Kazanie




A:hover {
FONT-WEIGHT: bold; COLOR: #dccd47
}








strona
główna nowości  
email  księga gości     ogłoszenia    reklama-banery
chat zasponsoruj





32 Niedziela zwykła (dla dzieci)
 
– Dziś pomożecie mi trochę
głosić słowo Boże! Dobrze?
– Na początek dość trudne
pytanie. Co dla człowieka jest najwartościowsze? (dzieci: życie, zdrowie,
mieszkanie, samochód, komputer, pieniądze)
– Dobrze! (w razie potrzeby
poprawić hierarchię wartości).
– Co zrobić, żeby nie
utracić tego co się posiada? (prowadzić dzieci do odpowiedzi –
ubezpieczyć!)
– Dobrze!
– A gdzie można
ubezpieczyć, siebie lub to, co posiadamy? (uzyskać odpowiedź od dzieci – w
agencji ubezpieczeniowej np. PZU)
– A czy da się tam
ubezpieczyć to wszystko co wymieniliście? (dzieci: tak)
– Dobrze!
Pokazać polisę
ubezpieczeniową samochodu.
– Co to jest? Zgadniecie?
Może ktoś przyjdzie i przeczyta do mikrofonu? (dziecko czyta nagłówek;
mogą być dane z dokumentu)
– Dobrze!
– I od czego ona mnie
ubezpiecza? (dzieci: od kradzieży samochodu, wypadku drogowego…)
– Dobrze! Ktoś we mnie
uderzy lub ja w niego. I nie będę musiał ponosić kosztów tego zdarzenia.
Zwróci mnie lub poszkodowanemu zakład ubezpieczeń.
– Dobrze! To ja mój
samochód zostawię niezamknięty na środku ulicy i pójdę sobie. A jak
ukradną to zgłoszę się po odszkodowanie. Dostanę? (dzieci: nie!)
– Dlaczego? Przecież mi
ukradli? (dzieci: ale był nie zamknięty!)
– Dobrze! Bo nie
zabezpieczyłem przed kradzieżą.
– No to inaczej. Przed
jazdą wypiję sobie np. piwko lub kieliszeczek na imieninach u mamy a potem
pojadę. A jak uderzę to przecież jestem ubezpieczony! (dzieci: Nie!)
– Dlaczego? (dzieci: bo nie
wolno pod wpływem alkoholu prowadzić auta)
– Dobrze! Żeby
ubezpieczenie mnie chroniło muszę wypełnić regulamin tej umowy, który jest
napisany o tu (pokazać książeczkę uzupełniającą polisę). Inaczej ten,
który mnie ubezpieczył powie, że nie wywiązałem się z umowy i nie dostanę
odszkodowania. A za spowodowane szkody będę odpowiadał sam. On mi nie
pomoże. Trzeba przestrzegać regulaminu umowy!
– A jest coś takiego, od
czego nie ubezpieczy was żadna agencja ubezpieczeniowa? Co to może być?
Pomyślcie! (prowadzić do odpowiedzi: życie wieczne)
– Dobrze! A można to w
ogóle ubezpieczyć (odpowiedzi mogą być różne; starać się uzyskać
odpowiedź, że to Bóg może człowieka ubezpieczyć; jeśli nie przeczytać z
psalmu werset: Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, to On mój los
zabezpiecza”.
– On to znaczy kto?
(dzieci: Bóg!)
– Dobrze! Tę umowę z Bogiem
już zawarliśmy. A właściwie w naszym imieniu zawarli inni, bo my byliśmy
na to za mali. Kiedy to było? (dzieci: chrzest)
– Dobrze! Bóg zagwarantował
nam życie wieczne. Ale u Niego też obowiązuje przestrzeganie pewnego
regulaminu, aby umowa była ważna. Nie przeniosłem tego regulaminu na
kartce, bo wszyscy go znamy na pamięć. Co to może być? (dzieci: X
przykazań)
– Dobrze! Nie mogę więc,
sobie powiedzieć: Bóg mi obiecał życie wieczne to musi mi je dać! A ja nie
muszę dotrzymać warunków umowy! Jestem chrześcijaninem, bo jestem
ochrzczony. Można się zbawić bez zachowania przykazań? (dzieci: Nie!)
– Dobrze! Czy dorośli
słyszą, co dzieci wam mówią? Nie można być chrześcijaninem z chrztu tylko
i domagać się od Boga życia wiecznego po życiu bez zachowania przykazań.
Czasem niektórym się wydaje, ze tak można! „Zawsze stawiam sobie Pana
przed oczy” – mówi psalmista. Stawiać przed oczy tzn. liczyć się z Jego
słowem – warunkami umowy (mojego ubezpieczenia na wieczność).
Teraz
rozumiecie chyba, po co były te ostre słowa z dzisiejszej Ewangelii i o
tych wszystkich strasznych rzeczach. Pan Jezus chciał przypomnieć ludziom
warunki umowy, którą z Nim zawarli. A ci, którzy nie dotrzymują warunków
umowy, aby się przestraszyli. Tak przestraszyli! Teraz, gdy jeszcze nie
jest za późno i aby nie zmarnowali ubezpieczenia na życie wieczne, które
od Niego otrzymali. Ci, którzy o nich pamiętają nie muszą się niczego
bać!
Wdzięczni Panu Bogu, za to,
że daje nam to, czego inni nie mogą złóżmy wyznanie naszej wiary…
                                                                                             
Opracował ks. Piotr Kufliński