Kazania ks. Piotra Kuflińskiego




A:hover {
FONT-WEIGHT: bold; COLOR: #dccd47
}








strona
główna nowości   email  księga gości      ogłoszenia  dyskusja   
reklama-banery
chat




XXXII  Niedziela  Zwykła (Rok C)

 
               
Kiedy
zmarł wielki indyjski polityk i moralista Gandhi spalono jego ciało a
popiół wrzucono do rzeki Ganges. Z punktu widzenia jego religii –
Hinduizmu – było to całkiem logiczne. Dla religii hinduistycznej bowiem
świat materialny jest ułudą, jest nieważny, jest osłoną pierwiastka
duchowego – tylko ten jest ważny.
           
Kiedy zmarł Włodzimierz Lenin – przywódca komunizmu – zabalsamowano
jego ciało i uroczyście złożono w szklanej trumnie. Od tego czasu tysiące
ludzi przechodziło do niedawna w milczeniu obok jego zwłok oddając mu
cześć. Jest to też słuszne, bo dla materialistów nie istnieje nic oprócz
materii. Trzeba więc ją przechowywać jak najdłużej.
           
Pomiędzy Hindusami, którzy tylko ducha cenią w człowieku, a
materialistami dla których istnieje tylko materia znajdujemy się my –
Chrześcijanie. My, którzy wierzymy, że oprócz materii jest w człowieku
również dusza. I że oba te pierwiastki są od Boga i są ważne. Do obydwu
odnoszą się słowa Pisma św.: „I widział Bóg, że wszystko co uczynił było
bardzo dobre.” Ale my nie tylko w to wierzymy. Wierzymy również, że duszy,
która jest nieśmiertelna zostanie kiedyś przywrócone ciało, że
zmartwychwstaniemy... Dlaczego? Odpowiedź mamy w dzisiejszej Ewangelii w
której Chrystus mówi: „Bóg nie jest Bogiem umarłych lecz żywych; wszyscy
bowiem dla Niego żyją.”
           
Niedawno wyznawaliśmy wiarę w tę prawdę gdy przyszliśmy na groby
naszych zmarłych nie tylko oddać część ich doczesnym szczątkom jak czynią
to materialiści, ale również aby pomodlić się za nich by jak najszybciej
mogli oglądać Boga twarzą w twarz. Co niedzielę powtarzamy również w
kościele słowa „ ..wierzę w ciała zmartwychwstanie i żywot wieczny”.

           
Zastanówmy się jednak dziś czy są to dla nas tylko słowa, czy coś
więcej. Czy rzeczywistość której naprawdę i z utęsknieniem oczekujemy?
Jesteśmy bowiem stworzeni do życia wiecznego ale z Bogiem, bo jest również
możliwość życia wiecznego bez Boga. Które wybieramy swoim codziennym
postępowaniem?
           
W dzisiejszym pierwszym czytaniu Pismo św. ukazuje nam bohaterską
matkę i jej synów, którzy nie wahają się ponieść nawet największej ofiary
– skrócenia swego życia doczesnego – by tylko zmartwychwstać do życia z
Bogiem. Może Chrystus od nas nie zażąda aż takiej ofiary, ale gdyby
zażądał czy byłbym gotów? Codziennie jednak żąda ode mnie bym zawsze
opowiadał się po stronie dobra nieraz wymagającego wysiłku bądź ofiary.
Jak Mu wtedy odpowiadam, na słowa: nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij,
czcij i ojca i matkę, święć dzień święty.
           
Najwspanialszy tryptyk Hansa Memlinga – niemieckiego malarza z
pochodzenia, zatytułowany „Sąd ostateczny”, który zdobi kościół Mariacki w
Gdańsku przedstawia bardzo realistycznie, to co czeka każdego, który
wierzy czy też nie wierzy – jak Saduceusze z dzisiejszej Ewangelii – w
zmartwychwstanie. Siedzący na tronie Chrystus, Pan i Władca, pod Jego
stopami kula ziemska i dwie gromady ludzi, których oddziela anioł
sprawiedliwości. Jedni szczęśliwi i spokojni, a drudzy zaskoczeni tym, że
żyją i przerażeni bo pochłania ich przerażająca czeluść piekielna. Po
której stronie znajduję się ja zadecyduje każdy dzień mego życia.

           
Ani ucho nie słyszało, ani oko nie widziało jednak tego co Bóg
przygotował dla tych, którzy Go miłują.