BANKOWE y
RÓDA
A
FINANSOWANIA
PRZEDSI
BIORSTW
Wykład 11
dr Katarzyna Kreczmańska-Gigol
Katedra Finansów SGH
1. Zadania banku w emisji obligacji
przedsiębiorstw
2. Rola banku w procesie emisji
dłużnych papierów wartościowych w
ramach sekurytyzacji aktywów
Emisja dłużnych papierów wartościowych
n Jest alternatywnym do kredytu z
ródłem
finansowania działalności bieżącej przedsiębiorstwa.
n Funkcje banku w procesie emisji papierów dłużnych:
q Agent emisji dłużnych papierów wartościowych 
kompleksowe przygotowanie emisji łącznie z
uplasowaniem jej na rynku finansowym.
n Zgodnie z prawem pozyskanie środków na rynku
finansowym musi wiązać się z koniecznością
korzystania z pośrednictwa instytucji finansowej, np.
banku.
Usługi świadczone przez pośrednika
finansowego jako organizatora emisji
1. Przygotowanie dokumentów ofertowych
n Podstawowym dokumentem przygotowywanym
dla emisji publicznych jest prospekt emisyjny.
n Dla emisji niepublicznych  memorandum
informacyjne
n Bank przygotowuje te dokumenty sam lub
koordynuje jego przygotowanie przez podmiot
zewnętrzny  doradcę emitenta.
Usługi świadczone przez pośrednika
finansowego jako organizatora emisji c.d.
2. Bierze udział w procedurze dopuszczenia do
publicznego obrotu i obrotu giełdowego
n Bank uczestniczy w procedurze dopuszczenia przed
regulatorem rynku
n Efektem jest uzyskanie decyzji regulatora rynku o
dopuszczeniu do publicznego obrotu oraz decyzji Rady
Giełdy o dopuszczeniu do obrotu giełdowego.
n Po uzyskaniu zgody do wprowadzenia papierów
wartościowych emitenta do obrotu publicznego prospekt
jest udostępniany inwestorom
n Przy emisji niepublicznej nie jest to wymagane
Usługi świadczone przez pośrednika
finansowego jako organizatora emisji c.d.
3. Bank przygotowuje i rozlicza publiczną subskrybcję
q Bank jest związany umowa najlepszej oferty , w ramach której
jest zobowiązany do aktywnej sprzedaży papierów
wartościowych
q Emitent podaje cenę emisyjną walorów
q Może być ona wyznaczana na kilka sposobów
n Może to być procedura wyznaczania ceny oparta na analizach
fundamentalnych
n Może to być cena wyznaczana na danych rynkowych
q Cena konkurencyjnych instrumentów finansowych
q Cena własnych instrumentów finansowych
q Ocena inwestorów w ramach tzw. książki popytu
q Na podstawie informacji uzyskanych od potencjalnych nabywców
plasowanych walorów, emitent wspólnie z agentem emisji
podejmuje decyzję o rozdysponowaniu walorów do
poszczególnych grup inwestorów i cenie emisyjnej dla
poszczególnych grup.
Usługi świadczone przez pośrednika
finansowego jako organizatora emisji c.d.
4. Uplasowanie oferowanych akcji
q Bank przygotowuje w ramach organizacji emisji proces
sprzedaży papierów dłużnych na rynku pierwotnym.
q Bank jako agent emisji nie ponosi odpowiedzialności za
brak popytu na papiery będące przedmiotem oferty
q Warianty umów najlepszej oferty
n Umowy typu  wszytko albo nić  zamknięcie oferty następuje
po sprzedaży wszystkich papierów wartościowych
oferowanych w ramach jednej transzy, jeśli inwestorzy nie
zapiszą się na wszystkie walory, to oferta nie dochodzi do
skutku
n Umowy typu  minimum-maksimum  oferta dochodzi do
skutku w przypadku objęcia przez inwestorów pewnej
minimalnej, z góry określonej liczby walorów; po osiągnięciu
wymaganego minimum następuje sprzedaż walorów aż do
osiągnięcia założonego poziomu maksimum
Usługi świadczone przez pośrednika
finansowego jako organizatora emisji c.d.
5. Bank gwarantuje emisję
q Bank może dodatkowo, w ramach umowy z emitentem
zagwarantować objęcie oferowanych papierów wartościowych z
emisji subskrybowanej z niedoborem (submisja inwestycyjna)
n W ten sposób emitent otrzymuje środki finansowe bez obaw na brak
popytu, ma zagwarantowaną w ten sposób poprawę płynności
n Bank za taką usługę otrzymuje wynagrodzenie
q Inną formą gwarancji jest nabycie od emitenta przez agenta lub
zorganizowane przez niego konsorcjum, części lub całej emisji
papierów wartościowych na własny rachunek, w celu dalszej ich
odsprzedaży na rynku pierwotnym (submisja usługowa)
n Emitent otrzymuje potrzebne mu środki finansowe natychmiast, a
bank lub konsorcjum przyjmuje na siebie całe ryzyko uplasowania
emisji jego papierów wartościowych
Sekurytyzacja aktywów
Istota sekurytyzacji
n Sekurytyzacja (ang. securitisation) jest rodzajem
finansowania polegającym na przeniesieniu
aktywów finansowych do spółki celowej (ang. SPV -
special purpose vehicle), która następnie emituje
papiery wartościowe zabezpieczone tymi aktywami
lub wpływami pieniężnymi z tytułu tych aktywów.[1]
Jednocześnie może być traktowana jako sposób
pozyskiwania finansowania oraz metoda
zarządzania należnościami, ponieważ aktywami,
które są przedmiotem sekurytyzacji są zwykle
należności przedsiębiorstwa.
n
[1] O. Schneck, Handbuch Alternative Finanzierungsformen, Wiley-VCH Verlag, Weinheim 2006,
s. 319; R. Jagiełło
n Pod pojęciem sekurytyzacja aktywów rozumie się emisję na
rynku kapitałowym papierów wartościowych zabezpieczonych
aktywami (Asset Backed Securities), w skrócie papiery te
nazywa się ABS.[1]
n Jest to proces, którego celem jest emisja papierów
wartościowych najczęściej na podstawie zespołu wierzytelności.
n Prowadzi w ten sposób do zamiany niepłynnych pozycji
bilansowych, które stanowią przyszłe z
ródło strumieni płatności,
na płynne papiery wartościowe, które mogą być przedmiotem
obrotu.[2]
n [1] D. Mevissen, Mittelstandsfinanzierung mit Factoring und Basset Backed Securities.
Grundlagen, Praxis, Bewertung, VDM Verlag Dr. Mueller, Saarbruecken 2005, s. 25.
n [2] Zarządzanie aktywami i pasywami, pod red. F. J. Fabozzi, A. Konishi, Związek Banków Polskich, Warszawa
2008, s. 369-370.
n Przedsiębiorstwo, które jest aranżerem procesu
sekurytyzacji, generuje w ramach prowadzonej
działalności gospodarczej wierzytelności.
n One są podstawą uzyskania finansowania.
n Te wierzytelności są grupowane w pakiety i
przenoszone do specjalnej spółki, która powstała w
celu emisji papierów wartościowych
zabezpieczonych aktywami, czyli powstała po to, by
uczestniczyć w transakcji sekurytyzacji.
n Emisja papierów dłużnych jest więc
przeprowadzana przez specjalnie do tego celu
utworzony podmiot i zabezpieczona aktywami
generującymi przepływy pieniężne.
n Spółka specjalnego przeznaczenia, SPV, płaci inicjatorowi za
aktywa przenoszone na nią z środków otrzymywanych z emisji
papierów wartościowych od inwestorów.
n Emisja papierów wartościowych może następować na rynku
długoterminowych papierów wartościowych (ABS) lub
krótkoterminowych (Asset Backed Commercial Paper, w skrócie
ABCP).[1]
n Na rynku krótkoterminowych papierów dłużnych dochodzi do
refinansowania krótkoterminowych wierzytelności handlowych
przedsiębiorstw.
n Wykup papierów wartościowych w ramach sekurytyzacji
następuje z środków wpłacanych przez pożyczkobiorców lub
kontrahentów przedsiębiorstwa będącego inicjatorem, inaczej
aranżerem, procesu sekurytyzacji.[2]
n
[1] D. Mevissen, Mittelstandsfinanzierung ..., op. cit, s. 26.
n [2] B. Półtorak, Sekurytyzacja kredytu hipotecznego na podstawie działalności
banków hipotecznych, Wydawnictwa Fachowe Cedetu, wyd. 2, Warszawa 2007, s.
123.
Etapy procesu sekurytyzacji z udziałem
SPV - 1
n Etap 1. to powstanie wierzytelności przedsiębiorstwa, czyli
realizacja kontraktu handlowego, wykonanie usługi, udzielenie
kredytu itp.
n Wierzytelności będące przedmiotem sekurytyzacji są
wierzytelnościami pochodzącymi z obrotu gospodarczego.
n Wierzycielem jest przedsiębiorstwo lub bank, a dłużnikami mogą
być zarówno kontrahenci  przedsiębiorcy, jak i osoby fizyczne,
które dokonują zakupów na kredyt, zaciągają kredyt lub
pożyczkę.
n Na tym etapie dłużnik zobowiązuje się dokonać zapłaty na rzecz
podmiotu, który następnie staje się inicjatorem sekurytyzacji.
Etapy procesu sekurytyzacji z udziałem
SPV - 2
n Etap 2. dotyczy analizy potrzeb finansowych Inicjatora, którą on sam
przeprowadza i sposobów zaspokojenia tych potrzeb.
n Jednym z tych sposobów jest Sekurytyzacja aktywów.
n Jest to faza analizy wstępnej polega na określeniu celów i ograniczeń
przedsiębiorstwa, które chce skorzystać z sekurytyzacji.
n Analitycy finansowi na tym etapie badają pochodzenie aktywów mających być
przedmiotem sekurytyzacji, dotychczasową obsługę aktywów, proces
raportowania oraz informacje o dotychczasowych wynikach dotyczących tych
aktywów.
n Ta faza może być znacząca w procesie sekurytyzacji, ponieważ uwidacznia
czynniki i opcje, które mogą mieć wpływ na podjęcie decyzji o przeprowadzeniu
bądz
nie całego procesu.
n W rezultacie wyraz
niej widać cele przedsiębiorstwa, które mają być osiągnięte
poprzez sekurytyzację.
n Jeśli okaże się w wyniku przeprowadzonej analizy, że cele przedsiębiorstwa
mogą być zaspokojone w drodze sekurytyzacji, a jednocześnie zarówno
wierzytelności, jak i ich dotychczasowa historia, możliwości techniczne ich
obsługi wskazują, że sekurytyzacja będzie możliwa do przeprowadzenia i
opłacalna, to przedsiębiorstwo podejmuje decyzję o przeprowadzeniu procesu
sekurytyzacji.
Etapy procesu sekurytyzacji z udziałem
SPV - 3
n Etap 3. to wydzielenie puli wierzytelności z aktywów Inicjatora przeznaczonej do
sekurytyzacji.
n Na etapie tym wierzytelności Inicjatora podlegają dogłębnej analizie  bada się
istniejące umowy, z których wierzytelności wynikają, strukturę należności,
poziom ich koncentracji, analizuje się ryzyko z nimi związane.
n Następnie grupuje się należności, tak aby wierzytelności będące przedmiotem
sekurytyzacji tworzyły w miarę jednorodne portfolio wierzytelności, jednocześnie
żeby pula aktywów była wystarczająco zdywersyfikowana.
n W szczególności bada się pochodzenie aktywów przenoszonych na spółkę
specjalnego przeznaczenia w ramach sekurytyzacji oraz obsługę
należności i system raportowania.
n Wiąże się to z uzyskaniem informacji na temat procesu zarządzania
należnościami, istniejących procedur i ich przestrzegania, możliwości
zwiększenia wydajności systemu kontroli aktywów.
n Należy ustalić, czy opracowywanie aplikacji nie zajmuje zbyt wiele czasu, czy
dokumenty związane z wierzytelnościami są wystandaryzowane i czy są
prawne zabezpieczenia należności, które pomogłyby w ewentualnym
dochodzeniu należności.
n Obsługę należności i system raportowania bada się pod kątem elastyczności i
spełniania wymagań wynikających z procesu sekurytyzacji, dostępności danych
i użyteczności w zakresie podejmowania decyzji operacyjnych i menadżerskich.
Etapy procesu sekurytyzacji z udziałem
SPV - 4
n Etap 4., czyli utworzenie SPV.
n Spółka ta jest prawnie usamodzielniona.
n Celem jej działania jest emisja papierów
dłużnych zabezpieczonych aktywami
wydzielonymi z majątku inicjatora transakcji i
zakup aktywów będących zabezpieczeniem
emisji od inicjatora za pieniądze uzyskane z
emisji.
Etapy procesu sekurytyzacji z udziałem
SPV - 5
n Etap 5., to nabycie wyselekcjonowanych
aktywów przez spółkę specjalnego
przeznaczenia.
n W wyniku tego następuje przeniesienie
aktywów na spółkę specjalnego
przeznaczenia, a zapłata nastąpi dopiero po
emisji papierów dłużnych.
Etapy procesu sekurytyzacji z udziałem
SPV - 6
n Etap 6., czyli przygotowanie SPV do emisji
papierów dłużnych.
n Spółka specjalnego przeznaczenia
przygotowuje analizę aktywów na potrzeby
agencji.
n Jednocześnie poprawia się jakość kredytową
aktywów.
n Od wyników tej fazy zależy ocena
wystawiona przez agencje ratingową.
Etapy procesu sekurytyzacji z udziałem
SPV - 7
n Faza 7. to faza nadania ratingu przez agencje ratingowe.
n Analizowane jest zabezpieczenie papierów wartościowych, które
mają być emitowane, czyli aktywa.
n Polega to na oszacowaniu jakości danego portfolio
wierzytelności.
n Agencje ratingowe analizują historyczne dane i wystarczalność
informacji na temat aktywów.
n Efektem tej fazy są: portfolio analizy danych (obejmujące
analizę informacji dotyczących wyników obejmujących 10 lat
zarządzania aktywami oraz analiza wydzielonych portfeli
aktywów w okresie od 3 do 5 lat), analiza aktywów (która
dotyczy kompletności baz aktywów i określenia wszystkich
możliwych dokumentów z
ródłowych i raportów), zapewnienie
zbywalności aktywów (zidentyfikowanie niezgodności i braków
w danych).
Etapy procesu sekurytyzacji z udziałem
SPV - 8
n Faza 8. to emisja papierów wartościowych i
sprzedaż ich inwestorom.
n Przeprowadzaniem emisji i sprzedaż
papierów wartościowych inwestorom zajmuje
się bank inwestycyjny wybrany przez SPV w
fazie przygotowań do emisji.
n Emisja poprzedzona jest negocjowaniem
spreadu z subskrybentem, czyli agentem
emisji.
Etapy procesu sekurytyzacji z udziałem
SPV - 9
n Faza 9. to ostania faza, w której SPV inkasuje gotówkę
generowaną z aktywów.
n Następnie gotówka ta w terminie wykupu papierów dłużnych jest
wykorzystywana do płacenia inwestorom.
n Gotówka inkasowana jest często nie przez SPV, ale przez
podmiot obsługujący aktywa, czyli administrator.
n Po sfinalizowaniu transakcji na emitentach ciążą pewne
obowiązki związane z finansowanymi aktywami jak również
korzyści, włączając: przygotowanie, raportowanie na potrzeby
inwestorów, raportowanie na temat działań operacyjnych i
zarządzania, kontrola procedur, nadzór i raportowanie wyników,
wyliczenia podatku, raporty finansowe, obserwacja wyników w
porównaniu z portfolio.
Podmioty
n Główne podmioty uczestniczące w transakcji sekurytyzacji to:
inicjator, spółka specjalnego przeznaczenia lub fundusz
sekurytyzacyjny i inwestorzy.[1]
n Możemy mieć do czynienia z sekurytyzacją wierzytelności
handlowych przysługujących wielu przedsiębiorcom lub
sekurytyzacją wierzytelności przysługujących jednemu
przedsiębiorcy.
n W związku z wysokimi kosztami stałymi towarzyszącymi tego
rodzaju transakcjom w przypadku przedsiębiorstw małych lub
średnich , którzy są inicjatorami, przeważa sekurytyzacja w
systemie wielu sprzedawców.
n W transakcjach, których inicjatorami są duże i bardzo duże
przedsiębiorstwa oraz banki możliwe jest przeprowadzanie
transakcji z jednym inicjatorem.
n
[1] D. Mevissen, Mittelstandsfinanzierung ..., op. cit, s. 27.
Podmioty
Inicjator sekurytyzacji
n Inicjator (aranżer, ang. originator): najczęściej jest nim
pierwotny właściciel aktywów, chociaż mogą być to także
instytucje (np. banki), które tworzą programy dla należności
skupionych od innych podmiotów.[1]
n Należności takie powinny być jednorodne , czyli dotyczyć w
całości np. należności eksportowych bądz
kredytów
samochodowych.
n W przypadku prawdziwej sprzedaży Inicjatorzy prowadzą
najczęściej obsługę sekurytyzowanych własnych aktywów
(chociaż mogą założyć SPV).
n Cechą wspólną podmiotów wykorzystujących technikę
sekurytyzacji jest to, że posiadają one w swoich aktywach
należności o ustalonym lub przewidywanym harmonogramie
spłat.
n
[1] K. Brzozowska, Niedoceniane narzędzie bilansowe,  Nasz Rynek Kapitałowy Nr 4/2007, s. 22.
n Spółka specjalnego przeznaczenia (SPV) jest wykorzystywana głównie w sekurytyzacji
opartej na pożyczce.
n Główne przesłanki stosowania SPV to: możliwość bilansowego wydzielenia
sekurytyzowanych aktywów, eliminacja w jak największym zakresie okoliczności, które
mogłyby wpłynąć na upadłość emitenta, wyłączenie lub ograniczenie ryzyka związanego z
upadłością pierwotnego wierzyciela, którym jest Inicjator oraz korzyści podatkowe,
ponieważ siedzibą SPV jest zwykle kraj o dogodnym ustawodawstwie podatkowym.
n SPV emituje papiery wartościowe, a środki uzyskane z emisji przeznacza na zakup
określonych w dokumentach emisyjnych aktywów.
n Zakres działalności SPV jest bardzo ograniczony. Do tego zatrudnienie w takiej spółce jest
minimalne.
n Celem jest ograniczenie ryzyka upadłości tego podmiotu. W ten sposób wpływa się na
minimalizację ryzyka wyemitowanych papierów wartościowych związanych z SPV.
n Właścicielem SPV jest przeważnie wyspecjalizowana instytucja, np. fundacja
charytatywna zakładająca i administrująca SPV, firma windykacyjna itp. SPV jest
jednostką prawnie samodzielną i unika się zbyt wysokiego zaangażowania kapitałowego
Inicjatora.[1] Jednocześnie kapitały własne SPV są na minimalnym wymaganym prawem
poziomie.
n Zapewnia to odrębność bilansową SPV, czyli SPV nie jest poddawana konsolidacji w
bilansie Inicjatora (off-balance sheet financing). Tym samym w bilansie Inicjatora dochodzi
do  skrócenia sumy bilansowej, co poprawia jego wskaz
niki tj. ROA czy ROE. Dzięki temu
inwestor nabywający papiery wartościowe emitowane przez SPV nie ponosi podwójnego
ryzyka kredytowego, czyli ryzyka wypłacalności dłużników przeniesionych na SPV
należności oraz ryzyko upadłości Inicjatora, pierwotnego wierzyciela, który zbył należności.
Zastosowanie konstrukcji wykorzystującej SPV zapewnia czytelność ryzyka emitowanych
ABS. Ryzyko Inwestora dotyczy przede wszystkim ryzyka wypłacalności dłużników i
ograniczone do minimum ryzyko upadłości SPV.
n
1] M. Sierpińska, D. Wędzki, Zarządzanie płynnością finansową w przedsiębiorstwie, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002, s. 266.
Fundusz sekurytyzacyjny
n Sekurytyzacja może odbywać się poprzez emisję papierów
wartościowych przeprowadzana przez spółkę specjalnego
przeznaczenia, czyli SPV, lub poprzez sprzedaż certyfikatów
udziałowych w funduszu sekurytyzacyjnym.
n Certyfikat inwestycyjny jest papierem wartościowym, który
potwierdza udział w funduszu sekurytyzacyjnym i może podlegać
obrotowi giełdowemu.
n Podmiotem transakcji sekurytyzacji może więc być fundusz
sekurytyzacyjny.
n Celem istnienia funduszu sekurytyzacyjnego jest gromadzenie
środków pieniężnych potrzebnych do nabywania aktywów
podlegających sekurytyzacji. Są to fundusze zamknięte.
n Wyróżnia się następujące dwa rodzaje funduszy sekurytyzacyjnych:[1]
q Standaryzowany fundusz sekurytyzacyjny  tworzony jest on z
wydzielonymi subfunduszami, ma obowiązek lokować co najmniej 75%
wartości aktywów danego subfunduszu wyłącznie w jedną pulę
wierzytelności lub prawa do świadczeń otrzymanych przez inicjatora
sekurytyzacji z tytułu jednej puli wierzytelności lub, jeżeli statut funduszu
tak stanowi, może lokować min. 75% wartości aktywów danego
funduszu w kilka pul wierzytelności lub w prawa do świadczeń
otrzymywanych z tytułu liku pul wierzytelności, pod warunkiem, że
inicjatorami sekurytyzacji są banki krajowe lub instytucje kredytowe, a
wierzytelności wchodzące w skład wszystkich pul są jednolite rodzajowo;
q Niestandaryzowany fundusz sekurytyzacyjny  nie może być
tworzony jako fundusz z wydzielonymi subfunduszami, jest on
zobowiązany lokować nie mniej niż 75% wartości aktywów funduszu w
określone wierzytelności lub prawa do świadczeń z tytułu określonych
wierzytelności, przy czym każda emisja związana jest z określonym
rodzajem wierzytelności, a papiery wartościowe emitowane przez SPV
nie mogą stanowić więcej niż 25% wartości aktywów funduszu,
uczestnikami funduszu mogą być jedynie osoby prawne, jednostki
organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej lub, jeśli statut to
przewiduje, osoby fizyczne, ale wówczas cena emisyjna jednego
certyfikatu nie może być niższa niż równowartość w złotych 40 tys. euro.
n
[1] Zasoby Internetu z dnia 11.08.2008, www.kruksa.pl.
Inwestorzy
n Inwestor to nabywca papierów wartościowych (ABS), który
przejmuje ryzyko związane z kupowanymi papierami
wartościowymi, a pośrednio ryzyko wypłacalnością dłużników
pierwotnych aktywów i ryzyko upadłości SPV.
n Ponieważ sam SPV jest spółką o minimalnym poziomie
kapitałów własnych, o krótkim okresie działalności, minimalnym
zatrudnieniu, to dla Inwestora czynnikiem decydującym o
zakupie papierów wartościowych jest nadawany im przez
niezależne agencje rating.
n Przedmiotem sekurytyzacji mogą być zarówno papiery
wartościowe obciążone niskim , jak i wysokim ryzykiem.
Natomiast niezależny rating ma być dla Inwestora czytelną
wskazówką, na jaki poziom ryzyka się decyduje kupując
określone papiery.
n Z tytułu ponoszonego ryzyka Inwestor chce proporcjonalnego do
jego poziomu zarobku.
Pozostałe podmioty towarzyszące
transakcjom sekurytyzacyjnym to:
q agent emisji,
q administrator,
q powiernik,
q banki inwestycyjne,
q agencje ratingowe,
q podmioty zabezpieczające transakcje,
q doradcy podatkowi i księgowi.
Agent emisji
n Agent emisji, inaczej powiernik, czyli
podmiot odpowiedzialny za przygotowanie i
obsługę emisji papierów wartościowych, czyli
pośredniczy w sprzedaży papierów
wartościowych, prowadzi wtórny obrót tymi
papierami, czyli jest dealerem emisji,
przechowuje wyemitowane papiery, jest
depozytariuszem emisji i realizuje zlecenia
płatnicze SPV, który jest płatnikiem emisji.
n Najczęściej agentem emisji jest bank.
Administrator
n Administrator, czyli agent usługowy nadzoruje terminowość i
prawidłowość płatności z sekurytyzowanych aktywów.
n Nadzoruje ich ryzyko kredytowe.
n W razie pogorszenia płatności uruchamia odpowiednie
zabezpieczenia, tak żeby Inwestor nie odczuł pogorszenia
jakości obsługi wierzytelności będących podstawą emisji
papierów wartościowych.
n Bardzo często agentem usługowym jest Inicjator, który
otrzymuje od SPV prowizje z tego tytułu, co dodatkowo zwiększa
jego korzyści z procesu sekurytyzacji lub firma windykacyjna,
która jest usługobiorcą dla SPV.
n Niekiedy SPV jest spółką-córką firmy windykacyjnej, a spółka-
matka jest dla niej administratorem sekurytyzacji.
n Banki inwestycyjne pełnią rolę doradców w
procesie sekurytyzacji, opracowują struktury,
zajmują się subskrypcją i marketingiem
transakcji, poszukują inwestorów.
n Doradcy podatkowi i księgowi opracowują i
proponują strukturę transakcji dla
zaangażowanych stron z uwzględnieniem
zagadnień podatkowych i księgowych.
n Ich rola jest o tyle ważna, że sama
transakcja sekurytyzacji jest niezwykle
skomplikowana i opiewa na ogromne kwoty.
W związku z tym ryzyko prawne z nią
związane jest ogromne.
Agencja ratingowa
n Agencje ratingowe oceniają papiery wartościowe i ryzyko z nimi
związane.
n Wydana przez nie ocena, czyli rating wpływa na cenę emisji i jej
powodzenie.
n Ma informować Inwestorów, jakim ryzykiem obciążone są
papiery wartościowe, a w związku z tym, jak powinna być cena
tego ryzyka.
n Opłata dla agencji ratingowej jest wysoka i zwiększa koszty
przedsięwzięcia.
n Jeśli ocena wydana przez agencję ratingową będzie dobra, to
koszty prowizji dla agencji zostaną zrekompensowane przez
korzystną cenę emisji i znalezienie chętnych do kupna papierów
Inwestorów.
Doradcy prawni
n przygotowują umowy kupna i sprzedaży dla
portfolio papierów, dokumenty i kontrakty i
wydają opinię prawną na temat np.
prawdziwej sprzedaży.
Podmioty poprawiające jakość kredytową
n Podmioty związane z poprawą jakości kredytowej
emitowanych instrumentów są to banki udzielające gwarancji,
otwierające akredytywy i linie kredytowe, towarzystwa
ubezpieczeniowe sprzedające polisy, instytucje rządowe,
samorządowe i komercyjne udzielające poręczenia oraz inne
podmioty zapewniające płynność przedsięwzięcia.
n Elementem wzmacniającym jakość zabezpieczenia jest
przekazanie przez Inicjatora Spółce Specjalnego Przeznaczenia
aktywów, których wartość przekracza wartość wyemitowanych
papierów dłużnych. Jest to tzw. nadzabezpieczenie.[1]
n
[1] R. Jagiełło, Sekurytyzacja aktywów, w: Bankowość. Podręcznik..., op. cit., s. 463; P. Szczepankowski,
Sekurytyzacja wierzytelności, w: materiały z konferencji  Zarządzanie należnościami , Gazeta Prawna, SGH,
Warszawa 26.09.2006.