Kantata BWV 61

(na 1 Niedzielę Adwentu)

Nun komm, der Heiden Heiland (I) – Zbawco pogan, przybądź już (I)

(data I wykonania: 2.12.1714 [Weimar]; tłumaczenie polskie – Armin Teske)

I. Overture (Chorus)

Nun komm, der Heiden Heiland,
Der Jungfrauen Kind erkannt,
Des sich wundert alle Welt,
Gott solch Geburt ihm bestellt.

Zbawco pogan, przybądź już,
Synu Panny, Zbawco dusz,
Cały świat w podziwie ma,
Że Bóg takie przyjście da.

II. Recitative (Tenor)

Der Heiland ist gekommen,
Hat unser armes Fleisch und Blut
An sich genommen
Und nimmet uns zu Blutsverwandten an.
O allerhöchstes Gut,
Was hast du nicht an uns getan?
Was tust du nicht
Noch täglich an den Deinen?
Du kömmst und lässt dein Licht
Mit vollem Segen scheinen.

Zbawiciel oto jest u drzwi,
Co nędzną postać z ciała, z krwi,
Zgodził się oto przybrać sam
I jako krewnych nas przyjmuje.
W dobroci Twej co tak miłuje
Czegoś to nie uczynił nam?
Codziennie niesiesz dar
Dla nas, dla Bożych dzieci.
Błogosławieństwa żar
Nad nami jasno świeci.

III. Aria (Tenor)

Komm, Jesu, komm
zu deiner Kirche
Und gib ein selig neues Jahr!
Befördre deines Namens Ehre,
Erhalte die gesunde Lehre
Und segne Kanzel und Altar!

Przyjdź Jezu, przyjdź.
W Twój kościół wstąp.
Rok dobry Chryste chciej nam dać!
Zwól, by imię Twe rozsławiać,
Naukę zdrową weź w obronę,
Błogosław ołtarz i ambonę.

IV. Recitative (Bass)

Siehe, ich stehe vor der Tür und klopfe an.
So jemand meine Stimme hören wird und
die Tür auftun, zu dem werde ich eingehen
und das Abendmahl mit ihm halten und er
mit mir.

Oto stoję u drzwi i kołaczę;
jeśli ktoś usłyszy głos mój i otworzy drzwi,
wstąpię do niego i będę z nim wieczerzał,
a on ze mną.

V. Aria (Soprano)

Öffne dich, mein ganzes Herze,
Jesus kömmt und ziehet ein.
Bin ich gleich nur Staub und Erde,
Will er mich doch nicht verschmähn,
Seine Lust an mir zu sehn,
Dass ich seine Wohnung werde.
O wie selig werd ich sein!

Otwórz się więc moje serce,
Jezus puka już do drzwi.
A choć jestem prochem, cieniem,
Nie pogardzi mną w ogóle,
Wzrokiem swym obejmie czule
I chce we mnie mieć schronienie.
Och! Jak błogo będzie mi.

VI. Chorus

Amen, amen!
Komm, du schöne Freudenkrone, bleib
nicht lange!
Deiner wart ich mit Verlangen.

Amen, amen!
Przyjdź, radości ma korono,
już nie zwlekaj.
Ciebie z utęsknieniem czekam.