1. Analiza ekonomiczna – charakterystyka, zakres

CHARAKTERYSTYKA:

Analiza ekonomiczna - obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze występujące w obrębie samego przedsiębiorstwa jak i w jego otoczeniu, a ich badanie polega na:

• podziale zjawisk ekonomicznych i procesów na elementy składowe,

• określeniu zależności przyczynowo-skutkowej między badanymi elementami,

• wyprowadzeniu wniosków uogólniających, które wynikają z przeprowadzonych ocen porównawczych.

lub

Analiza ekonomiczna - jest jednym z podstawowych elementów składających się na całokształt działalności przedsiębiorstwa.

Pozwala na szczegółowe określenie stanu i kondycji przedsiębiorstwa w danym okresie. Bez ciągle przeprowadzanych analiz, firma nie byłaby zdolna do sprawnego funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej.

ZAKRES:

Analiza ekonomiczna składa się z:

• ANALIZY FINANSOWEJ

- wstępna analiza bilansu

- analiza rachunku zysków i strat

- ocena przepływów pieniężnych

- analiza sytuacji finansowej przedsiębiorstwa w obszarach płynności, zadłużenia, rentowności, sprawności działania

- czynnikowa analiza wyniku finansowego

• ANALIZY TECHNICZNO – EKONOMICZNEJ

- analiza produkcji

- analiza zatrudnienia, płac i wydajności

- analiza wyposażenia przedsiębiorstwa w środki trwałe

- analiza gospodarki materiałowej

- analiza postępu technicznego i nowych uruchomień

• ANALIZY STRATEGICZNEJ

2. Kryteria podziału analizy ekonomicznej

KRYTERIUM	RODZAJ ANALIZY
Przeznaczenie analizy	analiza zewnętrzna analiza wewnętrzna
Czas, którego dotyczy analiza	analiza retrospektywna analiza bieżąca analiza prospektywna
Zastosowane metody badawcze	analiza funkcjonalna analiza kompleksowa analiza decyzyjna
Szczegółowość badań	analiza ogólna analiza szczegółowa

3. Zakres analizy finansowej

Analiza finansowa obejmuje:

•Wstępna analiza bilansu

•Analiza rachunku zysków i strat

•Ocena przepływów pieniężnych

•Analiza sytuacji finansowej przedsiębiorstwa w obszarach płynności, zadłużenia, rentowności, sprawności działania

•Czynnikowa analiza wyniku finansowego

• PRZEDMIOTOWY

- przychody

- koszty

- wynik finansowy

- efektywność

- płynność finansowa

- majątek przedsiębiorstwa

• CZASOWY

-działalność przeszła

-działalność bieżąca

-działalność przyszła

• PRZESTRZEŃ

- rozwiązania systemowe

- uwarunkowania rynkowe

- konkurenci

- pozycja przedsiębiorstwa na rynku

• PODMIOTOWY

- przedsiębiorstwo jako całość

- samodzielne jednostki wewnętrzne przedsiębiorstwa

4. Istota analizy finansowej (4U)

Analiza finansowa powinna dostarczać informacje, które:

1. Umożliwia kształtowanie prawidłowej struktury majątkowo – kapitałowej.

2. Ułatwiają racjonalne kształtowanie rozrachunków i strumieni pieniężnych.

3. Ułatwiają kierownictwu prowadzenie rachunku efektywności działalności.

4. Umożliwiają systematyczną kontrolę kosztów, przychodów i wyniku finansowego.

5. Metody analizy finansowej

6. Sprawozdanie finansowe – charakterystyka materiałów źródłowych

Materiały źródłowe analizy:

1) ewidencyjne – przede wszystkim dane z kont księgowych, ewidencji analitycznych oraz sprawozdań finansowych z okresów ubiegłych;

2) pozaewidencyjne – wyniki poprzednio przeprowadzonych analiz, wypracowane dane postulatowe, wyniki analiz w innych podmiotach tej samej branży, wyniki z przeprowadzonych kontroli i rewizji.

 

Inny podział materiałów źródłowych:

1) wewnętrzne – zawierają dane o przedsiębiorstwie,

2) zewnętrzne – zawierają dane o otoczeniu przedsiębiorstwa.

 

Cechy materiałów źródłowych:

- rzetelność (zgodność z faktami),

- terminowość (terminy określone ustawowo),

- aktualność danych (powiązana z terminowością),

- jasność – układ i prezentacja danych muszą być przejrzyste i czytelne.

 

Ze względu na termin sporządzania sprawozdań dzieli się je na:

1) bieżące – sporządzane na potrzeby danego problemu, stosownie do potrzeb jednostki, w celu podjęcia określonej decyzji;

2) okresowe (co 10 dni lub co 1 m-c);

3) roczne (terminy wynikają z ustawy o rachunkowości) – bilans aktywów i pasywów, rachunek zysków i strat, dodatkowe informacje zawierające dane uzupełniające do bilansu, ew. do rachunku zysków i strat. Dodatkowe informacje (np. sp. z o.o.) – płynność.

7. Kryteria klasyfikacyjne sprawozdań finansowych

Najpopularniejsze kryteria klasyfikacji i rodzaje sprawozdań finansowych oraz ich charakterystyka:

Lp.	Kryterium klasyfikacji sprawozdań finansowych	Rodzaje sprawozdań finansowych	Charakterystyka sprawozdań finansowych
I.	Obligatoryjność	Obligatoryjne	Sporządzane obowiązkowo w terminach, według zasad i form określonych w odgórnych przepisach prawa
		Fakultatywne	Sporządzane w oparciu o wewnętrzne decyzje kierownictwa danej jednostki, w terminach, według zasad i form określonych wewnętrznymi przepisami
II.	Powtarzalność	Sporadyczne (okazjonalne)	Sporządzane w przypadku zaistnienia określonej sytuacji lub w razie potrzeby, często na żądanie odpowiednich organów.
		Okresowe (periodyczne)	Sporządzane w ściśle określonych, równych odstępach czasu
III.	Częstotliwość sporządzania (dotyczy sprawozdań okresowych)	Operatywne	Sporządzane na koniec każdego:
			dnia, doby, dekady
		Miesięczne	miesiąca
		Kwartalne	kwartału
		Półroczne	półrocza
		Roczne	roku
IV.	Stopień szczegółowości (uogólnienia informacji)	Syntetyczne (podstawowe)	Ujmują zagadnienia całościowo, przedstawiają ogólne informacje o przedmiotowym zagadnieniu
		Analityczne (uzupełniające)	Zawierają informacje uzupełniające materiał przedstawiony w sprawozdaniach syntetycznych, podają szczegółowe informacje o przedmiotowym zagadnieniu
V.	Przeznaczenie	Wewnętrzne	Przeznaczone głównie na własne potrzeby jednostki sporządzającej, czyli adresowane do odbiorców wewnętrznych, tzn. kadry zarządzającej
		Zewnętrzne	Przeznaczone głównie dla odbiorców zewnętrznych, ale mogą być także wykorzystywane dla potrzeb zarządzania
VI.	Forma prezentacji	Tabelaryczne	Zawartość sprawozdania prezentowana jest w formie tabelarycznej
		Opisowe	Zawartość sprawozdania prezentowana jest w formie opisowej
		Mieszane	Zawartość sprawozdania prezentowana jest częściowo w formie tabelarycznej, a częściowo w formie opisowej
VII.	Moment bilansowy	Statyczne	Sprawozdanie sporządzane na określony dzień, np. bilans
		Dynamiczne	Sprawozdanie sporządzane za okres sprawozdawczy, np. rachunek zysków i strat
VIII.	Zakres podmiotowy	Jednostkowe	Obejmują swoim zakresem informacje o jednym podmiocie rachunkowości
		Zbiorcze: łączne skonsolidowane	Sporządzane w oparciu o sprawozdania jednostkowe grupy podmiotów rachunkowości:
			wyodrębnionych w ramach struktury organizacyjnej jednostki wielooddziałowej
			powiązanych kapitałowo (tworzących grupy kapitałowe)

8. Elementy sprawozdania finansowego:

• Wprowadzenie do sprawozdania finansowego

• Bilans

• Rachunek zysków i strat (wyników)

• Zestawienie zmian w kapitale własnym

• Rachunek przepływów pieniężnych

• Informacje dodatkowe i objaśnienia

9. Zasady rachunkowości:

• Zasada wiernego i rzetelnego obrazu (zasada wiarygodności).

• Zasada memoriałowa (NAJWAŻNIEJSZA!) - według tej zasady przychody uważa się za osiągnięte a koszty za poniesione w momencie ich wystąpienia, a nie w momencie wpływu lub wydatku pieniężnego.

• Zasada współmierności przychodów i związanych z nimi kosztów.

• Zasada ostrożności

• Zasada istotności

• Zasada ciągłości formalnej i materialnej

• Zasada kontynuacji działania

• Zasada wyższości treści nad formą

10. Założenia przy sporządzaniu sprawozdania finansowego

Przy sporządzeniu sprawozdania finansowego istotne są założenia:

• Memoriału

Zasada memoriału polega na ujmowaniu w księgach rachunkowych oraz sprawozdaniu finansowym wszystkich operacji finansowych jakie dotyczą danego okresu. Zasada ta powoduje, że nie wolno ujmować w danym okresie operacji dotyczących innych okresów sprawozdawczych. Podkreśla się, że w szczególności należy wykazać wszystkie przypadające na dany okres przychody oraz odpowiadające im koszty, bez względu na termin ich zapłaty.

• Konstytucji działalności

Według tej zasady przyjmuje się założenie, że jednostka będzie w najbliższej przyszłości prowadziła działalność gospodarczą, nie zamierza jej zaprzestać ani nie jest zmuszona do likwidacji ani istotnego ograniczenia działalności. Oceny tej dokonują kierownicy spółki w momencie przystępowania do sporządzania sprawozdania finansowego.

11. Kto ma obowiązek konstruowania całego sprawozdania finansowego.

Wszystkie spółki akcyjne, a także pozostałe jednostki, które w poprzedzającym roku obrotowym za który sporządzono sprawozdania finansowe, spełniły co najmniej dwa z następujących warunków:

a) średnioroczne zatrudnienie w przeliczeniu na pełne etaty wyniosło co najmniej 50 osób, 

b) suma aktywów bilansu na koniec roku obrotowego stanowiła równowartość w walucie polskiej co najmniej 2 500 000 euro, 

c) przychody netto ze sprzedaży towarów i produktów oraz operacji finansowych za rok obrotowy stanowiły równowartość w walucie polskiej co najmniej 5 000 000 euro. 

Poza tym, istnieje jeszcze jedna część sprawozdania finansowego w postaci sprawozdania z działalności jednostki które sporządzają spółki akcyjne i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

12. Kto może konstruować uproszczone wzory bilansu i RZiS.

W ustawie o rachunkowości umożliwia się firmom o mniejszej skali prowadzonej działalności sporządzenie uproszczonego sprawozdania finansowego. Chodzi o umożliwienie mniejszym przedsiębiorstwom sporządzenia sprawozdania finansowego – bilansu i rachunku zysków i strat – w uproszczonej formie (dane dotyczące pozycji oznaczonych literami i cyframi rzymskimi). Są to firmy, które w roku poprzednim nie osiągnęły dwóch z następujących trzech wielkości:

-              średnioroczne zatrudnienie - 50 osób,

-              suma aktywów bilansu na koniec roku obrotowego - równowartość w walucie polskiej 1.000.000 EURO,

-              przychód netto ze sprzedaży towarów i produktów oraz operacji finansowych - równowartość w walucie polskiej 2.000.000 EURO (wg średniego kursu NBP, na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok obrotowy).

13. Struktura i treść bilansu.

Bilans – w organizacjach prowadzących księgowość według zasad tzw. pełnej rachunkowości, bilans – należący do obowiązkowych sprawozdań finansowych – to zestawienieaktywów i pasywów jednostki na początek (bilans otwarcia) i koniec (bilans zamknięcia) okresu sprawozdawczego (obrachunkowego).

Jedną z pozycji bilansu jest zysk (lub strata), wykazywany w drugim obowiązkowym sprawozdaniu jakim jest rachunek zysków i strat (rachunek wyników).

Bilans jest to dwustronne zestawienie:

• wartości zasobów majątkowych, czyli aktywów

• źródeł finansowania aktywów, czyli pasywów.

AKTYWA		PASYWA
A.	Aktywa trwałe	A.
I.	Wartości niematerialne i prawne	I.
II.	Rzeczowe aktywa trwałe	II.
III.	Należności długoterminowe	III.
IV.	Inwestycje długoterminowe	IV.
V.	Długoterminowe rozliczenia międzyokresowe	V.
		VI.
		VII.
		VIII.
		IX.
B.	Aktywa obrotowe	B.
I.	Zapasy	I.
II.	Należności krótkoterminowe	II.
III.	Inwestycje krótkoterminowe	III.
IV.	Krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe	IV.

14. Kryteria warunkujące prezentację zasobów majątkowych w bilansie.

Kryterium rodzajowe

Kryterium stopnia płynności aktywów

15. Struktura aktywów.

AKTYWA
A.	Aktywa trwałe
I.	Wartości niematerialne i prawne
II.	Rzeczowe aktywa trwałe
III.	Należności długoterminowe
IV.	Inwestycje długoterminowe
V.	Długoterminowe rozliczenia międzyokresowe
B.	Aktywa obrotowe
I.	Zapasy
II.	Należności krótkoterminowe
III.	Inwestycje krótkoterminowe
IV.	Krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe

16. Kryterium rodzajowe oraz stopnia płynności aktywów.

Kryterium rodzajowe:

Aktywa rzeczowe

Aktywa finansowe

Aktywa niematerialne

Kryterium stopnia płynności aktywów:

Kryterium rodzajowe pozwala wyróżnić trzy grupy składników aktywów o odmiennej postaci:

- aktywa rzeczowe

Są składnikami zasobów majątkowych, które mają charakter materialny i przyjmują postać fizyczną, rzeczową.

- aktywa finansowe

To aktywa pieniężne, instrumenty kapitałowe wyemitowane przez inne jednostki, a także wynikające z kontraktu prawo do otrzymania aktywów pieniężnych lub prawo do wymiany instrumentów finansowych z inną jednostką na korzystnych warunkach.

- aktywa niematerialne

Są składnikami zasobów majątkowych, które nie mają ani nie są aktywami finansowymi. Szczególną postacią tych aktywów są inwestycje, którymi mogą być zarówno aktywa finansowe, jak i materialne oraz rzeczowe.

Jako kryterium podziału aktywów bieżących stosuje się łatwość ich zamiany na gotówkę. Wyróżnia się trzy stopnie płynności:

a) pierwszy stopień płynności (przyśpieszony) - środki pieniężne oraz krótkoterminowe papiery wartościowe,

b) drugi stopień płynności (naturalny) - należność oraz zapasy, wyroby gotowe i półfabrykaty mają zbyt na rynku,

17. Aktywa trwałe – charakterystyka.

Aktywa trwałe

a) Wartości niematerialne i prawne: Obejmują nabyte przez jednostkę prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone na potrzeby jednostki

• Zalicza się nabytą wartość firmy oraz koszty zakończonych prac rozwojowych

b) Rzeczowe aktywa trwałe:

Do momentu przekazania ich do użytkowania generują różne koszty, które można podzielić na:

• K. związane z zakupem i przystosowaniem ST do eksploatacji – łatwość skompletowania dokumentów, rozliczeniem, cena nabycia

• K. związane z budową nowych obiektów i ulepszeniem już istniejących – większe trudności z ustaleniem

• K. związane z finansowaniem budowy.

- K. związane z budową nowych obiektów i ulepszeniem już istniejących ( koszty bezpośrednie- Pozostające w bezpośrednim związku z budową (montażem, ulepszeniem) ST oraz koszty dostosowania budowanego lub montowanego ST do użytku ) ( koszty pośrednie - Uzasadniona część kosztów pośrednich związanych z budową, montażem lub ulepszeniem ST

c) Należności długoterminowe:

Wyceniane w bilansie w kwocie wymaganej zapłaty z zachowaniem zasady ostrożności

• Realność spłaty

• Sytuacja zagrożenia – odpis aktualizujący

• Wielkość realna – po wyeliminowaniu należności nieściągalnych

Należności długoterminowe To grupa jednostek obejmująca:

Jednostkę dominującą lub znaczącego inwestora

Jednostki zależne

Jednostki współzależne

Jednostki stowarzyszone

d) Inwestycje długoterminowe – Niezbędny warunek rozwoju każdej jednostki godpodarczej !!

NAKŁADY – Zwiększenie składników majątku, budowa nowych obiektów, rozbudowa istniejących, lokowanie wolnej gotówki.

Inwestycje długoterminowe sa to Aktywa nabyte w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych w okresie dłuższym niż 12 m-cy od dnia bilansowego

•In. aktywa, które stanowią długookresowe lokaty kapitału

•W bilansie wykazywane w 4 grupach

•W świetle ustawy można podzielić je ze wzgl na:

–Przedmiot inwestycji

–Okres pozostawania inwestycji w dyspozycji jednostki

–Zróżnicowany zakres przedmiotowy inwestycji

INWESTYCJE – NIEFINANSOWE ( nieruchomości, WNIP, Inne inwest dł term.) i FINANSOWE (udziały i akcje, inne papiery wart, udzielone pożyczki, inne długoterm AF)

e) Długoterminowe rozliczenia międzyokresowe -

Rozliczenia międzyokresowe – zapewnienie w księgach rachunkowych współmierności P i związanych z nimi K

w księgach ujmuje się wszystkie osiągnięte i przypadające P i K dotyczące danego roku

obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty

• Zgodnie z klasyfikacją przyjętą w bilansie obejmują:

- Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego

- Inne rozliczenia międzyokresowe

18. Charakterystyka wartości niematerialnych i prawnych.

a) Wartości niematerialne i prawne: Obejmują nabyte przez jednostkę prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone na potrzeby jednostki

• Zalicza się nabytą wartość firmy oraz koszty zakończonych prac rozwojowych

19. Wartość firmy.

Wartość firmy jest to różnica między ceną nabycia innej jednostki lub jej zorganizowanej części a wartością godziwą przejętych aktywów netto. Jeżeli cena nabycia jednostki lub jej zorganizowanej części jest niższa od wartości godziwej przejętych aktywów, to różnica stanowi ujemną wartość firmy. Jeżeli cena nabycia jednostki lub jej zorganizowanej części jest wyższa od wartości godziwej przejętych aktywów netto, to różnica stanowi dodatnią wartość firmy.

Wartość firmy musi być amortyzowana metodą liniową przez okres nie dłuższy niż 5 lat. W uzasadnionych przypadkach może on zostać wydłużony do 20 lat.

Gdy wartość firmy powstaje w wyniku przejęcia innego podmiotu na podstawie MSSF 3 to wówczas jest zakaz jej amortyzacji. Należy przeprowadzać test na utratę wartości firmy.

20. Charakterystyka rzeczowych aktywów trwałych.

Rzeczowe aktywa trwałe – część aktywów trwałych jednostki gospodarczej, które posiadają materialną formę (w odróżnieniu od wartości niematerialnych i prawnych). Pojęcie rzeczowych aktywów trwałych dokładniej precyzuje Ustawa o Rachunkowości oraz Międzynarodowy Standard Rachunkowości (tzw. MSR) nr 16.

W skład rzeczowych aktywów trwałych wchodzą:

• środki trwałe,

• środki trwale w budowie,

• zaliczki na środki trwałe w budowie

Rzeczowe aktywa trwałe:

• Do momentu przekazania ich do użytkowania generują różne koszty, które można podzielić na:

• • K. związane z zakupem i przystosowaniem ST do eksploatacji – łatwość skompletowania dokumentów, rozliczeniem, cena nabycia

• • K. związane z budową nowych obiektów i ulepszeniem już istniejących – większe trudności z ustaleniem

• • K. związane z finansowaniem budowy.

• - K. związane z budową nowych obiektów i ulepszeniem już istniejących ( koszty bezpośrednie- Pozostające w bezpośrednim związku z budową (montażem, ulepszeniem) ST oraz koszty dostosowania budowanego lub montowanego ST do użytku ) ( koszty pośrednie - Uzasadniona część kosztów pośrednich związanych z budową, montażem lub ulepszeniem ST

21. Charakterystyka należności, podział.

Należność to prawo osoby fizycznej lub prawnej do otrzymania świadczenia pieniężnego lub rzeczowego, które wynika z przeszłych zdarzeń wskutek realizacji świadczenia na rzecz innego podmiotu (osoby fizycznej bądź prawnej). W rachunkowości należność to kategoria wyłącznie pieniężna, która oznacza wszelkie przyszłe przychody środków pieniężnych, będących aktywem podmiotu gospodarczego.

Należności są jednym ze składników aktywów w bilansie przedsiębiorstwa. W bilansie dzieli się je na dwie następujące grupy:

-należności długoterminowe – o terminie zapadalności powyżej roku. Do należności tych mogą należeć na przykład udzielone pożyczki długoterminowe oraz inne należności, które spłacone zostaną w terminie późniejszym niż 12 miesięcy, za wyjątkiem należności handlowych (z tytułu dostaw i usług).

-należności krótkoterminowe – o terminie zapadalności poniżej roku. Do należności krótkoterminowych należy większość należności generowanych przez przedsiębiorstwo podczas działalności operacyjnej.

Podstawową pozycją będą tu należności handlowe. Powstają one w sytuacji, gdy przedsiębiorstwo dokonuje sprzedaży z odroczonym terminem płatności (wydaje dobra klientowi oraz wystawia mu fakturę, ustalając termin płatności po upływie np. 30 dni). Do momentu zapłaty w bilansie przedsiębiorstwa występowała będzie należność od klienta w wysokości, jaką jest on zobowiązany zapłacić za wydane mu dobra. Zgodnie z Ustawą o Rachunkowości, wszystkie należności handlowe wykazuje się jako krótkoterminowe, odrębnie wydzielając tą część, której spłata nastąpi w terminie późniejszym niż 12 miesięcy.

Inne rodzaje należności krótkoterminowych to: należności z tytułu podatków, dotacji, ceł, ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych itp.

Podział należności ze względu na:

• Obszar obliczeń (krajowe i zagraniczne)

• Termin płatności (krótkoterminowe i długoterminowe)

• Stopień wymagalności (prawidłowe-terminowe, przedterminowe-przedawnione)

• Tytuł powstania

• Osobę dłużnika

• Stopień realności (pewne, wątpliwe, sporne)

21. Charakterystyka jednostek powiązanych.

Jednostki powiązane to wszystkie jednostki podporządkowane i ich jednostki nadrzędne.

Jednostkami nadrzędnymi są: jednostka dominująca (patrz Jednostka zależna), znaczący inwestor oraz wspólnik jednostki współzależnej (patrz Jednostka współzależna (współkontrolowana)).

Jednostki zależne, współzależne, a także stowarzyszone określa się jako jednostki podporządkowane.

Grupa jednostek powiązanych obejmuje szerszy krąg spółek niż grupa kapitałowa, gdyż definicja grupy kapitałowej odnosi sie jedynie do jednostki dominującej i jednostek od niej zależnych.

Warto jednak zaznaczyć, że w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym grupy kapitałowej wykazuje się również jednostki współzależne spółek wchodzących w skład tej grupy oraz jednostki z nimi stowarzyszone.

KTÓRE SPÓŁKI MOGĄ BYĆ POWIĄZANE

Analiza zapisów ustawy o rachunkowości prowadzi do wniosku, że jednostkami powiązanymi są zasadniczo spółki prawa handlowego, a więc spółki powstałe na podstawie kodeksu spółek handlowych. Kodeks do grona spółek zalicza: spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową, spółkę komandytowo-akcyjną, spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółkę akcyjną (art. 1 § 2 ustawy z 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz.U. nr 94, poz. 1037 ze zm).

Oznacza to, że żaden inny podmiot (przedsiębiorstwo państwowe czy spółdzielnia) nie może być z definicji jednostką powiązaną – bez względu na udział w ogólnej liczbie głosów.

Tylko w przypadku jednostki współzależnej (pkt 40) dopuszcza się inną niż spółka handlowa jednostkę, która może być powiązana.

21. Charakterystyka inwestycji, podział.

Jako inwestycje rozumie się aktywa, które posiada jednostka gospodarcza, w celu osiągnięcia z nich korzyści ekonomicznych. Oznacza to, że aktywa te muszą przynosić dodatkowe przychody. Korzyści te powinny wynikać z:

-przyrostu wartości tych aktywów (np. jednostka kupuje coś po określonej cenie, a po jakimś czasie sprzedaje drożej – nastąpił przyrost wartości tej rzeczy),

-uzyskania przychodów w formie odsetek (np. jednostka udzieliła komuś pożyczkę, która jest spłacana z odsetkami – odsetki są dodatkowym przychodem jednostki),

-uzyskania przychodów w formie dywidend (czyli udziałów w zyskach),

-uzyskania przychodów w formie innych pożytków (również z transakcji handlowej).

Podział inwestycji ze względu na ich charakter:

Istnieją dwa podstawowe podziały inwestycji. Biorąc pod uwagę charakter inwestycji, dzielimy je na:

inwestycje finansowe – obejmujące:

- udziały i akcje,

- inne papiery wartościowe,

- udzielone pożyczki,

- inne aktywa finansowe.

inwestycje niefinansowe – obejmujące:

- nieruchomości,

- wartości niematerialne i prawne,

- inne inwestycje [3].

Podział inwestycji według bilansu

Drugim podstawowym podziałem inwestycji jest podział bilansowy:

inwestycje długoterminowe – przeznaczone do zbycia w okresie dłuższym niż 12 miesięcy,

inwestycje krótkoterminowe - przeznaczone do zbycia w okresie krótszym niż 12 miesięcy.

21. Charakterystyka długoterminowych rozliczeń m-dzyokresowych, bilansowa klasyfikacja.

Długoterminowe rozliczenia międzyokresowe – to rozliczenia, które trwają dłużej niż 12 miesięcy od dnia bilansowego i dotyczą np. kwoty zapłaconej z góry do rozliczenia w poszczególnych miesiącach (czynsz, podatki). Należą do aktywów trwałych.

Długoterminowe rozliczenia międzyokresowe (czynne)

Rozliczenia międzyokresowe czynne

Zanim dokonamy rozróżnienia na rozliczenia międzyokresowe czynne długo- i krótkoterminowe, wyjaśnimy czym są rozliczenia międzyokresowe czynne: Są to koszty poniesione przez jednostkę, które nie dotyczą teraźniejszości ale przyszłości. Najlepiej wytłumaczyć to na przykładzie. Wyobraźmy sobie, że firma wykupiła bardzo drogie ubezpieczenie, kosztujące 1.000.000 złotych. Ubezpieczenie ważne będzie przez pięć lat. Zaliczenie całego kosztu ubezpieczenia jako kosztu jednego roku byłoby nieodpowiednie. Zdecydowanie psułoby wynik finansowy danego roku, podczas gdy ubezpieczenie dotyczy również lat przyszłych. Aby odpowiednio dopasować koszt do okresu, którego dotyczy wprowadzono pojęcie rozliczeń międzyokresowych. W naszym przypadku koszt dotyczący każdego z pięciu lat to jedna piąta kosztu ubezpieczenia czyli 200.000. W koszty pierwszego roku zostanie więc zaliczone 200.000, pozostałe 800.000 zostanie natomiast wykazane w bilansie jako rozliczenia międzyokresowe czynne. W kolejnym roku z bilansu, w koszty zostanie przeniesione kolejne 200.000 i „na bilansie” pozostanie już tylko 600.000. Procedura ta będzie przeprowadzana przez 5 lat, aż cały koszt ubezpieczenia zostanie odpowiednio przeniesiony w rachunek wyników.

Długoterminowe rozliczenia międzyokresowe (aktywne) więc są to koszty przyszłych okresów, które będą rozliczone w okresie dłuższym niż 12 miesięcy od dnia bilansowego. Ujmowane są tu nakłady poniesione przez firmę w przeszłości a następnie systematycznie, po części, rozliczane w ciężar kosztów.

21. Charakterystyka aktywów obrotowych.

Aktywa obrotowe rozumie się tę część aktywów jednostki, które w przypadku:

-aktywów rzeczowych, - są przeznaczone do zbycia lub zużycia w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego lub w ciągu normalnego cyklu operacyjnego właściwego dla danej działalności, jeżeli trwa on dłużej niż 12 miesięcy,

-aktywów finansowych, - są płatne i wymagalne lub przeznaczone do zbycia w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego lub od daty ich założenia, wystawienia lub nabycia, albo stanowią aktywa pieniężne,

-należności krótkoterminowych - obejmują ogół należności z tytułu dostaw i usług oraz całość lub część należności z innych tytułów niezaliczonych do aktywów finansowych, a które stają się wymagalne w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego,

rozliczeń międzyokresowych - trwają nie dłużej niż 12 miesięcy od dnia bilansowego,

Aktywa obrotowe to składniki, które nietrwale związane z jednostką. zasoby obrotowe, na skutek prowadzonej działalności gospodarczej, znajdują się w ciągłym ruchu, a przechodząc przez kolejne fazy tej działalności przyjmują inną postać. Korzyści ekonomiczne osiągane z tych aktywów realizowane są w okresie krótszym niż jeden rok.

21. Charakterystyka zapasów.

Wycena rzeczowych składników majątku obrotowego, czyli zapasów polega na wycenie według ceny nabycia i kosztów wytworzenia. Materiały i towary są wyceniane po cenie nabycia w związku z tym ze zostały zakupione od innej jednostki gospodarczej, natomiast produkty są wyceniane po koszcie wytworzenia jako ze zostały przez nas wyprodukowane.

Zapasy są to zakupione lub wytworzone przez przedsiębiorstwo, przeznaczone do sprzedaży lub wykorzystania w produkcji:

Wyroby gotowe, Towary, Materiały, Produkcja w toku, Grunty i nieruchomości przeznaczone do sprzedaży.

W podstawowym rozumieniu, zapasy są dobrami nie wykorzystywanymi przez spółkę w danej chwili, ale trzymanymi z intencją wykorzystania. Zapasy utrzymywane są w celu zapewnienia ciągłości procesu produkcji i sprzedaży. Należy jednak pamiętać, że definicja ta nie jest do końca ścisła, gdyż w księgowości do zapasów zalicza się również produkcję w toku.

Z jednej strony zapasy w przedsiębiorstwie są niezbędne, gdyż zapewniają ciągłość produkcji, z drugiej jednak strony ich utrzymywanie powoduje powstawanie kosztów. Celem zarządzania zapasami jest więc utrzymywanie ich na poziomie, który z jednej strony minimalizuje koszty, a z drugiej nie naraża przedsiębiorstwa na nadmierne ryzyko wyczerpania zapasów.

21. Cena nabycia, rzeczywisty koszt wytworzenia.

Cena nabycia – obejmuje cenę zakupu (Cz) składnika majątku powiększoną o koszty zakupu (Kz) i pomniejszoną o ewentualne rabaty lub opusty (R).

Zatem: Cena nabycia = Cz + Kz – R

Kosztami zakupu mogą być:

koszty transportu,

koszty ubezpieczenia,

koszty załadunku i wyładunku,

koszty montażu i przeszkolenia pracowników,

inne uzasadnione koszty bezpośrednio związane z zakupem składnika aktywów i przystosowaniem do stanu zdatnego użytkowania lub wprowadzenia do obrotu.

Koszty wytworzenia – obejmują koszty, które są w sposób bezpośredni związane z produkcją poszczególnych produktów oraz te koszty pośrednie, które przypadają na okres ich wytworzenia. Do kosztów wytworzenia nie zalicza się kosztów ogólnego zarządu oraz kosztów sprzedaży.

21. Charakterystyka krótkoterminowych rozliczeń m-dzyokresowych.

Krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe są to rozliczenia, które już zostały poniesione, jednak zostaną rozliczone w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego. Mogą to by na przykład prenumeraty, zapłacony z góry czynsz, ubezpieczenia, trwające prace rozwojowe, coroczne odpisy na ZFŚS czy też koszty poniesione z przygotowaniem nowej produkcji.

Rozbicie w czasie kosztów poniesionych w danym okresie jest odzwierciedleniem zasady współmierności przychodów i kosztów ich uzyskania, zgodnie z którą koszty powinny być pokazywane w momencie, w którym osiągnięte zostały przychody.

21. Źródła finansowania majątku.

Źródła pochodzenia środków gospodarczych w zależności od tego, czy je przekazał właściciel danej jednostki, czy też osoby trzecie określa się jako:

· kapitały (fundusze) własne

· kapitały (fundusze) obce

Właścicielami jednostek gospodarczych mogą być różne podmioty np. Skarb Państwa, członkowie spółdzielni, akcjonariusze, udziałowcy itp.

Kapitały własne stanowią równowartość majątku wniesionego do firmy przez jej właścicieli (kapitał założycielski) oraz wygospodarowaną w trakcie działalności gospodarczej część zysku. Ta wygospodarowana część zysku może nosić nazwę kapitału zatrzymanego, kapitału wypracowanego bądź kapitału samofinansowania.

Kapitały obce to aktualne zobowiązania jednostki gospodarczej. Stanowią one obce źródła pochodzenia składników majątkowych, które zostały postawione do dyspozycji jednostki na ograniczony czas. Ich zwrot spowoduje w przyszłości zmniejszenie aktywów.

Kapitały obce w zależności od terminu ich zwrotu mają charakter długoterminowy (powyżej 1 roku) lub krótkoterminowy (poniżej 1 roku).

Kredyty bankowe są to zobowiązania wobec banków z tytułu pożyczonych środków pieniężnych, które podlegają kontroli pod względem sposobów ich wykorzystania.

Pożyczki są to zobowiązania wobec innych niż bank pożyczkodawców z tytułu otrzymanych środków pieniężnych. Pożyczkodawca nie kontroluje sposobu wydatkowania pożyczonych pieniędzy.

Zobowiązania są to długi jednostki gospodarczej wobec dostawców materiałów i usług, wobec pracowników z tytułu należnych wynagrodzeń, wobec budżetów z tytułu podatków, wobec ZUS z tytułu składek ubezpieczeń społecznych.

Do „pozostałych zobowiązań” zalicza się np. kwoty potrącane pracownikom na rzecz innych osób fizycznych lub prawnych, otrzymanych wadiów przetargowych, błędów w wyciągach bankowych.

21. Omów pojęcie, cechy i funkcje kapitału własnego.

Kapitał własny jest to kapitał, który jest wprowadzany przez właścicieli na początku zakładania przedsiębiorstwa. Kapitał własny jest składnikiem majątku.

Kapitał własny odgrywa istotną rolę w finansowaniu bieżącej i przyszłej działalności każdego przedsiębiorstwa. Wypracowany zysk netto zwiększa wartość kapitału własnego, a zaistniała strata – obniża ich wysokość

Jeżeli właścieciele chcą rozwiązać spółkę to muszą podzielić się kapitałem własnym w tym samym stosunku procentowym jaki był w momencie zakładania spółki.

Pieniężny odpowiednik majątku stanowiącego własność jednostki ustalony zgodnie ze statutem, umową o utworzeniu lub przepisami o gospodarce finansowej jednostki.

Kapitały własne dzielimy na:

kapitały (fundusze) powierzone - są to wkłady finansowe lub rzeczowe (aporty) właścicieli firmy,

kapitały (fundusze) samofinansowania - powstają z kolei z osiągniętego zysku zatrzymanego w firmie bądź innych źródeł charakterystycznych dla danej działalności.

Kapitał własny klasyfikujemy według rodzaju spółki:

w spółce akcyjnej - kapitał akcyjny

w spółce z o.o. - kapitał udziałowy (zakładowy)

w spółce cywilnej - kapitał właściciela

w spółdzielni - fundusz udziałowy

w przedsiębiorstwach państwowych - fundusz założycielski.

Definicja kapitału własnego

Kapitał własny jest wkładem właściciela bądź właścicieli w majątku spółki, na czas nieograniczony lub na cały z góry oznaczony czas jej trwania. W momencie założenia spółki, stanowi on równowartość wniesionych przez właściciel (właścicieli) zasobów majątkowych (aktywów).

31. Wyjaśnij różnice między kapitałem własnym a funduszem własnym.

Kapitał własny	Fundusz własny
- w spółkach handlowych (kapitałowych i osobowych)	- w przedsiębiorstwach państwowych
- spółkach cywilnych osób fizycznych	- w spółdzielniach
- jednostkach prowadzonych przez osoby fizyczne	- w samodzielnych publicznych zakładach opieki zdrowotnej
WE WŁASNYM IMIENIU I NA WŁASNE RYZYKO.	- oraz w innych jednostkach gospodarujących WYDZIELONYM IM MIENIEM PUBLICZNYM STANOWIĄCYM własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego.

Kapitał własny, a fundusz własny:

Dwa źródła:

- z wkładów wniesionych w formie pieniężnej lub rzeczowej (aport) przez założycieli jednostki,

- z części wygospodarowanego zysku netto i przeznaczonej w wyniku podziału na odpowiedni rodzaj kapitału zapasowego, lub rezerwowego.

32. Czym jest kapitał obcy.
Kapitał obcy (zobowiązania i rezerwy na zobowiązania) to wszelkiego rodzaju źródła finansowania przedsiębiorstwa przy wykorzystaniu kapitału obcego.

Na kapitał obcy składają się:

a) rezerwy na zobowiązania;

b) zobowiązania długoterminowe;

c) zobowiązania krótkoterminowe;

d) rozliczenia międzyokresowe;

e) zaliczki otrzymane na dostawy;

f) zobowiązania wekslowe;

g) fundusze specjalne

33. Co to jest zobowiązanie.
Zobowiązanie jest to pieniężne lub rzeczowe świadczenie dłużnika na rzecz wierzyciela, które na dzień powstania musi mieć ściśle określoną wartość oraz termin zrealizowania (zapłaty). Zobowiązanie powstaje wówczas, gdy zachodzi różnica pomiędzy momentem zaistnienia obowiązku zapłaty a momentem jego zrealizowania. W okresie pomiędzy dniem otrzymania dostawy a dniem uregulowania zobowiązania jednostka jest w posiadaniu środków gospodarczych, które czasowo nie są jej własnością, występujące wówczas dwie strony określane są jako dłużnik (odbiorca) oraz wierzyciel (dostawca). Zobowiązanie jest źródłem finansowania, kapitałem obcym składników majątkowych, będących w dyspozycji danej jednostki. Zobowiązania w bilansie:

34. Scharakteryzuj pojęcie rezerw.
Rezerwy- prawdopodobne zobowiązanie niezwiązane z bieżącą działalnością jednostki, przy czym istnieje niepewność co do kwoty i/lub terminu zapłaty.

35. Podaj reguły tworzenia rezerw wraz z przykładami na co mogą być tworzone.

- Rezerwy należy tworzyć na ściśle określony cel,

- rezerwy mogą być wykorzystane wyłącznie na ten cel, na które zostały utworzone,

- jeżeli przyczyna tworzenia rezerwy wygaśnie, rezerwę należy rozwiązać.

Przykłady:

- rezerwy z tytułu odroczonego podatku dochodowego,

- rezerwy z tytułu przyszłych świadczeń,

- rezerwy na świadczenia pracownicze.

36. Charakterystyka innych rozliczeń międzyokresowych.

Pozycja ta obejmuje wszystkie nierozliczone na dzień bilansowy nakłady przyszłych okresów, których rozliczenie nastąpi w okresie przekraczającym 12 miesięcy.

Inne rozliczenia międzyokresowe są to poniesione wydatki, które na dzień bilansowy nie stanowią kosztu. Będą nim dopiero w przyszłych okresach obrotowych (po 12 miesiącach od dnia bilansowego).

Do tej pozycji kwalifikuje się m.in. koszty:

- trwających prac rozwojowych,

- przygotowania nowej produkcji,

- planowanego remontu maszyn,

- organizacji i założenia spółki (poza tymi, które zostały pokryte nadwyżką ceny emisyjnej nad ceną nominalną akcji).

W pozycji tej wykazuje się również opłacone z góry prenumeraty i czynsze, a także dyskonto weksla.

37. Wymień różnice / podobieństwa między zobowiązaniami, rezerwami a i rozliczeniami m/o.

Różnice/podobieństwa:

Zobowiązania:	Rezerwy:	Rozliczenia między-okresowe:
Występuje pewność co do: - wierzyciela, terminu zapłaty, kwoty	Prawdopodobne zobowiązania niezwiązane z bieżącą działalnością jednostki, przy czym: - istnieje niepewność co do kwoty i/lub terminu zapłaty	Prawdopodobne zobowiązania związane z bieżącą działalnością jednostki, przy czym: - istnieje pewność co do terminu i kwoty zapłaty oraz znany jest wierzyciel, a świadczenie nie zostało jeszcze wykonane, - nie istnieje pewność co do terminu i kwoty zapłaty oraz nieznany jest wierzyciel, a świadczenie nie zostało jeszcze wykonane.

38. Charakterystyka RZiS.

Rachunek zysków i strat pokazuje dokonania jednostki w danym okresie. Zawiera istotną informację o rentowności jednostki. Jego istota polega na przeciwstawieniu przychodom ( i zyskom nadzwyczajnym) z różnych rodzajów działalności współmiernych do nich kosztów (i strat nadzwyczajnych), uzyskując w efekcie wynik finansowy (zysk lub stratę) brutto, który skorygowany o obowiązkowe zmniejszenia wyniku brutto (np. podatek dochodowy) pozwala na uzyskanie kwoty wyniku netto za dany okres. Rachunek zysków i strat w Polsce może być sporządzony w wersji porównawczej lub kalkulacyjnej.

39. Poziomy wyniku finansowego w RZiS.

Występują 4 poziomy wyniku finansowego w RZiS:

- poziom operacyjny:

- poziom finansowy:

- poziom nadzwyczajny:

- poziom wstępnego WF:

+	Przychody ze sprzedaży netto
-	Koszty wytworzenia sprzedanych wyrobów
=	Zysk/strata na sprzedaży (brutto)
-	Koszty ogólne zarządu
-	Koszty sprzedaży
=	Zysk/strata na sprzedaży (netto)
+	Pozostałe przychody operacyjne
-	Pozostałe koszty operacyjne
=	Zysk/strata na działalności operacyjnej (EBIT)
+	Przychody finansowe
-	Koszty finansowe
=	Zysk/strata na działalności gospodarczej
+	Zyski nadzwyczajne
-	Straty nadzwyczajne
=	Zysk/strata brutto
-	Podatek dochodowy
=	Zysk/strata netto

40. Warianty konstruowania RZiS – charakterystyka, różnice.

Rachunek zysków i strat w Polsce może być sporządzony w wersji porównawczej lub kalkulacyjnej. W obu wariantach rachunek zysków i strat sporządzony jest metodą drobinkową charakteryzującą się tym, że od każdego rodzaju przychodu odejmowany jest koszt tego samego typu. W świetle ustawy o rachunkowości jednostka gospodarcza ma do wyboru sporządzenie rachunku zysku i strat w wariancie porównawczym, czy też kalkulacyjnym.

Układ porównawczy:	Układ kalkulacyjny :
A- przychody netto ze sprzedaży i zrównane z nimi	A- przychody netto ze sprzedaży produktów, towarów, materiałów.
B- koszty działalności operacyjnej	B- koszty sprzedanych produktów, towarów, materiałów.
C- zysk/strata ze sprzedaży (A-B)	C- zysk/strata brutto ze sprzedaży. (A-B)
D- pozostałe przychody operacyjne	D- koszty sprzedaży
E- pozostałe koszty operacyjne	E- koszty ogólnego zarządu
F- zysk/stratę z działalności operacyjnej. =(C+D-E)	F- zysk/ stratę ze sprzedaży= (C-D-E)
G- przychody finansowe	G- pozostałe przychody operacyjne
H- w tym wierszu podajemy koszty finansowe	H- pozostałe koszty operacyjne
I- zysk/stratę z działalności gospodarczej. =(F+G-A)	I- zysk/strata z działalności operacyjnej F+G-H
J- wyniki zdarzeń nadzwyczajnych	J- przychody finansowe
K- zysk/ strata brutto. = (I+J)	K- koszty finansowe
L- podatek dochodowy	L- zysk/stratę z działalności gospodarczej. =(I+J-K)
M- pozostałe obowiązkowe zmniejszenie zysku brutto, bądź zwiększenie straty .	M- wyniki zdarzeń nadzwyczajnych
N- zysk/strata netto. K-L-M	N-w tym wierszu podaje się Zysk/ strata brutto. = L+M
	O- podatek dochodowy
	P- w tym wierszu podaje się pozostałe obowiązkowe zmniejszenie zysku brutto, bądź zwiększenie straty.
	R- w tym wierszu podaje się zysk/strata netto. = N-O-P

Różnica między wariantami dotyczy sposobu ujęcia kosztów wytworzenia sprzedanych produktów.

- W wariancie porównawczym prezentowane są koszty według rodzaju z uwzględnieniem zmiany stanu produktów.

- W wariancie kalkulacyjnym koszty wytworzenia ustala się dla sprzedanych produktów doliczając do nich koszty sprzedaży i ogólnego zarządu.

40. Warianty konstruowania RZiS – charakterystyka, różnice.

Warianty konstruowania RZiS to : kalkulacyjny i porównawczy.

Rachunek zysków i strat w wersji kalkulacyjnej skonstruowany jest w taki sposób, że pokazuje po kolei elementy wpływające na wynik finansowy przedsiębiorstwa. Wariant kalkulacyjny rachunku zysków i strat pokażemy opisując jak po kolei przedstawione są w nim wyniki na różnych rodzajach działalności

Rachunek zysków i strat w wersji porównawczej różni się od wersji kalkulacyjnej metodą wyznaczenia wyniku netto na sprzedaży. W wariancie kalkulacyjnym obserwujemy jak powstaje wynik poprzez uwzględnianie kolejnych grup kosztów i przychodów, które podzielone były na miejsce ich powstawania (produkcja, sprzedaż, zarząd). W wariancie porównawczym natomiast, mamy do czynienia z podziałem kosztów ze względu na ich rodzaj.

40. Czym jest wynik finansowy dla podmiotu gospodarczego.

Na wynik finansowy przedsiębiorstwa składają się dwa podstawowe elementy: przychody i zyski oraz koszty i straty. Sam wynik finansowy stanowi różnicę pomiędzy przychodami, a kosztami. Wynik finansowy przedsiębiorstwa prezentowany jest w bilansie w pozycji „zysk (strata) netto”. Wynik finansowy przedsiębiorstwa zwiększa lub, w przypadku straty, zmniejsza kapitały własne przedsiębiorstwa. WF informuje w sposób syntetyczny o finansowym rezultacie działalności gospodarczej firmy.

40. Charakterystyka CF.

Zadaniem CF jest ukazanie przepływów środków pieniężnych, jakie miały miejsce w przedsiębiorstwie w danym okresie. Cash flow pokazuje jakimi środkami przedsiębiorstwo dysponowało w danym okresie, jakie było ich źródło pochodzenia i jak zostały zagospodarowane. Wyróżniamy 2 metody sporządzania CF :

• metoda bezpośrednia - skupia się w pierwszym obszarze na określeniu podstawowych kategorii pozyskanych środków pieniężnych i kierunków wydatków na tę działalność

• metoda pośrednia- koryguje zysk netto w taki sposób, aby został on sprowadzony do zmian netto w środkach pieniężnych na skutek działalności operacyjnej, z uwzględnieniem wszystkich wpływów i wypływów z działalności inwestycyjnej i finansowej.

40. Scharakteryzuj przepływy środków pieniężnych z działalności operacyjnej.

Działalność operacyjna jest to podstawowy rodzaj działalności jednostki (produkcyjny, handlowy, usługowy) oraz inne rodzaje działalności, niezaliczone do działalności inwestycyjnej (lokacyjnej) lub finansowej.

Informacje o przepływach pieniężnych powstałych w ramach działalności operacyjnej są źródłem danych pozwalających odpowiedzieć na pytanie, czy przychody jednostki zapewniają spłatę pożyczek, utrzymywanie zdolności produkcyjnych, wypłatę dywidend oraz dokonywanie nowych lokat, bez konieczności pozyskiwania środków pochodzących z zewnętrznych źródeł finansowania.

40. Scharakteryzuj przepływy środków pieniężnych z działalności inwestycyjnej.

Przepływy pieniężne z działalności inwestycyjnej pokazują wielkość wydatków poniesionych na powiększenie zasobów trwale pozostających w jednostce, które z kolei pozwolą w przyszłości na osiąganie zysków i dopływ środków pieniężnych. Wpływami działalności inwestycyjnej są środki uzyskane ze sprzedaży długotrwale zaangażowanych zasobów lub stanowiące wynagrodzenie (obsługę) lokat, jak też uzyskane dywidendy czy odsetki.

Działalność inwestycyjna w rozumieniu przepływów pieniężnych obejmuje:

• zmiany o charakterze pieniężnym stanu aktywów trwałych (z wyjątkiem długoterminowych rozliczeń międzyokresowych oraz należności długoterminowych, jeżeli dotyczą one działalności operacyjnej),

• pieniężne zmiany stanu inwestycji krótkoterminowych (z wyjątkiem środków pieniężnych i innych aktywów pieniężnych oraz aktywów finansowych zaliczanych do ekwiwalentów środków pieniężnych).

Jak z powyższego wynika, część przychodów i kosztów finansowych w rachunku przepływów pieniężnych powinna być wykazana w ramach przepływów środków pieniężnych działalności inwestycyjnej, a nie w działalności operacyjnej, gdzie trafia poprzez wynik finansowy.

40. Scharakteryzuj przepływy środków pieniężnych z działalności finansowej.

Wystąpienie przepływów pieniężnych w działalności finansowej powoduje zmiany rozmiarów i relacji kapitału (funduszu) własnego i zadłużenia finansowego jednostki, (jeżeli jednostka korzysta z obcych źródeł finansowania).

Przepływy pieniężne z działalności finansowej pozwalają na określenie wielkości środków pieniężnych pozyskanych od inwestorów i kredytodawców oraz wielkości spłaty zobowiązań z tego tytułu. Nie należy utożsamiać działalności finansowej w sprawozdaniu z przepływu środków pieniężnych z przychodami i kosztami finansowymi wykazywanymi w rachunku zysków i strat.

40. Omów grupy korekt w CF.

Wyróżnić możemy 3 główne grupy korekt:

1. Amortyzacja – jej wartość jest zawarta w rachunku wyników, jeśli jest on sporządzony w układzie porównawczym. Przyjmowana do przepływów amortyzacja dotyczy rzeczowych składników majątku trwałego (poza gruntami) oraz wartości niematerialnych i prawnych.

2. Przychody i koszty, które wchodzą do wyniku finansowego

3. Zmiana kapitały obrotowego netto

40. Możliwe sytuacje ze względu na uzyskane wyniki z przepływów z każdej działalności.

Działalność operacyjna (DO) jest to podstawowa działalność spółki (np. handel, produkcja, usługi). Składa się na nią zysk netto i wszystkie korekty (amortyzacja, zyski/straty na różnicach kursowych, zmiany stanu zapasów). Szczegóły są dostępne w zakładce „Cash flow” na stronie spółki w prawym górnym rogu. Jest ona odpowiednikiem zysków z pracy na etacie bądź innego głównego źródła dochodów w budżecie domowym. Działalność inwestycyjna (DI) ogólnie rzecz ujmując to ujemna wartość przepływów pieniężnych w działalności inwestycyjnej oznacza przeważnie wydatki spółki na wszelkiego rodzaju inwestycje (nowe fabryki, kupno akcji innych podmiotów itp.). Dodatnia wartość oznacza często spieniężenie tychże inwestycji. Wyszczególnienie na co poszły pieniądze (wydatki) bądź skąd przyszły (wpływy) znajduje się w zakładce "Cash flow" na stronie spółki w prawym górnym rogu. Jest ona odpowiednikiem kupna i sprzedaży akcji, nieruchomości, jednostek funduszy itp. w budżecie domowym.

Działalność finansowa (DF) mówi o zmianach w źródłach finansowania spółki. We wpływach działalności finansowej możemy znaleźć wpływy z wyemitowanych przez firmę akcji oraz dłużnych papierów wartościowych (np. obligacji), zaciągnięte kredyty w bankach i inne wpływy. Są tu wykazane zewnętrzne źródła pieniędzy. Spółka może przeznaczyć tak zdobytą gotówkę na przykład na dalszy rozwój. W wydatkach z działalności finansowej mamy z kolei wyszczególnione spłaty zaciągniętych kredytów, skup własnych akcji oraz dłużnych papierów wartościowych. Uwzględniane są tu także dywidendy wypłacone z zysku z poprzedniego roku. Ta strona działalności finansowej mówi więc, między innymi o zmniejszaniu zadłużenia firmy. Jest ona odpowiednikiem zaciągania kredytów w banku, pożyczania pieniędzy i spłacania zadłużenia wraz z odsetkami w budżecie domowym.

Warianty wartości przepływów pieniężnych:

Wariant	Wartość cash flow dla działalności
	Operacyjnej
1	+
2	+
3	+
4	+
5	-
6	-
7	-
8	-

40. Charakterystyka informacji dodatkowej (ogólnie omówić 2 elementy).

Informacja dodatkowa to obligatoryjny element rocznego sprawozdania finansowego. Została ona podzielona na 2 elementy:

1. Wprowadzenie do sprawozdanie finansowego –zawiera między innymi takie dane jak: nazwa, siedziba, podstawowy cel działalności firmy, czas trwania działalności, zakres sprawozdania, wskazanie do kontynuacji działania, okres sprawozdawczy, oraz przyjętą politykę rachunkowości.

2. Dodatkowe informacje i objaśnienia – zawierają m.in. informacje o instrumentach finansowych, dane o pozycjach pozabilansowych, koszty wytworzenia środków trwałych na własne potrzeby oraz inne pozycje nie ujęte w sprawozdaniu finansowym.

40. Dlaczego informacja dodatkowa jest istotna?

Informacja dodatkowa ukazuje niektóre działania firmy i jego efekty, które nie zostały uwzględnione w żadnej innej części sprawozdania finansowego. Pokazuje pozycje pozabilansowe, które mogą mieć również istotny wpływ na kondycję przedsiębiorstwa. Ponadto zawiera istotne informacje dla zrozumienia sprawozdania finansowego.

40. Czym jest model biznesowy, a szablon modelu biznesowego.

Model biznesowy opisuje przesłanki stojące za sposobem, w jaki organizacja tworzy wartość oraz zapewnia i czerpie zyski z tej wytworzonej wartości. Należy dążyć do sformułowania prostego, zrozumiałego konceptu. Szablon biznesowy to plansza, służąca do przygotowania modelu biznesowego. Najczęstszym sposobem tworzenia modeli biznesowych jest burza mózgów.

40. Czemu służy szablon modelu biznesowego?

Szablon modelu biznesowego służy do konstruowania łatwego do zrozumienia i czytelnego modelu biznesowego. Każdy kolejny czytelnik szablonu dokładnie wie, o jaką część działalności i jakie relacje chodzi w poszczególnych częściach szablonu.