Eetologia - opis moralności
etyka - uzasadnia i tworzy normy moralne, wg któych mamy postępować
Edajmonizm
Arystoteles - starożytna gracja, IV w p.n.e., ur w Staginie. Nazywają go stagirytą, folozof, w atenach zostaje uczniem Platona, w szkole platońskiej, kształci ię w duchu bytów idealnych. Gdy Kreon przejął szkołę, Artystoteles odszedł z niej, został wychowawcą Aleksandra na dworze Filipa Macedońskiego, między nim a Aleksandrem był konflikt poglądów.
Arystoteles - stoi na straży czystj kultury greckiej (grek - panuje, nie grek - niewolnik)
Aleksander - barbarzyńców stawia na takim samym poziomie jak greków, mają równe prawa, miesza kulture grecką z innymi kulturami
Arystoteles odchodzi od Aleksandra, obok Akademii Platona zakłada swoją własną szkołę, nurt filozofii realistycznej pozostawia wiele pism(przyrodniczych, społecznych, metafizycznych)
Dzielił nauke na 3 części:
Teoris - teoria - (fizyka, matematyka, filozofia)
paktis - praktyka - (ekonomia, polityka, retoryka, etyka)
pojesis - poetyka - (nauki artystyczne, rzemiosło)
Podział zależy od stopnia abstrakcji przedmiotu nauki.
Najmniej abstrakcyjna jest fizyka (fizis - nauka)
Filozofia - zajmuje się bytem, to metafizyka, a byt to to co jest
Etyka - nauka o dobrym działaniu jednostki
Polityka - nauka o dobrym działaniu ogółu, działanie dla pożytki publicznego
Ekonomia - dobre zachowanie gospodarstwa domowego
Etyka Arystotelesa:
napisał dwie: nikomahejska i
is tei “etyka wielka”
Arystoteles opiera swoją filozofię o myślenie przyczynowo-skutkowe, więc jesteśmy w stanie wykazać całe łańcuchy działań przyczynowo-skutkowych.
Motywem działania jest dobro, bo przez swoe działanie dochodzimy do niego.
Dobro - dobro pciąga, tzn. Dobro to to co wybiera nasza wola, bo efekt działania zawsze postrzegamy jako dobro, w takim układzie zło nie istnieje.
Człowiek zawsze podejmuje działanie pod wpływem dobra
Arystoteles podzielił ludzi na 3 grupy:
prymitywnych - poświecają życie na używanie (cielesne)
którzy poświecają życie aktywności politycznej
którzy swoje życie poświecają na komplementację teoretyczną
Mamy różne małe cele, które podporządkowują się celowi głównemu. Poprzez nie docieramy do celów wyższych , głównym celem człowieka jest osiągnięcie szczęcia.
Cele partykularne - te małe
Pytanie: czy szczęście możę stać się podstawą do życia moralnego?