Laboratorium 19.03.2014 dr Kciuk
Temat: Właściwości tworzyw polimerowych stosowanych w protetyce stomatologicznej.
Wpływ temperatury:
Dla tworzyw polimerowych własności mechaniczne zależą od budowy przestrzennej (polimery liniowe są mało wytrzymałe i giętkie),
Długie i silnie rozgałęzione polimery podnoszą wytrzymałość na rozciąganie i twardość,
Największą wytrzymałość posiadają polimery usieciowane,
Wraz ze wzrostem temperatury polimery miękną, co objawia się spadkiem modułu sprężystości.
| PMMA | Winylowo-akrylowy | |
|---|---|---|
| 48-62 | 52 | Rozciąganie |
| 76 | 70-76 | Ściskanie |
| 1-2 | 7-10 | Wydłużenie |
| 26,2 | 29 | Granica proporcjonalności |
Wydłużenie w połowie z wytrzymałością jest wskaźnikiem twardości materiału polimerowego.
Materiał, który ma dobre własności wytrzymałościowe i wydłużenie, są materiałami twardymi. Do tych materiałów zaliczamy polichlorek winylu. Materiał o małym wydłużeniu jest materiałem kruchym. Polichlorek winylu może przyjąć większą energię, zanim nastąpi pęknięcie.
Tworzywa polimerowe z małą granicą proporcjonalności będą ulegać trwałem odkształceniu przy niewielkim naprężeniu.
Wartość granicy proporcjonalności na tyle duże, aby trwałe odkształcenie nie nastąpiło podczas użytkowania protezy.
Wartości dla PMMA, polimeru winylowo- akrylowego są odpowiednie i podobne: 26,2 i 29MPa, należy się spodziewać jednakowej stabilności wymiarów protez wykonanych z tych materiałów.
Udarność jest miarą energii absorbowanej przez materiał podczas pękania przy nagłym uderzeniu.
Polimer ma dwukrotnie większą niż PMMA, czyli jest bardziej odporny na pękanie , absorbuje więcej energii przy uderzeniu.
Wartość udarności można zwiększyć dodając do polimerów plastyfikatory, ale towarzyszy temu spadek twardości, wytrzymałości na ściskanie, czy też granicy proporcjonalności.
Wytrzymałość na zginanie- wartości są porównywane dla polimerów, wytrzymałość wyznacza się poprzez stosunek wzrostu obciążenia aż do pęknięcia na środku próbki.
Twardość jest porównywalna do dla obu polimerów. Mała twardość w stosunku do wyrobu, proces wskazuje, że materiał może ulec łatwo ścieraniu lub zarysowaniu.