24.03.2007 r. - wyklad
Lekki niedorozwój umysłowy - lekkie upośledzenie umysłowe, jest to taki poziom funkcjonowania intelektualnego i społecznego, który mieści się między 2.1 a 3.00 odchyleniem standardowym. 1.1. 55-69 (Wechsler).
Jako osoby dorosłe nie przekraczają ogólnego poziomu rozwoju dziecka w wieku 10 lat 11-miesięcy o prawidłowym rozwoju umysłowym.
Jako osoby dorosłe nie przekraczają na ogół poziomu dojrzałości społecznej siedemnastolatków o prawidłowym rozwoju intelektualnym.
Zdobywają bogatsze, od swych normalnych rówieśników doświadczenie życiowe.
Wśród ogólnego populacji stanowią 2,6 %, a wśród osób umysłowo upośledzonych - 89 %.
Dobrze rozumieją złożone polecenia.
Mówią złożonymi zdaniami.
Opanowują umiejętność czytania, pisania oraz rozwiązują proste zadania matematyczne.
Zdobywają wiedzę o świecie w zakresie od 4 do 6 klasy szkoły masowej, w czasie pobytu w szkole specjalnej.
Ujawniają bogactwo potrzeb psychicznych oraz potrzebę samourzeczywistnienia.
Potrafią dbać o higienę osobistą, o swój ubiór i wygląd.
Potrafią troszczyć się o siebie i innych.
Zdobywają zawód, zakładają własne rodziny, biorą udział w życiu społecznym.
Umiarkowany stopień upośledzenia - to taki poziom funkcjonowania intelektualnego i społecznego, który mieści się między 3.01 a 4.00 odchyleniem standardowym.
1.1. mieści się w granicach od 40 do 54. (Wechsler)
Jako osoby dorosłe nie przekraczają poziomu rozwoju intelektualnego dziecka w wieku 8 lat i 2 miesiące o prawidłowym rozwoju umysłowym.
Myślenie ma charakter konkretno-obrazowy.
Gdy dorosną, rzadko przekraczają poziom rozwoju społecznego 10-letniego dziecka o prawidłowym rozwoju umysłowym, posiadają jednak bogatsze doświadczenie życiowe niż dzieci w wieku 10 lat.
Wśród ogólnej populacji stanowią 0,2 %, zaś wśród osób upośledzonych umysłowo - 6 %.
Rozumieją złożone polecenia, mówią zdaniami, potrafią opanować umiejętność pisania prostych tekstów.
Potrafią radzić sobie w sytuacjach życiowych, jak; ubieranie się, rozbieranie, troska o czystość osobistą, ścielenie łóżka, przygotowywanie prostych posiłków, sprzątanie, mycie naczyń, robienie drobnych zakupów, korzystanie z telefonu, chodzenie po mieście i samodzielny powrót do domu, wykonywanie prac zarobkowych.
W wyniku nauczania i przysposobienia do pracy potrafią opanować wiele czynności potrzebnych w przemyśle, oraz podjąć pracę zawodową w zakładach pracy chronionej.
Znaczny stopień upośledzenia umysłowego - znaczne upośledzenie umysłowe (imbecylizm głębszego stopnia) - to poziom funkcjonowania intelektualnego i społecznego między 4.01 a 5.00 odchyleniem standardowym.
1.1. mieści się w granicach 20-39 w Skali Inteligencji Bineta.
jako osoby dorosłe nie przekraczają ogólnego poziomu rozwoju intelektualnego dziecka w wieku 5 lat i 6 miesięcy o prawidłowym rozwoju umysłowym.
gdy dorosną rzadko przekraczają poziom dojrzałości społecznej 7, 8-letniego dziecka o prawidłowym rozwoju umysłowym, choć mają bogatsze doświadczenie społeczne i życiowe.
wśród ogólnej populacji stanowią 0.1 %, a wśród upośledzonych - 3,5 %
Mówią prostymi zdaniami; często występują u nich wady realizacyjne w postaci dyslalii.
Nie potrafią opanować umiejętności pisania; potrafią przeczytać proste wyrazy.
Przerysowują koło, trójkąt, kwadrat; rombu nie potrafią.
Ujawniają takie potrzeby jak: fizjologiczne, bezpieczeństwa, przynależności i miłości oraz szacunku.
Samodzielnie jedzą, ubierają się i rozbierają, dbają o czystość i higienę osobistą.
Podczas nauki w szkole opanowują proste czynności zawodowe, które po podjęciu pracy wykonują w zakładzie pracy chronionej.
Głęboki niedorozwój umysłowy - to poziom funkcjonowania intelektualnego i społecznego poniżej 5.00 odchylenia standardowego.
1.1. mieści się w granicach od 0 do 19 w Skali Inteligencji Bineta.
Jako osoby dorosłe nie przekraczają ogólnego poziomu rozwoju dziecka w wieku 3 lata i 2 miesiące, o prawidłowym rozwoju umysłowym.
Gdy dorosną, rzadko przekraczają poziom dojrzałości społecznej 4-letniego dziecka o prawidłowym rozwoju intelektualnym.
W ogólnej populacji stanową 0,05 %, a wśród osób umysłowo upośledzonych - 1,5 %.
Rozumieją proste zwroty, ale nie porozumiewają się z otoczeniem przy pomocy słów.
Rzadko sygnalizują potrzeby fizjologiczne, wymagają stałej opieki pielęgnacyjnej.
Rzadko jedzą samodzielnie, nie potrafią się ubrać i rozebrać.
Niekiedy myją się samodzielnie i potrafią wykonać drobne prace porządkowe i proste zadania (pod kontrolą).
PEDAGOGIKA TERAPEUTYCZNA - jest skierowana na osoby, które poprzez dysfunkcje spowodowane chorobami mają trudność w zaspakajaniu potrzeb.
Potrzeba - stan pewnego niedoboru, który osoba stara się uzupełnić; stan napięcia dynamizujący i ukierunkowujący czynności zdobycia tego, co jest potrzebne, konieczne.
Potrzeby psychospołeczne występują u wszystkich ludzi. Zaspokojenie potrzeb jest warunkiem zdrowia, a niezaspokojenie lub błędy prowadzą do zmian chorobowych w organizmie.
Nieprawidłowe zaspakajanie potrzeb psychospołecznych jest przyczyną powstawania zaburzeń w zachowaniu człowieka.
Podstawowe potrzeby (Maslow):
- fizjologiczne
- bezpieczeństwa,
- przynależności i miłości,
- uznania i szacunku (zaspokojenie daje wiarę we własne siły),
- samourzeczywistnienia (osiąganie pełni rozwoju)
- poznania
- estetyczne
- sensu życia
Potrzeby są ustawione hierarchicznie według Maslowa. Trzeba zaspokoić potrzeby wyższego rzędu, aby można zaspokajać potrzeby niższego rzędu.
Reakcję na chorobę i jej siła zależą od trzech podstawowych czynników:
od indywidualnych cech pacjenta, cech psychofizycznych
od obiektywnego stanu zdrowia
od sytuacji życiowej pacjenta.
Frustracja - to przykry stan uczuciowy, przeżywany przez człowieka które dążenie do zaspokojenia potrzeby zostało zablokowane. Pozbawiono mnie czegoś, co mi się słusznie należy, co inni posiadają. Jest to stan napięcia osobowości wynikający z zablokowania możliwości zaspokojenia potrzeby.
Człowiek reaguje na frustracje mechanizmami obronnymi:
- pozytywnymi (racjonalizacja, kompensacja, transformacja - zmiana celu życia)
- negatywne objawiają się przez agresję, ucieczkę, projekcję, rezygnacja świadczy o wyczerpaniu organizmu, człowiek staje się bierny i apatyczny, regresja - stłumienie.
Pedagogika terapeutyczna, to pedagogika ludzi chorych.
Lucyna Mallek
2
Pedagogika specjalna