10.10.2016r.
Periodyzacja:
W
węższym
rozumieniu rozpoczyna się około VI/VII wieku, po zamknięciu okresu wędrówek ludów
- tak zwane wieku średnie.
Datowanie
końca zależne od perspektywy
:
W zakresie sztuki zależy
od regionu
. Np. Gotyk we Francji zaczyna się w połowie wieku XII, gdy w
Polsce obowiązuje romanizm, a wchodzi gotyk dopiero koło XIII w.
We Włoszech to będzie przełom XIII/XIV w., w Europie Północnej sytuacja jest bardziej
skomplikowana, ponieważ znajomość sztuki włoskiej i zmian była dość powszechna. W XV wieku
na północy pojawiają się inspiracje renesansem, co wskazuje na łatwe przenikanie się informacji o
sztuce.
Ogólnie nie jest prosto wskazać dokładnych ram w kategoriach artystycznych. Odnoszenie się do
kategorii czysto historycznych byłoby łatwiejsze np. określenie dynastycznie.
Zjawiska w sferze
artystycznej nie są wyraźnie zarysowane na przestrzeni dziejów
, chyba że mówimy o malarstwie
pompejańskim, którego koniec jest raczej definitywny.
Aby określić
w szerszym znaczeniu
początek:
Mniej więcej wtedy co sztuka wczesnochrześcijańska, myśląc o sztuce europejskiej.
Jeśli mówimy o średniowiecznej, to mówimy również o chrześcijańskiej od strony ikonograficznej i
treściowej, a od strony stylowej juz niekoniecznie, dlatego że wczesnochrześcijańska osadzona
jest we wpływach późno-antycznych, wykorzystuje jej formy i zmienia się tak jak ona.
Kiedy zaczyna się sztuka chrześcijańska?
1.
W XIX w. badacze przekonani byli, że pojawiła się w I w., ale od lat 20 wieku XX uważa się, że
nie ma wcześniejszych świadectw niż
końcówka II w.n.e.
2.
Moment, w którym chrześcijaństwo po raz pierwszy zostało uznane, czyli
czasy Konstantyna
Wielkiego
.
3. Daty umowne:
Początek:
•
306 r.
- wg. Horusa Kellera, wstąpienie
Konstantyna
Wielkiego na tron;
•
313 r.
- wydanie edyktu
mediolańskiego
;
•
341 r.
-
zakaz
składania
ofiar
tradycyjnym bogom
rzymskim
;
•
391 r.
-
wyłączność
religii
chrześcijańskiej
;
•
392 r.
-
zakaz
kultów
pogańskich
na terenie Imperium;
•
378 r
. -
bitwa
pod Edirne (
Adrianopol
);
•
395 r.
- śmierć Teodozjusza Wielkiego i
podział Imperium
pomiędzy synów:
-
na
zachodnie
(Honoriusz)
-
na
wschodzie
(Arkadiusz);
•
476 r.
- upadek Cesarstwa Zachodniorzymskiego (
Odoaker
);
•
529 r.
-
w części
wschodniej
, za Justyniana Wielkiego,
zlikwidowano
funkcjonująca od czasów
greckich
Akademię Ateńską
,
-
w części
zachodniej
na terenie Italii zostaje
założony klasztor benedyktyński
przez
Benedykta z Nursji (monastycyzm stanie się ważnym elementem średniowiecza i
czynnikiem kształtującym sztukę średniowieczną).
Koniec:
•
1453 r.
-
wg Kellera, upadek Konstantynopola, miał znaczenie symboliczne, ponieważ w
świadomości elit tytuł cesarski był pewnym pewnikiem, czymś co trwało nieprzerwanie,
więc wraz z Konstantynopolem upadła tradycja, która łączyła wiek XV z antykiem;
-
wynalazek druku w Europie;
•
1492 r. - oficjalne odkrycie Ameryki;
•
1494 r. - rozpoczęcie wojen włoskich o dominacje nad Półwyspem Apenińskim pomiędzy
Hiszpanią a Francją;
•
1517 r. - wystąpienie Marcina Lutra, początek rozłamu Kościoła Rzymskiego.
Dojrzałe i późne średniowiecze w Zachodniej Europie:
•
rok 1000;
-
początek romanizmu,
-
okazało się, wbrew przepowiedniom i różnego rodzaju wieszczeniom, że nie nastąpił
koniec świata.
•
rok 1144:
-
umowny początek gotyku,
-
poświecenie chóru kościoła Sant Denis pod Paryżem przez Sugera.
Sztuka wczesnochrześcijańska
Najstarsze fragmenty zachowanych tekstów chrześcijańskich pochodzą z początków wieku II i nie
są dekorowane.
Problem z ustaleniem początków sztuki chrześcijańskiej w ramach pewnej konkurencji między
badaczami protestanckimi a rzymskimi. Każdy chciał napisać własną historię chrześcijaństwa.
Ferdynand Pipper
(zm. pod koniec XIX w.) twierdził, że sztuka chrześcijańska pojawia się w III w.
Xavier Krauss
uznawał katakumby chrześcijańskie za dzieła z I/II w. - mylił się.
Korzenie przekonań o wczesnym powstaniu sztuki chrześcijańskiej leżą w XV/XVI w.
Badacze:
Po stronie
protestanckiej
:
1. Mathias Flaccius Illiricus
Wiek
XVI
Był teologiem niemieckim.
Zasłynął z wydania dzieła historycznego: „Centurie magdeburskie”. Była to narracja historii
kościoła i chrześcijaństwa, z akcentem na punkt widzenia luteranizmu - krytyka Rzymu i papiestwa
jako instytucji, piętnująca odejście od pierwotnych idei chrześcijaństwa.
Po stronie
rzymskokatolickiej
:
1. Onufry Palvinio i kardynał Cezary Baronius
Odwołanie do argumentów materialnych, którymi były ślady uznawane za najstarsze pozostawione
przez pierwszych chrześcijan.
Wtedy znano tylko te z obszaru Rzymu, czyli katakumby.
Stworzyli dzieje kościoła zwane „Rocznikami Kościelnymi”, wydawane od 1598 r w Rzymie.
Wskazano na groby męczenników jako:
świadectwa najwcześniejszej sztuki i chrześcijaństwa
świadectwa, które nieprzerwanie od czasów apostolskich miały dawać perspektywę ciągłości
sztuki chrześcijańskiej.
Również w tym dziele pojawiło się określenie odnoszące się do katakumb - „Roma sotteranea”
czyli „Rzym podziemny”, uznawany za podziemne miasto chrześcijan.
2. Antonio Bossio
Zakonnik oratorianin, pracujący w Rzymie, był jednym z pierwszych dokumentalistów katakumb.
Stworzył dzieło ilustrowane, pojawiły się odrysy i opisy tego co było w katakumbach.
Badanie katakumb:
Fachowe zbadanie katakumb prowadzono między XVI w. a XVIII w. w okresie racjonalizmu.
Schodzono do katakumb w celu eksploatacji materiału. Pozyskiwano np. płyty marmurowe, które
wynoszono na zewnątrz i instalowano na przedsionkach kościołów, albo poszukiwano szczątków
świętych, które zabierano.
XVIII wiek
nie był łatwy dla zabytków przez nastawienie zainteresowanych badaczy.
Hans Joachim Wilkelnmann
Był zainteresowany wyłącznie sztuką grecką, sztukę rzymską traktował jak zdegenerowaną. Nie
ratowano więc zabytków, które niszczały i były rabowane.
Z początkiem
wieku XIX
pojawiają się publikacje opisujące zabytki chrześcijańskie.
1. Giovanni Battista de Rossi
Pojawia się w 1822 roku.
Pionier nowoczesnych badan katakumb.
Wydal on „Roma sotteranea Christiana”.
Wykorzystanie źródeł:
-
materiały z katakumb,
-
pisane.
2. Josef Binkert
Pierwsza kolekcja wczesnochrześcijańska była prawdopodobnie kolekcją Pippera, który pracował
na uniwersytecie w Berlinie i tam zaczął kolekcję na potrzeby własne i instytutu. Uchodzi ona za
pierwsza kolekcję nieprywatną.
W drugiej połowie XIX wieku każde poważniejsze muzeum miało już własne kolekcje, a
przynajmniej aspiracje, aby takowe założyć.
Początek wieku XX to początek rozszerzenia perspektywy badawczej.
1. Josef Strzygowski
Profesor wiedeński
W 1901 r wyszła „Orient oder Rome”, w której autor odrzucił ujęcie początku sztuki chrześcijańskiej
skoncentrowane na Rzymie, twierdząc, że pod uwagę należy wziąć cały obszar Morza
Śródziemnego. We wszystkich krajach śródziemnomorskich można było znaleźć świadectwa
wczesnego chrześcijaństwa.
17.10.2016r.
Chrześcijanie tworzyli gminy na terenie Cesarstwa Rzymskiego, byli postrzegani jako
młoda religia
w wielowyznaniowym Imperium.
XX w. doszedł do przekonania, że nie ma wcześniejszych świadectw sztuki niż II/III wiek.
Josef Strzegowski
- chrześcijaństwo na całym obszarze Morza Śródziemnego.
Liczba
wyznawców
chrześcijaństwa w mniej więcej III wieku oscylowała koło
1 mln
na terenie
Italii
czy też północy Imperium, a
4-5 mln
na
południu i wschodzie
.
Rozprzestrzenia się dzięki
działalności kaznodziejskiej świętego Pawła
, prowadzącego działalność
w diasporze poza obszarem Palestyny.
Wczesne pisma z czasów apostolskich: trzy protoewangelie, pisma Jana i listy apostolskie.
Co
wyróżniało
w mozaice religii, chrześcijan:
-
z judaizmem łączyło ich pismo, ale różniło podejście do Chrystusa;
-
ścisłe
oparcie na
przykazaniach
, w których zawarto
zakaz
czczenia innych bogów, odrzucali
więc wiodącego boga/bogów rzymskich.
•
z tego tytułu
represje
najsilniejsze w połowie III i na początku IV;
•
wymagano
od nich składania
ofiar
oficjalnym bogom rzymskim, czego
odmawiali
, co z kolei
było
przestępstwem
w świetle prawa rzymskiego;
•
same
represje
nie były nieustanne,
okresowo
kilkuletnie, a potem w edyktach ustalano
„tolerancję” i zwrot zajętych dóbr w postaci budynków, terenów, wyposażenia, co jest ważną
informacją wskazującą na to, że gminy chrześcijańskie były w III w. na tyle zorganizowane i
finansowo niezależne, że mogły posiadać i administrować wspólnym majątkiem.
-
nie posiadali świątyń, które stanowiłyby miejsce kultu ani nie posiadali przedstawień swojego
boga - znajdowało to podstawę w tekstach i komentarzach św. Pawła (list do Koryntian).
Jak wyglądały miejsca zebrań chrześcijan?
Najwcześniejsze formy życia
wspólnot
opisuje
św. Paweł
:
-
w czasach apostolskich zbierali się na wspólne posiłki, które określano mianem „agap” czyli
ucztami braterskimi (ucztami miłości), chociaż były to bardziej przerywniki pomiędzy
czytaniami pism etc.
Swego rodzaju
„funkcje”
wytworzyły się w
2 połowie I/II w
.:
-
opiekun gminy -
biskup
-
organizator życia religijnego -
diakon
-
dalsze
pojawiały się w miarę rozwoju domów gmin i cmentarzy
Spotkaniami honorowano też określone wydarzenia:
-
w gminie jerozolimskiej, podłóg obyczaju żydowskiego, w najwcześniejszym okresie
honorowano pobyt Jezusa w świątyni, co wiązało się z roznoszeniem chleba do członków
wspólnoty.
Św. Paweł opisuje uroczyste spotkanie w prywatnym domu
- spotkania odbywały się głównie w
prywatnych domach wyznawców i nie były przystosowane do sprawowania funkcji świątynnych.
Podczas nich łamano chleb, nauczano, czytano pisma - charakter pamiątkowej uczty.
Ale z perspektywy sztuki, to tam za wiele dobra nie było. Oprócz dziejów apostolskich są też
teksty, które pojawiają się w formie zaleceń jak organizować spotkania.
Postrzeganie przez władze rzymskie:
-
dla władz, zgodnie z zapisami, widzieli w tej organizacji tajemny związek, za dużo
niewiadomych, podejrzenie o bezbożność, odmowa składania ofiar
Sytuacja gmin
zmieniła się na przełomie II/III w. i tych największych gminach pojawiają się
informacje o wspólnotowym majątku:
-
domus eclessie - architektoniczna struktura, administracyjna struktura
-
cmentarze wspólnotowe - wyznaniowe, tylko i wyłącznie chrześcijanie byli chowani, pierwsze
informacje o cmentarzach w pismach Hipolita o diakonie rzymskim Kalikście z Antium, który
został powołany przez biskupa Rzymu Zefiryna 198-217 r. do opieki nad cmentarzem.
Pojawiają się coraz bardziej
wysublimowane teksty:
-
konkretne wskazówki co do zachowania chrześcijan,
-
jakie znaki przystoi nosić chrześcijaninowi, a jakie nie:
•
Tertulian z Kartaginy;
•
Klements Aleksandryjski
•
„Pedagogus” pouczenia co do symboli
•
mowa o pierwszych chrześcijańskich artefaktach
•
nie przystoi posługiwanie się symbolami, które przynoszą śmierć np. miecz czy
przedstawienia pogańskie/mitologiczne;
•
przystoi np. kotwica, ptak z gałązką, statek itp.
-
ze znakami problem mieli ludzie handlu czy zawody rzemieślnicze.
Kwestia domów kościoła:
na zachodzie zasobniejsze, bardziej na wypasie np. Herkulanum w małym pomieszczeniu
znaleziono na ścianie semi-negatyw krzyża sprzed wybuchu w 79 roku, chociaż bez przekonania
do interpretacji go jako przejawu wczesnej sztuki chrześcijańskiej lub zakonnej. Taka interpretacja
jest wątpliwa, ponieważ rytuały jeszcze się nie wykształciły.
Świadectwa domu kościelnych - Dura Eurpos w Syrii.
25.10.2016r.
Wyjście z katakumb. :(
Historia, symbolika, źródła i geneza nowych budowli świątynnych - III/IV w.
Okres naznaczony
kryzysami
gospodarczymi i politycznymi, które przekładały się na kryzysy
społeczne, mentalne, duchowe, co miało mieć wyraz w nastrojach mistycznych - warstwy
„rozintelektualizowane" kierowały się ku:
-
kultom z elementami
mistycyzmu
np. kult Mitry
-
religii
chrześcijańskiej
-
postawom
filozoficznym
, mówiącym o świecie wartości niematerialnych np. platonizm
Ten
kryzys w 2 połowie III w.
wynikał też z trudności zarządzania Imperium (działania Dioklecjana
od lat 80 wieku III). Za czasów późnych rządów
Dioklecjana
- kolejne fale prześladowań
chrześcijan, w prowincji zachodniej Konstancjusza nie było, albo były łagodniejsze, w części
afrykańskiej były rekwirowane majątki, zajmowane świątynie. Podobniej rzecz się miała na
wschodzie.
System tetrarchii się nie sprawdził
, gdyż już od 305 roku dochodziło pomiędzy tetrarchami do
konfliktów. W wyniku walki pomiędzy nimi pojawia się
Konstantyn
, który obejmuje rządy
306 roku
i
zostaje obwołany Augustem. Na terytorium zachodnim zmniejsza się nasilenie prześladowań, a w
313 roku
wydany zostaje
edykt mediolański
, obejmujący swoim działaniem obszar północnej Italii.
Reorganizacja państwa w okresie tetrarchii dała podłoże do wydarzeń z 1 połowy IV w. W
Imperium tamtego okresu funkcjonowany obok siebie dwa filary: hellenistyczny i chrześcijański.
Innym słowy -
chrześcijaństwo
i jego struktury zaczęły
splatać
się ze strukturami i administracją
rzymską
, co podyktowane było decyzjami Konstantyna np.:
-
biskupów włączono w strukturę administracji rzymskiej
-
biskupów zrównano z urzędnikami cesarstwa
-
biskupom nadano prawo do insygniów urzędniczych
Konstantyn nie przyjął chrztu
, ale stał się zwolennikiem chrześcijaństwa. Według biografa,
Euzebiusza z Cezarei, decydującym momentem była wizja przed bitwą o Rzym, kiedy to
Konstantynowi we śnie miał ukazać się znak krzyża ujęty w wieniec laurowy (
chryzmon
).
Konstantyn miał przyjąć chrzest dopiero na łożu śmierci, ale możliwe, że jest to jedynie literacki
wymysł biografów.
Jak należy tłumaczyć ten wybór?
—> źródła są niejednoznaczne
—> religia chrześcijańska w tym okresie przenikała do różnych warstw i nie była już wyłącznie
religią zdeklarowanych fanatyków, ani warstw niższych - III wieku było wielu chrześcijan z
warstwach arystokratycznych
—> niektórzy badacze uznają decyzję Konstantyna za naturalną, ponieważ każdy z cesarzy,
obejmując tron, decydował się na wybór bóstwa opiekuńczego - w tym przypadku jeszcze
niedawno chrześcijanie byli w cesarstwie prześladowani, więc ten akt był pewnym
nieprzewidywanym, acz znaczącym wyborem.
Konstantyn powinien być traktowany jako postać będąca cesarzem, postępująca zgodnie z
tradycja cesarska, a jednocześnie postać, która zapoczątkowała średniowiecze.
-
306 - 320 r.
- okres wczesnokonstantyński
-
337 r.
- śmierć Konstantyna
-
320 - 360 r.
- okres późnokonstantyński
-
po 360 r.
- okres waleriańsko-teodozjański
Początki bazylik chrześcijańskich
Główne osiągnięcie okresu wczesno- i późnokonstantyńskiego.
Skoro cesarz przyjął oficjalnie chrześcijaństwo należało zacząć wspieranie tej religii poprzez
budowę świątyń. Problemem okazało się wymyślenie nowego typu budowli, gdyż nie istniały
precedensy inne niż adaptowane domy świeckie. Pierwszy architekt musiał czerpań ze swojego
doświadczenia i tradycji oraz spełnić wymogi funkcjonalne.
Bazylika chrześcijańska IV wieku:
-
podłużna oś podzielona na nawy
-
nazwa funkcjonowała
już w antyku greckim
i odnosiła się do budowli użyteczności publicznej,
które stawiane były w centrum miasta, w okolicach forów czy placów i często powstawały z
inicjatywy władców lub prefektów miejskich
-
punktem wyjścia przejęcia modelu była spełniana przez nie
funkcja
foralna (np. w Pompejach) -
miały za zadanie skupić dużą liczbę osób
-
przykłady bazylik antycznych
:
1. Bazylika z Aspendos
-
wydłużony plan
-
apsyda na osi nawy głównej
-
podział na nawy
-
przedsionek lub dziedziniec
2. Bazylika fundacji Trajana - Bazylika Ulpia
-
na Forum Trajana
-
system pałaców i budynków
-
II w.n.e.
3. Leptis Magna
-
poza murami Rzymu
4. Bazylika Julia
-
fundacja Juliusza Cezara
-
na Forum Romanów przy Via Sacra
-
budowana od połowy I w.p.n.e.
-
spłonęła podczas pożaru
-
odbudowana za Dioklecjana pod koniec II w.n.e.
-
schemat znany z bazylik foralnych przejęto do bazylik chrześcijańskich oraz do budowli
synagogalnych (np. Synagoga w Sardes)
Bazylika Maksencjusza
-
budowla w całości sklepiona
-
Konstantyn po zdobyciu Rzymu chciał ją przebudować i przystąpił do tego działania
-
w apsydzie za Konstantyna znalazł się jego posąg
Pierwszą bazyliką ufundowaną przez Konstantyna dla biskupa Rzymu jest kościół pierwotnie
nazwany Bazyliką Salwatora lub Konstantyna Wielkiego, który później zostaje przemianowany na:
Kościół św. Jana na Lateranie
-
spór w odnośnie datowania:
•
czas zaraz po zdobyciu Rzymu
•
rok 313
•
około 320 roku
-
Lateran był terenem zabudowanym, przejętym od arystokratycznej rodziny Laterani, którzy
opowiadali się za Maksencjuszem, więc po wygranej Konstantyna majątek został im odebrany i
przekazany biskupowi Rzymu
-
nie zachowała się w oryginalnym stanie
-
przebudowywana od wczesnego średniowiecza
-
w VII w. pojawiło się wezwanie św. Jana
-
przebudowa barokowa z połowie XVII w. - Borromini
-
pierwotna była najprawdopodobniej pięcionawową bazyliką kolumnową
Wille:
-
epoka dawała również wzorce dla innego typu budowli
-
założenia z ok 300 r. zawierajace w sobie szereg rozwiązań architektonicznych
-
poza Italią:
-
pałac Dioklecjana w Splicie, który był rezydencją pierwszej rangi (funkcje świeckie i sakralne;
tam też znajdowało się mauzoleum grobowe Dioklecjana)
-
aula pałacowa w Trewirze sytuowana na schemacie z Villa Piazza Armerina
Pomnik uosabiający władze czterech:
-
władcy połączeni braterskim uścisku
-
rozmieszczone po stolicach prowincji
-
symbolika materiału i koloru - kamień (porfir, import z Egiptu) i purpura (zastrzeżona dla
monarchów)
Symbolika
Ważne stało się nadawanie nowym świątyniom znaczenia. Symbolika została bardzo wcześnie
sformułowana i zapisana -
kazanie Euzebiusza z Cezarei
, które towarzyszyło poświęceniu bazyliki
w Tyrze (
317 r.
) i zawierało opis nowo wybudowanej świątyni wraz z tłumaczeniem symbolicznym
poszczególnych elementów:
-
elementy budowy
:
•
kolumnowe atrium z fontanna przed wejściem
•
trój-drzwi z reliefami
•
nawy - środkowa z kolumnada
•
kosztowne materiały więźby
•
tron
•
ławki dla kleru, znajdujące się w apsydzie
•
odgrodzenie apsydy
•
w nawie środkowej mogli przebywać tylko ochrzczeni
-
wyjaśnienie symboliki
:
•
zwrócenie
na wschód
- symbolika Chrystusa jako światła, które nadejdzie ze wschodu
•
mury
- lud prosty, niebłądzący ale słabej wiary
•
cztery filary atrium
- ewangeliści
•
łuk
(arkada otwarta na apsydę) - Bóg
•
tron i ławki
- ci, na których spływają dary Ducha Świętego
•
ołtarz
- miejsce, gdzie Chrystus jako Pontifex Maximus sprawuje władzę, tron Chrystusa
07.11.2016r.
Z niczym niezwiązane rozmyślania Romualda:
Watykan i Bazylika św Piotra przejęły funkcje, które pomiędzy IV-XV w. pełnił kościół na Lateranie.
Pomnik konny Marka Aureliusza - uznawany za pomnik Konstantyna Wielkiego, pierwotnie na
Lateranie, teraz na Wzgórzu kapitolińskim.
Kościół na Lateranie
Dysponował odrębnym
baptysterium
, które zwyczajowo powstawały przy kościołach biskupich.
Na rzucie
ośmioboku
:
symbolika
pogańska
- nieśmiertelność,
symbolika
chrześcijańska
- wprowadził Ambroży, biskup Mediolanu.
Kształt został narzucony przez
wykorzystane mury antyczne
.
Pierwotnie
miejsce kultu
nimf
z centralnym basenem.
Wnętrze
przebudowane w V
wieku.
Bazyliki Cmentarne:
Specyficzne budowle rzymskie, które powstawały
za murami miasta
na cmentarzach i nad
katakumbami.
Podłużne, wielonawowe - najczęściej
trójnawowe
.
Nie miały wyodrębnionej apsydy - półkoliste zamkniecie na całej szerokości korpusu -
bazyliki
cyrkowe
.
Funkcja
:
Możliwa jest jedynie ich
rekonstrukcja
, gdyż w obrębie
IV wieku zmieniały się
i ewoluowały.
Pierwotnie
nie miały
one pełnić
funkcji
budynku do odprawiania codziennej
liturgii mszalnej
.
Liturgia
, jeżeli się odbywała, to
tylko w intencji zmarłych
czy
męczenników
. Obrzędy bowiem były
związane z
kultem zmarłych
i ze wszelkimi uroczystościami, które dotąd odbywały się na
niewielkim terenie nekropoli.
Z uwagi na popularność i rozwój chrześcijaństwa, zaczęto te kilkudziesięciometrowe budowle
wznosić na cmentarzach.
tzw. „
Hale kultu zmarłych
”
Praktyki spożywania napojów itd. mogły wpłynąć na to, że te bazyliki utraciły rolę hal
funkcjonujących w kulcie zmarłych, a
w 2 połowie IV wieku liturgia mszalna zdominowała
sposób
użycia tych budowli.
1. Bazylika św. Sebastiana w Katakumbach
Uznawana za najstarszą.
tzw.
Bazylika Apostołów
Na tym cmentarzu znaleziono mniejsze pomieszczenie, w którym, sądząc po grafitti, odbywały się
uczty upamiętniające Piotra i Pawła
. W źródłach pisanych też można znaleźć o nich wzmianki,
chociaż
nie do końca wiadomo czemu akurat tam
, gdyż Piotr i Paweł byli
pochowani na innych
cmentarzach.
Podpora ściany nie były kolumny tylko murowane filary o prostokątnym rzucie, a na nich arkady
murowane.
Dostawiono mauzolea grobowe prywatne.
2. Bazylika św. Piotra i Marcela
Z mauzoleum grobowym
Heleny
cesarzowej i matki Konstantyna.
Mauzolea
- budowane
ad sanctos
- w pobliżu grobów świętych i męczenników, zapewnienie
bliższego kontaktu z miejscem gdzie beda zmartwychwstawać męczennicy, którzy uznawani byli
za stojących bliżej Tronu Niebieskiego.
3. Św. Agnieszki
Datuje się na lata
338 - 354
.
Z
mauzoleum
grobowym
Konstancji
.
4. Św. Wawrzyńca
Nie istnieje lub tylko w drobnych fragmentach, ale niedaleko niego stoją młodsze kościoły pod tymi
samymi wezwaniami.
5. Kościół św. Piotra na Watykanie
Bazylika
cmentarna
- bardziej przypomina Laterańską i miała pełnić
funkcje kościoła z liturgią
mszalną.
Zbudowana
na terenie nekropolii
i nad grobem męczennika miała pełnić funkcje zbliżone do funkcji
upamiętniania zmarłych.
Osobista fundacja Konstantyna Wielkiego.
Budowa zaczęta później niż budowa Laterańskiej.
Nie ma pewnych dat początkowych.
Pięcionawowa.
Dużo zmienione w partii ołtarzowej.
Wyraźna nawa - w bryle i wysokości.
Pojawienie się porzecznej nawy.
Poniżej bazyliki znajduje się
substruktura
, nakryta nasypem ziemnym, aby zachodnią partię
bazyliki
zbudować nad nekropolą
- trzeba było wyrównać teren pod bazylikę.
Punktem
centralnym
był
grób św. Piotra
:
-
fundacja Gajusza,
-
obudowanie grobu,
-
tropaion Gajusza
- moment zmartwychwstania Piotra = zwycięstwo nad śmiercią;
przedstawienie wpisane w ołtarz).
Bryła pierwotnej bazyliki:
-
ponoć wznoszona prawie
pod koniec IV wieku
,
-
tak jak Laterańska była budowlą
ceglaną
,
-
z
zewnątrz
- nagie ceglane mury,
-
z
wewnątrz
- bogato zdobiona, marmur i kolorowy kamień,
-
apsyda posiadała w połowie IV wieku dekorację mozaikową,
-
złożona z atrium kolumnowego od wschodu,
-
narfeks,
-
fasada z dachami pulpitowymi okrywającymi dwie nawy boczne z okami doświetlającymi
główną nawę, równej wysokości bryła transeptu,
-
przekrój
- ściany nawy głównej na 22 kolumnach antycznych z każdej strony,
6. Santa Constanza
Prawdopodobnie w celu uczczenia 20-lecia rządów Konstantyna Wielkiego.
Story time
:
Helena rozpoczęła poszukiwania miejsc związanych z życiem i śmiercią Chrystusa w Ziemi
Świętej, głównie w Jerozolimie i w Betlejem, w tym czasie (300 lat po śmierci Chrystusa) świątynia
żydowska została zburzona, miasto się rozrosło:
-
Golgota w środku zabudowań miejskich,
-
grób Chrystusa wymagał poszukiwań - przypuszczalnie odkryto i grób, i relikwie.
7 . Bazylika nad grobem Chrystusa, Jerozolima, Anastasis
Zenobiusz (syryjski architekt) i Eustatios.
Wznoszenie kościoła Grobu Świętego.
Około roku przed śmiercią Konstantyna.
Idea wzniesienia - cesarska, bazylika ta była różna od budowli z Rzymu, co wskazuje na to, że
zarówno wykonawstwo jak i projekt były lokalne.
Oparcie jedynie na rekonstrukcjach.
Po śmierci Konstantyna grób skalny Chrystusa, który został już uformowany w 2 połowie IV wieku,
został nakryty centralna budowlą zamkniętą kopułą, połączona przejściem arkadowym, atrium.
Funkcjonowanie znane z przewodników dla pielgrzymów, np. Egeria/Eteria podróżowała do Ziemi
Świętej i opisywała, że przy skale Golgoty kapłani udzielali relikwie krzyża - a wierni próbowali
odgryzać kawałki.
8. Grób Chrystusa
Konstrukcja najprawdopodobniej
z IV wieku
, co można wynieść z
przekazów ikonograficznych
oraz
z
modelu
datowanego na przełom IV / V w.
w katedrze Narbon
, który ukazuje grób skalny ociosany
do struktury wielobocznej otoczony kolumnami niosącymi architraw i z wyciosaną quasi-kopułą.
9. Kościół w Betlejem
Znajduje się nad grotą narodzenia.
Model upamietnienia kościołem relikwii groty narodzenia.
Tak ukształtowano, że składa się z bazyliki z atrium plus pomnikowy charakter ośmiobocznej
struktury nad grota.
W VI wieku, za Justyniana, zmieniono formę zamknięcia kościoła na formę trójapsydialna.
08.11.2016
Z niczym niezwiązane rozważania Romualda:
W Mediolanie lud obwołał nowego biskupa poprzez aklamację -
Ambroży
, święty i jeden z ojców
kościoła.
1. Kościół na Górze Oliwnej
Mediolan
2 połowa IV
wieku
Rezydencja cesarska od 353 roku przeniesiona tam z Rzymu (potem Rawenna).
2. Kościół pod wezwaniem św. Apostołów
Inaczej:
San Nazaro
.
Wzniesiony około
382
r.
Prostopadle do biegu ulicy - dziedziniec przylegał do portykowej ulicy.
Układ
odmienny do wcześniejszych -
krzyżowy
.
Pojedyncza nawa środkowa z nawą poprzeczną (najpewniej tej samej wysokości, jednak jeszcze
nie w formie transeptu) oddzieloną przejściami od nawy środkowej.
Funkcja
z wezwania - być może związana z chęcią nadania charakteru pomnikowego jako miejsce
kultu relikwii apostolarnych
:
-
związanie szczątków
świętych męczenników
z kościołem
wzniesionym w obrębie maista
(zazwyczaj były poza murami),
-
Ambroży
- zdecydował, że
z cmentarza
poza murami należy
przenieść
szczątki, a właściwie
zwłoki, dwóch męczenników -
Gerwazego
i
Protazego
, i umieścić je niedaleko ołtarza.
(
precedens
, który stawał się coraz popularniejszy).
3. Katedra Mediolanska
Pod nią
znajdował się
kościół
pod wezwaniem
św. Tekli
.
Bazylika
pięcionawowa
.
Partia
wschodnia
ukształtowana
inaczej
- apsyda i dwa aneksy na osiach zewnętrznych naw
bocznych:
-
pełniły funkcje pomieszczeń, które później jako
diakonikon
(na szaty i księgi) i
protezis
(przygotowanie chleba liturgicznego) przekształciły się w zakrystię.
Niedaleko znajdowało się baptysterium.
4. Kościół św. Wawrzyńca Większego
San Lorenzo Maggiore
Ukończony koło
400
r.
Zachowany w znacznej mierze.
Układ
centralny
.
Obudowany dodatkowymi oratoriami.
Łączy 2 typy centralne
:
-
czteroliść i kwadrat,
-
kwadrat wpisany w czteroliść nawy środkowej
5. Kościół św. Pawła poza murami
Rzym
Nowa fundacja pod koniec wieku IV (386 - 395).
132 m długości
Brak atrium
Jest to ostatni przykład zainteresowania działalności fundacyjnej cesarzy w Rzymie.
Ostatnia fundacja cesarska - Walentynian, Teodozjusz i Arkadiusz
Zbudowany na pewno przed 410 r., czyli przed złupieniem Rzymu przed Wandalów.
Wzniesiony nad grobem i w związku z grobem św. Pawła.
Bogate wnętrze znane z opisu Prudencjusza oraz grafiki Piraneziego.
W 1823r. - spłonął i został odbudowany praktycznie do podstaw.
Kościoły podwójne:
Charakterystyczne na obszarze Adriatyku z przerzutem na północ i do południowo-zachodnich
Niemiec - m.in. do Trewiru.
1. Bazylika w Achwilei
Baptysterium od wejścia na osi kościoła.
Pierwotne
założenie - budowla złożona z dwóch analogicznych prostokątnych sal połączonych
zróżnicowanymi przestrzeniami.
Po co?
Jakie pełniła funkcje? —>
nie wiadomo
Sięga czasów domów kościoła - wykopaliska potwierdziły istnienie wcześniejszych założeń pod
kościołem.
Nie miały m.in. apsydy.
Pomiędzy
salami znajdowały się, najprawdopodobniej,
mieszkania
:
-
biskupa,
-
diakonów,
-
obsługi.
Część
południowa
-
liturgiczna
- nie ma wejścia z zewnątrz (jedynie z przestrzeni pomiędzy)
Mozaika
:
-
najwieksza posadzka mozaikowa zachowana z kościoła wczesnochrześcijańskiego,
-
ukończona
przed 319 r
.
-
podzielona na prostokąty o rożnych przedstawieniach
-
inne ukształtowanie mozaiki
w partii prezbiterialnej
- Jonasz i wielka ryba
-
clipeus
- błogosławiony biskup Teodor,
-
część korpusowa
- różnorodna ikonografia, czerpie ze świeckiej tradycji dekoracji posadzek
•
wzory roślinne, plecionki,
•
geometryczne kwatery - zwierzęta, quasi-portrety,
•
alegoryczne przedstawienia - pory roku, dobry pasterz itp.
2. Kościół w Trewirze
Fundacja
Konstantyna Wielkiego
, który przeznaczył na ten cel fragmenty pałacu cesarskiego.
Typ kościoła podwójnego o zróżnicowanych bryłach.
Datowany na
około 326
r.
Współcześnie
:
-
lewa
strona
romańska
,
-
prawa
strona
gotycka
,
-
ale nadal wspólne i jako dwa połączone kościoły.
Sarkofagi:
Ikonografia zmieniła się w wieku IV.
Podobne jak w katakumbach.
1. Przechowywany w Luwrze
Przenosi
z III w. podział
na wyróżnione grupy postaci - za pomocą drzew.
Sceny
niepołączone
ze sobą ciągiem
narracyjnym
, ale
połączone treściowo
, budują, poprzez
wybranie scen z ewangelii istotnych dogmatycznie, rodzaj ważnego przekazu.
Wycofanie
opowieści z użyciem
alegorii
o korzeniach
antycznych
- znikają dobrzy pasterze,
filozofowie czy sceny typu bukolicznego, wędkarze itp.
Komponuje się sceny
nowotestamentowe
- pośrodku scena nienarracyjna - Chrystus pomiędzy
Piotrem i Pawłem, dalej:
-
Chrystus i samarytanka,
-
uzdrowienie chorej na krwotok,
-
Hiob,
-
ogólnie działalność Chrystusa.
Wybierane w kontekście śmierci, pokuty i wiary.
2. Sarkofag dogmatyczny
Odnaleziony
w bazylice św. Piotra w okolicy konfesji
, z clipeusem ukazującym parę małżonków.
Twarze
nieopracowane:
-
wykonane w narzucanej warstwie sztucznego kamienia,
-
pod tym opracowane jedynie z grubsza.
Po bokach
:
-
od lewej przedstawienie scen
starotestamentowych
:
•
wąż,
•
Adam, Ewa i młody Bóg,
•
scena z „golemem”,
•
stworzenie,
•
nauczanie,
•
drzewo,
•
grzech pierworodny.
Pas dolny
:
-
Matka Boska z Chrystusem,
-
mędrcy w strojach frygijskich,
-
za tronem - św Józef.
21.11.2016r
.
Z niczym niezwiązane rozważania Romualda:
Powstanie Konstantynopola, który juz w IV wieku przejął rolę Rzymu, już po śmierci Konstantyna.
W V-VI wiek Rzym był pod względem artystycznym mniej prężnym ośrodkiem niż Konstantynopol.
Wiek VI - znaczna część Italii musiała być odzyskana spod panowania germańskich plemion przez
Justyniana.
Kontakt między Rzymem a Konstantynopolem nieprzerwanie istniał - wiązało się to z wymianą
ludzi kościoła np. zakonników, nowe wzorce artystyczne w wpływami wschodnimi np. nowe typy
architektury.
Rawenna - początek V wieku, rezydencja cesarska i ważny ośrodek artystyczno-kulturowy.
Zabytki rzymskie VI-VII wiek:
1. Bazylika Santa Maria Maggiore
Powstanie
: V wiek
•
Zbudowany
po 431 roku za Sykstusa III
(432-440),
•
wskazuje na to również samo wezwanie maryjne —>
sobór w Efezie
-
dogmat o bożym rodzicielstwie Marii
- teotokos,
-
Maria stawała się osoba świętą,
-
godną, aby jej imieniem nazywać kościoły.
Legendy
związane:
1. Sen papieża
Liberiusza o spadającym śniegu
- nazwa inna kościoła Santa Maria delle
Neve
2.
Relikwie żłóbka betlejemskiego
- Santa Maria ad Praesepe
Budowa i wnętrze:
-
trzynawowa bazylika,
-
ponad 70-80 m długości,
-
pierwotnie pozbawiona transeptu,
-
mozaiki
:
•
wczesny okres lata 30 V wieku;
•
znajdują się w strefie miedzy architrawem a okami i na łuku tęczowym oraz w apsydzie -
koniec wieku 13;
•
nowa koncepcja i ukazanie w nich Marii w nowym świetle
-
ściany nawy głównej wsparte na kolumnach o gładkich trzonach i jońskich głowicach wziętych
najprawdopodobniej ze starej świątyni Junony,
-
najpewniej otwarta więźba dachowa zamiast stropu.
2. Baptysterium przy św. Jana na Lateranie
Z czasów
Sykstusa III
.
Korzenie
i kształt w wieku
IV
.
Przebudowane
we wnętrzu - środkowa kolumnada z belkowaniem nad basenem.
3. Kościół San Lorenzo fuori le mura
Za
Sykstusa III
.
Skomplikowany pod względem architektonicznym -
dwuczęściowy
, łączy w sobie dwie budowle
kościelne z różnych czasów.
•
starsza cześć - zachodnia
:
-
poprzedzona portykiem z czasów romańskich,
-
pochodzi z czasów
Sykstusa III
- wezwanie maryjne,
•
nowsza cześć - wschodnia
:
-
za
Pelagiusza II
- ok. lat 80 VI wieku
-
empory z trzech stron: nad narteksem i nawami bocznymi;
-
mozaika łuku tęczowego z końca VI wieku.
4. Kościół San Stefano Rotondo
Najstarsza
sakralna bazylika liturgiczna na rzucie centralnym.
Za papieża
Sincitiusa
(lata 60-80 V wieku)
Peryferia antycznego Rzymu, w miejscu, gdzie znajdowało się przed V wiekiem miejsce kultu
Mitry.
Łączy różne formy centralne.
Wymiary
:
-
średnica = 65m,
-
wysokość = 23m
5. Santa Agnese Fuori le Mura
Powstała w latach 20/30 VII wieku.
Wzniesiony nad katakumbami św. Agnieszki.
Budowa
:
-
empory
z trzech stron.
-
kolumny
sfolie
-
strop późnorenesansowy
-
mozaika
w apsydzie z czasów budowy
6. Kościół klasztorny san saaba
Powstała najprawdopodobniej na przełomie VII/VIII wieku.
W wieku VIII nastały wielkie religijne niepokoje w Bizancjum:
-
ikonoklazm,
-
emigracja w zależności od rozłożenia sił (która strona była w danym momencie górą)
-
mnisi greccy napływali do Włoch.
Budowa
:
-
podłużna,
-
3 nanowa,
-
transeptowa,
-
pierwotnie otwarta więźba dachowa,
-
od razu 3 apsydy - główna i apsydiole na nawach bocznych,
-
kolumnada - antyczne kolumny o zróżnicowanych kapitelach.
Mozaiki:
Ogólnie o technice
:
Technika, która zalicza się do gatunku
malarstwa monumentalnego
, dekorującego ściany, o dużej
skali, silnie oddziałującego na widza. Skala i rozmieszczenie na ścianach i sklepieniach narzucała
charakter treściowy i sposób rozmieszczenia kompozycji.
IV/V wiek
- okres narodzin pewnych systemów malarstwa we wnętrzach sakralnych.
•
Schemat:
przedstawień narracyjnych (
opowieści
) i prezentacyjnych (
alegorie
) —> początkowe
ustrukturyzowanie ikonograficzne.
Możliwe
zastosowanie praktycznie
wszędzie:
-
sklepienie,
-
strop,
-
posadzka,
-
wyposażenie kamienne.
Rozwinięto w Rzymie (
warsztaty rodziny Cosmati
).
Buduje się obraz
z małych sześcianików
o różnej wielkości, zazwyczaj około 1cm3, uzyskiwane z
barwnych kamieni
. Kamienie nie były barwione, chociaż zdarzały się takie, których powierzchnie
pokrywano złotem.
Wciskano
je w zaprawę, na
mokro
, w ostatnią warstwę. W zależności gdzie powstawała mozaika -
odpowiednie przygotowanie warstwy. W celu uzyskania większej elastyczności czasami używano
elementów organicznych.
Zanim ułożono - szkicowano
na mokro kompozycję.
1. Kościół św. Piotra na Watykanie
Powstała
około połowy IV wieku
.
Nie zachowała się
do naszych czasów - znana jedynie z rysopisów i późniejszych prac, które
czerpały z tej mozaiki.
Jej
model był naśladowany
w różnych transformacjach i wykorzystywany w innych miejscach czy
dziełach.
Pojawiło się
ustrukturyzowanie treści
:
-
przedstawienie o charakterze najważniejszym,
-
treściowo podstawowym,
-
główne prawdy wiary,
-
zasady religii,
-
odniesienia do roli kościoła
Znajduje się
w strefie apsydialnej
:
-
monumentalna
-
jedna z pierwszych
-
podzielona na dwie strefy
1. Chrystus tronujący z Piotrem i Pawłem w akcie traditio legis ex clavis, stojący na rajskim
wzgórzu, z którego wypływają cztery rzeki.
2. Przedstawienie baranka z kielichem na wzgórzu rajskim z pochodem owieczek
wychodzących z dwóch miejsc - symboliczne przedstawienie Betlejem i Jerozolimy. Obok
pustego tronu widnieją dwie postaci (kobieta symbolizująca Kościół Rzymski i w czasach
średniowiecza naniesiony na postać wcześniejszą Innocenty III).
-
niektórzy badacze podważają autentyczność
XVII-wiecznych rysopisów
•
wersja alternatywna:
-
w strefie górnej też traditio legis ex clavis - Chrystus stoi,
-
strefa dolna - do tronu zbliżają się oddzieleni palmami apostołowie
-
podstawą do takich rekonstrukcji są fragmenty skrzyneczki z chorwackiej Puli.
2. Mauzoleum Konstancji
Mniej więcej ten sam czas =
połowa IV w
.
Dekoracje w partii środkowej pod kopułą i sama kopuła - zniknęły:
-
znana
z przerysów
-
bogata
struktura
:
•
sceny ze
Starego
Testamentu
•
na brzegu sceny
biblijne
•
najważniejsze
sceny znajdują się
na kopule
Zachowały się mozaiki na
nawie przejściowej
:
-
scena z prac w winnicy
-
tożsame ze zdobieniami sarkofagu
Na
apsydach
:
-
cytaty z mozaiki watykańskiej
•
traditio clavis
•
traditio legis
3. Baptysterium w Neapolu
Powstała
w końcu wieku IV
.
Rozrysowanie poszczególnych scen.
Pierwsza w miarę kompletna mozaika.
Układ
:
-
w
centrum
kopuły - rozgwieżdżony
dysk
, na nim
chryzmon
miedzy alfą i omegą, pod
wieńcem,
-
wokół
przestawienia roślinne i pawie,
-
w
pasach
rozdzielających poszczególne kwatery przedstawienia roślin i zwierząt,
-
w
kwaterach
widnieją przedstawienia
chrystologiczne
- alegoryczne jak i związane z dziejami
Chrystusa.
22.11.2016r.
Mozaiki ciąg dalszy:
1. Południowa Strona San Lorenzo Maggiore
Mediolan
W trakcie budowy głównego kościoła były do niego przystawiane dodatkowe oratoria - najstarszym
jest
San Aquilino
, usytuowane na rzucie centralnej budowli ośmiobocznej.
W
San Aquilino
:
•
mozaika w konchy przedsionka:
-
jedyna zachowana
w całości
-
datowane na czas budowy czyli krótko
po 400 roku
-
przedstawienie:
•
Chrystus:
- młodzieńczy
- urząd nauczycielki,
- w rękach zwój,
- gest oratorski,
- naucza apostołów,
-
treść eklezjologiczna
- zaznaczona zwojem, pozycją, obiektem zbliżonym do widza
- na pierwszym planie, którym jest okrągły pojemnik wypełniony zwojami =
prawdy
z tekstów świętych
, będących podstawą nauczania
•
pojawia się złote tło (powyżej gruntu) sugeruje jednoczesne przeniesienie wydarzenia z
czasów apostolskich w inny wymiar -
chęć nadania znaczenia ponadczasowego
•
po drugiej stronie:
-
resztki przedstawienia
:
•
wgląd w
technologię
mozaiki - tam
gdzie odpadły kamienie
zachował się
szkic kompozycji
-
główne
przedstawienie
:
•
rydwan
ciągnięty przez
4 konie
, najprawdopodobniej powożony przez
Chrystusa
, który był
ukazany przy wykorzystaniu z jednej strony przedstawień Heliosa,
•
u dołu szeroki
pas pejzażu
,
•
dekoracje podzielone na kwatery - w poszczególnych kwarterach, wydzielonych kolumnami
- święci zidentyfikowani przez podpisy.
2. Mauzoleum grobowe
Mozaika datowana
na koniec III
lub tuż po przełomie - na
IV wiek
, ale na pewno powstała
przed
budową Bazyliki św.
Piotra na Watykanie
.
Dyskusja
czy ma rodowód chrześcijański
czy nie:
•
za
interpretacją mozaiki jako jedną z czasów wczesnochrześcijańskich przemawia to, że w 4
punktach
wokół centralnego przedstawienia
Jezusa (lub Heliosa) pojawiają się
rybak
,
pasterz
,
winorośl
.
3. Bazylika Chinitile koło Nolla włochy południowe (?)
Początek wieku V
(lata 400 - 410).
Znana jedynie
z przerysu
.
Znajdowała się w
głównej apsydzie
.
Zbliżenie ku
abstrakcyjnym
i
symbolicznym
formom:
-
nie
ma
postaci ludzkiej
Boga czy apostołów,
-
same symbole w gruncie rzeczy,
-
dominuje
klipeus
,
-
tarcza okalająca krzyż z ptakami,
-
chmury o różnym zabarwieniu z wychylającą się
Manus Dei
,
-
osiowe
zestawienie -
gołębica
Ducha Świętego i
Baranek
na
rajskim wzgórzu
.
4. Santa Sabina
Mozaika
fundacyjna
z lat 30
wieku V
.
Charakterystyczne
personifikacje
- kobiety z księgami lub kodeksami - podpisy identyfikują:
•
Ecclesia ex Circum Cissione
,
•
Ecclesia ex Gentivus
.
Mozaikę tę
należy zestawić z
najbardziej znaną mozaiką
apsydialną
z
początku wieku V
,
znajdująca się w:
5. Santa Pudenziana
Dzieli się na dwa plany:
•
Bliższy
:
-
oprawa architektoniczna,
-
pośrodku
Chrystus
na tronie
, z nimbem, wyzłocone szaty, siedzący na purpurowej podusze
=
ikonografia cesarska
,
-
wokół niego, nieco niżej, zgrupowani
apostołowie
,
-
zwój „
Dominus conservator ecclesie Pudenziane
”,
-
elementy ponadczasowe i relacja ze spotkania, nawiązanie do konkretnego miejsca,
-
pojawiają się też
dwie kobiety
trzymające
wieńce nad głowami
dwóch głównych apostołów
(
Pawła i Piotra
) - przedstawienie to dzięki tej z Santa Sabina, można łatwiej odczytać jako
dwie składowe części Ludu Bożego
,
-
pusty
zazwyczaj tron tutaj jest
zapełniony
, zasiadł na nim Chrystus
=
wypełnienie czasów
końcowych
, co potwierdza plan drugi.
•
Dalszy
:
-
z tyłu przedstawiony pejzaż miejski,
-
wielki krzyż wysadzany kamieniami (
crux gemmata
),
-
niebo w odcieniach niepokojących,
-
w chmurach
zwierzęta apokaliptyczne
i symbol Mateusza,
-
miasto z krzyżem pośrodku =
Jerozolima
.
Nie jest zachowana w stanie idealnym - późniejsze przeróbki i konserwacje.
6. Santa Maria Maggiore
Mozaikowe wyposażenie: łuk tęczowy i ściany boczne.
Na ścianach bocznych
:
•
44
sceny ze Starego Testamentu
•
Ograniczone do:
-
po
prawej
: historii
Mojżesza
,
Jozuego
,
-
po
lewej
: historii
Abrahama
,
Izaaka
,
Jakuba
.
•
Znaczna scen z tych scen zawierała po dwie sceny odrębne.
•
Cykl o charakterze
narracyjnym
.
•
Z bliska
:
-
znacznie więcej przedstawień i znacznie dokładniejsza opowieść niż ta z łuku tęczowego -
wers po wersie
,
-
brak
mocnej hieratyczności,
-
podkreśla się, że mamy do czynienia z
barwnością
i
skalą
.
Na łuku
:
•
Nieliczne sceny ewangeliczne
, które
nie
tworzą
bogatej narracji
, a skupione są na kilku
przykładach z
historii dzieciństwa Jezusa
.
•
Charakterystyka postaci jest inna - sceny są bardziej
prezentacyjne
, charakter
alegoryczny
,
zmuszają do
poszukiwania sensów
zewnętrznych.
•
Pierwotna
apsyda
- przedstawienie najprawdopodobniej
maryjne
.
•
Z bliska
:
-
3
strefy
figuralne
,
-
na końcach przedstawienia architektoniczne,
-
na górze jednolity pas, który łączy się na szczycie łuku tęczowego z przedstawieniem
nieewangelicznym
:
•
dedykacyjno-fundacyjna inskrypcja „
Xystus Episcopus Plebi Dei
”,
•
dysk z pustym tronem,
•
po bokach Paweł i Piotr
•
na tle chmur - symbole ewangelistów (wskazanie
eklezjologiczno-eschatologiczne
)
-
z jednej strony
: sceny z
dzieciństwa
Chrystusa - Chrystus bohater na równe z Marią (dogmat
o Bożym Rodzicielstwie)
•
strefa
górna
:
-
po lewej - zwiastowanie;
-
po prawej - Józef (pierwsze spostponowanie),
•
strefa
dolna
:
-
hołd mędrców,
-
po bokach pustego tronu dwie postaci: Maria i jedna z eklezji;
-
niżej - rzeź niewiniątek;
-
sam dół - Jerozolima z ujęciem murów.
-
z drugiej strony
:
•
ucieczka
świętej rodziny i
ofiarowanie
w świątyni,
•
scena
, której nie ma w ewangeliach ortodoksyjnych, a pochodzi
z ewangelii
apokryficznej
:
-
święta rodzina pojawia się w scenie ugoszczenia przez egipskiego namiestnika
Afrodyzjusza przed miastem Sidone
•
3
mędrcy
odwiedzający Heroda
•
Betlejem
z owieczkami czekającymi przed wrotami miejskimi
•
charakter postaci i ukazanie scen - skupienie uwagi na momencie pojawienia się
Chrystusa - kontekst nowego
dogmatu o rodzicielstwie
.
7. San Paolo fuori le Mura
Przedstawienia umieszczone
strefowo
z mozaiką o wymiarze
eschatologicznym
, która zachowała
się
w drobnych fragmentach
, a
wykonana
została później niż sam kościół -
za
papieża
Leona
WIelkiego
(440-460).
Większy
autentyzm
:
-
w
centrum
- dysk z półfigurą Chrystusa poważnego w nimbie promienistym,
-
po
bokach
- rzędy starców apokaliptycznych, którzy składają hołd,
-
na wyzłoconym
tle
- symbole Ewangelistów,
-
Piotr i Paweł w miejscach
przyłucza
.
8. Kościół świętych Kosmy i Damiana
Druga ćwierć
VI wieku
, ale po 526 roku.
Nowa
kompozycja
ze znanych
elementów:
-
dysk z barankiem,
-
pusty tron,
-
symbole ewangelistów,
-
fragmenty postaci składających hołd Barankowi.
Apsyda
:
-
granatowe tło,
-
Chrystus w przezłoconej szacie, zstępujący po schodach-chmurach
=
wskazówka
interpretacyjna na
Czasy Końcowe
,
-
zaznaczony akwen wodny,
-
grunt z drobnymi przedstawieniami drzew i kwiatów,
-
postaci kierowane
ku Chrystusowi
gestami rąk
przez Pawła i Piotra
, niosące wieńce/diademy
składane w hołdzie - patroni kościoła
Kosma i Damian
(medycy wschodni, cieszący się czcią i
kultem, chrześcijanie, występujący zawsze razem w ikonografii)
-
dalej
- święty
Teodor
z wieńcem ,
-
u dołu
- strefa z owieczkami podążającymi ku Chrystusowi.
9. San Vittore in cie doro
Oratotium
Mauzoleum Św. Wiktora w Złotym Niebie, Mediolan.
Kompletnie
wyzłocona
kopuła.
W
narożnikach
- symbole
ewangelistów
.
Pomiędzy
oknami
- postaci
świętych
.
W
centrum
-
fundator
.
Datowanie:
około V/VI w
.
10. San Lorenzo fuori le Mura
Za
Pelagiusza II
w latach
80 VI w
.
Łuk tęczowy
:
•
Rezygnacja z bogactwa sztafażu, a tłem staje się całkowicie pozłocenie.
•
Uwaga na
postaci
:
-
w
centrum
- Chrystus Pantokrator pomiędzy Pawłem i Piotrem oraz dodatkowi święci,
-
wkraczają postaci nieświęte - postaci
fundatorów
,
-
wykształca się
przekonanie
, że praca wykonana
na rzecz Kościoła
jest jednym z aktów
największej
pobożności
, rozliczanych na Sądzie Ostatecznym.
•
Aspekt ponadczasowy
- symboliczne przedstawienie Jerozolimy i Betlejem.
11. Santa Agnese fuori le Mura
Datowany na
2 ćwierć VII w
.
Fundacja papieża
Honoriusza I
.
Mozaika w
apsydzie
:
-
zachowana w
dobrym
stanie,
-
charakter mozaiki
fundacyjnej
,
-
podobnie jak w oratorium St. Vittore -
nie ma Chrystusa
, za to
jest patronka
kościoła
(Agnieszka) w szacie niebędącej odwzorowaniem jej codziennego stroju, a symbolicznych
szat osoby zbawionej,
-
po
bokach
- duchowni, ten z modelem kościoła = Honoriusz, drugi = niezidentyfikowany ziom,
-
standardowo -
wieńce
owocowo-kwiatowe wychodzące z donic i waz,
-
inskrypcja
fundacyjna.
Konstantynopol
Zanim Konstantyn
się tam zalągł, była to
osada
,
potem
miasto określane mianem
Byzancjum
,
które zostało
zniszczone
pod
koniec wieku II
, a na przełomie wieku
II i III odbudował
je
Septymiusz
Sewer
.
Następnie zainteresował się nim
Konstantyn Wielki
.
Wybór na nową stolicę powodowany tym, że władanie z Rzymu i komunikowanie z dalekimi
prowincjami wschodnimi było utrudnione. Konstantynopol znajdował się
bliżej centrum Imperium
.
Siedzib cesarskich było więcej, ale Konstantynopol wybrano na Nowy Rzym (Nova Roma).
Konstantyn
założył
Konstantynopol na istniejącym mieście
w 324
przy sięgnięciu po pradawne
rzymskie rytuały zakładania miasta dotyczących wyznaczenia obwodu miasta i jego murów.
Legenda
- Konstantyn osobiście poprowadził pług za wołem = nawiązanie do legendy o
Romulusie i Remusie
11 maja 330 roku
- poświęcenie Konstantynopola (Conctantinuo Polis).
-
struktura
wzorowana na Rzymie
,
-
na
najbardziej wysuniętym
w stronę
Azji
cyplu usytuowano
założenie pałacowe
i
Kościół
Bożej Mądrości
.
Plac
- rejon pałacowy, Kościół Bożej Mądrości i hipodrom (jak w Rzymie, pod wzgórzem
palatyńskim) z tego wychodzące ulice portykowe, dalej forum Konstantyna, forum Teodozjusza itd.
28.11.2016r.
Konstantynopol ciąg dalszy
Od północy
wcina się zatoka Złotego Rogu, a od południa Morze Marmara, które łączy się z
Morzem egejskim = położenie miasta
na styku Europy i Azji
stwarza wiele możliwości handlowych i
strategicznych.
Zakładanie samego miasta rozpoczęto w
roku 324
- nowa struktura urbanistyczna założona na
wcześniej istniejącej osadzie.
Układ
:
-
od wschodu - rejon pałacu cesarskiego z Kościołem Mądrości Bożej, skąd wychodzi główna
ulica
Zdobyty
siłą
właściwie tylko dwa razy:
-
1204 r.
- czwarta wyprawa krzyżowa - zamiast walczyć z poganami Krzyżowcy zdobyli
Konstantynopol i ustanowili Cesarstwo Łacińskie, funkcjonujące do około 1260 r.
-
1453 r.
- przez Turków Seldżuckich
Mury obronne
Mury lądowe:
-
miasto otoczone murami
-
mury przesuwano w związku z szybkim rozrastaniem się miasta:
-
przed murami konstantyńskimi (około 5,5 km) powstały suburbia i osady
-
w początkach wieku V, za Teodozjusza II, koło roku 410 zaczęto budować kolejne mury
-
mury Konstantyna się nie zachowały,
-
mury teodozjańskie zostały - budowano je prawie do końca panowania Teodozjusza
-
konstantyńskie
i
teodozjańskie
:
•
pierścień wewnętrzny i zewnętrzny,
•
poprzedzone fosa o znacznej szerokości
-
początek VI w. - kolejny obwód murów, wzniesiony
za Anastazjusza
I około roku 512:
•
w znacznej odległości od miasta
•
długość łączna: około 75 km
-
dzięki murom i położeniu -
łatwa obrona
połączona negocjacyjną polityką władców
-
mur Teodozjusza II z początków V w.
:
•
mury wewnętrzne - wyższe
•
mury zewnętrzne - niższe
•
baszty
•
łącznie około 96 wież
•
fosa - poprzedza mur, około 20 m szerokości
•
system umocnień dość skuteczny
•
np. Germanie czy Słowianie docierali pod mury, ale nie decydowali się na oblężenie
Mury morskie:
-
założenie, że od strony morza podwójny pas murów jest niepotrzebny
-
zachowane
Budowle
Rejon pałacu i hipodromu oraz kościołów:
-
dworskiego
- Mądrości Bożej; Pokoju - Eirene
-
klasztornego
- św. Jana Studios, znajdujący się przed murami konstantyńskimi
Kościół pod murami konstantyńskimi
-
jeden z pierwszych
-
Kościół św. Apostołów, który Konstantyn wzniósł z myślą o stworzeniu własnego mauzoleum,
nekropolii grobowej
1. Kościół św. Apostołów
-
uzyskał formę kościoła z kopułą
-
sytuowany na planie krzyża łacińskiego
-
według relacji miał mieścić nekropolę pośród kenotafiów (pozornych pomników apostołów;
Konstantyn jako 13 apostoł)
-
miejsce pochówku Konstantyna
-
datowany na VI w.
-
dotrwał do zdobycia przez Turków
-
początkowo miał zostać zamieniony na meczet, ale Mehmet II zdecydował o jego zburzeniu i
rozebraniu
2. Kościół Blacherneński
-
Blachernes 0 dzielnica na skraju północnym
-
w XI w. przeniesiono tam rezydencje cesarskie, najpewniej z uwagi na zbytnie otwarcie starego
kompleksu na miasto
-
pałac blacherneński - charakter monumentalnego założenia pałacowego
-
dawne założenie pałacowe - niewykorzystywane
3. Pałac cesarski - pierwotny
-
stan z końca epoki, w której był wykorzystywany:
•
wiele podstaw literackich do rekonstrukcji
•
obszar podzielony na część męską i część żeńską
•
część cesarzowej niedostępna dla mężczyzn - np. Teodora, żona Justyniana Wielkiego,
ukrywała patryjarchę skazanego na banicje
4. Hipodrom
-
służył do wyścigów konnych rydwanów
-
położenie i związek z pałacem - naśladowanie hipodromu palatyńskiego
-
trybuny z zewnątrz obudowane dodatkowymi budowlami
-
od strony półkola - pomieszczenia obsługi
-
bieżnia rozdzielona niskim murem, na którym ustawiano różnego rodzaju pomniki:
•
zwycięzców wyścigów
•
trofea ściągnięte z różnych stron Imperium
•
pomnik cesarski - obelisk Teodozjusza I
•
trójnóg delficki - 5 w. p.n.e. wyrocznia, ufundowany jako wotum po bitwie pod Platejami
•
kopia wilczycy kapitolińskiej
Akwedukty:
W Konstantynopolu znajdują się dwa znane akwedukty:
1.
Walensa
- wybudowany przed bitwa pod Adrianopolem
2.
Teodozjusza II
- z pierwszej połowy wieku V
Doprowadzały wodę, która gromadzona była w cysternach:
1. Cysterna fundacji patrycjusza Aspara
-
jedna ze starszych
-
datowana na około 459 r.
-
pojemność: ok. 23000 m3
2. Cysterna Bazyliki
-
w pobliżu Hagia Sofia
-
odbudowana po 532 r.
-
138 m długości
-
65 m szerokości
-
pojemność ok 70 000 m3
Budowle sakralne:
Nie zachowały się te z czasów Konstantyna.
1. Kościół św. Jana Studios
-
wezwanie Jana Chrzciciela, a Studios jest od fundatora - patrycjusza Studiosa
-
poświecenie: kolo 463 r.
-
bazylika emporowa
2. Rotunda Galeriusza
-
Saloniki
!
-
datowana na początek IV w. (ok.
304 - 306 r.
)
-
miała być mauzoleum cesarskim,
-
została jeszcze w IV w. przekształcona do celów sakralnych
-
połączona z terenem pałacu Galeriusza szeregiem arkad z wplecionym łukiem tryumfalnym
-
w latach 80 IV w.
:
•
dodano prezbiterium i mozaiki.
-
schemat
zbliżony do mauzoleum cesarzowej Heleny:
•
wielkie nisze sklepione kolebkowo
•
kopula,
•
apsydialne zamknięte prezbiterium
-
zmienione
wezwania
:
•
św. Jerzy - najbardziej znane
•
są sugestie, że miała inne pierwotne wezwanie
-
mozaiki
:
•
u nasady kopuły i w niszach na dolnym poziomie
•
w centrum znajdował się dysk zapewne z przedstawieniem chryzmonu lub baranka, niesiony
przez anioły
•
obrzeże - ukazania świętych
•
pewna analogia do mozaik z Rawenny
3. Kościół św. Demetriusza
-
wzniesiony w kilku
etapach
:
•
początek budowy po
413 r.
•
forma ostateczna kolo końca
V w.
•
przebudowy do około wieku
VII
-
św.
Demetriusz
- najważniejszy ze świętych wschodnich
-
zamieniony pod koniec XV w. na meczet
-
bazylika emporowa pięcionawowa
-
przy murach bocznych widoczne dwa dachy pulpitowe
-
główna nawa na tyle podniesiona, że mogła być oświetlona - gęste zestawienie okien -
doświetlenie empor i naw bocznych.
-
partia wschodnia - quasi transept ujęty w sanktuarium z relikwiarzem św. Demetriusza
-
wnętrze
:
•
dobrze zachowane pod względem murów
•
w duchu bizantyjskim.
•
kolumny z nasadnikiem,
•
arkady,
•
powtórzenie rytmu kolumnowego na drugiej kondygnacji
•
alternacja podpór
•
kwadratowe filary
•
nierówna liczba kolumn,
•
pierwotnie bogatsze dekoracje, w szczególności mozaikowe i okładziny marmurowe,
4. Kościół św. Dawida
-
Saloniki
!
-
około 500 r.
-
architektonicznie nie za ciekawy
-
nowa tendencja - centralny układ
-
cztery pomieszczenia boczne z niewielkimi apsydami
-
wewnątrz:
•
mozaika, jedna z najlepiej zachowanych z tego okresu
•
w czasach tureckich została zamurowana i późno odkryta
•
nie ma ani zniszczeń, ani uzupełnień
•
ukazuje tronującego Pantokratora ujętego w całości w nimb
•
tronuje na luku tęczy - symboliczny charakter Kosmokratora
•
otoczony symbolami ewangelistów
•
po bokach pejzaż nadwodny - ukazanie przyszłej szczęśliwości rajskiej
•
pojawiają się prorocy
•
Chrystus ponad wzgórzem rajskim z rzekami
Pomniki
Z czasów przed Teodozjuszem Wielkim nie ma ich zbyt wiele. Można mówić o układzie
urbanistycznym, ale z czasów konstantyńskich nie zachowały się żadne.
Szczątkowo zachowała się
Kolumna Konstantyna
:
-
wzniesiona za jego życia
-
na Forum Konstantyna
-
właściwie nie zmieniała miejsca
-
pewnie około 40 m
-
trzon z porfiru
-
podstawa z bloków marmurowych
-
dziś niższa
-
brak posągu cesarskiego odlanego z brązu i wyzłoconego
-
postument też nie jest forma oryginalną - odbudowany w celu wzmocnienia
Na forum Teodozjusza I
:
-
znajduje się jemu poświęcony pomnik
-
budowla o charakterze łuku tryumfalnego
-
wiele kolumn tworzy podstawę pod blok niosący pomnik cesarski
-
zachowały się fragmenty z wieloprzęsłowego łuku,
-
część elementów z końca IV wieku
Obelisk
:
-
łączy 2 elementy:
•
oryginalny blok ściągnięty z Egiptu
•
dolną część wykonaną w 390 r.
-
inicjator: prefekt Proculus,
-
zwycięstwo Teodozjusza nad uzurpatorami: Maximusem i Victorem
-
ikonografia świecka
-
na dole - sceny transport obelisku
-
na górze - widok trybun hipodromu
-
jedyny motyw chrześcijański - sztandar z chryzmonem
29.11.2016 r.
Rawenna
STORY TIME:
10 lat przed przełomem wieku IV i V, w 390 r. urodziła się Teodozjuszowi I Wielkiemu, którą
nazwano Elia Galia Placydia, siostra przyrodnia późniejszych cesarzy Honoriusza i Arkadiusza.
Jest ona wielką postacią historyczną i znacząca dla Rawenny I połowy V wieku.
Osierocona w wieku 4 lat przez matkę, a w wieku 5 lat przez ojca, oddana zostaje pod opiekę
innych osób - Stilichona, dowódcy amii rzymskiej stacjonującej w Italii, i Sereny, krewniaczki Gai.
W 405 r. zaręczona z synem Stilichona, Eucheriuszem. Małżeństwo jednak nie doszło do skutku,
ponieważ w 3 lata po zaręczynach Stilichon i Eucheriusz zostali zamordowani w intrydze
pałacowej - ówcześni historycy wskazują, że zamieszany w nią mógł być Honoriusz. Później
aresztowana została Serena, którą ostatecznie stracono w Rzymie - wg Zosimosa Galia miała
wydać zgodę na egzekucję.
Jednak usunięcie silnego dowódcy wojskowego umożliwiło atak barbarzyńców na Italię - Wizygoci
pod wodzą Alaryka, w 410r. splądrowali Rzym i wzięli zakładników - wśród nich była Galia.
Alaryk zmarł w tym samym roku.
Ataulf, szwagier Alaryka, objął władzę. Ożenił się on a Galią w wyznaniu rzymskokatolickim, w
Narbonne. Galia urodziła syna w tym samym roku i nazwała go Teodozjusz. Ojciec zmarł, dziecko
zmarło, ale póżniej je ekshumowano i przewieziono do Rzymu, gdzie pochowane zostało w
Bazylice Watykańskiej.
Około 416 r. Honoriusz pertraktował z Wizygotami i kazał im oddać Galię. Wróciła i wzięła ślub z
Konstantyniuszem III, który objął władzę konsularną. Galia rodzi Honorię i Walentyniana -
późniejszego cesarza (od 425 r., ale Galia sprawuje funkcję regentki przez 35 lat).
Gdy chciała wraz z dziećmi przedostać się do Rawenny - prawdopodobnie przez Adriatyk, złapała
ich burza, ale tym razem nikt ważny nie zginął. xD
THE END
1. Kościół św. Jana Ewangelisty
-
Rawenna
-
fundacja Galii
-
lata 20/30 V w.
-
bazylika trójnawowa
-
ceglana
-
apsyda wieloboczna z zewnątrz
-
gęsty rytm okien
-
resztki mozaik posadzkowych
-
mozaiki w apsydach:
•
ponad łukiem tęczowym: scena ukazująca płynących na statkach Galię i dzieci oraz ich
uratowanie z burzy - za wstawiennictwem św. Jana Ewangelisty
•
poniżej - motyw tronującego Chrystusa w szacie purpurowej
•
wymiar eklezjologiczny - ewangelie w gablotach
2. Mauzoleum Galii Placydii
-
450 r. - śmierć Galii
-
pochowana w Rzymie na Watykanie
-
budowla o charakterze memorialnym
-
układ centralny na planie krzyża
-
skromnie artykułowane ściany - rzędem płaskich nisz i gzymsem
-
nie było budynkiem samodzielnym - przyłączone do kościoła bazylikowego fundacji biskupa
Ursusa
-
wnętrze:
•
przedstawienia św. Wawrzyńca,
•
cztery ramiona krzyża nakryte kolebkami
•
środkowa część wyższa i nakryta kopułą
•
całość ścian od arkad:
-
w gore - mozaiki
-
niżej - okładziny kamienne
•
okna przekryte taflami alabastru
•
ikonografia:
-
na wprost wejścia - św. Wawrzyniec
-
pod kopułą - postaci świętych niezidentyfikowanych - gesty o charakterze oratorskim,
zwracają się do przedstawienia w kopule
-
w górze: wygwieżdżone niebo, symbole ewangelistów i znak krzyża
-
ukazanie cienia ognia - atrybut św. Wawrzyńca, który niesie zloty krzyż (symbol
zwycięstwa) oraz otwarty kodeks
-
nad wejściem znajduje się mozaika z Chrystusem - pasterzem, który wspiera się na krzyżu,
otoczony owcami - Chrystus jako konserwator eklezji (ogółu wiernych).
3. Baptysterium Ortodoksów
-
nazwa wiąże się z okresem późniejszym
-
zbudowane jako baptysterium rzymsko-katolickiej katedry Ursusa
-
powiększone w połowie wieku V (około 450/460 r.)
-
stojące osobno
-
obok Pałacu Biskupiego
-
ośmioboczne
-
niewielkie aneksy na co drugim boku
-
górna partia artykułowana niszami kryje kopułę nakrywającą wnętrze jednoprzestrzenne
-
zachowały się kompletne mozaiki:
•
strefa arkad - fundacyjne
•
strefa okien - plastyczna
•
okna ujęte w arkady niesione przez kolumienki
•
niezwykła dekoracja plastyczna - architektoniczna, rzeźbiarska:
-
wyobrażenia apostołów i świętych z dodatkowymi scenkami z postaciami biblijnymi i
Chrystusem
-
mozaika w kopule - chrzest Chrystusa, któremu towarzyszy bóstwo Jordanu.
-
wczesne pojawienie się reliefu
4. Kaplica pałacowa w Pałacu Arcybiskupim w Rawennie
-
niewielkie wnętrze
-
na planie krzyża
-
nakryte żaglastym sklepieniem
-
kompletne mozaiki
-
okładziny kamienne
-
końcówka wieku V
-
kolejna fala inwazji Germanów - tym razem Ostrogoci
-
sklepienie - atlanci podtrzymują dysk z chryzmonem
-
przedsionek - mozaika nad wejściem - Chrystus depczący po głowie lwa i węża:
-
nowa ikonografia - Chrystus jako żołnierz, z krzyżem na ramieniu i otwartym kodeksem „ego
sum via, veritas et vita”
5. Kościół San Apolinare Nuovo
-
trojnawowa
-
mozaiki zachowane na ścianach bocznych
-
początek budowy - po 493 r.
-
fundacja ostrogocka
-
wystrój mozaikowy pierwszej fazy - ostrogocki, stare wezwanie - Salvator, potem św. Marcin i
ostatecznie Apolinary po przeniesieniu jego relikwii
-
wystrój mozaikowy drugiej fazy - po wypędzeniu Ostrogotów
-
mozaiki na
3
strefy:
•
rząd pochodów
- męski i żeński, o punktach wyjścia położonych przy fasadzie, męski - z
widoku Rawenny, żeński - z miasta Classe
•
strefa międzyokienna
- wizerunki świętych
•
tuż pod stropem
- naprzemiennie pokazane nad figurami świętych baldachimy i sceny z
Nowego Testamentu
Teodoryk:
-
król ostrogocki
-
wyksztalcony
-
obeznany z dworem bizantyjskim
-
urodził się na granicach cywilizacji w 454 roku - na terenie dzisiejszej Austrii pomiędzy
Wiedniem a Bratysławą
-
syn królewski
-
przebywał w Konstantynopolu do którego trafił jako zakładnik
-
urzędnikami czynił najznamienitszych ówczesnych intelektualistów
-
zmarł w 526 r.
-
trafił do legend i stał się jednym z bohaterów średniowiecza - jako Dytryk
05.12.2016r.
Z niczym niezwiązane rozważania Romualda:
Teodoryk był trochę okrutny, ale nie był zwykłym nieuczesanym brutalem.
Baptysterium Ariańskie/Ostrogockie:
-
bryła zbliżona do rzymskokatolickiego
-
plan ośmioboczny
-
w centrum basen chrzcielny
-
skromna i surowa na zewnątrz
-
kontrastuje z tym wnętrze - „przepyszne” (Romuald, ja cię proszę - uspokój się!)
-
mozaika tylko w kopule: chrzest Chrystusa
-
styl przedstawień zmienia się - efekt wcześniejszych kontaktów Rawenny z Bizancjum obecnych
w kulturze ostrogockiej, mamy do czynienia z zeschematyzowaniem, które przedkłada wartości
walorowego kształtowana szat na sztywny rysunek, tło staje się abstrakcyjne - nie stosuje się
błękitu. „Jan Chrzciciel bardziej w ocelotach niż w wielbłądzim futrze.” (Romuald, co ja
mówiłam?)
Mauzoleum Teodoryka
W 526 r. Teodoryk zmarł, a po jego śmierci nie było mocnego zastępcy, wiec walki o wpływy
spowodowały interwencje bizantyjska i usunięcie Ostrogotów z Rawenny.
-
1 połowa VI w. - powstało pewnie jeszcze za życia Teodoryka - wczesne
lata 20 VI wieku
-
poza miastem
-
z bloków kamienia
-
dwie nasadzone na siebie części: różnie tradycje i kultury
1.
kondygnacja
- dziesięciobok, głębokie arkady, pomieszczenie dolne ma rzut krzyża
greckiego
2.
kondygnacja
- w przybliżeniu okrągła, nie zachowała się zewnętrzna galeria,
pomieszczenie okrągłe z jedną niszą, wejście na osi dolnej kondygnacji
-
całość kryje czasza „
kopuła
” - nie jest to kopuła konstruowana, ale monolityczna (quasi-kopuła):
•
jeden wielki głaz - tradycja grobów germańskich
•
ma 11 m średnicy,
•
obliczono, że może ważyć koło 470 ton
•
kamień sprowadzany nie z alp, ale z drugiego wybrzeża Adriatyku - z Istrii
•
12 uchwytów, na każdym imię apostoła
•
element dekoracyjny poniżej czaszy - z germańskich tradycji złotniczych - fryz ornamentalny
-
watek ciosowy
-
okienka szczelinowe
Powrót do Konstantynopola
532 r. - zmiana w architekturze
STORY TIME
Justynian I Wielki, który trafił na tron przy pomocy wuja - cesarza Justyna.
Około 20-letni Justynian przejmuje władzę, a już zanim objął tron ożenił się z Teodorą, która
najprawdopodobniej pracowała na Hipodromie - Prokopiusz z Cezarei opisuje, iż była ona córką
niedźwiednika, który zmarł pozostawiając wdowę z nieletnimi dziećmi. Wdowa wymyśliła jak
dotrzeć do władcy - wyszła z dziećmi na bieżnię w trakcie przerwy i błagała o łaskę oraz możliwość
pozostania w dotychczasowym lokum.
Starsza siostra trafiła „w pewne kręgi”, a Teodora dopiero po paru latach zaczęła funkcjonować w
kręgach bonvivantów dworskich. W pewnym momencie zniknęła nagle z Konstantynopola i miała
pojawić się w Egipcie, gdzie nawiązała kontakty wśród środowiska pustelniczego mężów
religijnych. Miało ją to doświadczenie zmienić i po paru latach pojawia się w Konstantynopolu.
Sprawiała wrażenie pobożnej, ale też nie stroniła od dworu - wkrótce potem została żoną
Justyniana. („Nie bójcie się kobiet nawróconych.” - Romuald mój miszcz xD)
*przeskok w czasie*
Ludność nie wytrzymuje podatków - powstanie ludowe na masowa skale (powstanie Nika). W celu
wywołania „spiknęły się ze sobą dwie opozycyjne frakcje kibolskie na hipodromie” (Ktoś tu się dał
ponieść fantazji.
❤ ). Cesarz się zamknął w pałacu i chciał uciekać.
Relacja Prokopiusza: mocna kobieta - Teodora, miała powstrzymać mężczyzn przed ucieczką.
Manewr z gwardia Belizariusza - Rzeź Tysięcy: bramy Hipodromu zamknięto i otwarto na wjazd
konnicy, która dokonała masakry.
THE END
1. Hagia Sophia
Podczas powstania spłonęła Hagia Sophia - wybudowana przez Konstantyna, przebudowana
przez Teodozjusza.
Odbudowa nadała jej nowy kształt:
•
rozebrana całkowicie
•
pozostały jedynie fragmenty pierwotnego narteksu
Nowi
architekci
:
•
Antenios z Trales
•
Izydor z Miletu
-
532 r. - rozpoczęto prace
-
537 r. - poświęcono
-
łączy w sobie dwa typy planów:
•
plan centralny
•
plan podłużny
•
tzw.
centralizująca forma z dominująca wysoko kopułą
-
dane
podstawowe
:
•
5 lat budowy
•
architekci ww
•
długość - 81 m
•
szerokość - 70 m
•
centrala kopula ma średnicę ok. 33m
•
wnętrze wysokie na około 55 m
•
kopula współczesna nie jest tą oryginalną, gdyż tamta się zawaliła - w 558 r. odbudowana
przez Izydora Młodszego z Miletu
-
prezbiterium od południa
-
półkopuły - konstrukcyjne, podtrzymują kopułę
-
wnętrze
:
•
rozwiązania eksedralne z otwarciem na empory w partiach półkopuł
•
nada główna skomunikowana z bocznymi, które łączą się z pylonami
•
filary wieloczęściowe
•
sklepienia krzyżowe na centralnej osi kopuły
•
ściany wyłożone okładzinami kamiennymi
•
powyżej okładzin - mozaika, która w czasach tureckich została w większości zamurowana i
zatynkowana lub zniszczona, ale zachowały się elementy czysto dekoracyjne
-
wystrój pierwotny opisany został w czymś typu
ekfrasis
-
Paweł Sydentrarios ok. 562 r
.
2. Kościół pod wezwaniem Pokoju - Hagia Eirene
-
pełni obecnie funkcje kulturalne - sala koncertowa
-
konstrukcja - schemat podstawowy:
•
kościół podłużny
•
nakryty kopulą
•
kopula wsparta na filarach
-
w VIII w. odbudowany
3. Kościół św. Serwiusza i Bachusa
12.12.2016r.
Zróżnicowana i odmienna architektura
w regionie afrykańskim
np. po podbojach terenów egipskich
przez Arabów (południe od Egiptu, Kair) obszar, który pozostał chrześcijański, oddzielony został
pasem muzułmańskim od Bizancjum, ale kontakty nie ustały i Bizancjum, aż po wiek XIV
wypływało na sztukę i architekturę.
Obszar
państw nubijskich
- rozciągał się wzdłuż kolejnych katarakt na Nilu - polska ekspedycja pod
Michałowskim od końca lat 60 badała tamten obszar.
1. Orleansville, Eglise Saint-Reparatus, Algieria
-
regularna bazylika
-
1 połowa IV w.
-
prostokątna
-
możliwe przemianowanie bazyliki świeckiej do funkcji liturgicznych
-
nawa główna zamknięta z dwóch stron apsydami
-
zachowany najstarszy labirynt - znaczenie magiczne
2. St. Babylas, Antiopia
-
koniec IV w.
-
założenie architektoniczne wokół grobu czczonego lokalnie świętego
-
w sferze obyczajowości chrześcijańskiej inspiracją pozostawały działania Konstantyna i jego
matki w Ziemi Świętej - ten sposób upamiętniania miejsca działalności i śmierci przeszedł niżej -
na upamiętnianie mężów kościoła
-
martylion - miejsce grobu świętego
-
rozbudowany poprzez dodanie czterech ramion - zbliżony do krzyża greckiego
-
później postawała nekropola - w obrębie ramion odbywały się pochowki ad sanctos
-
nastąpiło dostosowanie funkcji do obyczajów
-
ośrodek pielgrzymkowy
3. Calcat si man
-
ośrodek pielgrzymkowy na wschodzie
-
św. Szymon Stylita Starszy
-
forma ostateczna w 2 połowie wieku V dzięki wsparciu cesarza Zenona
-
nie jest to grób, ale miejsce upamiętniające życie św. Szymona
-
przestrzeń centralna na ośmioboku z aneksami i skomunikowana przez arkady z trójnawowymi
bazylikami
4. Rusafa Sergiopolis
5. Mauzoleum św. Sergiusza
6. St. John, Efez
-
za Justyniana
-
kościół kopułowy
-
na planie krzyża łacińskiego
7. Klasztor św. Katarzyny na Synaju
-
z czasów Justyniana
-
funkcjonuje do dziś - od średniowiecza i nieprzerwanie
-
nigdy nie zagrabiono wyposażenia
-
miejsce, gdzie nagromadziła się i zachowała sztuka wczesna ikonowa np. zbiór kilku tysięcy
ikon z najwcześniejszymi datowanymi na wiek VI, niektóre z nich zostały wyciągnięte i
wyhandlowane od zakonników w XIX wieku, można je zobaczyć w zbiorach muzealnych m.in. w
Kijowie
-
znajdował se ina trasie pielgrzymek do Palestyny - przystanek i wota
-
mozaika z polowy VI w. ze sceną przemienienia Chrystusa
Drobniejsze zabytki ruchome, które funkcjonowały w obszarze ówczesnego świata na styku
świeckiego i kościelnego miedzy IV / VI w.:
-
metalowe o różnych funkcjach,
-
mikroplastyka (m.in. z kości słoniowej)
-
kamienne wyposażenie kościołów
MISORIUM
-
misa lub patera
-
rytuały związane z władzą cesarska - w rocznice objęcia rządów rozdawano pieniądze w
symbolicznych sumach
RELIKWIARZE
-
skrzyneczka z Drescii
-
2 połowa IV wieku (ok 375 r.)
DYPTYKI
-
pierwotnie funkcjonowały jako okładki tabliczek służących do pisania
-
typy:
•
chrześcijańskie
•
świeckie
•
konsularne
19.12.2016r.
Ikony
Trwałość wczesnego (VI/VII w.)
malarstwa ikonowego
wynikało z wykonywania ikon techniką
enkaustyczną.
Ikona nie jest terminem, który łączy się wyłącznie z malarstwem czy z malarstwem na przenośnych
drewnianych płytach/deskach, ponieważ w obrębie kultury bizantyjskiej funkcjonowały
różne
jej
rodzaje
:
-
ikona
mozaikowa
-
ikona
kamienna
-
ikona
reliefowa
-
ikona wykonana
w kości słoniowej
Wyraz „ikona” ma inne znaczenia, chociaż potocznie rozumiany ma pewne zawężone i określone
desygnaty - przede wszystkim odnosi się do techniki malarskiej. Narzuca się skojarzenie ikon z
kręgiem kultury ruskiej (np. Matka Boska Włodzimierska z ok. 1120 r.) i z okręgu kościoła
wschodniego i cerkwi, ale są to przykłady dość późne i powstają już po ikonoklazmie - czyli
właściwie po połowie wieku IX.
Od tego momentu nastąpiły zmiany w malarstwie użytkowym kościoła wschodniego, a nowe
malarstwo religijne zostało zeschematyzowane, co zaowocowało stworzeniem sztywnego kanony -
nie można było wychodzić poza pewne schematy ikonograficzne np. przy malowaniu Madonn.
Sam termin ikona ma swoje starsze źródło - z greckiego znaczy po prostu „wizerunek” i odnosi się
do wizerunku osoby, postaci
Z terminem „ikona” wiąże się też termin w historii sztuki - „
weraikon
” czyli ikona prawdziwa,
prawdziwy wizerunek.
—> pojawia się w momencie, kiedy po kilku wiekach powstawania malarstwa religijnego w obrębie
wschodniego kościoła doszło do dyskusji o istocie obrazów.
Niezależnie od ścieżki artystycznej, w tradycji religii chrześcijańskiej zaistniały wizerunku
nadnaturalne, w sensie nie powstałe z ludzkiej reki określane terminem „acheiropita”. W kontekście
dyskusji o istocie Chrystusa (na jakiej zasadzie egzystują w nim dwie natury: boska i ludzka) w
wieku III/IV pojawia się pytanie jak wyobrażać i przedstawiać te natury.
W kontekście tych dyskusji zawsze będzie pojawiała sprawa zakazu przedstawiania postaci Boga.
Jednym z najstarszych poświadczonych wizerunków z czasów Chrystusa, który znany był z
przekazów już w początkach IV w.:
-
tkanina króla Abgara (
mandylion
) - miała to być tkanina z odciśniętą w niej twarzą Chrystusa,
powstała za życia Chrystusa
-
STORY TIME - w czasach Chrystusa żył sobie król Abgar, władca Osroene ze stolica w Edessie.
Miał on korespondować z Jezusem podczas swojej choroby. Abgar chciał dostać jakiś znak,
który miał być nośnikiem łaski uzdrowienia. Ananiasz miał wrócić do Edessy z tkaniną, na której
Chrystus miał odbić swoja twarz, a niedługo potem Abgar miał przyjąć chrzest i wyzdrowieć.
THE END
Najsławniejsze mandyliony
1. Watykan
2. Volto Santo
Obrazy
Wizerunek malowany nie jest pomysłem chrześcijańskim np. pochówek w starożytnym Egipcie i
maski pośmiertne. Tradycja malowania wizerunków skonkretyzowanej osoby istniała „od zawsze”.
Ikony chrześcijańskie - najstarsze zachowane są dosyć późne i nie są dokładnie datowane,
najstarsze na okolice wieku VI czy VII.
Klasztor św. Katarzyny na Synaju
- wielki zbiór ikon, który dopiero koło lat 50 XX w. zaczął być
naukowo inwentaryzowany.
Jedna z najważniejszych ikon synajskich, która w obrębie malarstwa ikonowego stworzyła kanon
przedstawień Chrystusa - datowana na wiek VI, malowana na desce w technice enkaustycznej
(korzenie egipskie).
Oczy będące zwierciadłem duszy - istotny element przedstawień ikonicznych, ekspresyjne.
Wizerunki typu fajumskiego - dużo wspólnego z nimi miały wczesne ikony.
Malarstwo z apsydy w kościele św. Apollona w Egipcie
-
datowana na mniej więcej VI / VII wiek
1. Ikona św. Piotra
-
z Synaju,
-
datowanie: 2 połowa VI w.
-
enkaustyka
-
tło, które ukazuje aediculę - wskazuje na przechodzenie wzorów ikonograficznych pomiędzy
obszarami i epokami
2. św. Jan Chrzciciel
-
Kijow
-
datowanie: szerokie, VI - VIII w.
Ikonoklazm i spory o obrazy:
W Bizancjum doszło do refleksji, której punktem zapalnym był akt dokonany przez Leona III, który
nakazał zdjąć z bramy pałacowej w Konstantynopolu wizerunek Chrystusa. Akt zdjęcia i
późniejszego zniszczenia ikon uważa się za początek ikonoklazmu - wielkiego kryzysu religijnego i
politycznego, który z różnym nasileniem trwał do 843 r.
Ten nagły sprzeciw wobec obrazów przedstawiających postacie związane z religią chrześcijańską
napotkał na siny opór.
Trzeba brać pod uwagę wpływy innych kultur (judaizmu, arabskiej - zakazujące przedstawień
obrazowych) na Bizancjum.
Ruch ikonoklastyczny i nakazanie przez władze niszczenia obrazów (ponoć na dużą skalę) - nie
był to okres sprzyjający sztukom plastycznym.
787 r. - II sobór w Nicei
ustanowił zasady kultu obrazów, rozgraniczenie pomiędzy:
-
latria - prawdziwa adoracja; przyznana Bogu,
-
proskynesis - cześć; oddawana obrazom.
Na pamiątkę przywrócenia kultu obrazów w 843 r. ustanowiono święto Ortodoksji.
Ikony wędrowały na obszar zachodni.
Zachód i papieże zachodu zajmowali stanowisko wstrzemięźliwe lub przyjazne ikonodulom np.
Grzegorz II i Grzegorz III - potępili ikonoklazm. Na teren Italii uciekano ze wschodu w okresach
przewagi ikonoklazmu.
3. Matka Boska z Chrystusem
-
ok 600r.
-
Panteon
4. Matka Boska
-
Santa Maria Nouva
Zmiana przepisów obejmowała i prowadziła krótka droga do zeschematyzowania, określenia typów
ikon. Ograniczało to swobodę malarzy, którzy, aby malować, musieli być „w stanie łaski”, a
warsztat musiał być poświęcony - reguły były spisane. Proces malowania był poddany takim
samym regułom jak pismo.
Długie oddziaływanie wschodniego malarstwa na teren Italii —> dominująca stylistyka w
malarstwie religijnym miała silne powiązania z Bizancjum -
maniera graeca
.