub techniczny instytucji. Jed-
nostka ta (podobnie jak ESCO) zapewnia
obs³ugê finansow¹ i techniczn¹, a refun-
dacja kosztów us³ugi przekazywana jest
pomiêdzy dwiema odrêbnymi jednostka-
mi tej samej instytucji publicznej.

Zatem zasadnicza idea PICO polega

na zorganizowaniu wspó³pracy pomiêdzy
dwoma odrêbnymi komórkami organiza-
cyjnymi w tej samej jednostce adminis-
tracji publicznej [2]. Na przyk³ad wydzia³
ochrony œrodowiska mo¿e pe³niæ funkcjê
wykonawcy dla „dzia³u klienta” nie posia-
daj¹cego w³asnych funduszy inwesty-
cyjnych (np. szko³y).

Koncepcja jest bardzo prosta i mo¿e

byæ zilustrowana na przyk³adzie modelu
zrealizowanego w Stuttgarcie, który by³
jedn¹ z pierwszych pomyœlnych inicjatyw
tego rodzaju w Niemczech. Model ten
przedstawiony jest na rysunku 1.

Wewn¹trz administracji zostaje utwo-

rzony fundusz odnawialny (rewolwingo-
wy), pe³ni¹cy funkcjê bufora w przep³y-
wie gotówki. Najpierw œrodki z funduszu
przekazywane s¹ na wykonanie inwes-
tycji, a nastêpnie jest on uzupe³niany
przez fundusze uzyskane dziêki oszczêd-
noœciom energii, tj. wydzia³ zamawiaj¹cy
sp³aca w ten sposób inwestycjê. Podob-
nie jak w przypadku finansowania przez
„trzeci¹ stronê”, uzyskane oszczêdnoœci
pozwalaj¹ na obni¿enie rocznych wydat-

ków na energiê, ponoszonych przez wy-
dzia³ zamawiaj¹cy i umo¿liwiaj¹ sp³atê
inwestycji w ramach umowy o podziale
uzyskanych oszczêdnoœci (rys. 2).

Oprócz opisanej podstawowej wersji

PICO, która by³a zastosowana np. przez
miasta Stuttgart, Kilonia, Wuppertal
i Drezno, mo¿liwe s¹ jeszcze inne jego
warianty. Ró¿nice poszczególnych wa-
riantów ujêto w tabeli 1.

Przydatnoœæ PICO zale¿y od uwarun-

kowañ prawnych i gospodarczych da-
nego kraju. Dlatego te¿ mog¹ wyst¹piæ
problemy z powieleniem niemieckich
modeli PICO. Pomimo specyficznych
uwarunkowañ ka¿dego pañstwa zasadni-
cze problemy i zasady rynku us³ug ener-
getycznych s¹ takie same w ca³ej Euro-
pie, wiêc PICO mo¿e byæ bardzo obiecu-
j¹cym narzêdziem us³ug energetycznych
dla administracji publicznej i innych orga-
nizacji w Europie.

Patrz¹c od strony odbiorcy us³ug

energetycznych, finansowanie projek-
tów przez PICO i ESCO mo¿e wydawaæ
siê bardzo podobne, zatem mo¿na za-
daæ pytanie: w jakich okolicznoœciach
dany schemat finansowania powinien
byæ zastosowany? Ka¿de podejœcie ma
zalety ujawniaj¹ce siê w ró¿nych okolicz-
noœciach, tzn. uzupe³niaj¹ siê one w za-
le¿noœci od warunków (tab. 2). Zatem
przy podejmowaniu decyzji przez mias-
to, region czy w³adze pañstwowe nale¿y
rozwa¿yæ w³aœciwe warunki brzegowe,
cele i ograniczenia, jak równie¿ akcepto-
wany poziom ryzyka, strategie rozwo-
ju itd.

Z tabeli 2 wynika, ¿e PICO jest odpo-

wiednie raczej dla ma³ych czy œrednich
projektów, realizowanych przez adminis-
tracjê samorz¹dow¹. Ma³e inwestycje
mog¹ nie przyci¹gn¹æ zewnêtrznych firm
opieraj¹cych siê na schemacie ESCO,
poniewa¿ stosuje siê go raczej przy in-
westycjach du¿ych i kompleksowych.

PICO postrzegane jest raczej jako in-

strument uzupe³niaj¹cy ni¿ zastêpuj¹cy
kontraktowanie ESCO. Obydwa instru-
menty bazuj¹ na podobnych pojêciach

Rys. 1. Model systemu finansowania PICO
na przyk³adzie Stuttgartu

Rys. 2. Schematyczna ilustracja przep³ywów gotówki dla wersji
PICO z podzia³em oszczêdnoœci

Tabela 1

Krótka charakterystyka

czterech wariantów PICO

stosowanych w Niemczech

10

1/2004

i zawieraj¹ porównywalne procedury
i zarz¹dzanie zadaniami w projekcie, wiêc
metody stosowane w jednym instrumen-
cie mog¹ byæ u¿yte do realizacji projek-
tów w drugim, np. mog¹ stanowiæ swe-
go rodzaju zestaw narzêdzi, z których kor-
zysta siê w przypadku dopasowywania
modeli do ró¿nych warunków.

PICO mo¿e równie¿ torowaæ drogê

kontraktowaniu us³ug energetycznych.
Urzêdy, które zapewniaj¹ odpowiedni¹
infrastrukturê i know-how do przeprowa-
dzenia projektów PICO s¹ lepiej przygo-
towane do realizacji bardziej wymagaj¹-
cych projektów we wspó³pracy z zew-
nêtrznymi partnerami na zasadzie ESCO.

Obecne bud¿ety publicznych jednos-

tek s¹ bardzo napiête, a PICO oferuje
mo¿liwoœæ ci¹g³ego wdra¿ania inwestyc-
ji energooszczêdnych pod warunkiem
uzyskania œrodków na rozruch funduszu

– na przyk³ad poprzez reorganizacjê
bud¿etu, po¿yczki itd. Energooszczêdne
inwestycje przynosz¹ oszczêdnoœci, któ-
re kieruje siê do funduszu rewolwingo-
wego, a nastêpnie z tego funduszu fi-
nansuje siê prace energooszczêdnoœ-
ciowe.

Jednym z celów projektu jest zmo-

dernizowanie dwóch budynków, co naj-
mniej w zakresie energooszczêdnego
oœwietlenia. W dalszej czêœci artyku³u
opisano przedsiêwziêcia, jakie zosta³y
w tym celu podjête dla budynku Ratusza
Miejskiego w Jordanowie (drugim mo-
dernizowanym obiektem jest przedszko-
le miejskie w Jordanowie).

Omawiana inwestycja ma charakter

pilota¿owy i g³ównym jej celem jest zdo-
bywanie doœwiadczeñ, dlatego te¿ nad
realizacj¹ projektu czuwaj¹ eksperci
z Wydzia³u Paliw i Energii AGH.

Charakterystyka

obiektu

Badany obiekt to budynek Urzêdu

Miasta Jordanowa pochodz¹cy z roku
1911. Jest to budowla zabytkowa, wiêc
nie s¹ mo¿liwe prace powoduj¹ce zmia-
nê wygl¹du elewacji, np. poszerzenie
otworów okiennych, co determinuje ko-
niecznoϾ usprawnienia instalacji
oœwietleniowej.

Budynek jest dwukondygnacyjny

z adaptowan¹ na potrzeby biurowe czêœ-
ci¹ strychu; znajduje siê w nim 13 po-
mieszczeñ biurowych o powierzchni
oko³o 20 m

2

.

Dominuj¹cym typem oœwietlenia s¹

¿arówki umieszczone w kulistych klo-
szach mlecznych (rys. 3).

Monitorowanie czasu

pracy oœwietlenia

W celu odpowiedzi na pytanie,

jakie bêd¹ oszczêdnoœci energii
elektrycznej konieczna jest znajo-
moœæ dok³adnego czasu pracy po-
szczególnych instalacji oœwietlenio-
wych.

W zwi¹zku z tym, ¿e budynek jest

usytuowany w otoczeniu wysokich
drzew, a okna s¹ niewielkie, strumieñ
œwiat³a wpadaj¹cy do pomieszczeñ
jest zmienny w trakcie dnia i silnie
powi¹zany ze zmiennymi warunka-
mi pogodowymi.

W celu odpowiedzi na pytanie,

jak czêsto u¿ywane jest oœwietlenie
elektryczne, prowadzone jest moni-
torowanie czasu pracy oœwietlenia.
Wykorzystywane s¹ do tego celu ele-
ktroniczne rejestratory czasu pracy
oœwietlenia, przedstawione na rysun-
ku 4.

●

iloœæ zaoszczêdzonej energii jest za ma-
³a, aby pokryæ koszt kontraktu z zew-
nêtrznym partnerem

●

nie ma potrzeby korzystania z zewnêtrz-
nego know-how (jednostka dysponuje
pracownikami, których znajomoœæ za-
gadnienia jest wystarczaj¹ca)

●

know-how pracowników mo¿e i powi-
nien byæ zastosowany

●

wewnêtrzne zasoby jednostki publicz-
nej pozwalaj¹ na sprawne przygotowa-
nie projektu

●

mo¿na zaoszczêdziæ na mar¿y firmy zew-
nêtrznej, co polepsza zyskownoœæ pro-
jektu,

●

istnieje ryzyko „spijania œmietanki”, gdy
firma zewnêtrzna podejmuje siê tylko
realizacji zyskownych projektów obar-
czonych ma³ym ryzykiem

■

poszukuje siê nowych Ÿróde³ finanso-
wania i/lub przezwyciê¿ania w¹skich gar-
de³ p³ynnoœci finansowej

■

jest niezbêdny zewnêtrzny know-how

■

ryzyko bêdzie podzielone lub nawet
przeniesione do zewnêtrznej firmy ESCO,
szczególnie wtedy, gdy firma gwarantu-
je uzyskanie oszczêdnoœci

■

w³asny personel uzyska dostêp do
know-how zewnêtrznej firmy

■

jednostka posiada ograniczone zasoby
ludzkie

■

ograniczone zasoby – nie tylko ludzkie
– zostan¹ skoncentrowane na najistot-
niejszych zadaniach

Tabela 2

Porównanie kontraktowania zgodnie ze schematem PICO i ESCO

PICO

ESCO

Sposób kontraktowania korzystny w przypadku, gdy:

Rys. 3. Typowe oprawy oœwietleniowe zastosowane
w budynku Urzêdu Miasta Jordanowa; Takie oprawy
powoduj¹ poch³anianie znacznej czêœci strumienia
œwietlnego obni¿aj¹c natê¿enie oœwietlenia

Rys. 4. Elementy sk³adowe uk³adu zbieraj¹cego dane:
wnêtrze mikroprocesorowego koncentratora danych,
wygl¹d i schemat ideowy czujnika napiêcia na elementach
oœwietleniowych

11

1/2004

Czujnik oœwietlenia montowany jest

albo przy oprawie lampy, albo na w³¹czni-
ku œciennym. Wykrywa on, w zale¿noœci
od trybu pracy, brak lub obecnoœæ napiê-
cia na Ÿródle œwiat³a, czyli potrafi zidentyfi-
kowaæ czy oœwietlenie jest za³¹czone. Da-
ne rejestrowane s¹ w pamiêci elektronicz-
nej koncentratora danych i okreœlaj¹, ile
procent czasu w danym przedziale godzi-
nowym badane urz¹dzenie pracowa³o.
Rejestratory te z powodzeniem by³y wyko-
rzystywane m.in. w projekcie PELP Kra-
kowskiego Centrum Fundacji na rzecz
Efektywnego Wykorzystania Energii [4].

Na rysunku 5 podano wynik monitorin-

gu z miesiêcy maj-paŸdziernik 2003 roku.

Na podstawie opisnych wyników mo-

nitorowania oraz badañ ankietowych oce-
niono struktury zu¿ycia energii w bada-
nym obiekcie dla ró¿nych okresów roku. W
okresie letnim (rys. 6) oœwietlenie (sufito-
we i miejscowe) zu¿ywa po³owê pobiera-
nej energii elektrycznej w budynku. Je¿e-
li z kolei popatrzymy na rysunek przedsta-
wiaj¹cy zu¿ycie energii elektrycznej w ci¹-

gu ostatnich trzech lat (rys. 7), to zauwa¿y-
my znacz¹cy wzrost zu¿ycia energii w mie-
si¹cach zimowych. Na podstawie badañ
ankietowych stwierdzono, ¿e za ten wzrost
odpowiada d³u¿sza praca oœwietlenia.
Obecnie dane ankietowe sukcesywnie za-
stêpowane s¹ wynikami monitoringu elek-
tronicznego.

Na podstawie przytoczonych danych

mo¿na stwierdziæ, ¿e w miesi¹cach zimo-
wych udzia³ oœwietlenia w ca³kowitym zu-
¿yciu energii wynosi ok. 70%, a œredni
roczny udzia³ to ok. 60%.

Chc¹c oszczêdzaæ na oœwietleniu trze-

ba nie tylko zadbaæ o zmniejszenie zu¿ycia
energii, ale tak¿e pamiêtaæ o zapewnieniu
odpowiedniego komfortu oœwietleniowe-
go (m.in. odpowiednie natê¿enie oœwiet-
lenia). W omawianym budynku przepro-
wadzono pomiary natê¿enia oœwietlenia
dla obecnie istniej¹cego systemu oœwiet-
leniowego.

Wykonano je luksomierzem CHY631

i modelowano za pomoc¹ programu
DIALux [5]. Stwierdzono, ¿e w znacznej

wiêkszoœci pomieszczeñ natê¿enie oœwiet-
lenia jest niewystarczaj¹ce. Polska Norma
PN-84/E-02033 precyzuje, jakie powinno
byæ natê¿enie oœwietlenia na poszczegól-
nych stanowiskach pracy, np. 300 lx dla
prac biurowych oraz 500 lx dla pracy przy
komputerze.

Wymagania podane w normie nie zos-

ta³y osi¹gniête, w czêœci pomieszczeñ na-
tê¿enie oœwietlenia by³o ni¿sze ni¿
100 lx! Ocenia siê, ¿e w celu spe³nienia wy-
magañ normy nale¿a³oby praktycznie pod-
woiæ zainstalowan¹ moc oœwietleniow¹
(dodatkowo ok. 4,3 kW przy obecnie zain-
stalowanych ok. 5,1 kW). Wtedy oczywiœ-
cie koszty energii elektrycznej uleg³yby
podwojeniu.

Zakres niezbêdnych dzia³añ

Planowana inwestycja unowoczeœnie-

nia oœwietlenia ma dwa cele:
a) zapewnienie odpowiednich paramet-

rów oœwietlenia,

b) oszczêdnoœæ energii elektrycznej.

Rys. 5. Wyniki monitoringu czasu pracy oœwietlenia
dla wybranych pomieszczeñ

Rys. 6. Struktura zu¿ycia energii
elektrycznej w badanym budynku
w okresie letnim

Rys. 7. Dzienne zu¿ycie energii elektrycznej w przedzia³ach
dwumiesiêcznych w latach 2000-2003

Tabela 3

Zestawienie danych opisuj¹cych inwestycjê

12

1/2004

Niestety cele te stoj¹ ze sob¹

w sprzecznoœci. Priorytet nale¿y nadaæ
zapewnieniu odpowiednich warunków
pracy. To wymaganie ma nie tylko as-
pekt prawny, ale tak¿e ekonomiczny.
W odpowiednich warunkach pracuje siê
efektywniej, zmniejsza siê liczba pope³-
nianych b³êdów (np. przy pisaniu do-
kumentów) [6]. Celowe jest zatem sto-
sowanie odpowiednich poziomów natê-
¿enia oœwietlenia.

Planowana inwestycja polega na za-

instalowaniu 67 nowych opraw oœwie-
tleniowych; koszt ich wykonania to
15,2 tys. z³ (³¹cznie z demonta¿em sta-
rego oœwietlenia). Podstawowe charak-
terystyki ekonomiczne dla tej inwestyc-
ji policzono wed³ug metodologii audy-
tu energetycznego [7] i zestawiono w ta-
beli 3. Przyjêto okres eksploatacji
przedsiêwziêcia równy 10 lat i roczny
czas pracy oœwietlenia równy 1500 go-
dzin. Pozosta³e dane wyjœciowe przyjê-
to z [8].

Efekt ekonomiczny tej inwestycji

mo¿na rozwa¿aæ w dwu aspektach
(patrz tabela 3):

●

dla istniej¹cego systemu (Obecny),

●

dla istniej¹cego systemu, ale o zwiê-
kszonej mocy w celu zapewnienia
komfortu oœwietleniowego (Kom
fort)
Z tabeli 3 wynika, ¿e gdy nie przyj-

muje siê wariantu Komfort, nie mo¿na
traktowaæ inwestycji jako op³acalnej
ekonomicznie. Jednak¿e, gdyby spe³-
nione by³y wymagania komfortu na
obecnym systemie oœwietleniowym, in-
westycja jest jak najbardziej op³acalna
ekonomicznie.

W obydwu przypadkach inwestycja

ma tak¿e t¹ dodatkow¹ (trudn¹ do osza-
cowania) wartoœæ, ¿e prowadzi do po-
prawy warunków pracy personelu.

Jako wniosek ogólny do moderni-

zacji oœwietlenia mo¿na przytoczyæ uwa-
gê, ¿e nie zawsze proste inwestycje na-
kierowane tylko na oszczêdnoœæ energii
s¹ mo¿liwe. Jest oczywiste, ¿e w tym
przypadku formu³a ESCO nie ma zasto-
sowania. Jednak¿e formu³a PICO mo¿e
mieæ sens, gdy¿ prêdzej czy póŸniej (np.
kontrola SANEPID-u) taka inwestycja
musia³aby byæ przeprowadzona! Osz-
czêdnoœæ energii osi¹gniêta dziêki za-
stosowaniu PICO realnie obni¿a jej kosz-
ty. Wtedy fundusz rewolwingowy PICO
mo¿e zostaæ zasilony kwot¹ równ¹ ob-
ni¿ce kosztów inwestycji zapewniaj¹cej
komfort oœwietlenia.

Wnioski

Z zaprezentowanego przyk³adu wy-

nika, ¿e inwestowanie w energooszczêd-
ne oœwietlenie, przy pewnych za³o¿e-
niach, mo¿e byæ op³acalne. Jednak¿e
mimo wzglêdnie niewielkiego nak³adu
œrodków z b ud¿etu gminy, Urzêdu
Miasta nie staæ na jej uruchomienie. W
tym wypadku œrodki te pochodziæ bêd¹
czêœciowo z projektu finansowanego
przez program SAVE Unii Europejskiej.
Oszczêdnoœci pos³u¿¹ do finansowania
kolejnych inwestycji (np. wymiany
oœwietlenia w innych budynkach).

W przypadku nastêpnych instytucji

chêtnych do wdro¿enia koncepcji finan-
sowania, œrodki na inwestycjê „starto-
w¹” bêd¹ musia³y pochodziæ z w³as-
nych Ÿróde³, reorganizacji bud¿etu, kre-
dytów lub po¿yczek. W przypadku, jeœ-
li roczne oszczêdnoœci nie wystarcz¹ na
sfinansowanie kolejnej inwestycji, œrod-
ki na koncie funduszu rewolwingowego
bêd¹ gromadzone przez kilka lat.

Najwiêksze niebezpieczeñstwo nie-

powodzenia projektu wi¹¿e siê z prob-
lemami natury formalnej zwi¹zanymi
z uruchomieniem funduszu rewolwin-
gowego.

Obecnie trwaj¹ prace nad pokona-

niem bariery legislacyjnej. Utworzenie
PICO wymaga akceptacji Rady Miasta,
ponadto w instytucjach publicznych nie
wydane œrodki nie mog¹ zostaæ przenie-
sione do nastêpnego roku bud¿etowe-
go. W praktyce oznacza to, ¿e obecnie
nie mo¿na w administracji publicznej
utworzyæ funduszu rewolwingowego w
taki sposób, jak jest to mo¿liwe w Niem-
czech. Wymaga to zmian legislacyjnych
na wy¿szym szczeblu.

Jednym z mo¿liwych rozwi¹zañ jest

wykorzystanie istniej¹cych gminnych
funduszy ochrony œrodowiska i utwo-
rzenie w nich subkonta na inwestycje
energooszczêdnoœciowe. Obecnie jest
to jedyny sposób gromadzenia œrod-
ków finansowych na przysz³e inwes-
tycje.

W przypadku Jordanowa funkcjê

„wewnêtrznego ESCO” móg³by pe³niæ
Referat Gospodarczo-Inwestycyjny, Rol-
nictwa, Leœnictwa i Ochrony Œrodowis-
ka, natomiast poszczególne inwestycje
zlecane by³yby firmom zewnêtrznym.

Metoda PICO bêdzie wdra¿ana jako

jeden z elementów systemu finansowa-
nia inwestycji zwiêkszaj¹cych efektyw-
noœæ energetyczn¹ w Jordanowie.

Raporty z postêpów w realizacji prac

umieszczane s¹ na bie¿¹co na stronie in-
ternetowej Miêdzynarodowego Stowa-
rzyszenia na rzecz Lokalnych Inicjatyw
Ekologicznych, jednego z partnerów
projektu (The International Council for
Local Environmental Initiatives) ICLEI:

http://www.iclei.org/ecoprocura/
picolight/briefs/po-brief.html

Literatura
[1] Norwisz J.: Audyt energetyczny - ma-

teria³y pomocnicze. NAPE. Gliwice
1999

[2] Kristof et al.: Handlungsoptionen des

Landes Nordrhein-Westfalen zur Ver-
breitung der Umsetzung des Intracting-
modells auf kommunaler und Land-
esebene; Projektteil B der Studie „Pi-
lotprojekte Einspar-Contracting und
Intracting in NRW. Wuppertal 1998;
http://www.wupperinst.org/energie
/intracting

[3] Gadowska M.: Analiza oszczêdnoœci

energii wynikaj¹ca z zastosowania
energooszczêdnych Ÿróde³ œwiat³a na
przyk³adzie budynku Ratusza Miejs-
kiego w Jordanowie w ramach pro-
jektu PICO-Light. Wydzia³ Paliw
i Energii AGH. Kraków 2003

[4] Pilotowy projekt zarz¹dzania popy-

tem w ramach projektu promocji
energooszczêdnego oœwietlenia
w Polsce. Materia³y seminaryjne,
Nidzica 16-17.06.98, Fundacja na
rzecz Efektywnego Wykorzystania
Energii. Kraków 1998

[5] www.dial.de
[6] B¹k J.:Technika oœwietlenia. PWN.

Warszawa 1981

[7] Górzyñski J.: Audyting Energetyczny.

NAPE. Warszawa 2002

[8] Piotrowski J., Warzyñski K.: Projekt

oœwietleniowy – przebudowa oœwie-
tlenia wewnêtrznego w Urzêdzie
Miasta Jordanów.

Œwiat³oprojekt.

Warszawa 2003