Zdolność prawna to zdolność do bycia podmiotem praw i obowiązków prawnych. Zdolność
prawna jest atrybutem podmiotów prawa:
* osób fizycznych, którym służy od urodzenia (art. 8 Kodeksu cywilnego);
* Skarbu Państwa (art. 33 Kodeksu cywilnego);
* osób prawnych, którym jako jednostkom organizacyjnym, przepisy szczególne przyznają tę
zdolność (art. 33 Kodeksu cywilnego);
* szczególnych kategorii jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym w
ograniczonym zakresie ten atrybut nadają przepisy szczególne (art. 331 Kodeksu cywilnego).
Zdolność prawna jest na gruncie polskiego prawa niestopniowalna. Można ją mieć lub nie. Zakres,
w jakim można z niej korzystać, definiuje osobny atrybut podmiotu prawa - zdolność do czynności
prawnych.
Nabycie zdolności prawnej
Osoba fizyczna nabywa zdolność prawną z chwilą urodzenia; osoba prawna, co do zasady, z chwilą
uzyskania osobowości prawnej; jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, którym
ustawa przyznaje zdolność prawną, uzyskują ją z mocy samego prawa w chwili powstania, chyba że
ustawa stanowi inaczej.
Doktryna przyjmuje, iż płód posiada zdolność prawną ograniczoną warunkiem, że urodzi się żywy.
Płód posiada "kuratora brzucha" (curator ventris), który w jego imieniu dokonuje czynności
prawnych niebędących rozporządzeniem ani zobowiązaniem, np. darowizny na rzecz płodu. Jeżeli
dziecko urodzi się martwe czynność prawna jest nieważna od początku.
Utrata zdolności prawnej przez osobę fizyczną następuje z chwilą śmierci lub w następstwie
uznania za zmarłego. Jednostki organizacyjne tracą zdolność prawną z chwilą likwidacji.
Zdolność do czynności prawnych  w prawie cywilnym zdolność do dokonywania we własnym
imieniu czynności prawnych, czyli do przyjmowania i składania oświadczeń woli mających na celu
wywołanie powstania, zmiany lub ustania stosunku prawnego. Innymi słowy, jest to zdolność do
samodzielnego kształtowania swojej sytuacji prawnej (nabywania praw i zaciągania zobowiązań).
Zdolność do czynności prawnych jest szczegółowo uregulowana przez przepisy części ogólnej
Kodeksu cywilnego.
Stopniowanie zdolności do czynności prawnych
Zdolność do czynności prawnych może być pełna albo ograniczona, można jej również nie mieć w
ogóle.
Pełną zdolność do czynności prawnych mają pełnoletnie osoby fizyczne (a więc nie wszystkie
osoby fizyczne ją mają - odmiennie niż zdolność prawną, którą ma każda osoba fizyczna) oraz
wszystkie osoby prawne. Co do zasady (art. 10 par. 1 k.c.) osoba fizyczna uzyskuje pełnoletność
ukończywszy 18 lat. Warto jednak pamiętać, że - w świetle art. 10 par. 2 k.c. - małoletni przez
zawarcie małżeństwa uzyskuje pełnoletność, której nie traci w razie unieważnienia małżeństwa.
Stąd przesłanką pełnej zdolności do czynności prawnych jest pełnoletność, a nie wiek.
Ograniczoną zdolność do czynności prawnych mają osoby małoletnie, które ukończyły 13 lat
oraz osoby ubezwłasnowolnione częściowo, a także osoby, w stosunku do których obowiązuje
postanowienie o ustanowieniu doradcy tymczasowego, wydane przez sąd w trakcie postępowania o
ubezwłasnowolnienie.
 * nazwisko lub pseudonim,
* wizerunek,
* tajemnicę korespondencji,
* nietykalność mieszkania,
* twórczość naukową, artystyczną, wynalazczą i racjonalizatorską.
Przedstawiciele nauki prawa są zgodni co do tego, że ścisłej i wyczerpującej definicji tych dóbr nie
da się sformułować, gdyż konstrukcja prawna tych dóbr odwołuje się do wartości moralnych, które
mogą być różne oceniane i które ulegają ciągłym zmianom [potrzebne z
ródło].
Daje się zauważyć, że pod wpływem orzecznictwa sądów i doktryny prawa lista dóbr osobistych
jest stale poszerzana - wskazuje się takie dobra osobiste jak:
* prawo do prywatności,
* prawo do spokoju (wolność od strachu),
* prawo do pozostawienia w spokoju,
* prawo do kultu po osobie zmarłej.