Wilgotność - stosunek masy wody zawartej w danej próbce do masy tej próbki

wysuszonej w temp. 105-110 st.C

Wilgotność naturalna – charakteryzuje zawartość wody w gruncie w warunkach

naturalnych.

Stopień wilgotności – stosunek objętości wody w porach do objętości porów.

Gęstość właściwa szkieletu gruntowego – (gęstość samego szkieletu) stosunek

masy szkieletu gruntowego do jego objętości. Zależy od: składu mineralnego

gruntu i domieszek w nim zawartych. Metody badania: kolba le Chateliera,

piknometr.

Gęstość objętościowa gruntu – (gęstość szkieletu + porów + wody) stosunek masy

próbki w stanie naturalnym do jej objętości. Zależy od: składu mineralnego,

porowatości i wilgotności gruntów. Metody badania: pierścienia tnącego,

rtęciowa, parafinowania, oznaczania gęstości objętościowej w cylindrze.

Gęstość objętościowa szkieletu gruntowego – (gęstość szkieletu + porów) masa

jednostki objętości gruntu w stanie naturalnym w temperaturze 105-110 st. C.

Porowatość – stosunek objętości porów w próbce do objętości całej próbki. Zależy

od: uziarnienia, stopnia jednorodności uziarnienia, kształtu ziarn, wilgotności,

sposobu ułożenia ziarn.

Wskaźnik porowatości – stosunek objętości porów do objętości szkieletu

gruntowego.

Stopień zagęszczenia gruntów niespoistych (ID) – stosunek zagęszczenia

istniejącego w warunkach naturalnych do największego możliwego zagęszczenia

danego gruntu. Zależy od: składu granulometrycznego gruntu, porowatości,

kształtu ziarn. Podział: luźne, średnio zagęszczone, zagęszczone, bardzo

zagęszczone

Konsystencja gruntu – stopień ruchliwości cząstek, zależny od ilości wody i stanu

fizycznego tych cząstek. Wyróżnia się konsystencję: zwartą, plastyczną i płynną.

Dalsze wydzielenia (stany): zwarty, [gr. skurczalności], półzwarty, [gr. plastyczności],

twardoplastyczny, plastyczny, miękkoplastyczny, [gr. płynności], płynny.

Granica skurczalności – wilgotność w %, przy której grunt mimo dalszego

suszenia nie zmniejsza swej objętości i jednocześnie zmienia barwę na

powierzchni na jaśniejszą.

Granica plastyczności – wilgotność w %, jaką ma grunt, gdy przy kolejnym

wałeczkowaniu wałeczek pęka po osiągnięciu średnicy 3 mm.

Granica płynności – wilgotność w %, jaką ma masa gruntowa umieszczona

w aparacie Casagrande'a w momencie, gdy wykonana w niej bruzda

zlewa się przy dwudziestym piątym uderzeniu miseczki o podstawę na

długości 1 cm i wysokości 1 mm.

Wskaźnik plastyczności (IP) – różnica między wartością granicy płynności a

plastyczności = ile wody wchłania grunt przy przejściu ze stanu półzwartego w stan

plastyczny.

Stopień plastyczności (IL) – parametr, za pomocą którego można wyznaczyć stan

gruntu. Iloraz różnicy wilgotności naturalnej i granicy plastyczności oraz granicy

płynności i plastyczności.

Aktywność – stosunek wartości wskaźnika plastyczności do zawartości frakcji

iłowej. Im wyższa wartość aktywności koloidalnej, tym większa zdolność gruntu do

wiązania wody.

Pęcznienie – zwiększenie objętości gruntu, lub, wskutek niemożności rozszerzania

bocznego, wzrost wysokości gruntu pod wpływem wody. Zależy od: zawartości i

składu frakcji iłowej, kompleksu sorpcyjnego, chemizmu wody.

Pęcznienie swobodne – zwiększenie objętości próbki luźno usypanej w

cylindrze z wodą, wyrażone w %.

Prawo Stokesa – prędkość swobodnego opadania cząstek kulistych jest wprost

proporcjonalna do ich średnicy i gęstości właściwej i zależy ponadto od gęstości

właściwej i lepkości cieczy, a także przyspieszenia ziemskiego.

Średnica zastępcza – średnica cząstki kulistej o tej samej gęstości właściwej co

cząstka gruntowa, opadającej z taką samą prędkością co rzeczywista cząstka

gruntowa.