1. Co to jest dokumentacja techniczna

Jeden z rodzajów dokumentacji nieaktowej (ma tylko czasowe, praktyczne zastosowanie). Występuje w postaci opisów technicznych, obliczeń konstrukcyjnych, rysunków, planów, kosztorysów i harmonogramów

Przechowywana jest w archiwach użytkowników, inwestorów, wykonawców, inwestycji, a archiwach instytucji, które w zakresie swoich kompetencji mają wydawanie zezwoleń budowlanych oraz archiwach jednostek projektowania

Dokumentacja techniczna służy do realizacji inwestycji, utrzymania obiektów w dobrym stanie technicznym, do produkcji określonych wyrobów, utrzymania w ruchu linii technologicznych, a także dla zachowania sprawności pojedynczych urządzeń.

1. Wymień rodzaje dok.tech. w zależności od podziału (zakres rzeczowy, zakres formalny, zapis)

Dokumentacje techniczną można podzielić z uwagi na jej zakres rzeczowy:

• Dokumentacja inwestycyjną

• Dokumentacja konstrukcyjna

• Dokumentacja technologiczna

• Dokumentacja fabryczna

• Dokumentacja naukowo techniczna

• Dokumentacja badawczo rozwojową

Dokumentację techniczna można również podzielić ze względu na jej zakres formalny:

• Prace studialne

• Prace normatywne

• Normy, zmiany i poprawki norm

• Normatywy i wytyczne techniczne

• Katalogi i albumy detali

• Techniczne biuletyny informacyjne

• Informatory i foldery

• Paszporty obiektów.

Dokumentację techniczną można podzielić ze względu na zapis

• Werbalny

• Modele rzeczywiste

• Fotografie

• Rysunek techniczny

• Komputerowy zapis konstrukcji

1. Czym jest rysunek podwykonawczy, złożeniowy i plan sytuacyjny?

Rysunek podwykonawczy- jest to rysunek stosowany do zapisu szczegółów konstrukcji po jej zakończeniu

Rysunek złożeniowy- rysunek przedstawiający wzajemne usytuowanie i/lub kształt zespołu na wyższym poziomie strukturalnych zestawianych części.

Plan ogólny- rys, który identyfikuje teren i zakres robót budowlanych w stosunku do planu urbanistycznego albo podobnego dokumentu

1. Co to jest DTR?

Dokumentacja techniczno-ruchowa (DTR), zwana również paszportem maszyny, jest opracowana dla każdej maszyny lub urządzenia osobno. Dokumentacja ta zawiera instrukcję korzystania z wyrobu, informuje o okresowych czynnościach konserwacyjno-eksploatacyjnych, a w przypadku maszyn i urządzeń przemysłowych zalecenia dla tzw. służb utrzymania ruchu zakładu. Dokumentacja ta może mieć postać papierową, komputerową, jako zbiór interaktywnych prezentacji, symulacji lub modeli.

Powinna zawierać:

-charakterystykę (parametry techniczne) i dane ewidencyjne

-rysunek zewnętrzny

-wykaz wyposażenia normalnego i specjalnego

-schematy funkcjonowania

-Instrukcję: użytkowania, obsługi, konserwacji, BHP

-wykaz zamiennych, wykaz części zapasowych, wykaz faktycznie posiadanego wyposażenia, wykaz załączonych rysunków części

Odmianą DTR jest instrukcja obsługi urządzenia która wymagana jest przepisami w przypadku wyrobów przemysłowych masowego użytku

Przepisy formuł poza ogólnych zasad tworzenia, nie nakładają na nią szczegółowych wymogów, poza jednym W PRZYPADKU SPRZEDAŻY NA RYNKU POLSKIM URZĄDZENIE MUSI POSIADAC INSTRUKCJĘ W JĘZYKU POLSKIM.

1. Klasyfikacja dokumentacji techniczny z punktu widzenia jej archiwizacji. Archiwizacja.

Archiwizacja jest to proces tworzenia, zabezpieczania i klasyfikowania zbioru.

Kategoria A archiwalna

Materiały archiwalne zawsze są oznaczane wielką literą „A” stanowiącą oznaczenia kwalifikacyjne materiałów o trwałej wartości historycznej.

Kategoria „B” niearchiwalne np. B5

Pozostałe oznaczenia kwalifikacyjne dokumentacji niearchiwalnej np. BE5, BE10

-Bc- kat archiwalna akt manipulacyjnych, posiadających krótkotrwałe znaczenie praktyczne.

W zależności od miejsca przechowywania ma ona różne okresy przechowywania. Decydują o tym kwalifikatory, zatwierdzone dla państwowych jednostek projektowania przez archiwa państwowe.

1. Podaj definicję normy oraz wymień i opisz jej rodzaje.

Norma jest powszechnie przyjętą regułą. Ustaloną, ogólne przyjętą zasadą postępowania, dyrektywą, wyznaczającą obowiązek określonego zachowania się w danej sytuacji.

Norma de facto (standard) jest to norma przestrzegana przez ludzi mimo braku formalnego umocowania, np.:

-norma społeczna(zachowania w danej społeczności)

-norma etyczna

-norma moralna

RODZAJE norm:

-norma prawna

-norma logiczną

-postępowania

-etyczno-moralna

-techniczna

-estetyczna

-inne

TYPY norm:

-norma podstawowa- obejmuje szeroki zakres zagadnień lub zawiera ogólnie postanowienia dotyczące jednej określonej dziedziny.

-norma terminologiczna- dotyczy terminów, zawiera zwykle także ich definicje oraz, w niektórych przypadkach, odpowiednie objaśnienia, ilustracje, przykłady itp.

-norma badań- dotyczy metod badań, w niektórych przypadkach uzupełniona innymi postanowieniami dotyczącymi badań, np. pobierania próbek, wykorzystywania metod statycznych.

-norma wyrobu- określa wymagania, które powinien spełnić wyrób lub grupa wyrobów w celu zapewnienia ich funkcjonalności.

-norma procesu- określa wymagania jakie powinny być spełnione przez proces w celu zapewnienia jego funkcjonalności

-norma usługi- określa wymagania jakie powinny być spełnione przez usługę w celu zapewniania jej funkcjonalności

-norma interfejsu- określa wymagania dotyczące kompatybilności wyrobów lub systemów w miejscach ich wzajemnego łączenia.

- norma danych (do dostarczania)- zawiera wykaz własności, dla których powinny być podane wartości lub inne dane w celu dokładnego określenia wyrobu, procesu, usługi.

1. Normalizacja międzynarodowa

• ISO Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna 1947 r

Siedziba- Genewa, zrzesza: 2010- 157 państw, 2015-166 państw. Członkami są najbardziej reprezentatywne instytucje normalizujące w poszczególnych krajach, w Polsce PKN, który należy do grupy założycielskiej ISO

Zgromadzenie ogólne- podejmuje strategiczne decyzje

Sekretariat generalny- 150 osób z 20 krajów, obsługuje i koordynuje pogramy normalizujące, administruje głosowanie, publikuje, informuje komunikuje i utrzymuje kontakt z społeczeństwem.

RADA ISO zbiera się trzy razy w roku

Komitet główny- w którym po jednym głosie mają członkowskie kraje

Cechy norm wg ISO

-dobrowolność stosowania

-udział wszystkich zainteresowanych w opracowaniu norm

-powszechna dostępność

-konsensus w czasie przyjmowania norm

-gwarancja niesprzeczności z obowiązującymi przepisami

-akceptacja przez uznaną jednostkę normalizującą

Zakres norm ISO:

-ustanawia normy we wszystkich dziedzinach naszego codziennego życia.

-od chwili powstania do chwili obecnej (kwiecień 2013 r.) ISO opublikowała ponad 19 500 norm

-średnio 1000 norm w roku, ale np. w samym roku 2006- 1388 norm.

• IEC- Międzynarodowa Komisja Elektrotechniczna 1906 r

Londyn, członków 72, afiliantów 83

Celem ustanawianie międzynarodowych standardów w zakresie elektrotechnologii

-komitety techniczne IEC tworzą normy w zakresie elektrotechnologii.

• ITU- Międzynarodowa Unia Telekomunikacyjna 1866r

Genewa- Polska dołączyła od 1.1. 1921 r.

Członkowie: 192 członkowie krajowi, ponad 700 członków sektorowych, stowarzyszenia

Celem jest prowadzenie działalności związanej z łączeniem świata poprzez:

-internet

-najnowsze technologie bezprzewodowe:

-nawigacja lotnicza i morska, meteorologia radioastronomiczna i satelitarna

-ustalenie konwergencji: telefon komórkowy, dostęp do internetu, danych, głosu i telewizyjnych do sieci następnej generacji.

Zakres działań:

-koordynuje zastosowanie spektrum radiowego

- międzynarodową współpracę orbit satelitarnych

-udoskonalenie infrastruktury telekomunikacyjnej

-ustawia światowe standardy w zakresie telekomunikacji

- podejmuje wyzwania obecnych czasów- np. zmiany klimatyczne

1. Normalizacja Regionalna (europejska)

• CEN- Europejski Komitet Normalizacyjny/ CENELEC- Europejski Komitet Normalizacyjny Elektrotechniki

w Paryżu pod nazwą Europejski Komitet Koordynacji Normalizacji. Zmiana w 1971 r. Organizacja ustanawiająca szeroki zakres norm (EN) dla państw zrzeszonych.

W skład CEN/CENELEC wchodzi 30 państw zrzeszonych w UE i EFTA, polska jest członkiem od 1.1. 2004 roku, poprzez PKN

Zalety 1 standard europejski zamiast 30 krajowych umożliwia dostęp do 490 mln rynku

CENELEC- europejski komitet normalizacyjny elektrotechniki, powstał w 1973 w wyniku połączenia CENELECOM i CENEL

Obecnie jest prywatnym stowarzyszeniem technicznym typu – non profit działającym w ramach prawa belgijskiego. Siedziba Bruksela

Misją jest:

-opracowywanie dobrowolnych norm z zakresu elektrotechniki i elektroniki w celu wspierania rozwoju Jednolitego rynku Europejskiego/ Europejskiego obszaru gospodarczego w sektorze dóbr i usług elektrotechnicznych i elektronicznych

-członkami są krajowe komitety elektrotechniki państw UE i EFTA.

• ETSI- Europejski instytut norm telekomunikacyjnych

1. Normalizacja Krajowa

• PKN

PKN założony w 1924

Od 2004 roku jest pełnoprawnym członkiem CEN i CENELEC

Działalność

• Określa stan i kierunków rozwoju normalizacji, organizowania działań

• Zatwierdzanie i wycofanie PN oraz innych dokumentów normalizacyjnych

• Organizowanie pracy komitetów technicznych

• Prowadzenie działalność szkoleniowej, wydawniczej, promocyjnej

Polska Nora dokument należący do zbioru norm opublikowanych i zatwierdzonych do stosowania przez Polski Komitet Normalizacyjny

Na podstawie ustawy i normalizacji z dnia 12 września 2002 stosowanie norm jest dobrowolne za wyjątkiem tych które zostały wprowadzone odrębnymi przepisami do obowiązkowego stosowania

Od 2004 r PN są tworzone przede wszystkim na podstawie tłumaczenia i zatwierdzenia norm europejskich, światowych ISO, przyjmując oznaczenia PN EN lub PN ISO.

Polskie Normy są chronione prawem autorski jak utwory literackie, a autorskie prawa majątkowe o nich przysługują Polskiemu Komitetowi Normalizacji PKN

Normy tłumaczone i zatwierdzone przez PKN mają taki sam status jak normy w języku oryginalnym

Polska norma może by wprowadzona do norm europejskiej lub międzynarodowej i norm mogą być przywoływane

Zbiór norm obejmuje:

• Normy PN identyczne z normami międzynarodowymi

• Normy PN identyczne z normami europejskimi

• Normy PN będącymi opracowaniami własnymi

1. Co wiesz o Dyrektywie Nowego Podejścia?

Przepisy unijne dotyczące obowiązkowego spełniania wymagań przez grupę wyrobów (maszyn, urządzeń technicznych, trafiających do obrotu towarowego

Celem dyrektywy jest zharmonizowanie przepisów technicznych dotyczących wybranych wyrobów przemysłowych na terenie całej Unii

Obecnie obejmuje wykaz ponad 20 wyrobów, na które producenci, (handlowcy) muszą ubiegać się o certyfikaty ich zgodności z normą unijną.

Wielkość znaku jest ściśle określona i zastrzeżona

Powiększenie lub pomniejszenie znaku CE musi zachować proporcje określone we wzorcu

Jeśli dyrektywa nie określa inaczej, naniesie na wyrób lub opakowanie oznakowanie CE musi mieć najmniej 5 mm wysokości

• Nie jest handlowym świadectwem jakości

• Nie potwierdza pochodzenia towaru z Unii Europejskiej

• Nie jest on certyfikatem bezpieczeństwa

• Oznacza zgodność z zasadniczymi wymaganiami, które dotyczą również np. emisji zakłóceń elektromagnetycznych hałasu albo zużycia energii

• Można go bezpiecznie i bezproblemowo używać w swoim kraju.

1. Zasady sporządzania rzutu głównego.

Podstawową techniką geometrycznego zapisu konstrukcji jest tzw. rzutowanie.

Aby powstał rzut należy przyjąć:

-powierzchnie rzutu,

-obiekt, czyli przedmiot rzutu,

-zasadę rzutu.

Rzut główny powinien pokazywać przedmiot w położeniu użytkowym widzianym od strony najbardziej charakterystycznej.

2. Na podstawie rzutu aksonometrycznego wykonaj 3 rzuty prostokątne. Rysunek zwymiaruj ( wykład 4).

1. Różnica między kładem i przekrojem

Przekrój

-przekrój to rzut przedmiotu po uprzednim wyobrażalnym przecięciu go płaszczyzną ( płaszczyznami) przekroju. Przekroje powinny uwidaczniać zarysy figury powstałej w wyniku przecięcia przedmiotu płaszczyzną przekroju oraz wszystkie widoczne zarysy i krawędzie przedmiotu leżące za tą płaszczyzną przekroju.

Kład

-to zarys figury powstałej w wyniku przecięcia przedmiotu tylko jedną płaszczyzną przekroju bez uwidocznienia zarysów i krawędzi przedmiotu leżących za tą płaszczyzną przekroju.

-różnica pomiędzy kładem a przekrojem jest taka że w kładzie rysuje się tylko krawędzie widoczne a w płaszczyźnie kładu, bez dalszego tła.

1. Dokończ rysunek:

-osie symetrii

-powierzchnia płaska

-oznacz powtarzające się elementy

-przerwij rzut

-itp.

!! grubość linii, różnica miedzy kreska kropka-kreska linia

Powierzchnie płaskie

-powierzchnie płaskie graniastosłupów i ostrosłupów czworokątnych oraz powierzchnie płaskie na wałkach można zaznaczać przekątnymi, liniami ciągłymi cienkimi

Powtarzające się elementy przedmiotu takie same i występujące wielokrotnie, można narysować tylko jeden raz lub pierwszy i ostatni z szeregu powtarzających się elementów, a pozostałe zaznaczyć w sposób umowny linią ciągłą cienką oraz podać ich liczbę na półce linii odniesienia.

Elementy symetryczne

Jeżeli powtarzające się elementy są rozmieszczone na okręgu, prostej lub symetrycznie, można narysować tylko jeden z nich, a pozostałe zaznaczyć osiami. Okrąg lub prostą, na których rozmieszczone są elementy, należy rysować linią cienką z długą kreską i z kropką.

Symetria

Symetrię przedmiotów należy zaznaczać osią symetrii rysowaną linią cienką z długą kreską i kropką. Oś symetrii powinna być nieco (2-8 mm) przeciągnięta poza zarys przedmiotu.

Przerywanie rzutów

-przerywanie rzutów przedmiotów długich, co oznacza, że można skracać przedmioty w rzucie opuszczając ich część środkową, a przerwanie rysuje się linią odręczną cienką lub linią zygzakową.

1. Zwymiaruj następującą figurę:

1. Zwymiaruj spoinę, połączenie gwintowe itp.

Spoina

Gwint

1. Zwymiaruj otwór okienny.

2. Dodatkowe zadanie*