Presente dell' indicativo
Czas teraźniejszy, prosty trybu oznajmującego
Używając czasu Presente dell' indicativo do tematu czasownika odpowiedniej koniugacji dodawane są następujące końcówki:
- are: - o - i - a - iamo - ate - ano
- ere: - o - i - e - iamo - ete - ono
- ire: - o - i - e - iamo - ite - ono
Przykład odmiany czasownika
(-are) (-ere) (-ire)
cantare credere dormire
io canto credo dormo
tu canti credi dormi
egli, ella,lei canta crede dorme
noi cantiamo crediamo dormiamo
voi cantate credete dormite
essi, esse, loro cantano credono dormono
Czas presente dell'indicativo stosujemy do określenia czynności, która odbywa się w teraźniejszości. Zakres stosowania tego czasu jest taki sam jak czasu teraźniejszego w języku polskim:
Nella casa ci sono tre tavole e solo due sedie.
W domu są trzy stoły i tylko dwa krzesła.
Uwaga: czasownik essere posiada następujące formy:
c'a - jest, znajduje się
ci sono - są, znajdują się
Formy te mają zastosowanie, gdy zdanie rozpoczyna się od okolicznika miejsca.
Natomiast formy:
a - jest
sono - są
mają zastosowanie, gdy zdanie rozpoczyna się od podmiotu.
Czas ten jest również stosowany do określenia czynności, która odbędzie się w bardzo bliskiej przyszłości:
Domani noi andiamo a Cracovia.
Jutro jedziemy (pojedziemy) do Krakowa.
Stronę bierną tworzy się przy pomocy czasownika posiłkowego essere użytego w czasie presente dell'indicativo oraz imiesłowu biernego czasownika odmienianego.
essere (presente)
sono siamo
sei siete
sono
Strona czynna:
Il professore pubblica il suo articolo.
Profesor publikuje swój artykuł.
Strona bierna:
L'articolo del professore a pubbiicato.
Artykuł profesora jest publikowany.
Najczęściej używanymi określeniami czasu są:
oggi - dzisiaj
adesso - teraz
ora - teraz