Ćw psych rozw

Ćw. PSYCHOLOGIA ROZWOJOWA

Ćwiczenia 1

21.02.2012 r.

*J. Huizing, Homo ludens

Karmienie piersią

- Przez 6 miesięcy dziecko powinno być karmione wyłącznie piersią. Przez następny czas powinny być dodawane kolejne, inne pokarmy, bez przerywania karmienia piersią. Są przypadki, że karmi się do 3 - 4 lat. Psychoanalitycy twierdzą, że trzeba to wcześniej skończyć. Są względy stomatologiczne także, by nie przedłużać karmienia piersią. Karmimy dziecko wtedy kiedy chce. A dziecko zwykle jest kapryśne. Bywa tak, że dziecko nie ma zupełnie rytmu. Wtedy trudno cokolwiek zaplanować kobiecie.

Z drugiej strony matki coraz częściej zabierają dzieci w różne miejsca i karmią. Mamy też coraz więcej miejsc wychodzących naprzeciw karmiącym. Zachęca się kobietę do tego, by z małym dzieckiem była mobilna.

Dzieci karmione sztucznie bardziej śpią. Zwłaszcza, ze jest karmienie na żądanie. Wiele kobiet nie chcąc się tak męczyć – śpi z dzieckiem. Może być tak, ze oboje śpią. Tu są oczywiście plusy i minusy, np. dla życia małżeńskiego. Na pewno jeśli dziecko się budzi karmione w nocy, to to na pewno rozbudza.

Dziecko zaraz po urodzeniu widzi bardzo nieostro. Dziecko ostro widzi na 21 centymetrów. – Jest to odległość miedzy dzieckiem, które jest przy piersi, a twarzą matki.

Powinna być wtedy duża tolerancja dla kobiety. Karmienie piersią zabiera sporo czasu.

Najczęściej mleka jest tyle ile dziecko chce.

Najlepszy pokarm – rzeczywiście badania pokazały, że skład mleka matki jest optymalny dla dziecka. Można próbować dać ten skład w mieszankach. Jednak skład mleka dziecka zmienia się odpowiednio dla dziecka. Okazuje się, że podczas zakażenia, choroby mleko matki zmienia swój skład w tym kierunku, by ten pokarm leczył aktualne zaburzenia. Rzeczywiście dzieci karmione piersią są zdrowsze, bardziej odporne. Do wielu dolegliwości nie dochodzi.

Gdy stało się powszechne karmienie piersią w Polsce, to trzeba było zmienić „tabelki” – gabaryty dziecka się zwiększyły.

Np. 50 centyl – tzn. że dziecko jest dokładnie w środku. Z pośród wszystkich dzieci będących w tym wieku 50 ma liczbę centyli większą, a 50 mniejszą.

Więź dziecka z matką – zdecydowanie karmienie piersią można polecić jako okazję do długotrwałego kontaktu bezpośredniego matki i dziecka. Kontakt fizyczny jest wysokim przejawem miłości. Dobrze, ze dziecko dostaje dużo ciepła, dużo bliskości, do której się przyzwyczaiło w okresie prenatalnym.

Ekologia,

Tańsze,

Wygodne,

Wydziela się relaksyna w czasie karmienia piersią – hormon przyjemności, błogości; kobiety karmiące piersią śpią częściej. Aczkolwiek z drugiej stromy ich sen jest mniej regularny.

Chroni profilaktycznie przed nowotworem piersi; Znaczniej rzadziej zapada się na tego typu nowotwory.

Niewygodne dla matki. Trzeba dużo poświęcić czasu.

Mniejsza atrakcyjność – złe samopoczucie,

ból, trud – później dzieci mogą gryźć, a także czasem zatory,

Trudno powiązać z pracą/nauką; Jest to niekiedy niemożliwe:

Kłopoty z karmieniem piersią:

Ciekawostką jest, ze kobiety, które zaadoptowały niemowlę mogą karmić piersią. Mogą wywołać laktację.

Ostatecznie medycyna jak i psychologia jednoznacznie opowiada się za karmieniem piersią. Niekiedy bywa jednak tak, ze trzeba odstąpić od planu A, z różnych powodów. Bardzo często jest tak, że dziecko karmione piersią mają jakieś kłopoty, jakieś wysypki. Czasem kobieta musi zmienić dietę, np. wycofać nabiał. Również choroba matki może powodować, że dziecko nie może być karmione mlekiem matki.

Ćwiczenia 2

6.03.2012 r.

Zabawa – to znaczy, że ktoś robi sobie dobrze. Zwłaszcza w odniesieniu do dorosłego. Czasem interpretujemy to w znaczeniu negatywnym. Myślimy o dzieciństwem w znaczeniu idylli.

Dla wielu dorosłych dzieciństwo wydaje się najlepszym okresem życia. Jednak dziecko przeżywa różne cierpienia.

Jak odróżnić zabawę od innych działań dziecka. Okazuje się, że nie ma ostrych kryteriów. Możemy się spotkać z różnymi definicjami. Wyróżnia się 4 cechy zabawy. Są one w związku koniunkcji – muszą być spełnione:

Sport pokazuje te rozróżnienie ze względu na cel – np. jak zachowuje się człowiek, który przegrał.

Gdyby się dokładnie przyjrzeć, to można powiedzieć, że każda zabawa ma cel. Te wszystkie cechy musza wystąpić jednocześnie, by nazwać jakąś czynność zabawą.

  1. Zabawa wspólna

  2. Zabaw w pojedynkę

  1. Zabawa w pojedynkę

  2. Zabawa paralelna,

  3. Zabawa asocjacyjna,

  4. Zabawa socjalna

Podział:

a) Zabawy chłopców – biegają chaotycznie bez celu. W tej bandzie kontakty są ulotne.

b) zabawy dziewczynek –

Huizinga Homo ludens

Twierdzi, że zabawa nie powstaje wraz z dzieciństwem. Przyjmuje kształt bardzo poważny. Mówi, że np. parady wojskowe, otwarcie muzeum, to określone rodzaje zabawy. Twierdził, że zabawa nadal pełni role różnego rodzaju.

Ćwiczenia 3

20.03.2012 r.

Język i mowa – różne rzeczy.

Elementy języka:

Morfemy – najmniejsze cząstki językowe. Część wyrazu, która niesie znaczenie. To najmniejsza cząstka wyrazu. Morfemy tworzą wyrazy, a wyrazy zdania.

Istotną cechą ludzkiego języka jest kreatywność. Kreatywność językowa rozwija też naszą kreatywność. Jest ograniczona liczna wyrazów, a z wyrazów możemy tworzyć nieograniczoną liczbę zdań – pewna dowolność. Jest nieskończenie wiele możliwych kombinacji. Każdy człowiek jest twórczy językowo.

Jak wchodzi nowy wyraz do słownika. Trzeba patrzeć na słowniki. Jeżeli jest – ok. Jeśli nie – nadal uważany za niepoprawny. W języku polskim wiele czasu musi upłynąć zanim dany wyraz zostanie zaakceptowany przez językoznawców. W Anglii są bardzo otwarci na zmiany. Tam są przeprowadzane nieustane badania. Badani są ludzie – jak używają języka. Ochotnikom daje się 24-godzinne dyktafony. Zlicza się to co mówił i na tej podstawie układa się słowniki. Pyta się: jak się używa? Skoro się używa, to jest to poprawne. Dla angielskich wyrazów charakterystyczna jest wieloznaczność.

Chomsky – filozof, psycholog. Klasyk jeśli chodzi o rozwój mowy dziecka. Wysunął nowatorską teorię. Była kamieniem milową. Wprowadził takie terminy jak: kompetencja językowa – zdolność dorosłego do używania i rozwijania języka. Ta kompetencja językowa stanowi gramatykę (opis ludzkiej kompetencji językowej) pewnego języka.

Chomsky mówi, że mamy wrodzoną kompetencję językową. To nie jest tak, ze dziecko się rodzi i wyłącznie nabywa zdolności językowe. Dziecko ma w sobie już gotowe zdolności językowe. Środowisko jest potrzebne, by one się rozwinęły.

Realizacja językowa – konkretne akty mówienia w danym języku. Wyciskają one na człowieku swoje piętno.

*lapsusy językowe

Z jakich 3 działów składa się nauka o języku:

  1. Fonetyka - brzmienie,

  2. Semantyka – rozumienie,

  3. Syntaktyka – składnia,

Rozwój mowy u dziecka:

1 okres – przed werbalny. Już wiek niemowlęcy jest etapem przygotowawczym. Noworodek wydaje dźwięki – krzyk, albo płacz. Matka zazwyczaj się domyśla. Na każdy problem dziecko reaguje jednakowo – płacze. W drugim miesiącu życia dziecko za pomocą krzyku i płaczu sygnalizuje o co mu chodzi. Tu już jest krzyk zróżnicowany i osoby zajmujące się dzieckiem wiedzą już o co chodzi. W pierwszym miesiącu życia - pojawiają się inne mlaski, mruczenia – to głużenie. Wszystkie dzieci głużą, nawet niesłyszące. To nie ma funkcji komunikacyjnej. Następny etap – gawożenie (5miesiąc) – polega na wydawaniu dźwięków złożonych ze spółgłosek, samogłosek. Jest to wielokrotnie powtarzane. Nie ma to bezpośredniego związku z mówieniem – dziecko nie nadaje dźwiękom określonego znaczenia. Przez to dziecko ćwiczy narządy artykulacyjne. Ćwiczy wargi, język. Analogicznie do funkcji mowy: ekspresyjna, komunikacyjna. Zaleca się pobudzać język dziecka, poprzez mówienie do niego. Dziecko głuche nie wchodzi w gawożenie. Pozostaje na etapie głużenia. Dzieci, które wychowują się poza środowiskiem ludzkim – nie rozwijają się.

Kolejnym etapem jest – rozumienie mowy dorosłych (9 miesiąc) – cechy: Naśladowanie dźwięków, rozumienie prostych słów i zwrotów językowych. Machanie rączką, gdy mówi mu się „papa”. Na przełomie 1 i 2 roku życia pojawiają się pierwsze sensowne słowa. Wśród nich najczęściej są nazwy osób. Wyrazy wskazujące – tu, tam. Mówi „daj”. Później są wypowiedzi jednowyrazowe. Mają podwójne znaczenie: referencjonalne i kombinatoryczne – słowo w różnych sytuacjach i w zależności od postawy dziecka – nabiera sensu zdania. Wyrazy są wieloznaczne. Holofrazy – w takich wypowiedziach jeden składnik jest wyrażony słownie, a drugi wynika z sytuacji, gestu, mimiki. Patrząc na dziecko, znając je, można się domyślić o co dziecku chodzi.

Kolejny etap - płynność znaczenia słów i onomatopeje – kolejny etap. Dziecko dysponuje małą ilością słów. Dzieci mają też swoje słowa.

Słownictwo dzieci – istnieje bardzo wiele sprzecznych danych dotyczących słów, które używa w czasie i które rozumie. Zależy to od indywidualnych cech dziecka, a także od środowiska w którym się znajduje.

Indywidualne różnice: dzieci ze środowisk inteligenckich używają więcej słów niż dzieci ze środowisk przeciętnych. Skąd się to bierze? Rodzice mają bardziej zróżnicowaną mowę. Można podejrzewać, ze rodzice bardziej wykształceni więcej mówią do tego dziecka, więcej czytają książeczek. Ważne jest otoczenie – ważne by do dziecka mówić, by używać nie prostego języka. Różnice wynikają z: otoczenia, wychowania, sprawności językowej, a także z płci dziecka. Dziewczynki mówią wcześniej i więcej. Jeśli jakieś dziecko przez długi czas nic nie mówi, to najczęściej jest to chłopczyk.

Dzieci przebywające przez więcej czasu z dorosłymi mają o wiele większy zasób słownictwa. Najwięcej mówią jedynacy, na drugim – dzieci z rodzeństwem. Najwolniej mowa rozwija się u bliźniaków. Bliźniacy mają jakoś zaspokojoną potrzebę komunikacji. Zwykle między rodzeństwem też następują jako swoiste sposoby komunikacji.

Słownik bierny – wszystko to co my słyszymy i rozumiemy. To nie znaczy, że używamy wszystkich słów. Zasób tego słownika jest zawsze większy od słownika czynnego.

Największy wzrost – koniec 2 roku życia. Do 6 roku życia ten proces dokonuje się znacznie wolniej. W okresie późnego dzieciństwa głębokość słownika biernego nadal wzrasta, ale nie tak gwałtownie. Istotną rolę pełni tu szkoła. Dziecko w wieku 5 lat (8000tysięcy słów w biernym, a w czynnym 3 tysiące).

Najczęściej w słowniku czynnym pojawiają się czasowniki i rzeczowniki, a także przyimki, a także partykuła nie. Nie tyle ważniejsza jest kolejność części mowy, ale analiza psychologiczna słownictwa.

Treść słów stanowi wszystko co za pośrednictwem słowa odzwierciedla się w świadomości człowieka.

Dziecko ma kłopot z rozumieniem czasu. Raczej mówi wszystko w czasie teraźniejszym. Później uczy się innych czasów, strony czynnej, itd. Zaimki pojawiają się później. Prędzej przyswajają liczbę pojedynczą. Mówią o sobie po imieniu. Na przełomie 2 i 3 roku życia następuje zróżnicowanie tych form. W 3 roku pojawiają się czasy: przyszły i przeszły.

Dzieci mają także skłonności słowotwórcze. Tworzą neologizmy. Dzieci potrafią twórczo posługiwać się określonymi regułami.

Mowa ma wielkie znaczenie dla rozwoju umysłowego. Myślenie człowieka jest ściśle z mową związane. To widać bardzo przy zaburzeniach mowy.

Zadanie do przemyślenia: Jakie jest najlepsze miejsce dziecka w rodzinie.

24.04.2012 r.

Lęk jest pożyteczny. Jego nie odczuwanie grozi niebezpieczeństwem. Postęp sprawił, że lęk stał się bardziej intelektualny.

Lęk – to jest cała gromadka uczuć, strach, obawa, niepokój, groza, horror. To uczucie o różnym stopniu natężenia. Te wszystkie uczucia są reakcją organizmu na zagrożenie.

Podział na lęk i strach

Dziecko odczuwając lęk uczy się, że w życiu są sytuacje niekoniecznie dobre, wiążące się z zagrożeniem. Dziecko uczy się, że nie wszystkie sytuacje są dobre.

Fizyczne przejawy lęku:

Lęk przy zagrożeniu własnego ja (4 rok) – to poczucie własnej kruchości. Jersild określa to przyczyną lęku przed bólem. Dziecko poznaje rzeczywistość i przeczuwa co mogłoby się z nim stać.

Lęk przed śmiercią – dzieci nie zdają sobie sprawy z nieodwołalności śmierci. Pojawia się lęk przed fantazjami.

Przedszkolak boi się rzeczy, których nie jest w stanie opisać. Dzieci wymyślają potwory i to najczęściej ich się bolą. Pod koniec wieku przedszkolnego dziecko zaczynają odróżniać Real od fantazji i dlatego zaczynają się bać faktycznej rzeczywistości.

Nowy szczyt nasilenia lęku – ok. 11 rok życia. Spowodowany z okresem dojrzewania. Stawianie czoła nowym sytuacjom i wymaganiom. Pojawia się trema początkujących.

Lęk przed niepowodzeniem – dziecko czuje się nieszczęśliwe. Należy dawać dziecku wskazania, które jest w stanie wykonać – poczucie sukcesu staje się motywacją.

Powiązanie między lękiem neurotycznym, moralnym, a stylem wychowania. Rodzice zbyt pobłażliwi, uważający, że wszystko co dziecko robi jest dobre, nie chronią go przed złymi impulsami. Rodzice opiekuńczy stale chronią dziecko, usuwają mu wszelkie niebezpieczeństwa i przeszkody, to może wywołać lęk, bo nie jest ono nauczone panować nad nim.

Lęk w największej mierze zależy od wychowania.

Strach jest też zaraźliwy. Zdarza się, że rodzice ostrzegają swoje dziecko, a przez to dziecko odczuwa, że cały świat jest pełen niebezpieczeństw. Lęk wyuczony może trwać dwa dni, co może doprowadzić do zrodzenia trwałego lęku.

Tchórze i śmiałkowie

Wraz z lękiem, w organizmie pojawiają się biologiczne reakcje redukujące go. U lękliwych dzieci blokującym procesem jest szybkie bicie serca. Są wiec dzieci, które dłużej się lękają i to wynika z biologicznych uwarunkowań.

Dziecko szybciej wyprowadzone z równowagi, dostrzega więcej niebezpieczeństw wokół siebie. Dzieci, które nigdy się nie boją potrafią więcej ryzyka.

Dzieci, które nie wiedzą co je czeka, stają się niepewne i lękliwe. Zaś dzieci, które nigdy się nie boją nie przeraża niepewność. Odważne dzieci mają też zapewniony podziw wśród rówieśników.

Poważne rodzaje lęków

Lęki mogą powodować bezsenność. Niebezpieczne są leki wypływające z id.

Behawioryści – jeśli czegoś się nauczyliśmy, to możemy się tego oduczyć.

Każdy wiek ma swoje lęki.

Te leki dosyć szybko się zmieniają, zmienia się też ich natężenie.

Nie wolno wyśmiewać się z lęków dziecka, zawstydzać go przed innymi. Nie wolno zmuszać go do lękotwórczej sytuacji, nie niecierpliwić się, nie obciążać winą dziecka, czy uważać, ze w tych lękach jest coś złego.

Należy zrozumieć lęk, zrozumieć, ze samo wyrośnie, należy unikać sytuacji nim osiągnie się próbę przełamania tego strachu.

Czasem po danym lęku następuje fascynacja. Np. najpierw jest lęk przed ogniem, a potem lubi się rozpalać ogniska.

Najczęstsze lęki:


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
cw, 1 struktura rozw
psych.rozw. h.bee rozdz.5, psychologia rozwojowa i osobowości
na egzamin z psych[1][1] rozw
3 NOWORODEK WYKLAD PSYCH ROZW, NOWORODEK
Podst problemy psych rozw
7 24 11 09 psych rozw
5 10 11 09 psych rozw
10 22 12 09 psych rozw
8 01 12 09 psych rozw
6 17 11 09 psych rozw
wykady psych rozw
9 08 12 09 psych rozw
11 05 01 10 psych rozw
13 19 01 10 psych rozw
1 06 10 09 psych rozw
2 13 10 09 psych rozw
3 20 10 09 psych rozw
4 03 11 09 psych rozw

więcej podobnych podstron