TEMAT :
Polski model rehabilitacji kardiologicznej
ETAPY POSTĘPOWANIA DLA ZDROWIA
PROMOCJA ZDROWIA
PREWENCJA PIERWOTNA
ROZPOZNANIE
LECZENIE
REHABILITACJA
PREWENCJA WTÓRNA
REHABILITACJA
jest to kompleksowe i skoordynowane stosowanie środków medycznych, socjalnych, psychologicznych, wychowawczych i zawodowych w celu przystosowania do życia osoby niepełnosprawnej w wyniku przebytej choroby, zatrucia lub urazu a także wady wrodzonej i umożliwienia jej jak największej sprawności. Celem rehabilitacji jest umożliwienie pełnienia oczekiwanych ról:
osobistych, rodzinnych, społecznych, zawodowych.
CECHY REHABILITACJI (wg. prof. Degi)
1. POWSZECHNOŚĆ.
Rehabilitacja obejmuje wszystkie dyscypliny medyczne. Realizowana jest w lecznictwie zamkniętym i otwartym, dostępna jest dla wszystkich osób, które jej potrzebują bez względu na wiek.
2. KOMPLEKSOWOŚĆ.
Realizowane są równoległe działania medyczne i psychologiczne, społeczne i zawodowe.
3. WCZESNOŚĆ.
Proces rehabilitacji rozpoczyna się w okresie leczenia ostrej fazy choroby, bezpośrednio po opanowaniu zagrożenia życia i zdrowia, z chwilą uzyskania podstawowej stabilizacji klinicznej.
4. CIĄGŁOŚĆ
Skuteczność rehabilitacji osiąga się przez powiązanie rehabilitacji medycznej i społecznej z rehabilitacją zawodową, której ukoronowaniem ma być przywrócenie lub nabycie zdolności do aktywności rodzinnej, społecznej i zawodowej.
1. POWSZECHNOŚĆ.
Rehabilitacja obejmuje chorych po zawale serca, chorych z innymi manifestacjami choroby niedokrwiennej serca, chorych po interwencyjnych zabiegach kardiologicznych (np.: PTCA, STENTY), operacjach kardiochirurgicznych
(np.: CABG, transplantacja serca), chorych z niewydolnością krążenia, chorych ze stymulatorem lub kardiowerterem-defibrylatorem, chorych z nadciśnieniem tętniczym
chorych z innymi chorobami układu krążenia.
Realizowana powinna być w lecznictwie zamkniętym i otwartym z poszanowaniem zasady powszechnej dostępności.
2. KOMPLEKSOWOŚĆ.
Obowiązuje zasada równoległego oddziaływania medycznego, psychologicznego,
społecznego i zawodowego realizowanego przez zespół rehabilitacyjny w składzie:
pielęgniarka fizjoterapeuta, psycholog, dietetyk, socjolog asystent rehabilitacji zawodowej.
3. WCZESNOŚĆ.
Proces rehabilitacji rozpoczyna się w okresie leczenia ostrej fazy choroby,
bezpośrednio po opanowaniu zagrożenia życia i zdrowia, z chwilą uzyskania podstawowej stabilizacji klinicznej,
jeśli wymaga tego sytuacja kliniczna postępowanie
poprzedza leczenie operacyjne.
4.CIĄGŁOŚĆ -ETAPOWOŚĆ
I ETAP: rehabilitacja szpitalna
II ETAP: rehabilitacja poszpitalna wczesna
III ETAP: rehabilitacja poszpitalna późna
REHABILITACJA KARDIOLOGICZNA
(Metoda Askanasa i Rudnickiego):
1.ETAPOWOŚĆ:
Etap szpitalny, poszpitalny wczesny i poszpitalny późny.
2.ADEKWATNOŚĆ:
Podział na modele postępowania uwzględniające stan kliniczny chorego i jego ocenę czynnościową
3.KOMPLEKSOWOŚĆ:
Realizacja programu przez zespól -TEAM rehabilitacyjny podejmujący problemy medyczne, psychologiczne, społeczne i zawodowe chorego.
I ETAP- rehabilitacja szpitalna:
realizowany jest w oddziale intensywnej opieki medycznej kliniki kardiologii, kardiochirurgii lub szpitala terenowego, w którym chory przebywa z powodu ostrego zachorowania i/lub przebytej operacji kardiochirurgicznej czy interwencyjnego zabiegu kardiologicznego wg : MODELU A lub MODELU B
MODEL A
Przewidziany jest dla chorych po niepowikłanym zawale serca i podzielony jest na trzy okresy stosowania ćwiczeń: oddechowych, początkowo dynamicznych małych grup mięśniowych, izometrycznych i relaksacyjnych, następnie poszerzonych o dynamiczne większych grup mięśniowych i koordynacyjne. A w końcowej fazie: ogólnousprawniające, dozowany marsz i wchodzenie po schodach do pierwszego piętra.
MODEL B.
Przewidziany jest dla chorych z powikłanym zawałem serca i także podzielony jest na trzy okresy stosowania ćwiczeń, przy czym zajęcia podejmuje się później (po opanowaniu powikłań) i odpowiednie okresy realizuje się dłużej zachowując ścisłą kontrolę parametrów podmiotowych i przedmiotowych a obciążenia są odpowiednio niższe.
MODEL A 1 (4 -7 dni hospitalizacji):
ostry zespół wieńcowy (OZW)
zawał mięśnia sercowego bez przetrwałego uniesienia ST (NSTEMI)
zawał z przetrwałym uniesieniem ST (STEMI) bez istotnego upośledzenia funkcji lewej komory
MODEL A 2 (7 -10 dni hospitalizacji):
zawał z przetrwałym uniesieniem ST (STEMI) z upośledzeniem funkcji lewej komory
MODEL B (7 -10 -14[?] dni hospitalizacji):
zawał z przetrwałym uniesieniem ST (STEMI) z upośledzeniem funkcji lewej komory.
KRYTERIA NIEPOWIKŁNEGO ZAWAŁU SERCA (wg. WHO)
W okresie 3-5 dni od ostrego incydentu nie stwierdza się:
-wstrząsu kardiogennego,
-poszerzenia się strefy martwicy i cech niedokrwiennych,
-groźnych dla życia zaburzeń rytmu i przewodzenia,
-ostrej niewydolności lewo komorowej,
-poważnych chorób współistniejących
II ETAP - REHABILITACJA POSZPITALNA WCZESNA STACJONARNA:
MODEL A - WARUNKI KWALIFIKACJI:
-klasa NYHA I,
-test submaksymalny(do70%).
Tolerowane obciążenie 100 wat lub powyżej 6 MET
-frakcja wyrzutowa lewej komory serca powyżej 61%,
ćwiczenia oddechowe i ogólnousprawniające, trening rowerowy z
obciążeniem do 100 wat z przyrostem tętna 60-80% wartości wzrostu tętna uzyskanego w czasie próby wysiłkowej, ćwiczenia w basenie rehabilitacyjnym.
MODEL B - WARUNKI KWALIFIKACJI:
-klasa NYHA II,
-test submaksymalny (do 70%)
Tolerowane obciążenie 75 wat lub 5-6 MET
-frakcja wyrzutowa lewej komory serca 51-60%,
ćwiczenia oddechowe i ogólnousprawniające, trening rowerowy z obciążeniem do 50 wat z przyrostem tętna 60-80% wartości wzrostu tętna uzyskanego w czasie próby wysiłkowej. Ćwiczenia w basenie rehabilitacyjnym.
MODEL C - WARUNKI KWALIFIKACJI:
-klasa NYHA II/III,
-test submaksymalny (do 70%)
Tolerowane obciążenie poniżej 75 wat lub 2-5 MET
-frakcja wyrzutowa lewej komory serca 36-50%
Ćwiczenia oddechowe i ogólno usprawniające, trening rowerowy z obciążeniem do 25 wat z przyrostem tętna 30% wartości wzrostu tętna uzyskanego w czasie próby wysiłkowej.
MODEL D - WARUNKI KWALIFIKACJI: