Rozdzial XII

Gość. Jacob

Obudziłam się w domu, choć pamiętam że usnęłam na łóżku u dziadka w szpitalu. Wstałam z łóżka, weszłam do garderoby i ubrałam pierwszą lepszą sukienkę. Wpadła mi w ręce biała sukienka. Schodziłam na dół. Byłam u szczytu schodów, gdy nagle wszyscy się na mnie popatrzyli. Ich oczy były pełne bólu.

- Co jest? -spytałam. Ale nikt mi nie odpowiedział.

-Coś z dziadkiem? -spytałam przestraszona.

-Nie nic z dziadkiem.- odpowiedział mi tato.

- To co się stało? -spytałam zdezoriętowana

- Jacob…

-Co z nim?!-spytałam z przestraszeniem

- Mieliśmy gościa, tajemniczego wampira, zaatakował Jacoba, który był na warcie. Wampir uciekł, ale Jacob…

-Co mu jest? -musiałam wyciągać od taty

-Ma kilka złamań i jest w La Push- nie odpowiedział mi tato tylko Bella.

Byłam zszokowana. Stałam nieruchomo chyba z kilka minut. Z niemego stanu obudziło mnie potrząsanie Jaspera.

-Nessie! Nessie!- krzyczał

- Musze tam jechać..-wyksztusiłam

- Nie możesz! -powiedział tato

- Musze!- krzyknęłam

- Ja z nią pojadę- powiedziała mama- A ty jedź do Charliego- dodała, tą wypowiedź skierowała do taty

-Bello….

-Edwardzie przy mnie nic jej nie grozi. Weź jeszcze Alice, Charlie się ucieszy na jej widok- weszła tacie w słowo. Co jak co, ale za Alice dziadek poszedł by w ogień

Tato patrzył się na mamę.

-Weź się w garść jesteś wampirem -chciał zażartować Emmett, ale mu to nie wyszło.

-Emmett- warknęła do niego Rose.

Emmett się na nią popatrzył, a Rose dała mu znak by wyszli, pewnie poszli porozmawiać. Wyszli. Ja stałam koło mamy, przed tatą.

-A róbcie co chcecie!- powiedział unosząc głos.- Choć Alice!- powiedział do niej, ale jego głos nie zelżał, nadal był taki ostry i stanowczy.

-Bello możecie jechać moim mercedesem, ja dzisiaj nie mam dyżuru.- powiedział dziadek

- A gdzie jest babcia?- spytałam dziadka

- Pojechała na swoją wyspę.- odpowiedział

- Nie pojechałeś z nią?- spytałam

- Nie, ktoś musi tu leczyć ludzi- zażartował

-Dobrze chodź już Ness- powiedziała mama. Nagle zadzwonił telefon mamy.

- To tato, zaraz wracam, idź do samochodu.- powiedziała, dała mi kluczyki i poszłam. Wsiadłam na miejsce pasażera. Mama znalazła się natychmiast w samochodzie.

-Alice miała wizję, ten tajemniczy wampir jest gdzieś w pobliżu, zaraz przyjdzie Emmett i Jasper, pojadą z nami.

Przestraszyłam się gdy to powiedziała. Łzy stanęły mi do oczu. W samochodzie znaleźli się już wujkowie.

***

Gdy dojechaliśmy na miejsce zauważyłam że między drzewami ktoś się znajduje, wysiadłam z samochodu i poszłam w stronę tajemniczej sylwetki. Tek ktoś się na mnie popatrzył swoim wzrokiem wmroził mnie w podłoże. Nie mogłam się ruszyć, zauważyłam że ten ktoś zbliża się w moją stronę. Natychmiast wujkowie i Bella znaleźli się przede mną by mnie chronić. Ten ktoś zaczął się śmieć i zaczął się intensywnie patrzeć na moich bliskich. Moja mama ochraniała nas swoją tarczą. Zbrzedła mu mina kiedy zobaczył że jego wzrok nie działa. „To musi być jego dar” -wywnioskowałam w myślach. Rzucił się pędem w las Emmett i Jasper pobiegli za nim, a Bella wyprostowała się i odwróciła się do mnie.

-Nic ci nie jest słonko? -spytała czułym głosem.

- N-n-n-nie - wyjąkałam

-Chodźmy do Jacoba- powiedziała, wzięła mnie za rękę i poszłyśmy. Dobrze że to zrobiła, bo sama bym nie ruszyła.

Weszłyśmy do środka, Billy powitał mnie radośnie.

-Dzień dobry Nessie! Witaj Bello!

-Dzień dobry- przywitałam się- Gdzie Jacob? -spytałam

- W swoim pokoju. -powiedział

Wyrwałam rękę z uścisku mamy i pobiegłam do Jacoba.

-Jacob!

-Nessie! Co tam?- powiedział pełen werwy

-Co ci się stało?- spytałam

- Mam złamany obojczyk i nogę, a tak to nic mi nie jest- powiedział

- Nic?! To jest nic?! - praktycznie się na niego wydarłam

- Ness nie dramatyzuj na nas szybko się goi. Zobaczysz a za dwa dni zabiorę cię na wycieczkę. -powiedział- Obiecuję -dodał

- No dobrze, ale teraz zdrowiej mi tu! -powiedziałam i pocałowałam go w usta. - Kocham cię..- powiedziałam

- Ja ciebie też kocham- powiedział Jacob

Do pokoju weszła Bella

-Przepraszam że wam przeszkadzam, ale ten tajemniczy wampir uciekł Emmettowi i Jasperowi

-To on tu teraz był? -spytał Jacob

- No niestety -powiedziałam

-Co za natręt!! - krzykną Jacob

- Ej nie ekscytuj się tak, tylko zdrowiej, bo Nessie nie da mi żyć- powiedział Emmett.

Spiorunowałam go wzrokiem. I powiedziałam

- Zobaczymy w domu!

- Dobra, dobra- powiedział Emm- Zobaczymy- dodał

Jasper puścił mi oczko, a ja zachichotałam

-Ej tylko nie kuc mi nic!- powiedział Emm

- Dobrze, dobrze, a teraz wyjdziemy bo Ness i Jake chcą zostać sami -powiedziała mama. Tak dobrze wiedziała czego mi trzeba! Uśmiechnęłam się do niej i szepnęłam

-Dziękuję. - ale tak bardzo cicho że zwykły człowiek by tego nie usłyszał. Wyszli.

-Jacob czemu…

-Oj Ness chronie cię, nic mi nie będzie-wszedł mi w słowo

- Nie to chciałam powiedzieć.

- To co chciałaś powiedzieć?- spytał

- Czemu mi nic nie powiedziałeś o tym że wampir jakiś na mnie poluje? -spytałam

- Nie chciałem się martwić- odpowiedział

- Ale Jake, tu nie chodzi o martwienie się , tu chodzi o szczerość- powiedziałam- Nie jesteś wobec mnie szczery, obiecaj że to się zmieni i będziemy mówić sobie o wszystkim- dodałam

-Ale…

-Nie ma żadnego ale! Obiecaj- krzyknęłam

-Obiecuję- powiedział

-Dziękuję, a teraz coś ci przynieść? -spytałam

-Nie dziękuję. Wystarczy mi to że ty tutaj jesteś.- powiedział. Pocałowałam go ponownie w usta, położyłam się koło niego. Trwaliśmy tak przez długie godziny, nikt nam nie przeszkadzał. Wyjrzałam przez okno.

-Już zmierzch- powiedziałam- Zaraz pewnie Bella tu wpadanie i powie „Jedziemy”- dodałam. Jacob uśmiechnął się, a ja nie minęłam się z prawdą bo chwile potem weszła Bella i to słowo właśnie powiedziała. Tak bardzo nie chciałam jechać do domu, nie chciałam wracać, po prostu bałam się tego zamieszania w około mnie. U Jacoba czułam się swobodnie, zanim zaczęły się moje kłopoty z innymi sadystycznymi wampirami i rodziną królewską, która żeruje na szczęściu innych.

---