Scenariusz zajęcia otwartego dla rodziców w dniu 5.03.15

Temat: Czarodziejskie wyrazy

Cele:

- dzieci będą znały znaczenie form grzecznościowych, które zapewniają większą swobodę zabawy oraz poczucie bezpieczeństwa (analiza postępowania bohaterów literackich)

- dzieci będą poprawnie budowały zdania pojedyncze poprzez opisywanie sytuacji na obrazku

- dzieci będą potrafiły rozpoznawać, nazywać i wartościować własne zachowanie oraz kolegów

- dzieci będą potrafiły tworzyć obrazki z gotowych elementów

- dzieci będą potrafiły wychwycić powtarzające się układy rytmiczne

- dzieci będą potrafiły oszczędnie gospodarować klejem

Przebieg zajęcia

1.zabawy powitalne do piosenek z płyty ,,Pedagogika zabawy’’ (wyd. Klanza)

- taniec do piosenki ,,Zróbmy piękne koło, bawmy się wesoło’’

- zabawa integracyjna ,,Ludzie do ludzi’’ do melodii ,,Hej dzień dobry’’
Dzieci i rodzice maszerują po sali przy muzyce. Podczas przerwy witają się z najbliżej stojącą osobą przez wskazany sposób przez nauczycielkę, np. witają się nasze: dłonie, czoła, ramiona, łokcie, plecy, kolana, stopy, itd.

2.Śpiew piosenki poznanej w ciągu roku szkolnego - ,,Czarodziejskie wyrazy’’

3.Słuchanie bajki W.Badalskiej ,,Przepraszam smoku’’ ilustrowanej obrazkami na tablicy interaktywnej

4.Rozmowa nt. bajki

- kogo bali się wszyscy w królestwie? Dlaczego?

- Kto wygonił smoka? Jak? Jakich słów czarodziejskich używał?

- Czy trzeba używać siły, żeby kogoś pokonać? Rycerz pokonał smoka czarodziejskimi słowami, itd.

5.Rozmowa nt. obrazków przedstawiających dobre i złe zachowania dzieci, domyślanie się, jakich słów używają dzieci na obrazkach, ocenianie zachowań dzieci poprzez przyznawanie uśmiechniętych i smutnych twarzy – przesuwanie obrazków twarzy do odpowiednich ilustracji

6.Zabawy ruchowego muzyki z rodzicami ,,Nie chcę cię znać’’, ,,Dwóm tańczyć się zachciało’’

Dzieci czasami się kłócą ze sobą, ale po kłótni zawsze powinna być zgoda, jak w tych piosenkach

7.Praca plastyczna dzieci i rodziców – wyklejanie ,,Serduszka serdeczności z gotowych elementów’’, naklejanie karteczek z wyrazami grzecznościowymi, ocena pracy

8.Zabawa relaksacyjna masażyk

IDZIE PANI, WIETRZYK WIEJE

Idzie pani: tup, tup, tup,
(Na przemian z wyczuciem stukamy w plecy opuszkami palców wskazujących)
dziadek z laską: stuk, stuk, stuk, (delikatnie stukamy zgiętym palcem)
skacze dziecko: hop, hop, hop,
(naśladujemy dłonią skoki, na przemian opierając ją na przegubie i na palcach)
żaba robi długi skok. (z wyczuciem klepiemy dwie odległe części ciała dziecka np. stopy i głowę)
Wieje wietrzyk: fiu, fiu, fiu, (dmuchamy w jedno i w drugie ucho dziecka)
kropi deszczyk: puk, puk, puk, (delikatnie stukamy w jego plecy wszystkimi palcami)
deszcz ze śniegiem: chlup, chlup, chlup, (klepiemy dziecko po plecach dłońmi złożonymi w „miseczki”)
a grad w szyby łup, łup, łup. (lekko stukamy dłońmi zwiniętymi w pięści)
Świeci słonko, (gładzimy wewnętrzną stroną dłoni ruchem kolistym)
wieje wietrzyk, (dmuchamy we włosy dziecka)
pada deszczyk.(z wyczuciem stukamy opuszkami palców w jego plecy)
Czujesz dreszczyk? (leciutko szczypiemy w kark)

Ćwiczenia gimnastyczne z nazywaniem części ciała

(wg W. Sherborne)

dzieci wykonują następujące ćwiczenia wg opisu nauczyciela:

„Wyczuwanie tułowia” (kładą się na plecach i ślizgają się po podłodze, a

następnie robią to samo na brzuchu).

„Wyczuwanie całego ciała” (leżą na podłodze z rękami wzdłuż ciała, naprężając i

rozluźniając mięśnie, a następnie turlają się z rękoma uniesionymi do góry).

„Wyczuwanie nóg” (w siadzie ugiętym z dłońmi opartymi z tyłu dotykają palcami stóp podłogi, uderzają o podłogę piętami i całą stopą).

„Wyczuwanie łokci” (w siadzie rozkrocznym z ugiętymi kolanami dotykają naprzemiennie łokciami kolan).

„Wyczuwanie nóg w ruchu” (chodzą po sali na sztywnych nogach, bez zginania kolan).

„Świadomość kolan” (maszerują po sali, wysoko unosząc kolana).

„Wyczuwanie bioder” (kręcą się wokół własnej osi, siedząc na podłodze na pośladkach).

„Wyczuwanie środka ciała, łokci i kolan” (zwijają się w kłębek jak zasypiające zwierzęta,

A następnie przechodzą do klęku podpartego).Jedno dziecko leży na plecach na kocyku, a drugie je ciągnie po śliskiej podłodze, trzymając za brzeg koca. Następnie zmiana.

Ćwiczenia gimnastyczne (wg W. Sherborne)

Ćwiczenia wykonujemy w parach.

dzieci siedzą, kolana zgięte, twarze zwrócone do siebie: witają się paluszki, kolana, pięty, stopy, plecy

dzieci siedzą w rozkroku, jedno przed drugim: obejmowanie ramionami, głaskanie, tulenie.

dzieci siedzą (siad skulny rozkroczny): posuwanie się do przodu z partnerem, odpychanie się nogami.

dzieci siedzą przodem do siebie z lekko ugiętymi nogami w kolanach i kołyszą się: trzymają się za ręce, na zmianę kładą się na plecach i są przeciągane przez partnera.

jedno dziecko leży, „jest plasteliną”, którą „wałkuje” partner. Następnie, napinając mięśnie, udaje, że przylepiło się do dywanu jak plastelina, drugie dziecko z pary próbuje ją „oderwać”.

Odpoczynek – leżenie na plecach, kontrolowanie oddychania: wdech nosem, wydech ustami