Zakażenia chlamydialne

Chlamydia trachomatis- w zależności od typu serologicznego mogą wywoływać określone jednostki chorobowe.

Typy A, B, Ba, C--> jaglica( trachoma)- endemiczne zapalenie spojówek

Typy B, Ba, radko D, E, F, G, H, I, J, K--> zapalenia dolnych odcinków dróg moczowo- płciowych i ich powikłania, zapalenie spojówek, zapalenie płuc u noworodków.

Typy L1, L2, L3--> ziarnica weneryczna pachwin( lymphogranuloma venereum)

Ponadto typy D-K odpowiadają za

Mężczyźni

• NGU( nongonococcal urethritis)

• PGU( postgonococcal urethritis)

• Proctitis

• Coniunctivitis

• Pharyngitis

Kobiety

• Cervicitis

• Urethritis

• Proctitis

• Coniunctivitis

• Pharyngitis

Niemowlęta

• Coniunctivitis

• Pneumonia

• Otitis media

• bezobjawowe zakażenie gardła lub przewodu pokarmowego

Po wyżej wymienionych zagadnieniach w tekście źródłowym następuje rozdział o cyklu rozwojowym Chlamydia, który w pysze swojej opuszczam i uważam za niegodny uwagi. Zaznaczę tylko, iż główny bohater " występuje w dwóch postaciach rozwojowych": 1) ciałka pdstawowego- metabolicznie nieczynnego, ale z błoną komórkawą, która umożliwia przetrwanie poza kom. gospodarza, wiążącego się z kom. nabłonkową gospodarza--> zakażenie. Po wniknięciu ciałka podstawowe tworzą wspólny fagosom( ciałko wtrętowe); 2) ciałka siateczkowatego- metabolicznie czynnego, dzielącego się, bez błony kom, powstającego z ciałka podstawowego po wniknięciu do cytoplazmy i przekształcającego sie w to ciałko po zakończonym cyklu.

NGU

Epidemiologia:- jedna z najczęstszych chorób przenoszonych drogą płciową. W Polsce szczyt zachorowan przypadał na lata 1984/85( 9000 przyp.). Zachorowania na NGU rozpoczynają sie zwykle po osiagnieciu dojrzalości płciowej, a szczyt przypada na mężczyzn w wieku 21-25 lat. 75% przypadków wyst. przed 30 rokiem życia. NGU radziej dotyka mężczyzn żonatych, rozwiedzionych(??) w separacji(.....?????!). Ryzyko zakażenia zwiększa się wraz z liczbą partnerek oraz przebytych zachorowań na NGU lub na rzeżączkę. " Pacjenci z NGU legitymują się wyższym poziomem wykształcenia i lepszym statusem społecznym od chorych na rzeżączkę."

Etiologia NGU:

Głównym czynnikiem etiologicznym NGU jest Chlamydia trachomatis( 35-70% przypadków). Przyczyną rozwoju choroby mogą być także: Ureaplasma urealyticum, Trichomonas vaginalis, Herpes virus simplex, rzadko Staphylococcus aureus, paciorkowce z grupy B, Candida albicans, beztlenowce, Gardnerella vaginalis. U 20-30% pacjentów nie można ustalić czynnika etiologicznego.

Obraz kliniczny:

Okres rozwoju choroby( chyba bez względu na czynnik etiologiczny) wynosi od 1 do 3 tygodni. Głównymi objawami NGU są wyciek z cewki moczowej i dysuria( szczypanie, pieczenie, ból podczas oddawania moczu; uczucie mrowienia, swędzenia w okolicy ujścia zewnętrznego cewki). Wyciek z cewki może być wodnisty, śluzowy( najczęściej), śluzowo- ropny, ropny( rzadko- wyciek typowy dla rzeżączki). Wyciek może być spontaniczny lub( co bardziej charakterystyczne) widoczny dopiero po kilkukrotnym uciśnięciu cewki u podstawy prącia. Najczęściej można go obserwować rano lub po kilkugodzinnym nieoddawaniu moczu. U większości pacjentów występuje wyciek i dysuria. W niektórych przypadkach NGU manifestuje się tylko jednym z objawów lub ma przebieg bezobjawowy.

Rozpoznanie:

Objawy kliniczne: dysuria, wyciek z cewki moczowej

Badanie mikroskopowe:ocena flory bakteryjnej( wykluczenie zakażenia Neisseria), ustalenie liczby leukocytów na powyżej 4 (w 5-ciu kolejno obserwowanych polach widzenia- masakra!)- wykładnik stanu zapalnego

Wykonanie posiewu bakteryjnego( eliminacja Neisseria jako przyczyny)

Mocz na posiew i do badania mikroskopowego należy pobrać ze zbiórki nocnej!!

Różnicowanie:

• rzeżączka--> krótszy okres wylęgania( 1- 3 dni), obecność Neisseria gonorrhoeae w wydzielinie. Obie choroby moga współistnieć( PGU)

• opryszczka narządów płciowych--> I to jest intrygujące( conajmniej), gdyż HSV może być przyczyną NGU. Może zatem chodzi o ewentualne zmiany( pęcherze, nadżerki) lub ich brak na skórze w okolicy narządów płciowych

• zapalenie napletka lub żołędzi i napletka--> przy podejrzeniu NGU należy sie upewnić czy wyciek nie pochodzi spod napletka. Wyciek podnapletkowy może być spowodowany kiłą, wrzodem miękkim, opryszczką lub zapaleniem żołędzi oraz blaszki wewnętrznej napletka( tu mamy: zaczerwienienie, wysypkę, białawe naloty, ew. nadżerki). Badanie na Chlamydia- ujemne

• zapalenie pęcherza moczowego--> dysuria, częste oddawanie moczu, ból w okolicy nadłonowej lub w okolicy nerek, hematuria, wysoka temperatura. Rozstrzyga posiew moczu

• zapalenie gruczołu krokowego--> wyciek z cewki moczowej podczas parcia na stolec, tępy ból w kroczu promieniujący do moszny lub okolicy krzyżowej, powiększona i tkliwa prostata przy badaniu per rectum. Rozstrzyga posiew wydzieliny zebranej po masażu groczołu krokowego

• uraz cewki moczowej--> uraz lub cewnikowanie w wywiadzie, ślady zabiegów, ujemny wynik bakteriologiczny

Leczenie:

zakażenia bakteryjne

- doksycyklina 100mg 2 razy dziennie( 7 dni)

- tetracyklina 500mg 4 razy dziennie( 7 dni)

- azytromycyna- jednorazowo 1g

- erytromycyna 500mg 4 razy dziennie( 7 dni)

- dawercin 500mg 2 razy dziennie( 7 dni)

- fluorochinolony( skuteczne w zakażeniach Chlamydia)

- metronidazol 2g raz dziennie lub 500mg 2 razy dziennie przez 7 dni--> w zakażeniech Trichomonas vaginalis

- acyklowir--> zakażenie HSV

Leczenie partnerek profilatktyczne takie jak w przypadku zakażenia.

PGU

Zapalenie porzeżączkowe jest wynikiem jednoczesnego zakażenia Neisseria i drobnoustrojami wywołującymi NGU. PGU stwierdza sie u pacjentów wyleczonych z rzeżączki( ujemny wynik badania mikroskopowego i posiewu), u których występują objawy zapalenia cewki moczowej lub rozwijają sie po pewnym okresie od zakończenia leczenia.

Etiologia: Chlamydia trachomatis, Ureaplasma urealyticum, Trichomonas vaginalis

Rozpoznanie: Objawy zapalenia utrzymujące się lub pojawiające po wyleczeniu rzeżączki, wynik badania bakteriologicznego.

Leczenie: jak w NGU

Powikłania NGU i PGU

• Epididymitis- jedno z najczęstszych powikłań chlamydialnego zakażenia cewki, najczęstsza przyczyna zapalenia najadrzy u mężczyzn poniżej 35 roku życia. Objawy pojawiają się po kilku tygodniach od wystąpienia NGU. Zajęte jest zwykle jedno najądrze. W początkowym okresie choroby pojawiają się kłujące bóle krocza oraz powiększenie najądrza. Z czasem bolesność wzrasta uniemożliwiając chodzenie, pojawia się gorączka, znaczna tkliwość oraz obrzęk zajętego najądrza. Może dochodzić do wygładzenia i przekrwienia skóry moszny( w wyniku gromadzenia się płynu wysiękowego pomiedzy osłonkami jądra). Różnicowanie: rzeżączkowe zapalenie najądrza. Leczenie: doksycyklina 100mg 2 razy dziennie lub tetracyklina 500mg 4 razy dziennie przez 10-14 dni. Chorzy powinni być hospitalizowani.

• Prostatitis- bardzo rzadko. Zapalenie gruczołu krokowego jest najczęściej powodowane przez E. coli, Pseudomonas, Proteus( stwierdzane w zapaleniach dróg moczowych o tej etiologii). Objawy choroby przypominają przewlekłe zapalenie gruczołu: okresowe pojawianie się dolegliwości, tępy ból w kroczu, lekkie bóle w trakcie oddawania moczu. Bóle mogą promieniować w kierunku jąder, pachwin, okolicy krzyżowej. Mogą również wyst. bolesne wzwody lub bolesność w trakcie wytrysku oraz haematospermia. Czasem pacjenci obserwują wyciek mętnej wydzieliny z cewki moczowej podczas parcia na stolec. Rozpoznanie: bolesność i powiększenie gruczołu krokowego przy badaniu per rectum, rozmaz i posiew z wydzieliny zebranej po masażu gruczołu. Różnicowanie: zapalenie rzeżączkowe prostaty. Leczenie: antybiotykoterapia w zależności od posiewu na okres kilku tygodni.

• trwałe zwężenie cewki- w przypadku NGU o długim lub/i nawrotowym przebiegu, rzadkie powikłanie

Zapalenie szyjki macicy

Zakażenie kanału szyjki macicy( endocervicitis) jest najczęstszą formą zakażenia chlamydialnego u kobiet. Odpowiada ono NGU u mężczyzn.

Epidemiologia:

Zakażenie obserwowane u kobiet po inicjacji seksualnej. Najwięcej zachorowań przypada poniżej 25 roku życia. Czynniki zwiększające ryzyko zachorowania, to częsta zmiana partnerów oraz stosowanie doustnych srodków antykoncepcyjnych. Chlamydialne zapalenie szyjki macicy jest jedną z dwóch, głównych przyczyn PID.

Obraz kliniczny:

Ponad połowa przypadków ma przebieg bezobjawowy. Objawami chlamydialnego endocervicitis jest obecność śluzowo- ropnej wydzieliny w ujściu zewnętrzym szyjki oraz ektopię nabłonka cilindrycznego kanału szyjki macicy do części pochwowej szyjki( na zewnętrzną powierzchnie tarczy)- wygląd nadżerki; obrzęk i zaczerwienienie tarczy części pochwowej; łatwość krwawienia podczas pobierania materiału do badań. Ektopia nabłonka może być wrotami( to słowo pasuje chyba najlepiej;-)) zapalenia kanału szyjki, ponieważ Chlamydia infekują tylko nabłonek cylindryczny( nie wnikaja do kom. nabłonka płaskiego wyścielającego pochwę). Sam stan zapalny może z kolei prowadzić do powstawania lub nasilania ektopii, więc wraz z autorem bezsilnie rozkładam ręce nad kwestią co było pierwsze kura, czy jajko.

Rozpoznanie:

Objawy kliniczne. Duża liczba zakażeń bezobjawowych uniemożliwia diagnostykę na podstawie obrazu choroby

Badanie bakteriologiczne: badanie mikroskopowe bezpośrednie( w tym ocena liczby leukocytów- patrz NGU) oraz posiew wydzieliny z kanału szyjki macicy

Różnicowanie:

• rzeżaczkowe zapalenie szyjki macicy--> objawy mogą byż bardzo podobne, obecność śluzowo- ropnej lub ropnej wydzieliny. Rozstrzyga badanie bakteriologiczne. W 10-30% przypadków zdarza się jednoczesne zakażenie Niesseria i Chlamydia.

• opryszczka szyjki macicy--> zaczerwienienie i obrzęk tarczy szyjki macicy z obecnościa drobnych pęcherzyków lub/i powierzchownych nadżerek, współistnienie zmian pęcherzykowych i nadżerkowych na skórze narządów płciowych, dodatni test Tzanka, dodatni wynik badania wirusologicznego, nawrotowy charakter zmian

• dysplazja i wczesne postaci raka--> we wczesnych stadiach nie do odróżnienia. Decyduje wynik badania hitologicznego, cytologicznego, bakteriologicznego

• zakażenia pochwy--> mogą przebiegać ze zmianami w części pochwowej szyjki macicy. Dominują objawy zakażenia pochwy. Zmiany szyjki macicy mają charakter wtórny

Zapalenie cewki moczowej( urethritis)

W blisko 50% chlamydialnego zakażenia cewki macicy stwierdza się urethritis wywołane przez te drobnoustroje.

Objawy i przebieg:

Zapalenie cewki moczowej wywołane przez Chlamydia trachomatis ma często przebieg bezobjawowy. W przypadkach objawowych pacjentki skarżą się na częste oddawanie moczu oraz objawy dysurii( hmmm.... chyba patrz NGU). Może się również pojawiać śluzowa lub śluzowo- ropna wydzielina po masażu cewki moczowej, zaczerwienienie i obrzęk ujścia zewnętrznego cewki.

Rozpoznanie: na podstawie obrazu klinicznego oraz badania bakteriologicznego

Różnicowanie:

• zakażenie rzeżączkowe

• bakteryjne zapalenie pęcherza

• opryszczka narządów płciowych

• zapalenie pochwy o różnej etiologii

• odmiedniczkowe zapalenie nerek

Leczenie: dla chlamydialnego endocervicitis oraz urethritis jak w NGU. U kobiet w ciąży nie wolno stosować doksycykliny i tetracykliny!!

Powikłania chlamydialnego zakażenia dróg moczowo- płciowych u kobiet

• Endometritis- zakażenie wstępujące( sprzyjają: rozwarty kanał szyjki macicy, krwawienia z błony śluzowej macicy- miesiączka, połóg, zabiegi wewnątrzmaciczne, pozostałe resztki błony śluzowej- po poronieniu, resztki doczesnej). Przebieg często bezobjawowy. Mogą występować zaburzenia krwawienia miesięcznego( wydłużenie, nasilenie), ból w dole brzucha, bolesność trzonu macicy w badaniu palpacyjnym. Częstym powikłaniem jest zapalenie przydatków i PID. Rozpoznanie ustala się na podstawie niepawidłowych krwawień miesięcznych, krwawień pomiedzy miesiączkami, bólu w podbrzuszu i bolesności trzonu macicy. Różnicować należy z endometritis i innej etiologii. Leczenie jest typowe dla PID

• adnexitis

• perihepatitis( zespół Fitza, Hugha, Curtisa)- zapalenie tkanki okołowątrobowej połączone z zapaleniem przydatków u kobiet. Zakażenie chlamydialne jest najczęstszą przyczyną tego zespołu, drugą co do częstości przyczyną jest dwoinka rzeżączki. Możliwy jest mechanizm zakażenia z powodu przedostania się drobnoutrojów z okolicy ujścia wewnętrznego jajowodu i dalej do przestrzeni okołowątrobowej lub też szerzenie się infekcji drogą naczyń chłonnych. Objawy typowe dla zapalenia przydatków z dodatkowymi dolegliwościami ze strony wątroby( ostry ból w prawym podżebrzu, tkliwość i bolesność uciskowa, objawy sugerujące zapalenie pęcherzyka żółciowego). Powikłaniem zespołu mogą być zrosty pomiędzy otrzewną wątroby a przeponą oraz powłokami brzucha. Rozpoznanie ustala się na podstawie obrazu klinicznegu adnexitis z towarzyszącymi objawami wątrobowymi oraz wyizolowania Chlamydia lub Niesseria z materiału biopsyjnego, pomocne mogą być posiewy z szyjki macicy. Leczenie tak, jak adnexitis

• zapalenie gruczołu przedsionkowego większego( Bartholina)- rzadkie powikłanie. Dochodzi do zakażenia wtórnie- wydzieliną z szyjki macicy, która zawiera Chlamydia. Zakażenieu ulegają ujścia przewodów wyprowadzających gruczołu i tu przede wszystkim toczy się proces zapalny, powodując przekrwienie i obrzęk ujścia z możliwością zamknięcia światła oraz wytworzenia ropnia. Objawem zapalenia jest powiększenie gruczołu, który wysklepia guzowato wargę sromową większą oraz ból w okolicy gruczołu, który nasila się podczas chodzenia, siedzenia, oddawania stolca, w ciężkich przypadkach wzrost temperatury. Różnicować należy chlamydialne bartholinitis z zapaleniem o innej etiologii, torbielą zastoinową oraz przepukliną. Leczenie tak, jak w NGU. W przypadku ropnia- leczenie chirurgiczne

• zapalenie gruczołów przycewkowych( Skenego)- bolesność w okolicy ujścia zewnętrznego cewki, dysuria

Zakażenia chlamydialne wspólne dla obu płci

• Zespół Reitera

Wystepuje u 1-3% mężczyzn chorych na NGU, u kobiet radziej. Zespół ten charakteryzuje się triadą objawów: 1) odczynowym zapaleniem stawów( reactive arthritis)- utrzymuje się do 3-5 miesięcy, 2) zapaleniem spojówek- utrzymuje się do kilku tygodni, 3) zapaleniem cewki moczowej- do kilku tygodni. Zespół stwierdza się na podstawie istnienia odczynowego zapalenia stawów, trwającego conajmniej miesiąc, poprzedzonego lub współistniejącego z zapaleniem cewki moczowej/szyjki macicy

Etiologia: wieloczynnikowa. Element zakaźny wywołuje reakcje immunologiczne( wyst. podwyższone miana IgG- zarówno w surowicy^ jak i płynie stawowym^^, IgM, IgA), odpowiadające za zmiany w stawach. U osób z genetycznie uwarunkowaną obecnością antygenu HLA- B27 prawdopodobieństwo wyst. reactive arthritis jest od 30 do 50 razy większe, a zmiany mają chrakter bardziej nasilony i długotrwały. Odczynowe zapalenie stawów( objaw dominujący zespołu Reitera) należy do grupy SARA( sexually aquired reactive arthritis). Głównym czynnikiem zakaźnym jest tu Chlamydia trachomatis. SARA mogą wywoływać również: Neisseria gonorrhoeae, Treponema pallidum, HBV, HIV, rzadko bakterie jelitowe.

Obraz kliniczny:

Zmiany stawowe: odczynowe zapalenie obejmuje zwykle duże stawy kończyn dolnych( kolanowy, skokowy) oraz stawy śródstopia. Proces toczy się zwykle w kilku lokalizacjach( oligoarthritis). Zapaleniu dużych stawów może towarzyszyć zapalenie błony maziowej( synovitis) stawów mniejszych. W badaniu przedmiotowym stwierdza się obrzęk, bolesność, ograniczenie ruchomości zajętego stawu. Skóra tej okolicy jest zaczerwieniona i lepiej ucieplona. Brak zmian w RTG( jedynie w cięższych, długotrwałych procesach, obejmujących szczególnie mniejsze stawy można zaobserwować zniszczenie powierzchni stawowych, a czasem zmiany przypominające łuszczycę stawową). U większości pacjentów występują bóle okolicy krzyżowej( spowodowane sacroilitis, a u 25% spondyloarthritis, rozwijającymi się w przebiegu choroby).

Entezopatia- zmiany w obrębie przyczepów ścięgnistych charakterystyczne dla reactive arthritis, ( 20% przypadków) oraz surowiczo- ujemnych zapaleń stawów kręgosłupa. Zajeciu ulegaja zwykle przyczepy powięzi stóp i ścięgien Achillesa oraz mięśni miednicy. Zmiany moga być o typie tenosynovitis wyst. w obrębie prostowników nadgarstka oraz zginaczy stopy; zapalenia ściegna piętowego( silny ból uniemożliwiajacy chodzenie); zapalenie błony maziowej palców rąk i stóp, które może powodować charakterystyczne zgrubienie tychże palców, typowe dla reactive arthritis.

Zmiany skórne i śluzówkowe: zmiany łuszczycopodobne obejmujące skórę( wykwity grudkowo- krostkowe o nadmiernej skłonności do rogowacenia) i błony śluzowe. Lokalizują się najczęściej na dłoniach, stopach, żołędzi, sromie. Zmiany w okolicy narządów płciowych mają charakter półkolistych, nadżerek o lekko uniesionych brzegach lub zmian grudkowow- krostkowych o złuszczającej powierzchni. Zmiany w obrębie błony śluzowej jamy ustnej mają chrakter nadżerek lub zmleczałych grudek( stomatitis). Na języku i podniebieniu wyst. obraczkowe złuszczanie. Paznokcie mogą wykazywać zmiany troficzne i hiperkeratozę podpaznokciową.

Zmiany oczne: zapalenie spojówek; ostre zapalenie jagodówki( acute anterior uveitis)--> może prowadzić do powstawania wysięku ropnego w przedniej komorze oka( hypopyon) i powstawania zaćmy; owrzodzenie, zapalenie rogówki; zapalenie nerwu wzrokowego; wylewy wewnątrzgałkowe.

W zespole Reitera mogą również występować zmiany kardiologiczne( niemiarowość, zaburzenia przewodzenia, myocarditis, pericarditis, endocarditis(??) w obrębie zastawek; zmiany neurologiczne( m.in. zapalenie nerwu wzrokowego); ponadto amyloidoza, pleuritis.

Rozpoznanie: triada objawów ( reactive arthritis conajmniej miesiąc, poprzedzone lub współistniejące z urethritis, ew. cervicitis), entezopatia, zmiany skórne i śluzówkowe, obecność HLA-B27, obecność Chlamydia w drogach moczowo- płciowych.

Różnicowanie:

• SARA o innej etiologii( różnicowanie na podstawie badania bakeriologicznego( w tym serologicznego) oraz ewentualnych objawów chorobowych, np.: żółtaczka w przypadku HBV

• łuszczyca stawowa--> brak objawów ze strony narządów moczowo- płciowych, cięższy, bardziej długotrwały przebieg; pozostawia( w przeciwieństwie do zespołu Reitera!!) zmiany w obrębie stawów

• gościec stawowy--> brak objawów ze strony narządów płciowych, zmiany stawowe symetryczne, poliarthritis, obecność czynnika reumatoidalnego we krwi

• choroba z Lyme--> erythema chronicum migrans, zmiany oponowe, sercowe, obecność przeciwciał przeciwko Borrelia burgdorferi

Leczenie:

a) zmian stawowych

- NLPZ( indometacyna, naproksen)

- przy nieustępujących zmianach stawowych kotykosteroidy

- metotreksat, azatiopryna( w ciężkich przypadkach)

- ćwiczenia ruchowe

b) cewki moczowej

- doksycyklina lub tetracyklina lub erytromycyna na okres 2- 3 tyg

c) zmian skórnych

- kortykosteroidy miejscowe

d) zmian ocznych

- krople zawierające sulfacetamid, hydrokortyzon( coniunctivitis)

- leczenie okulistyczne innych zmian

• Zapalenie odbytu( proctitis)

Częściej u kobiet i homoseksualistów.

Obraz kliniczny: zależy od typu serologicznego Chlamydia.Typy L odpowiadają za ostry, ciężki przebieg zapalenia, czasem obejmującego końcowy odcinek jelita grubego( proctocolitis)--> pacjenci skarżą się na silne bóle w dole brzucha oraz okolicy odbytu, potrzebę częstego wypróżniania się( luźne stolce z domieszką ropno- krwawej wydzieliny). Obecność śluzowo- ropnej wydzieliny z odbytu, uczucie pieczenia tej okolicy. W badaniu rektoskopowym: obecność śluzowo- ropnej wydzieliny( również w esicy), kruchość błony śluzowej odbytu( łatwe krwawienia, powierzchowne nadżerki). Typy D-K wywołują zwykle zapalenia o lżejszym przebiegu( często bezobjawowe), stanowiące 75% przypadków proctitis--> nieiwielka ilość śluzowo- ropnej wydzieliny, lekki ból, pieczenie okolicy odbytu, niewielkie krwawienia z odbytu. W badaniu rektoskopowym: niewielkie przekrwienie błony sluzowej, obecność wydzieliny, rzadko nadżerki.

Rozpoznanie na podstawie: obecności śluzowo- ropnej wydzieliny z domieszką krwi, uczucia swedzenia, pieczenia okolicy odbytu, zmian w obrazie rektoskopowym; dadatniego wyniku badania bakteriologicznego wydzieliny na obecność Chlamydia trachomatis oraz nadmiernej liczby leukocytów wielojądrzastych.

Różnicowanie:

• rzeżączkowe zapalenie odbytu

• wirusowe( Herpes virus simplex) zapalenie odbytu--> zmiany pęcherzykowe na skórze okolicy odbytu, nawrotowy charakter, silne bóle promieniujące do okolicy krzyżowej lub kończyn dolnych

• żylaki odbytu

Leczenie:

- doksycyklina 100mg 2 razy dziennie* przez 14-21 dni

- tetracyklina 500mg 4 razy dziennie -II-

- erytromycyna 500mg 4 razy dziennie -II-

W przypadkach o lekkim przebiegu leczenie może trwać 7- 10 dni. Jeżleli wykonanie badania bakteriologicznego jest nie możliwe zaleca się podanie jednorazowo wysokiej dawki antybiotyku na wypadak zakażenie Neisseria gonorrhoeae, np.: 250mg ceftriaksonu domięśniowo.

* Antybiotyki wymienione od myślników stosuje się zamiennie, a nie jednocześnie!! To dotyczy wszystkich notatek.

• pharyngitis- " stwierdza się u homoseksualistów i kobiet uprawiających fellatio"(.... gubię się w tej nomenklaturze:(()

Zakażenia niemowląt- zakażenie okołoporodowe

• coniunctivitis- zapalenie rozwija się 5- 14 dni po porodzie. Zmiany zwykle ustepują samoistnie po okresie kilku miesięcy bez powikłań. Postaci cięższe charakteryzują się przekrwieniem spojówek, początkowo wodnistą wydzieliną, z czasem śluzowo- ropną--> ropną z worka spojówkowego. Różnicować należy z zapaleniem gonokokowym, pojawiającym sie zwykle 2- 4 dni po porodzie; zapaleniem wirusowym; spowodowanym przez czynniki fizyczne i chemiczne. Profilaktyka chlamydialnego zapalenia spojówek u niemowląt polega na wkropieniu dospojówkowym azotanu srebra( zabieg Credego). Leczenie natomiast na podawaniu erytromycyny w zawiesinie w dawce 50mg/kg masy ciała 4 razy dziennie przez 14 dni

• pneumonia- często współistnieje z zapaleniem spojówek. Objawy po 4- 11 tygodniach od urodzenia. początkowo zajęcie górnych dróg oddechowych( nieżyt błony śluzowej nosowej części gardła), później dolnych( kaszel; zmiany osłuchowe: rzężenia, trzeszczenia; przyspieszony oddech). W RTG obustronne nacieki śródmiąższowe. W bad. laboratoryjnych: hipoksja, eozynofilia, wzrost frakcji IgG i IgM. Bad. bakteriologiczne: obecność Chlamydia. Rozpoznanie ustala się na podstawie obrazu klinicznego zapalenia płuc bez towarzyszącej gorączki, obecności Chlamydia w wydzielinie z dróg oddechowych, obecności przeciwciał klasy IgM przeciw Chlamydia. Leczenie jak w przypadku zapalenia spojówek.

Diagnostyka laboratoryjna zakażeń chlamydialnych opiera się na stosowaniu: hodowli komórkowej, metody immunoenzymatycznej oraz immunofluorescencji bezpośredniej.