Układ Limfatyczny
Limfa, czyli chłonka, jest płynem pochodzącym z osocza krwi, który został przesączony przez ściany naczyń włosowatych do otworów międzykomórkowych. Chociaż część limfy może z powrotem wnikać do krwi, większość jej przechodzi do specjalnej sieci naczyniowej, zwanej naczyniami limfatycznymi lub układem limfatycznym. Układ ten jest bardzo podobny do układu krwionośnego, z pewnymi różnicami. Naczynia limfatyczne mają zastawki zapobiegające cofaniu się limfy, a poza tym nie tworzą zamkniętego układu, kończą się ślepo. W licznych miejscach organizmu, tam gdzie drobne naczynia limfatyczne łączą się w większe, znajdują się duże skupiska komórek, zwane węzłami limfatycznymi. Odgrywają one istotną rolę w obronie organizmy przed chorobami. Z węzłów tych pochodzą różne rodzaje komórek limfatycznych, limfocyty. Ich czynność związana jest głównie z wytwarzaniem przeciwciał, które pomagają usuwać obce substancje z organizmu. Właśnie przeciwciała stanowią jeden z głównych mechanizmów obronnych przed zarazkami chorobotwórczymi. Inną ważną funkcją układu limfatycznego jest transport dużych cząstek białkowych i tłuszczowych, gdyż naczynia limfatyczne mają większą przepuszczalność niż kapilary.
Śledziona to czerwonobrunatny narząd wielkości pięści, znajdujący się po lewej stronie jamy brzusznej, za żołądkiem. Zawiera dużą ilość mięśni gładkich i jest połączona bezpośredni z układem krwionośnym. Wydaje się, że śledziona pełni jedynie funkcję zbiornika krwi z krwią o dużym stężeniu czerwonych krwinek. Stres, wzmożona aktywność, zatrucie tlenkiem węgla powodują, że śledziona, pod wpływem skurczy mięśni, przesuwa zmagazynowaną krew wprost do krwioobiegu. Ponadto organ ten wytwarza limfocyty, niszczy zużyte krwinki czerwone, lecz także bierze udział w ich wytwarzaniu. W stanie równowagi nie jest ona narządem niezbędnym, jednak podczas niektórych stanów stresowych jej rola może być bardzo ważna dla przeżycia ustroju.