Wykład 1

Definicje i modele komunikowania

Komunikowanie- (z łać. Communicore- być w relacji z, uczestniczyć w, zrzeszać się)

Definicja komunikowania wg Charlesa Codeya

Komunikowanie jest procesem porozumienia się jednostek, grup społecznych lub inwestycji. Jego celem jest wymiana myśli dzielenie się wiedzą, informacjami, ideami. Proces ten odbywa się na różnych poziomach, przy użyciu zróżnicowanych środków i wywołuje określone skutki.

Model Lasswella

NADAWCA → KOMUNIKAT → ODBIORCA → NADAWCA

Kto mówi? Co mówi? Do kogo mówi? Z jakim skutkiem?

Model Shannona i Weavera

ŹRÓDŁO INFORMACJI → NADAJNIK → KANAŁ → ODBIORNIK → ADRESAT

przekaz sygnał nadany ↑ sygnał odebrany przekaz

ŹRÓDŁO ZAKŁÓCEŃ

Model Schramma

1. Nadawca Kodujący Sygnał Dekodujący Odbiorca

2.

3. Dekodujący

Interpretujący

Kodujący

4. Kodujący → przekaz → Kod

inter inter

Deko ← przekaz ← Deko

Model Berlo

Model spirali Dance’a

Ogólny model komunikowania

Elementy procesu komunikowania

• Kontekst

• Uczestnicy

• Przekaz

• Kanał

• Szumy

• Sprzężenie zwrotne

Cechy komunikowania

• Jest specyficznym procesem społecznym

• Zachodzi w określonym kontekście społecznym

• Ma charakter dynamiczny

• Proces ciągły

• Jest procesem symbolicznym

• Jest to proces interakcyjny

• Jest nieuchronny

• Jest procesem złożonym

• Jest nieodwracalny

Wykład 2

Podstawy skutecznego komunikowania

Poziomy komunikacji:

• Werbalny, czyli to co mówimy

• Niewerbalny, czy to jak mówimy

Płaszczyzny komunikowania:

• Treściowa

• Stosunku

Czynności w procesie komunikowania:

• Mówienie

• Zadawanie pytań

• Słuchanie

• Wyraźnik zrozumienia

Mówienie:

• Doskonalenie języka

• Cel

• Kierowanie wypowiedzi do konkretnej osoby

• Logika wypowiedzi

• Zainteresowanie rozmówcy

Zadawanie pytań:

• Otwarte

• Zamknięte

Słuchanie:

• Ośmielanie rozmówcy

• Kontakt wzrokowy

• Dostrojenie

• Potakiwanie

• Cierpliwość

• Parafraza

Style słuchania:

• Nieobecny Wincenty

• Krytyczna Klara

• Ustępliwy Jasio

• Aktywny Łukasz

• Uważna Anna

Elementy kompetencji komunikowania

• Wykształcenie

• Płeć

• Doświadczenie życiowe

• Stereotypy

Wykształcenie:

• Cecha nabyta

• Rodzina, szkoła, media, miejsce pracy, kościół

• Edukacja formalna

• Pozycja społeczna

Płeć:

Styl kobiecy	Styl męski
- mowa bardziej staranna, - wypowiedzi łagodzące ocenę (prawdę sobie powiedzieć..), -wolą rozmowy w sytuacji prywatnej, częściej zadają pytania, pytania są proste i konkretne, -wciągają do rozmowy inne osoby, zachęcają do kontynuowania tematu, - dłużej utrzymują kontakt wzrokowy z rozmówcą, - mają dużą zdolność równoczesnego analizowania sygnałów werbalnych i niewerbalnych, - zaniepokojone,	-artykulacja niezbyt staranna, więcej błędów gramatycznych, -wyraźne podawanie własnej oceny i nastawienia (uważam, że..), -wolą dyskusje w sytuacji publicznej, pytają pierwsi, zadają więcej pytań, - zakładają, ze gdy ktoś ma coś dopowiedzenia, sam się wtrąci do rozmowy, -zdenerwowani – milczy, gdy ma problem zamyka się w sobie, -zaniepokojeni mówią o jednej konkretnej sprawie,

Wykład 3

Komunikowanie masowe

Komunikowanie masowe obejmuje instytucje, techniki za pomocą których wyspecjalizowane grupy posługują się urządzeniami technologicznymi ( prasą, radiem, filmem) w celu rozprzestrzeniania treści symbolicznych wśród licznego, heterogenicznego i znacznie rozproszonego audytorium.

Komunikowanie masowe to komunikowanie za pośrednictwem mediów masowych, czyli komunikowanie realizowane w skali masowej.

Cechy komunikowania masowego:

• Ograniczona liczba zmysłów odbiorcy zaangażowanych w procesie przekazu do wzroku i słuchu,

• Personalny charakter przekazu,

• Funkcja gate-keepera,

• Opóźnione stężenie zwrotne,

Komunikowanie masowe jako proces społeczny

Usytuowanie komunikowania masowego w systemie społecznym

Cztery kategorie masowych komunikatorów:

• Właściciele i zarządzający mediami np. menadżerowie, dyrektorzy, redaktorzy naczelni,

• Twórcy i kreatorzy np. reżyserzy, pisarze, artyści,

• Dziennikarze,

• Technicy jak np. operatorzy kamer, montażyści, scenografowie, charakteryzatorzy,

Pozostali aktorzy komunikowania masowego:

• Użytkownicy

• Nadawcy polityczni,

Organizacja medialna, to miejsce w którym odbywa się produkcja komunikatów i gdzie występuje mniej lub bardziej złożony system zarządzania.

Instytucja medialna jest pojęciem szerszym i bardziej ogólnym. Jej mas tworzą normy zwyczajowe i prawne regulujące funkcjonowanie systemu medialnego jako całości. Instytucja określa pewne ramy i zasady funkcjonowania oraz cele społeczne organizacji medialnych, różnicując je między sobą.

System medialny

Zbiór układów strukturalnych i finansowych limitowanych przez specyficzne, prawne oraz instytucjonalne czynniki, które obejmują problem własności, dostępu do mediów, kontroli środków przekazu i politycznych ograniczeń.

Na rynek medialny składają się:

• Media drukowane/ rynek prasowy i wydawniczy,

• Media elektroniczne/ radio i telewizja,

• Nowe media/ sieci kablowe, satelitarne/ informacyjne/ multimedialne,

• Przemysł auto wizualny/ wytwórnie filmowe producenci, dostawcy programów tv i radiowych ,

• Przemysł fotograficzny ,

• Fotografika ,

• Rynek reklam ,

Funkcje komunikowania masowego

Funkcje mediów w demokratycznym państwie

• Aktywizacja społeczeństwa,

• Zainteresowanie sprawami społecznymi,

• Wyrażenie opinii publicznej,

• Pobudzenie do uczestnictwa w przedsięwzięciach i inicjatywach obywatelskich.