RTYKUŁ SPONSOROWANY

A

WETERYNARIA

W PRAKTYCE

50

STYCZEŃ-LUTY • 1/2006

Niewystarczająca lub niewłaściwa pro-

dukcja łez powodująca brak warstwy
ochronnej oczu, tzw. filmu łzowego, do-
prowadza do powstania suchego zapalenia
spojówek i rogówki (KCS – keratoconjunc-
tivitis sicca).

Spadek produkcji łez jest najczęściej

idiopatyczny. Do tej pory uważano, że
przyczyną KCS-u u starszych psów był
zanik gruczołów łzowych. Obecnie jako
główną etiologię podaje się przewlekłe za-
palenie gruczołów łzowych na tle immu-

razem poprawiając jego funkcję. Zaleca
się stosowanie maści zawierającej 0,2%
cyklosporyny dwa razy dziennie. U nie-
których psów można po jakimś czasie
stosować lek 1 raz dziennie, jednak czas
leczenia pozostaje nieokreślony. Poziom
produkcji łez może szybko ulec obniże-
niu, jeżeli codzienne leczenie cyklospo-
ryną zostanie przerwane. Psy, które nie
reagują na leczenie maścią z cyklospo-
ryną, mogą zareagować na 1% lub 2%
roztwór cyklosporyny, przygotowywany
w aptece jako lek recepturowy.

Ponieważ nie można spodziewać się

reakcji przed upływem dwóch tygodni,
należy zawsze zastosować leczenie wspo-
magające do momentu wzrostu poziomu
produkcji łez. Leczenie takie powinno
obejmować podawanie miejscowe roz-
tworów antybiotykowo-kortykosterydo-
wych (np. Maxitrol, Alcon lub Tobradex,
Alcon) – o ile nie ma owrzodzenia ro-
gówki! – w celu kontroli zakażenia i zapa-
lenia spojówek i rogówki oraz sztucznych
łez, w ilości zapewniającej odpowiednią
ich objętość (np. Tears Naturalne II, Al-
con lub Systane, Alcon). Częstotliwość
podawania tych kropli zależna jest od
nasilenia suchości oka oraz związanych
z tym zmian. Przewlekłe stosowanie
miejscowych okulistycznych kortyko-
sterydów może doprowadzić do jatrogen-
nego hiperadrenokortycyzmu, dlatego
powinno się leczenie tymi preparatami
okresowo przerywać. U psów, które nie
reagują na leczenie farmakologiczne, na-
leży brać pod uwagę operację przeszczepu
przewodu ślinianki przyusznej do worka
spojówkowego (PDT).

‰

www.garncarz.pl

nologicznym. KCS może też być wrodzone
(np. u west highland white terierów, york-
shire terierów), wynikać z innej choroby
oczu (np. zapalenia rogówki na tle immu-
nologicznym) lub choroby ogólnoustrojo-
wej (np. atopii, niedoczynności tarczycy,
choroby Cushinga, cukrzycy, zapalenia
wątroby, nosówki) lub z zaburzeń pro-
dukcji hormonów płciowych (usunięcie
jajników, poród, ciąża). Inne specyficzne
przyczyny suchego zapalenia spojówek
i rogówki to: podawane miejscowo do
oczu sulfonamidy, atropina; znieczulenie
ogólne; zaburzenia nerwu twarzowego;
urazy i nowotwory powiek; anomalie ra-
sowe powiek i otoczenia oczu.

Typowe objawy kliniczne KCS-u to

kleista, śluzowo-ropna wydzielina gro-
madząca się w workach spojówkowych,
wysychająca na powierzchni powiek;
przekrwienie spojówek; postępująca
waskularyzacja rogówek oraz powierz-
chowna ich pigmentacja. Ostateczne roz-
poznanie stawia się na podstawie wyniku
testu produkcji łez – Testu Schirmera,
który u chorych psów wykazuje pomiar
poniżej 10 mm nawilżenia w ciągu 1 mi-
nuty. W każdej rasie zdarzają się chore
psy, ale najczęściej choroba spotykana
jest u cocker spanieli, angielskich buldo-
gów, sznaucerów, west highland white te-
rierów, yorkshire terierów oraz beagli.

Podstawa leczenia polega na miejsco-

wym podawaniu cyklosporyny, która
zwiększa poziom produkcji łez oraz mi-
nimalizuje zmiany rogówki wynikające
z zespołu suchego oka. Uważa się, że
ten inhibitor komórek T przeciwdziała
zmianom tła immunologicznego wystę-
pującym wewnątrz gruczołu łzowego, za-

lek. wet. Jacek Garncarz

Okulistyczny Gabinet Weterynaryjny, Warszawa

Leczenie suchego

zapalenia spojówek

i rogówki psów

Fot. 1. Wygląd oka psa w początkowym stadium

suchego zapalenia spojówek i rogówki

Fot. 2. Najczęstszy wygląd oka psa

z zespołem suchego oka

Fot. 3. Długo trwający KCS doprowadza

do zmian barwnikowych na powierzchni rogówki

Sprostowanie.
W poprzednim numerze „Weterynarii w praktyce”, w artykule lek. wet.

Jacka Garncarza pt. „Wirusowy nieżyt górnych dróg oddechowych kotów.
Leczenie okulistycznych objawów klinicznych”, omyłkowo zostały zamie-
nione podpisy pod trzema zdjęciami. Prawidłowe usytuowanie podpisów:
podpis spod zdjęcia nr 3 powinien być pod zdjęciem nr 5, podpis spod zdję-
cia nr 4 powinien być pod zdjęciem nr 3, a podpis spod zdjęcia nr 5 pod zdję-
ciem nr 4. Za zaistniałą pomyłkę przepraszamy autora, firmę Alcon Polska
oraz Czytelników.