Referat na temat Bezpieczeństwa i Higieny Pracy.

Łukasz Godlewski

MiBM

Gr I

Semestr VI

SPIS TREŚCI:

1. Definicja BHP……………………………………………………..3

2. Pierwsza pomoc…………………………………………………...4

3. Wymagania użytkowe stawiane pomieszczeniom szkolnym….16

4. Postępowanie w przypadku pożaru…………………………….22

5. Negatywne skutki intensywnej pracy umysłowej……………...24

6. Podstawowe znaki informacyjne………………………………..29

BEZPIECZENSTWO I HIGIENA PRACY (BHP)

BHP to powszechnie używana nazwa określająca zarówno zbiór zasad dotyczących bezpiecznego i higienicznego wykonywania pracy, jak również osobna dziedzina wiedzy zajmująca się kształtowaniem właściwych warunków pracy. W zakresie BHP znajdują się zagadnienia z zakresu ergonomii, medycyny pracy, ekonomiki pracy, psychologii pracy, technicznego bezpieczeństwa i inych.

Na straży przestrzegania BHP w polskich zakładach pracy stoi Państwowa Inspekcja Pracy (PIP). Podstawowe wymagania prawne dotyczące BHP zawiera Dział X Kodeksu pracy - oraz wiele rozporządzeń a w tym najważniejsze Rozporządzenie w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 1997 r. Nr 129, poz. 844 z późniejszymi zmianami) oraz Polskie Normy.

Coraz częściej BHP w organizacjach staje się przedmiotem zarządzania podobnie jak zarządzanie jakością wg ISO 9001 czy zarządzania środowiskowego wg ISO 14001. Stopniowo zmienia się także nazewnictwo - coraz częściej wysoki poziom dbałości organizacji o BHP nazywany jest kulturą bezpieczeństwa. Dla potrzeb krajowych PKN wydał normę PN-N-18001:2004 Systemy Zarządzania Bezpieczeństwem i Higieną Pracy.

PIERWSZA POMOC

WEZWANIE POGOTOWIA

CO POWINNO ZAWIERAC ZGLOSZENIE GDY WZYWAMY POGOTOWIE :

-dokladny adres z nazwa miejscowosci

-co sie stalo

-ilosc osób poszkodowanych

-stan poszkodowanego

-nazwisko i telefon

Wezwanie pogotowia ratunkowego niby nic trudnego - a jednak znaczna czesc dzwoniacych robi to niepoprawnie.
O czym nalezy pamietac i dlaczego w tej kolejnosci.

1.Podaj dokladny adres z nazwa miejscowosci

Dlaczego ten punkt jest na pierwszym miejscu i jest az tak wazny? Czesto jest tak ze ludzie dzwonia na pogotowie i mówia wszystko oprócz adresu gdzie ma pojechac zespól karetki i sie rozlaczaja. Jesli numer dzwoniacego sie wyswietla to dyspozytor dzwoni i dowie sie o dokladny adres, ale to wydluza reakcje i czas dojazdu karetki. A czesto o zyciu czy smierci decyduja minuty.

Kolejny powód dla którego nalezy podawac ADRES na pierwszym miejscu to ze nigdy nie wiemy czy nie zdarzy sie cos co przerwie nam polaczenie z dyspozytorem np. rozladuje nam sie bateria w telefonie, telefon ulegnie uszkodzeniu lub np. nie stracimy przytomnosci. Powodów moze byc mnóstwo.

Zwróc uwage równiez na to aby podajac adres podac nazwe miejscowosci. W dobie telefonów komórkowych zdarza sie tak ze mozemy sie polaczyc z dyspozytorem pogotowia w innym miescie niz jestesmy. Dosc glosny przyklad tego mielismy w czasie katastrofy budowlanej w Katowicach, kiedy to duza liczba osób dzwonila na pogotowie ratunkowe. Zablokowano centrale i automatycznie przelaczano ludzi do dyspozytorów z innych miast. Pech chcial ze akurat w tych miejscowosciach byla ulica o tej samej nazwie co Katowicach i karetki wysylano...

2. Co sie stalo

W krótki i rzeczowy sposób powiedz co sie stalo np. wypadek samochodowy, upadek z wysokosci itp.

3. Ilosc osób poszkodowanych

Od tej informacji zalezy ile przyjedzie zespolów ratowniczych. Przyjmuje sie ze jeden zespól pogotowia ratunkowego zajmuje sie jednym pacjentem. Przy zdarzeniach z kilkorgiem poszkodowanych wysylanych kilka karetek naraz i wszyscy otrzymuja od razu pomoc.

4. Stan poszkodowanego

Informacja o stanie poszkodowanego moze sie okazac bardzo istotna. Dyspozytor wie jak wyposazona karetke ma wyslac. Np. przy zatrzymaniu krazenia wysyla sie tzw R (karetke reanimacyjna) do wypadków komunikacyjnych wysyla sie karetke wypadkowa "W" obydwie te karetki róznia sie wyposazeniem. Taka informacja przydaje sie równiez przy decyzji jaki zespól ma przyjechac czy sami ratownicy czy zespól z lekarzem.

5. Nazwisko i telefon

Koniecznie podaj swoje nazwisko i nr telefonu. Nieraz karetka ma problem z dojazdem np. nie mozna odnalezc adresu lub potrzebne sa dodatkowe informacje. Odmowa podania tych danych moze zostac zinterpretowana przez dyspozytora ze nasz telefon to glupi zart.

Nigdy nie odkladaj pierwszy telefonu. Dyspozytor moze miec dodatkowe pytania.

PORAZENIE PRADEM

Do porażenia prądem dochodzi na skutek przepływu prądu elektrycznego przez ciało człowieka.

Mechanizm:

Poszczególne części ciała mają różny opór elektryczny, który stanowi przeszkodę na drodze prądu i ogranicza jego przepływ. Oporność ciała zależy od:

• napięcia dotyku (przy napięciu >100V skóra nie stanowi oporu)

• oporności wewnętrznej (drogi przepływu prądu- najniższa oporność jest na drodze ręce - plecy oraz dwie ręce - stopa lub dwie stopy - ręka, nieco wyższa na drodze ręka - stopa lub ręka - ręka)

• natężenia i częstotliwości prądu

• czasu trwania rażenia

• temperatury i wilgotności skóry (mokra skóra = mniejszy opór)

• wielkości powierzchni kontaktowych

Rodzaje prądu elektrycznego:

• przemienny (taki jak w mieszkaniach), najniebezpieczniejszy. Prąd samouwolnienia wynosi dla niego 10mA (jest to maksymalne natężenie, przy którym nie dochodzi jeszcze do skurczu tężcowego mięśni ręki i możliwe jest jej cofnięcie)

• stały, używany w samochodach, kopalniach; nieco bezpieczniejszy. Tu prąd samouwolnienia wynosi 30mA.

• wysokoczęstotliwościowy, stosowany w radarach, radiostacjach, kuchenkach mikrofalowych - najmniej niebezpieczny, powoduje głównie oparzenia skóry.

Skutki:

Porażenie prądem może prowadzić do:

• utraty przytomności

• zatrzymania krążenia

• zatrzymania oddechu

• skurczu mięśni (czasem jest tak silny, że prowadzi do zwichnięć i złamań!)

• oparzeń, martwicy i zwęgleń.

• na skutek upadku z wysokości także do urazów kręgosłupa i głowy

• natychmiastowej śmierci

Rodzaje obrażeń:

1. Oparzenia
   Przepływający prąd powoduje powstanie w miejscu kontaktu okrągłych lub owalnych zmian zwanych oparzeniem Joule'a. Podobne zmiany powstają w miejscu “wyjścia” prądu. (najczęściej plecy lub stopy). Wewnętrznie także dochodzi do zmian martwiczych- mięśni, naczyń krwionośnych, nerwów- nazywanych oparzeniem elektrycznym.

2. Zaburzenia rytmu serca
   Przepływający przez ciało prąd zaburza fizjologiczny rytm serca i może spowodować zatrzymanie krążenia.

3. Mnogie uszkodzenia ciała
   Głównie spowodowane są one bardzo silnym skurczem mięśni (złamania, zwichnięcia) oraz upadkiem z wysokości (uraz głowy, kręgosłupa)

Postępowanie:

1. Usunięcie przyczyny, która spowodowała porażenie prądem.

2. Ratownik musi też zadbać o własne bezpieczeństwo i uważać, aby samemu nie zostać porażonym! Dlatego przede wszystkim należy wyłączyć źródło prądu a jeśli to jest niemożliwe- odciągnąć poszkodowanego za pomocą nieprzewodzących materiałów, np. kawałka suchego drewna lub drążka izolacyjnego.

3. Ocena objawów życiowych i jeśli to konieczne rozpoczęcie resuscytacji. Gdyby masaż serca był niemożliwy z powodu sztywności klatki piersiowej, należy wykonywać sztuczne oddychanie do czasu aż klatka piersiowa stanie się na powrót podatna na ucisk mostka.

4. Wezwanie karetki pogotowia

5. Ocena obrażeń ciała:

• unieruchomienie przy złamaniach i zwichnięciach

• chłodzenie i zabezpieczanie ran przed zakażeniem w oparzeniach

W zależności od stanu przytomności poszkodowanego:

• jeśli jest przytomny i nie wymaga pilnej interwencji na miejscu zdarzenie to i tak chory musi być bezwzględnie przetransportowany do szpitala celem dalszej obserwacji skutków odległych (np. odwodnienie, zaburzenia elektrolitowe, zaburzenia rytmu serca)

• jeśli jest nieprzytomny, ale ma zachowany oddech i krążenie a jednocześnie można wykluczyć uraz kręgosłupa i nie ma wstrząsu - pozycja bezpieczna

• jeśli stwierdza się objawy wstrząsu - odpowiednie postępowanie przeciwwstrząsowe.

POZYCJA BOCZNA

Istnieje kilka wariantów pozycji bezpiecznej, kazdy z nich ma swoje zalety. Zadna z pozycji nie jest idealna dla wszystkich poszkodowanych.
Pozycja powinna byc stabilna, jak najblizsza ulozeniu na boku z odgieciem glowy i brakiem ucisku na klatke piersiowa, by nie utrudniac oddechu.

Zaleca nastepujaca sekwencje postepowania w celu ulozenia poszkodowanego w pozycji bezpiecznej:

1. zdejmij okulary poszkodowanego,

2. ukleknij przy poszkodowanym i upewnij sie, ze obie nogi sa wyprostowane,

3. reke blizsza tobie ulóz pod katem prostym w stosunku do ciala, a nastepnie zegnij w lokciu pod katem prostym tak, aby dlon reki byla skierowana do góry,




4. dalsza reke przelóz w poprzek klatki piersiowej i przytrzymaj strona grzbietowa przy blizszym tobie policzku,




5. druga swoja reka zlap za dalsza konczyne dolna tuz powyzej kolana i podciagnij ja ku górze, nie odrywajac stopy od podloza,




6. przytrzymujac dlon docisnieta do policzka, pociagnij za dalsza konczyne dolna tak, by ratowany obrócil sie na bok w twoim kierunku,

7. ulóz konczyne, za która przetaczales poszkodowanego w ten sposób, zarówno staw kolanowy jak i biodrowy byly zgiete pod katem prostym,

8. odegnij glowe ratowanego ku tylowi by upewnic sie, ze drogi oddechowe sa drozne,

9. gdy jest to konieczne, ulóz reke ratowanego pod policzkiem tak, by utrzymac glowe w odgieciu,

KRWOTOK Z NOSA

Przyczyny krwotoku z nosa moga byc np.:

• urazy mechaniczne - uderzenie;

• zlamania

• zapalenie zatok

• polipy nosa

• nadcisnienie tetnicze

• miazdzyca naczyn

• nadmierny wysilku fizyczny

• przyjmowanie leków zaburzajacych krzepniecie krwi (polopiryna, aspiryna)

• choroby watroby

• choroby ukladu krwiotwórczego- bialaczka, niedokrwistosc, hemofilia

Pierwsza pomoc przy krwotoku z nosa

1. Posadz ratowanego z glowa lekko pochylona do przodu. Nie odchylaj glowy do tylu poniewaz powoduje to splywanie krwi do tchawicy lub gardla moze to spowodowac np. zakrztuszenie lub bledna interpretacje wyników przez lekarzy przy dalszym badaniu. Poza tym przy nisko ulozonej glowie krwawienie sie nasila.

2. Poinformowac poszkodowanego aby oddychal ustami,

3. Polóz na karku zimy oklad np. nasaczony zimna woda recznik lub owiniete w sciereczke kostki lodu. Zimno spowoduje obkurczenie sie naczyn krwionosnych i zmniejszy sie krwotok.

4. Daj poszkodowanemu gazik lub chusteczke która ma przylozyc sobie do nosa.

Jezeli krwotok jest masywny, nie ustepuje po zastosowaniu wyzej wymienionych srodków (trwa dluzej niz 30 minut), doszlo do urazu glowy, szyi lub gdy u ratowanego wystepuja zaburzenia swiadomosci nalezy natychmiast skontaktowac sie z lekarzem

OPARZENIA

Przyczyny oparzen z powodu urazu termicznego:

• Plomien

• Gorace plyny

• Para wodna

• Zarzace sie metale

• Promienie ultrafioletowe(oparzenia sloneczne)

Postepowanie:

Oparzenia w obrebie "okolic wrazliwych" twarzy, szyi, krocza rak, stóp lub w okolicach zgieciowych stawów wymagaja natychmiastowej pomocy lekarskiej

1. Upewnij sie ze nic ci nie zagraza.

2. Jesli ubranie sie pali lub tli - ugas je. Do tego celu NIE uzywaj gasnicy.

3. Wezwij pogotowie jesli oparzenie jest rozlegle.

4. Zdejmij ubranie. Jezeli ubranie jest wtopione w cialo to nie zrywaj go tylko wytnij ubranie wokól rany.

5. Jezeli oparzona jest reka sciagnij bizuterie - zanim narastajacy obrzek uniemozliwi to.

6. Ochladzaj oparzona czesc ciala czysta chlodna woda od 10 do 20 minut.

7. Po ochlodzeniu poczekaj, az oparzona skóra wyschnie, nastepnie oslon opatrunkiem oparzeniowym np AQUA GEL, Hydro Gel, mokry opatrunek.

Czego NIE wolno robic...

• Nie wolno podawac niczego doustnie.

• Nie wolno smarowac oparzonej skóry masciami, kremami, tluszczami.

• Nie wolno przekuwac pecherzy.

• Nie wolno zostawiac ratowanego samego, jesli oparzenie jest rozlegle.

Uwagi dodatkowe:

Jezeli uzywasz opatrunku tradycyjnego to przed jego zmiana na nowy namocz go!!! W ten sposób zmiana opatrunku bedzie mniej bolesna. Zwlaszcza wykorzystuj to przy zmianie opatrunków dziecku.

Stopnie oparzen:

I STOPIEN OPARZENIA

OBEJMUJE TYLKO NASKÓREK(MARTWICA WARSTWY ROGOWEJ)

• rumien

• obrzek skóry

• ból

II STOPIEN OPARZENIA

Uszkodzenie dotyczy naskórka i powierzchownych warstw skóry wlasciwej.

• skóra jest zaczerwieniona

• powstaja pecherze

• czucie zachowane

III STOPIEN OPARZENIA

Martwica calego naskórka i skóry wlasciwej lacznie z przydatkami oraz uszkodzenie tkanek znajdujacych sie ponizej skóry.

• skóra jest sucha

• biala lub szara

• moze byc strup

• brak czucia bólu poniewaz sa zniszczone zakonczenia nerwowe

ZABIEG RESUSCYTACYJNY

Zadaniem osoby udzielajacej pierwszej pomocy jest utrzymanie przy zyciu poszkodowanego i nie dopuszczenie do powstania dalszych powiklan do chwili przybycia lekarza badz karetki pogotowia ratunkowego.

1. Upewnij sie, czy poszkodowany i wszyscy swiadkowie zdarzenia sa bezpieczni. 2. Sprawdz reakcje poszkodowanego: delikatnie potrzasnij za ramiona i glosno zapytaj: "Czy wszystko w porzadku?"

3a. Jezeli reaguje:

• zostaw poszkodowanego w pozycji, w której go zastales, o ile nie zagraza mu zadne niebezpieczenstwo

• dowiedz sie jak najwiecej o stanie poszkodowanego i wezwij pomoc, jesli bedzie potrzebna, l regularnie oceniaj jego stan.

3b. Jezeli nie reaguje: glosno zawolaj o pomoc, odwróc poszkodowanego na plecy, a nastepnie udroznij jego drogi oddechowe, wykonujac odgiecie glowy i uniesienie zuchwy

1. umiesc jedna reke na czole poszkodowanego i delikatnie odegnij jego glowe do tylu, pozostawiajac wolny kciuk i palec wskazujacy tak, aby zatkac nimi nos jezeli potrzebne beda oddechy ratunkowe,

2. opuszki palców drugiej reki umiesc na zuchwie poszkodowanego, a nastepnie unies ja w celu udroznienia dróg oddechowych.

4. Utrzymujac droznosc dróg oddechowych wzrokiem, sluchem i dotykiem poszukaj prawidlowego oddechu ocen wzrokiem ruchy klatki piersiowej, nasluchuj przy ustach poszkodowanego szmerów oddechowych, staraj sie wyczuc ruch powietrza na swoim policzku.

W pierwszych minutach po zatrzymaniu krazenia poszkodowany moze slabo oddychac lub wykonywac glosne, pojedyncze westchniecia. Nie nalezy ich mylic z prawidlowym oddechem. Na ocene wzrokiem, sluchem i dotykiem przeznacz nie wiecej niz 10 sekund. Jezeli masz jakiekolwiek watpliwosci czy oddech jest prawidlowy, dzialaj tak, jakby byl nieprawidlowy.

5a. Jezeli oddech jest prawidlowy:

• ulóz poszkodowanego w pozycji bezpiecznej,

• wyslij kogos lub sam udaj sie po pomoc (wezwij pogotowie),

• regularnie oceniaj oddech.


5b. Jezeli oddech nie jest prawidlowy:

• wyslij kogos po pomoc, a jezeli jestes sam, zostaw poszkodowanego i wezwij pogotowie, wróc i rozpocznij uciskanie klatki piersiowej zgodnie z ponizszym opisem:

ş ukleknij obok poszkodowanego,
ş ulóz nadgarstek jednej reki na srodku klatki piersiowej poszkodowanego,
ş ulóz nadgarstek drugiej reki na juz polozonym,

Ulóz nadgarstek jednej reki na srodku klatki piersiowej		Nadgarstek drugiej reki ulóz na juz polozonym

ş splec palce obu dloni i upewnij sie, ze nie bedziesz wywierac nacisku na zebra poszkodowanego; nie uciskaj nadbrzusza ani dolnego konca mostka,
ş pochyl sie nad poszkodowanym, wyprostowane ramiona ustaw prostopadle do mostka i uciskaj na glebokosc 4-5 cm,
ş po kazdym ucisnieciu zwolnij nacisk na klatke piersiowa, nie odrywajac dloni od mostka. Powtarzaj ucisniecia z czestotliwoscia 100/min (nieco mniej niz 2 ucisniecia/s),
ş okres uciskania i zwalniania nacisku (relaksacji) mostka powinien byc taki sam.

6a. Polacz uciskanie klatki piersiowej z oddechami ratowniczymi:

• po wykonaniu 30 ucisniec klatki piersiowej udroznij drogi oddechowe, odginajac glowe i unoszac zuchwe,

• zacisnij skrzydelka nosa, uzywajac palca wskazujacego i kciuka reki umieszczonej na czole poszkodowanego,

• pozostaw usta delikatnie otwarte, jednoczesnie utrzymujac uniesienie zuchwy,

• wez normalny wdech i obejmij szczelnie usta poszkodowanego swoimi ustami, upewniajac sie, ze nie ma przecieku powietrza,

• wdmuchuj powoli powietrze do ust poszkodowanego przez okolo 1 sekunde (tak jak przy normalnym oddychaniu), obserwujac jednoczesnie czy klatka piersiowa sie unosi taki oddech ratowniczy jest efektywny,

• utrzymujac odgiecie glowy i uniesienie zuchwy, odsun swoje usta od ust poszkodowanego i obserwuj czy podczas wydechu opada jego klatka piersiowa,

• jeszcze raz nabierz powietrza i wdmuchnij do ust poszkodowanego, dazac do wykonania dwóch skutecznych oddechów ratowniczych; nastepnie ponownie ulóz rece w prawidlowej pozycji na mostku i wykonaj kolejnych 30 ucisniec klatki piersiowej,

• kontynuuj uciskanie klatki piersiowej i oddechy ratownicze w stosunku 30 : 2,

• przerwij swoje dzialanie w celu sprawdzenia stanu poszkodowanego tylko wtedy, gdy zacznie on prawidlowo oddychac. W innym przypadku nie przerywaj resuscytacji. Jezeli wykonany pierwszy oddech ratowniczy nie powoduje uniesienia sie klatki piersiowej jak przy normalnym oddychaniu, wykonaj nastepujace czynnosci

• sprawdz jame ustna poszkodowanego i usun widoczne ciala obce,

• sprawdz, czy odgiecie glowy i uniesienie zuchwy sa poprawnie wykonane,

• wykonaj nie wiecej niz 2 próby wentylacji za kazdym razem, zanim podejmiesz ponownie uciskanie klatki piersiowej. Jezeli na miejscu zdarzenia jest wiecej niz jeden ratownik, ratownicy powinni sie zmieniac podczas prowadzenia reanimacji co 1-2 minuty, aby zapobiec zmeczeniu. Nalezy zminimalizowac przerwy w resuscytacji podczas zmian.



6b. Reanimacje ograniczona wylacznie do ucisniec klatki piersiowej mozesz prowadzic w nastepujacych sytuacjach:

• Jezeli nie jestes w stanie lub nie chcesz wykonywac oddechów ratowniczych, zastosuj ucisniecia klatki piersiowej.

• Jezeli stosujesz wylacznie ucisniecia klatki piersiowej, wykonuj je bez przerwy, z czestotliwoscia 100 usniec /min,

• Przerwij swoje dzialanie w celu sprawdzenia stanu poszkodowanego tylko wtedy, jezeli zacznie on prawidlowo oddychac. W innym przypadku nie przerywaj resuscytacji.




7. Kontynuuj resuscytacje do czasu gdy:

• przybeda wykwalifikowane sluzby medyczne i przejma dzialania,

• poszkodowany zacznie prawidlowo oddychac,

• ulegniesz wyczerpaniu.

RANY

Ranami nazywamy uraz mechaniczny, powodujący uszkodzenie bądź przerwanie ciągłości skóry i/lub tkanek leżących pod nią. Dzielimy je na zamknięte i otwarte.

Rana zamknięta

Jest to uszkodzenie głębszych warstw skóry i/lub tkanek leżących głębiej z zachowaniem ciągłości warstwy powierzchownej. Taki rodzaj urazu najczęściej powstaje w wyniku uderzenia tępym przedmiotem. Głęboko w skórze z uszkodzonych naczyń wydostaje się krew i powstaje tzw. siniak.

Objawy:

• powierzchnia skóry nienaruszona, ale ze zmienionym zabarwieniem (ciemno-niebieskie, fioletowe)

• obrzęk

• ból

• jeśli doszło do uszkodzenia dużego naczynia, może powstać krwiak. Najczęściej towarzyszy on złamaniom.

Postępowanie:

Przy niewielkich obrażeniach - brak specjalnego postępowania.

Gdy powstaje obrzęk:

• ucisnąć i schłodzić uszkodzone miejsce (przyłożyć lód lub polewać zimną wodą). Takie postępowanie powoduje obkurczenie naczyń i zmniejszenie krwawienia

• unieść uszkodzoną część ciała (kończynę); zmniejsza to dopływu krwi i tym samym narastanie obrzęku

• unieruchomić; zmniejsza to krwawienie i ból.

Rana otwarta

Rana otwarta to taka, w której ma miejsce przerwanie ciągłości skóry, co sprzyja zabrudzeniu i zakażeniu rany oraz krwawieniu.

Postępowanie:

• gdy występuje krwawienie - tamować przez przyłożenie jałowego opatrunku
  bezpośrednio na ranę i uciśnięciu go

• unieruchomienie uszkodzonej części ciała (kończyny) - zmniejsz to krwawienie i ból

• zabezpieczenie oderwanych lub amputowanych części ciała. Nieoderwane do końca części ciała należy przyłożyć w swoje oryginalne miejsce i przybandażować. Amputowane - zabezpieczyć w jałowej gazie i przetransportować w wilgoci i chłodzie z chorym do szpitala (UWAGA! Nigdy nie zamrażać!)

• jeżeli w ranie widoczne są narządy wewnętrzne, np. jelita, nie wolno odprowadzać ich do jamy brzusznej, możne jedynie przykryć je jałową, wilgotną gazą

• jeżeli w ranie widoczne są wbite w nią ciała obce, np. pręt, nóż itp. to nie wolno ich wyjmować - ryzyko masywnego krwotoku!

OMDLENIE

Omdlenie to krótkotrwała i przemijająca utrata przytomności spowodowana nagłym rozszerzeniem naczyń. Efektem tego jest zmniejszony napływ krwi do mózgu, co powoduje jego niedokrwienie i utratę przytomności.

Najczęstsze przyczyny omdleń:

• silne negatywne bodźce, np. widok krwi, niepomyślna wiadomość, silny lęk, nieprzyjemne zapachy, duszne pomieszczenia.

• ból

Typowe objawy poprzedzające omdlenie:

• osłabienie

• “mroczki” przed oczami

• szumy w uszach

• blada, spocona skóra

Utracie przytomności często towarzyszy upadek poszkodowanego, co może doprowadzić do urazów wynikających z uderzenie o przedmioty znajdujące się w otoczeniu.

Rozpoznanie:

• Na podstawie oceny funkcji życiowych:

• poszkodowany jest nieprzytomny, ale

• oddech jest zachowany,

• tętno z reguły wyczuwalne (możliwe zwolnienie)

• Oraz na podstawie wywiadu od świadków zdarzenia.

Postępowanie:

1. Ułożenie poszkodowanego na plecach

2. Zastosowanie pozycji czterokończynowej, tj. jednoczesne uniesienie kończyn górnych i dolnych.

U kobiety w zaawansowanej ciąży, zamiast w/w pozycji należy zastosować ułożenie na lewym boku (bądź podłożenie poduszki lub koca pod prawy bok w pozycji na plecach)

3. Zapewnienie dostępu świeżego powietrza

4. Poluźnienie krawata, rozpięcie kołnierzyka

5. Do momentu odzyskania przytomności - kontrola parametrów życiowych

6. Jeśli po kilku minutach świadomość nie powraca - wezwanie pogotowia.

Nie wolno:

• cucić poszkodowanego przez uderzenia w twarz

• wlewać mu do ust zimnej wody (ryzyko zakrztuszenia!)

Powikłania:

Nieodzyskanie przez poszkodowanego przytomności pomimo zastosowania powyższej procedury może świadczyć o:

• innej, poważniejszej przyczynie utraty przytomności

• urazie czaszkowo-mózgowym, do którego doszło w trakcie upadku

W tych przypadkach należy wprowadzić postępowanie jak przy utracie przytomności.

Należy pamiętać, że niedrożność dróg oddechowych spowodowana opadaniem języka może być przyczyną nagłego zatrzymania krążenia!

WYMAGANIA UŻYTKOWE STAWIANE KLASOM SZKOLNYM.

Klasa szkolna, jako pomieszczenie ograniczone ścianami, sufitem i podłoga, cechuje

się ustalonym układem ławek przeznaczonych dla uczniów lub studentów oraz

wyznaczonym miejscu dla nauczyciela. Z kolei, w sensie użytkowym, każda klasa służy

konkretnym celom dydaktycznym, które najogólniej można by określić jako: osiąganie

możliwie dobrych wyników nauczania. Dla efektywnej realizacji tych celów stawia się

klasom pewne wymagania użytkowe, które odgrywają istotna rolę.

Przede wszystkim należy w klasie zapewnić swobodę przestrzenną osób uczących się.

Powinny być, więc zachowane odpowiednie odległości między uczniami oraz dostateczna

kubatura pomieszczenia. Tego typu wymagania zaliczają się do wymagań

architektonicznych, które w istocie rzeczy można sprowadzić do wymiarów i relacji

geometrycznych takich jak: bezwzględne rozmiary pomieszczeń, liczba miejsc uczniowskich

przypadająca na jednostkę powierzchni, odległości między ławkami uczniów, odległość

ławek od nauczyciela itp. Wspomniane wyżej wymagania należy traktować jako dane

wejściowe, które muszą być spełnione. Ograniczając rozważania do najbardziej typowych

sytuacji, trzeba rozpatrywać klasy prostopadłościenne, typowych rozmiarów

i liczbie ławek stosownej do powierzchni klasy.

W stosunku do klas o ustalonych parametrach architektonicznych można postawić

dalsze wymagania zupełnie innej natury, mianowicie wymagania związane bezpośrednio

z własnościami akustycznymi klasy. Najłatwiej jest wyrazić te wymagania w sposób

jakościowy. Dla uczniów i nauczyciela w klasie powinna być zapewniona dobra słyszalność

i zrozumiałość mowy oraz możliwie niski poziom szumu tła. Proces nauczania powinien być

efektywny a zmęczenie uczniów - w jak najmniejszym stopniu potęgowany akustyką klasy.

Podane własności użytkowe klas są naturalne i intuicyjnie zrozumiałe. Trudno jest

jednak wskazać obiektywne (ilościowe) wskaźniki oceny jakości danej klasy ze względu na

tak określone własności użytkowe.

Nie wiadomo, bowiem dokładnie jak wyrazić takie wymagania poprzez parametry fizyczne klas, które, prócz relacji geometrycznych, określają również własności akustyczne powierzchni ograniczających (ścian, sufitu i podłogi).

Dlatego podstawowe zagadnienie akustyki klas szkolnych polega na znalezieniu obiektywnych wskaźników, które korelowałyby ze wskaźnikami subiektywnymi i umożliwiały ocenę jakości akustycznej klasy na podstawie pomiarów i/lub obliczeń na modelu fizycznym. Zadanie to jak dotąd nie zostało rozwiązane w sposób zadawalający.

WYMAGANIA TECHNICZNE ORAZ BHP MEBLI STANOWIĄCYCH WYPOSAŻENIE KLAS, SAL WYKŁADOWYCH, SAL SEMINARYJNYCH ORAZ PRACOWNI KOMPUTEROWYCH

1. Biurko proste - blat wykonany z płyty wiórowej obustronnie melaminowanej o grubości 25 i okleinowanej obrzeżem PVC o grubości 2mm w kolorze płyty. Stelaż płytowy wykonany płyty jak wyżej o grubości również 25mm. Dolne naroża muszą być zaopatrzone w osłony zabezpieczające przed uszkodzeniami i stopki do regulacji poziomu ~~ 15mm. Stelaż musi być połączony z blatem za pomocą dystansów z lanego aluminium.

Nogi połączone muszą być blendą wykonaną z płyty jw. o grubości 25mm za pomocą mimośrodów.

2. Biurko komputerowe - opis jw. pod blatem musi być zamontowane uchylne koryto kablowe. Biurko musi posiadać wózek mobilny na stację dysków, szufladę na klawiaturę oraz przelotki.

3. Kontener mobilny - wykonany w całości z płyty wiórowej obustronnie melaminowanej: front szuflad, korpus, tylna ścianka nie mniej niż 18mm, top górny 25mm. Kontener musi posiadać trzy szuflady oraz szufladę z piórnikiem zamykane na zamek centralny. Szuflady wykonane z wkładów tworzywowych, które przesuwają się po prowadnicach rolkowych. Kontener musi posiadać kółka jezdne - mobilne, przednie z hamulcami.

4. Szafy aktowe, szafka niska - korpus wykonany z płyty wiórowej obustronnie melaminowanej o grubości nie mniej niż 18mm okleinowanej obrzeżem PVC 2mm. Plecy wpuszczane z płyty jw. lecz o grubości nie mniej niż 8mm w kolorze korpusu. Wieniec górny i dolny musi być wykonany z płyty jw. lecz o grubości nie mniej niż 25mm. Wieniec dolny wyposażony w stopki zapewniające poziomowanie w zakresie 15mm od wewnątrz szafy. Fronty wykonane z płyty jw. lecz o grubości nie mniej niż 18mm wyposażone w zamki baskwilowe. Półki wykonane z płyty jw. o grubości nie mniej niż 18mm, mocowane w systemie zapadkowym uniemożliwiającym ich przypadkowe wysunięcie się. Odległość między półkami 327mm. Wszystkie wąskie płaszczyzny zabezpieczone tworzywem sztucznym o grubości 2mm w kolorze płyty.

5. Stół konferencyjny - blat oraz nogi płytowe wykonane z płyty wiórowej obustronnie melaminowanej o grubości nie mniej niż 25 mm, okleinowanej obrzeżem PVC 2mm . Dolne naroża zaopatrzone w osłony zabezpieczające przed uszkodzeniami i stopki do regulacji poziomu ~~ 15mm. Nogi połączone muszą być blendą wykonaną z płyty jw. o grubości 25mm za pomocą mimośrodów.

6. Biurko - katedra - wykonana z płyty wiórowej obustronnie melaminowanej okleinowanej obrzeżem ABS 2mm. Blat wykonany z płyty jw. lecz o grubości nie mniej niż 28 mm. Blat musi być z każdej strony większy o 8cm od korpusu. Stelaż płytowy wykonany z płyty jw. Lecz o grubości nie mniej niż 22mm osadzony na topie dolnym wysokości nie mniej niż 10cm, który musi wystawać około 4cm poza obrys korpusu. Katedra musi być z trzech stron całkowicie zabudowana. Na froncie katedry należy zamontować element dekoracyjny w

kształcie prostokąta, w kolorze ustalonym z Zamawiającym i o wymiarze proporcjonalnym do biurka. Biurko - katedra musi być wyposażona w szufladę, wykonaną z płyty jw. I wyposażoną w zamek patentowy i uchwyt dwupunktowy metalowy satynowany typu reling

7. Krzesła audytoryjne tapicerowane - Stanowią wyposażenie 1 sali audytoryjnej stopniowanej i 2 sal, gdzie krzesła powinny być ustawione po łuku. Siedzisko i oparcie wysokie ergonomicznie wyprofilowane wykonane ze sklejki bukowej profilowanej pokrytej lakierem bezbarwnym o grubości nie mniej niż 12 mm z nakładkami tapicerowanymi. Wyposażone powinno być w blat roboczy stały na całej długości poszczególnych rzędów z

tyłu oparcia rzędu poprzedzającego . Blat roboczy powinien być wykonany z płyty wiórowe obustronnie melaminowanej okleinowanej obrzeżem ABS 2mm osadzony na stałe lub na osobnej konstrukcji stalowej, lakierowanej proszkowo, z rury o przekroju owalnym nie mniej niż 50x30x2mm . Należy uwzględnić pulpit dla pierwszego rzędu oraz ich brak w ostatnim rzędzie oraz panel przedni. Panel przedni powinien być wykonany z takiej samej płyty jak blat roboczy. Tapicerka - tkanina wykonana z 100% poliestru, z atestami na trudnozapalność, określającą odporność tkaniny na tlący papieros i płomień zapałki, odporność na ścieranie

nie mniej niż 25000 cykli Martindale.

8. Krzesła obrotowe - z ergonomicznie wyprofilowanym siedziskiem i oparciem, o regulowanej wysokości siedziska. Krzesło wyposażone w podłokietniki z nakładką z miękkiego poliuretanu o regulowanej wysokości.

Oparcie wykonane ze sklejki bukowo-brzozowej o grubości nie mniejszej niż 9 mm, gąbki o gęstości nie mniejszej niż 25 kg/m3 oraz tkaniny tapicerskiej wysokiej klasy. Oparcie tapicerowane w całości. Nie dopuszcza się zastosowania krzeseł posiadających plastikową maskownicę z tyłu oparcia. Siedzisko wykonane ze sklejki bukowo-brzozowej o grubości nie mniejszej niż 10 mm, gąbki o gęstości nie mniejszej niż 25 kg/m3 oraz tkaniny tapicerskiej wysokiej klasy. Krzesło powinno być tapicerowane tkaniną tapicerską wysokiej jakości, która powinna posiadać atest trudnopalności (papieros i zapałka), wytrzymałość na ścieranie nie mniejszą niż 90 000 cykli oraz atest higieniczności. Parametry tkaniny powinny być potwierdzone odpowiednimi dokumentami, które należy załączyć do oferty. W przypadku atestów w języku obcym, należy dostarczyć tłumaczenie przysięgłe dokumentów. Krzesło wyposażone powinno być w mechanizm synchroniczny wysokiej klasy, charakteryzujący się następującymi cechami: blokada w 1 z 5 pozycji, precyzyjna regulacja siły odchylania, zapadkowa regulacja wysokości oparcia UP&DOWN, zabezpieczenia „Anti-shock”, zabezpieczający przed uderzeniem oparcia w plecy użytkownika po zwolnieniu blokady,

możliwość ustawienia oparcia w pozycji „do relaksu” tzw. swobodne „bujanie się”.

Podstawa krzesła metalowa chromowana z kółkami samohamownymi do powierzchni dywanowych, z możliwością zastosowania kółek do powierzchni twardych. Krzesło posiada pod siedziskiem dwie znajdujące się w zasięgu ręki użytkownika dźwignie, służące do obsługi mechanizmów zastosowanych w krześle. Gwarancja nie krótsza niż 48 miesięcy na podnośnik i 24 miesięcy na pozostałe elementy konstrukcji krzesła. Wymagane minimalne wymiary krzesła:

9. Krzesła dostawne z podłokietnikami - krzesła drewniane odznaczające się wysoką estetyką wykonania. Rama krzesła, nogi, łączyny, łączniki wykonane z drewna bukowego pierwszego gatunku. Skrzynia krzesła wsporniki skrzyni wykonane ze sklejki bukowej minimum 13 warstwowej o gr. Ok. 18mm. Siedzisko krzesła wykonane ze sklejki liściastej minimum 7 warstwowej, gąbki o gęstości 35kg/m3 oraz materiału tapicerskiego.

Oparcia krzesła wykonane ze sklejki liściastej min. 5-warstwowej, gąbki o gęstości 35kg/m3 oraz materiału tapicerskiego. Krzesło posiada unikalny wygląd, oparcie wykonane jest w ten sposób ,że część tapicerowana oparcia znajduje się wewnątrz ramy oparcia. Przedłużenie tylnich nóg stanowi zarazem ramę oparci. W górnej części oparcia znajduje się łączyna oparciowa. Patrząc na krzesło od strony frontalnej łączyna ta jest niewidoczna. Tapicerka - tkanina wykonana z 100% poliestru, z europejskim atestami trudnozapalności EN1021 i EN 1021-2, określającą odporność tkaniny na tlący papieros i płomień zapałki, odporność na ścieranie 25000 cykli Martindale. Tkanina powinna być pokryta powłoką Teflon, która zapewnia maksymalną odporność na wodę i brud, sprawiając, że plamy wodne, olejowe są łatwe do usunięcia. Wymagane minimalne wymiary krzesła + /- 1cm:

10. Tablica biała na flamastry przesuwna - z powłoką ceramiczną. Mocowana do ściany przy pomocy podwójnych pylonów, niezależny przesuw w kierunku góra - dół. Oblistwowanie: kształtownik aluminiowy typu KAR, wykończenie narożniki PCV. Wyposażona w rynienką na flamastry i gąbkę.

11. Tablica biała na flamastry ceramiczna ok. 45 000cykli. Wykonana z obramowaniu z kształtownika aluminiowego typu KAR z narożami PCV.

12. Tablica mobilna biała - obrotowo-jezdna dwustronna z powłoką ceramiczną, rama z aluminium w kolorze jasnym (szary, srebrny) z zaokrąglonymi krawędziami odpornymi na uderzenia, cztery kółka mobilne w tym dwa z hamulcami, rynienka na flamastry.

OŚWIETLENIE POMIESZCZEŃ DYDAKTYCZNYCH

Oświetlenie sali lekcyjnej jest wbrew pozorom jednym z trudniejszych zadań dla projektanta. Istotną rolę odgrywa tu przede wszystkim doświadczenie, wyobraźnia, a także estetyka dobranego oświetlenia. Oświetlenie takiego pomieszczenia powinno zapewnić wygodę widzenia, czyli zdolność rozróżniania szczegółów bez nadmiernego zmęczenia wzroku, umożliwić sprawne wykonywanie czynności takich jak czytanie, pisanie oraz zapewnić uczniom i nauczycielom swobodne warunki pracy, gdzie wymagane jest duże skupienie. Niewłaściwe zastosowanie opraw i źródeł światła może powodować zaburzenia w koncentracji, a także wykształcenie i utrwalanie wad wzroku i układu nerwowego człowieka. Ważne jest zatem stworzenie takich warunków dla przekazywania informacji, by praca w pomieszczeniach dydaktycznych była zarówno efektywna jak i przyjemna.

Oświetlenie polskich szkół jest na ogół dalekie od wymagań stawianych przez polską normę PN-EN-12464-1. Zgodnie z jej zaleceniami natężenie oświetlenia na płaszczyźnie roboczej (0,85 m) powinno wynosić min. 300 lx. Wymagana jest też dobra równomierność oświetlenia na polu zadania wzrokowego (Emin/Eśr > 0,70). W przypadku, gdy mamy do czynienia z pomieszczeniami o wyższych wymaganiach wzrokowych np.: laboratoria, pracownie artystyczne, tablice itp., należy przyjąć wyższy poziom natężenia oświetlenia - 500 lx. Ilość światła i jego rozkład na polu zadania wzrokowego (np. na blatach ławek, stołach laboratoryjnych itd.) zależy w dużym stopniu od współczynników odbicia, jakimi charakteryzują się ściany, sufit i podłoga. Zakresy użytecznych współczynników odbicia światła dla podstawowych powierzchni wnętrza są następujące: dla ścian 30 - 80%, dla podłóg 10 - 50%, dla sufitu 60 - 90%, jednak nie bez znaczenia jest też wpływ ustawienia mebli, ławek lub innych elementów architektury. Bardzo ważne przy projektowaniu jest też unikanie efektu olśnienia, czyli niewłaściwego rozkładu luminancji. Szczególnie jest to ważne w przypadku oświetlania stanowisk z komputerami, gdzie oprawy powinny być wyposażone w odpowiednio ukształtowane rastry i umieszczane równolegle do linii obserwacji ekranu. Światło sztuczne stosuje się jako uzupełnienie światła dziennego, dlatego do opraw oświetleniowych powinno się używać źródeł światła o temperaturze barwowej ok. 4000K, wpływającej korzystnie na komfort pracy. Stopień oddawania barw Ra musi wynosić ponad 80. W związku z tym, że poprzez zwiększające się w czasie zabrudzenie eksploatowanych pomieszczeń, opraw oświetleniowych, a także zmniejszającą się skuteczność źródeł światła, poziom natężenia ulega obniżeniu, w projektach oświetleniowych należy przyjmować odpowiednią wielkość współczynnika zapasu. Wartość współczynnika zapasu zależy także od przyjętego systemu konserwacji oświetlenia.

Badania przeprowadzone przez wiele niezależnych organizacji, w tym między innymi przez Fundację na rzecz Efektywnego Wykorzystania Energii oraz Fundację Poszanowania Energii potwierdziły pilną konieczność modernizacji oświetlenia w większości polskich szkół.

Ocenia się, że z ogólnej liczby ok. 25 000 szkół w Polsce jedynie ok.10% posiada oświetlenie spełniające wszystkie podstawowe kryteria. W pozostałych szkołach oświetlenie na ogół znacząco odbiega od pożądanych. W szkołach oświetlanych zwykłymi żarówkami (liczba takich szkół oceniana jest na 5 000), natężenie oświetlenia w klasach rzadko przekracza 150 luxów - a jest to połowa wartości wymaganej przez obowiązującą normę. Wśród przebadanych szkół były i takie, w których natężenie oświetlenia nie przekraczało 80 luxów. W nowszych szkołach, oświetlanych świetlówkami, natężenie oświetlenia było na poziomie 200 - 250 luxów. Stosowane tu były jednak najczęściej oprawy oświetleniowe bez żadnych dodatkowych przesłon poprawiających wygodę widzenia - oprawy typu belka montażowa. Sytuacja taka oznacza, że istnieje pilna konieczność inwestowania w prawidłowe oświetlenie naszych szkół - im prędzej nastąpi tego realizacja, tym lepiej dla dzieci.

Cechy charakteryzujące dobre oświetlenie

Co oznacza „prawidłowe oświetlenie”? By odpowiedzieć na to pytanie trzeba określić cele jakim ma służyć. Wybór właściwego rozwiązania oświetlenia zależy od wielu czynników, z których najważniejsze wynikają:


  ze zjawisk fizjologicznych (gdy wykonanie określonego zadania wymaga dobrych warunków widzenia),

  ze zjawisk estetycznych (kiedy celem oświetlenia jest wywołanie określonego nastroju),

  ze zjawisk ekonomicznych (stanowiących podstawę wybrania gospodarczo najwłaściwszego oświetlenia, które zapewnia osiągnięcie założonego efektu przy najniższych kosztach).

Dobre oświetlenie w szkole będzie charakteryzowało się spełnieniem przytoczonych powyżej wymagań oświetleniowych.

Prawidłowe oświetlenie powinno zapewniać:


  pełną zdolność rozróżniania szczegółów,

  sprawne spostrzeganie pozbawione ryzyka dla człowieka,

  komfort psychiczny, uczucie przyjemności.

Oświetlenie o tak dobranych cechach powinno mieć właściwe cechy ilościowe i jakościowe. Cechy te są wyrażane wartościami odpowiednich wielkości, zależnie od warunków i przeznaczenia stosowania oświetlenia. Przy oświetlaniu wnętrz najważniejszymi wielkościami są:


  poziom natężenia oświetlenia na polach pracy i w ich otoczeniu,

  równomierność oświetlenia na polach pracy i w ich otoczeniu,

  olśnienie przykre, bezpośrednie (pośrednie) i odbiciowe,

  rozkład luminancji w otoczeniu,

  barwa postrzegana światła, oddawanie barw.

Stosowany sprzęt oświetleniowy powinien być sprzętem nowej generacji, o dobrych cechach oświetleniowych i energetycznych. Użycie takiego sprzętu jest podstawowym (ale nie jedynym) warunkiem uzyskania oświetlenia wydajnego energetycznie, tzn. oświetlenia o zminimalizowanym zużyciu energii elektrycznej, bez uszczerbku jednak dla wymaganych cech jakościowych


Typowe sposoby oświetlania pomieszczeń w szkole

Realizacja oświetlenia powinna być wyłącznie wynikiem profesjonalnego projektowania. Preferowanym rodzajem źródeł światła do oświetlania pomieszczeń w szkole (klas, korytarzy, szatni itp.) są świetlówki. Pożądane jest stosowanie elektronicznych układów stabilizacyjno-zapłonowych i możliwość regulacji strumienia świetlnego. W warunkach stałego rozmieszczenia ławek w klasach zalecane są świetlówki liniowe. Wykorzystywane są różne odmiany świetlówkowych opraw oświetleniowych - wbudowywane w sufit, nasufitowe i do podwieszania pod sufitem. Bryły fotometryczne tych opraw są umiarkowanie ukierunkowane, o ograniczonej luminancji w tzw. strefie chronionej, celem ograniczenia olśnienia.

Badanie opłacalności stosowania sprzętu wydajnego energetycznie

Badając celowość przeprowadzenia modernizacji należy wziąć pod uwagę:

  obecny stan oświetlenia obiektu, a zwłaszcza jego dostosowanie do wymagań (określonych w przepisach),

  stan istniejących urządzeń oświetleniowych i instalacji z tym związanych,

  w przypadku, gdy modernizacja jest konieczna, należy określić jej zakres uwzględniając zastosowanie źródeł światła wydajnych energetycznie.

O wyborze wariantu modernizacyjnego powinna decydować analiza techniczno-ekonomiczna, przy sporządzaniu której należy uwzględnić:


  parametry źródeł światła i stosowanych do nich opraw,

  przewidywaną trwałość i niezawodność urządzeń oświetleniowych,

  komfort pracy i zdrowie ludzi,

  spełnienie wymagań technicznych oświetlanych powierzchni,

  nakłady finansowe na modernizację,

  oszczędność energii elektrycznej i jej koszt zakupu,

  koszty konserwacji urządzeń oświetleniowych w bieżącej eksploatacji.

Reasumując, na początek modernizacji oświetlenia, warto wymienić oprawy oświetleniowe i źródła światła tam, gdzie jest to bardzo ważne ze względu na intensywność i trudność pracy wzrokowej, jak np. w pomieszczeniach z monitorami komputerowymi, w pracowniach przedmiotów ścisłych bądź w klasach, gdzie uczą się najmłodsze dzieci.

INSTRUKCJA POSTEPOWANIA NA WYPADEK POWSTANIA POZARU

a. Każdy, kto zauważy nawet najmniejszy pożar , lub uzyskał informację o pożarze czy

zagrożeniu zobowiązany jest zachować spokój i nie dopuszczając do paniki natychmiast

alarmować:

- osoby znajdujące się w najbliższym sąsiedztwie pożaru,

- Państwową Straż Pożarną tel.998,

- Zarządzającego obiektem lub jego Zastępcę ,

b. Po uzyskaniu telefonicznego połączenia ze Strażą Pożarną należy wyraźnie podać:

- dokładny adres, nazwę obiektu lub jego części, w której powstał pożar,

- co się pali ( np. pali się pomieszczenie magazynku podręcznego , archiwum,

komputer w pomieszczeniu biurowym , itp.)

- czy istnieje zagrożenie życia ludzkiego,

- nr telefonu z którego się mówi i swoje nazwisko.

UWAGA: ODŁOŻYĆ SŁUCHAWKĘ DOPIERO PO OTRZYMANIU POTWIERDZENIA PRZYJĘCIA ZGŁOSZENIA, ODCZEKAĆ CHWILĘ PRZY TELEFONIE NA EWENTUALNE SPRAWDZENIE.

c. W razie potrzeby alarmować inne służby - np. Policję, Pogotowie Ratunkowe,

Pogotowie Energetyczne, Pogotowie Gazowe, Pogotowie Sieci Wodociągowej itp.

d. W przypadku gdy nie potrafimy zidentyfikować zagrożenia, nie wiemy jaką służbę

ratowniczą wezwać, można skorzystać z ogólnoeuropejskiego numeru

alarmowego112.

5. Równocześnie z alarmowaniem Jednostek PSP należy przystąpić do akcji

ratowniczo-gaśniczej przy pomocy gaśnic i hydrantów znajdujących się w

budynku.

f. Do czasu przybycia Jednostek Ratowniczo-Gaśniczych PSP, kierownictwo akcją

obejmuje Zarządzający budynkiem, jego Zastępca, osoba upoważniona a w razie ich

nieobecności - osoba dorosła najbardziej energiczna i opanowana.

g. Każda osoba przystępująca do akcji ratowniczo-gaśniczej powinna pamiętać że:

- w pierwszej kolejności należy przeprowadzić ratowanie zagrożonego życia, ewakuację

ludzi a następnie ewakuację mienia,

- wyłączyć dopływ prądu elektrycznego do pomieszczeń objętych pożarem,

NIE WOLNO GASIĆ WODĄ JAK I RÓWNIEŻ GA*NICĄ PIANOWĄ

INSTALACJI I URZĄDZEŃ ELEKTRYCH BĘDĄCYCH POD

NAPIĘCIEM.

- usunąć z zasięgu ognia wszelkie materiały palne, a w szczególności butle z gazami

palnymi, naczynia z płynami łatwopalnymi, cenne materiały, maszyny, urządzenia, itp.

- nie otwierać bez potrzeby drzwi, okien do pomieszczeń, w których powstał pożar,

ponieważ dopływ powietrza sprzyja rozprzestrzenianiu się ognia,

- przestrzegać w czasie gaszenia zasad bezpieczeństwa. Otwierając drzwi do pomieszczeń

w których powstał pożar należy zachować szczególną ostrożność (ognie żgące).

Wskazane jest schowanie się za ścianę od strony klamki w drzwiach lub otwieranie zza

drzwi.

- wchodząc do zadymionych pomieszczeń lub przechodząc przez nie, należy ograniczyć

ilość wdychanych produktów spalania. Poruszać się w pozycji pochylonej, jak najbliżej

podłogi i zasłaniać usta, np. wilgotną chustką.

- po przyjeździe jednostki straży pożarnej do pożaru udzielić niezbędnych informacji

i podporządkować się decyzji Kierującego akcją ratowniczą w zakresie działalności

gaśniczej


NEGATYWNE SKUTKI INTENSYWNEJ PRACY UMYSŁOWEJ

• Zmęczenie

• znużenie

• przeciążenie

• Przemęczenie

• Wyczerpanie

Zmęczenie

• Przyczyny

• ograniczenie odporności systemu nerwowego człowieka na bodźce zewnętrzne (zmniejszenie zdolności przewodzenia impulsów nerwowych pod wpływem długotrwałych bodźców tego samego rodzaju)

• długotrwałe słuchanie wykładu

• nadmierne wytężanie wzroku podczas czytania

• stałe napięcie uwagi

• nieodpowiednie warunki pracy umysłowej

• nadmierny hałas

• niewłaściwe oświetlenie miejsca pracy

• niewygodna pozycja podczas pracy

• nieodpowiedni mikroklimat

• niski poziom tlenu

• niewłaściwe sposoby pracy umysłowej

• nieumiejętność racjonalnego gospodarowania czasem

• praca w godzinach nocnych

• brak systematyczności

• osłabienie stanu psychofizycznego organizmu

• zły stan zdrowia

• nieracjonalny tryb życia

• nieodpowiednie odżywianie

• napięcie psychiczne

• Objawy

• większa niż normalnie pobudliwość, niepokój ruchowy

• zmienność nastrojów

• trudność koncentracji uwagi

• osłabienie pamięci, spostrzegawczości

• częstsze niż zwykle błędy w mowie i piśmie

• bóle głowy, karku

• trudności z zasypianiem

Znużenie

• stan psychiczny organizmu wyrażający się brakiem gotowości do aktywności intelektualnej

• subiektywne wyrażenie niezdolności do pracy umysłowej

• odpowiednik zmęczenia fizycznego

Przeciążenie pracą umysłową

• nadmiernie intensywny wysiłek intelektualny przebiegający niezgodnie z zasadami higieny pracy umysłowej

Przemęczenie

• Głębszy stopień zmęczenia

• Przyczyny

• bardzo intensywny wysiłek intelektualny przebiegający w sposób niezgodny z normami i zasadami racjonalnej pracy umysłowej

• Objawy

• znaczący niepokój ruchowy, nadmierna gestykulacja

• wzmożona nerwowość, rozdrażnienie, częste podnoszenie głosu

• niemożność koncentracji uwagi

• trudności w myśleniu, podejmowaniu decyzji

• podatność na sugestie

• osłabiona psychofizyczna odporność organizmu

• długotrwałe bóle głowy

• brak łaknienia

• bezsenność

• częste stany depresyjne

Wyczerpanie

• najgłębszy stopień zmęczenia

• w przeciwieństwie do zmęczenia i przemęczenia- stan chorobowy

• Objawy

• zahamowanie niektórych procesów psychicznych- głównie pamięci

• całkowita dekoncentracja

• zaburzenia funkcji serca i krążenia

• brak apetytu (spadek masy ciała)

• zagrożenie chorobami przewlekłymi

• nadciśnienie tętnicze

• choroba niedokrwienna serca

• choroba wrzodowa

• zaburzenia nerwicowe

Środki zapobiegania zmęczeniu

• Odprężenie

• krótki odpoczynek w trakcie pracy

• 2- godzinny wysiłek- 5- 15 min. przerwa

• wykonywanie prostych czynności mechanicznych bez konieczności wysiłku umysłowego

• krótki spacer

• gimnastyka przy otwartym oknie

• granica korzystnego wpływu przerw na efekty pracy umysłowej - 20 min.!

• Odpoczynek po pracy umysłowej

• Przestrzeganie określonego rytmu pracy umysłowej i regularnego trybu życia

• czas pracy umysłowej- 6- 8h/doba

• najwyższa aktywność w godz. 11- 14 i 16- 17

• ok. 20- wskaźnik aktywności- 50% szczytowej aktywności w godzinach przedpołudniowych

• rytmy okołodobowe

• intensywna praca umysłowa w pierwszej połowie dnia

• pora nocna przeznaczona na sen

• pełna regeneracja organizmu po ok. 7- 8 h prawidłowego snu

• Ograniczanie monotonii pracy

• zmiana sposobu, tempa lub rodzaju pracy

• zmiana pozycji

• wprowadzenie krótkotrwałych, odmiennych bodźców zewnętrznych

• Kontrola lub zmiana zewnętrznych warunków pracy

• regulacja temperatury

• wietrzenie miejsca pracy

• utrzymanie odpowiedniego stopnia wilgotności

• izolowanie się od hałasu

Higiena miejsca pracy

• optymalna temperatura- 18- 20°C

• względna wilgotność powietrza 50- 70%, przy jednocześnie wystarczającej ilości tlenu

• właściwe oświetlenie miejsca pracy, nie mniej niż 75- 100lx (żarówka 70 W)

• źródło światła z lewej strony pracującego

• wygodne i funkcjonale ubranie

• nie uciskające naczyń krwionośnych (ułatwiony dopływ krwi do mózgu)

• przestrzeganie ciszy i spokoju jako niezbędnych warunków koncentracji uwagi

• nadmierny hałas- przyspieszenie tętna, podwyższenie ciśnienia krwi, kurczenie naczyń krwionośnych skóry, wzmożenie napięcia mięśni oraz przemiany materii

• odpowiednia pozycja ciała (przeciwdziałanie przeciążeniom narządu ruchu)

• ergonomiczne krzesła i biurka dostosowane do wymiarów antropometrycznych osoby pracującej

• częste zmiany pozycji ciała

• stosowanie krótkich przerw na gimnastykę

PODSTAWOWE ZNAKI INFORMACYJNE


Drzwi ewakuacyjne w lewo


Drzwi ewakuacyjne w prawo


Kierunek drogi ewakuacyjnej w lewo





Kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej schodami w górę w prawo


Kierunek do wyjścia w lewo i prosto (za drzwiami)


Tablica orientacyjna dla hydrantu


Hydrant zewnętrzny


Hydrant wewnętrzny


Gaśnica


Telefony alarmowe

Źródła:

1. Portal wiedzy BHP www.portalbhp.pl

2. Pierwsza pomoc www.pierwszapomoc.net.pl





32

---