1. Skarga do Sądu Administracyjnego.
Jest rozpatrywana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny.
Przedmiotem skargi może być:
Decyzja administracyjna- musi być ostateczna i wyczerpany tok instancji.
Postanowienie wydane w toku postępowania administracyjnego
- postanowienie na które przysługuje zażalenie,
- postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym,
-postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty,
- postanowienia kończące postępowanie w sprawie.
Bezczynność ( milczenie) organu administracji, gdy organ w ustalonym terminie nie wydał decyzji lub postanowienia bądź innego aktu, skarg na bezczynność organu jest dopuszczalna dopiero po wyczerpaniu środków zaskarżenia.
Akty prawa miejscowego.
Akty samorządu terytorialnego.
Akty nadzoru.
Inne akty i czynności organów administracji, czynności materialno-techniczne np. wydawanie dowodów, paszportów, zaświadczeń.
Do SA nie przysługuje skarga odnośnie prawa wewnętrznego administracyjnego ( między organami wyższego a niższego stopnia np. okólnik, regulamin).
Do SA nie przysługuje skarga odnośnie prawa wewnętrznego administracyjnego ( między organami wyższego a niższego stopnia np. okólnik, regulamin).
2. Legitymacja procesowa- możność skorzystania z danego środka prawnego np. skarga do SA,
Legitymację posiada każdy, kto ma w tym interes prawny np. organizacja społeczna, prokurator, RPO.
Interes prawny- korzystna sytuacja dla podmiotu poparta normą prawną.
3. Tryb wnoszenia skargi.
Skargę wnosimy za pośrednictwem organu administracji na działanie, którego się skarżymy, ponieważ organ ma możliwość samokontroli ( może wydać decyzję całkowitą- czyli uwzględniającą w całości żądania skarżącego).
Organ ma 30 dni na rozpatrzenie skargi lub przekazanie skargi z aktami sprawy do SA.
Skutki wniesienia skargi:
1/ wszczęcie postępowania,
2/ osiąganie zawiłości sprawy- 3 skutki zawiłości.
- następuje określenie granic sprawy- jeżeli wnosimy skargę do sądu to jest on zobowiązany działać tylko do granic sprawy, wynika to z treści skargi, żądania.
- osiągany efekt perpetuacji właściwości - utrwalenie właściwości( miejscowa i rzeczowa).
Zakaz ponownego orzekania w tej samej sprawie.
4. Wymogi formalne pisma zawierającego skargę.
Pismo w postępowaniu sądowym obejmuje wnioski i oświadczenia stron.
Każde pismo strony powinno zawierać:
1/ oznaczenie sądu do którego jest kierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych lub pełnomocników,
2/ oznaczenie rodzaju pisma,
3/ osnowę wniosku lub oświadczeń,
4/ podpis strony albo jej przedstawiciela lub pełnomocnika,
5/ wymienienie załączników,
6/ pierwsze pismo powinno zawierać dokładny adres zamieszkania stron, ich przedstawicieli, pełnomocników oraz przedmiot sprawy,
7/ następne pisma muszą także zawierać sygnaturę akt,
8/ w skardze należy wskazać zaskarżoną decyzję, postanowienie, inny akt lub czynność, oznaczenie organu, którego działania lub bezczynności skarga dotyczy,
9/ należy określić naruszenie prawa lub interesu prawnego,
10/ w każdym piśmie wszczynającym postępowanie sądowe należy podać wartość przedmiotu sporu.
5. Instrumenty dyscyplinujące organ administracyjny do przekazania skargi do SA:
- możemy żądać, żeby sąd ukarał organ grzywną,
- rozpatrzenie sprawy na podstawie odpisu skargi,
- sygnalizacja sądu do organu wyższego rzędu, że w organie niższego rzędu doszło do nieprawidłowości, nie przekazano akt sprawy wraz ze skargą.
6. Suspensywność środka prawnego- cecha środka prawnego, która powoduje, że wnosząc ten środek wstrzymujemy lub możemy wstrzymać wykonanie zaskarżonego orzeczenia.
Suspensywność względna- musimy wnioskować do sądu, aby rozpatrzył możliwość wstrzymania orzeczenia np. skarga do sądu.
Suspensywność bezwzględna- wykonanie orzeczenia jest wstrzymane.
7. Środki zaskarżania( środki prawne).
1. skarga kasacyjna.
2. zażalenie.
3. wniosek o wznowienie postępowania.
Jako kryterium przyjmuje się prawomocność orzeczenia, orzeczenie jest prawomocne, kiedy nie służą zwyczajne środki odwoławcze.
8. Skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Jest zwyczajnym środkiem zaskarżania, ( przysługującym od orzeczeń nieprawomocnych).
Przysługuje od wyroków WSA.
Przedmiotem skargi mogą być:
- wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego,
- postanowienia WSA kończące postępowanie w danej instancji.
Do złożenia skargi legitymowany jest( ma prawo)
- skarżący,
- organ administracji,
- prokurator,
- Rzecznik Praw Obywatelskich.
Podstawy kasacji:
- naruszenie norm prawa materialnego poprzez jego błędną wykładnię lub stosowanie, np. kodeks cywilny, karny,
- naruszenie norm prawa procesowego, jeżeli miało to znaczenie dla sposobu rozpatrzenia sprawy.
Skarga kasacyjna ma przymus radcosko-adwokacki tzn. musi być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, ponieważ konieczne jest powołanie się na normy prawne, które zostały naruszone.
Skarga musi być wniesiona w terminie 30 dni od doręczenia orzeczenia do sądu, który wydał zaskarżony wyrok w I instancji.
Skargę rozpatruje NSA na rozprawie, chyba, że podstawą kasacji jest przepis prawa procesowego, wówczas można zrezygnować z rozprawy.
Skarga jest rozpatrywana na posiedzeniu niejawnym.
Badanie wstępne skargi wykonuje WSA- np. sprawdza czy została wniesiona opłata, czy zostało pismo wniesione w terminie itp.
Badanie merytoryczne skargi wykonuje NSA.
Skarga jest środkiem dewolutywnym.
Dewoluacja- taka cecha środka prawnego, która powoduje przeniesienie sprawy do wyższej instancji. (odwołanie).
W razie uwzględnienia skargi kasacyjnej NSA uchyla zaskarżone orzeczenie w całości lub w części i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania sądowi, który wydał orzeczenie.
9. Zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Przysługuje na postanowienia WSA np. przekazanie sprawy innemu sądowi administracyjnemu, wstrzymanie lub odmowa wstrzymania wykonania decyzji lub postanowienia czy odrzucenia skargi.
Zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od doręczenia postanowienia.
Zażalenie powinno zawierać wskazanie zaskarżonego postanowienia i wniosek o jego zmianę lub uchylenie, a także uzasadnienie.
Akta sprawy wraz z zażaleniem WSA przedstawia NSA po doręczeniu zażalenia pozostałym stronom.
WSA może na posiedzeniu niejawnym uchylić to postanowienie i rozpoznać sprawę na nowo. Wówczas nie przesyła akt sprawy do NSA.
Jest środkiem zwyczajnym.
10. Wniosek o wznowienie postępowania.
Służy do usuwania z obrotu orzeczeń prawomocnych dotkniętych szczególnie ciężkimi wadami prawnymi.
Jest środkiem nadzwyczajnym ( przysługującym od orzeczeń prawomocnych).
11. Przesłanki wznowienia postępowania:
1. Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego.
Trybunał Konstytucyjny orzeka o zgodności źródeł prawa z konstytucją, a także ustaw z umowami międzynarodowymi i innych źródeł prawa.
Jeżeli TK orzeknie, iż akt jest niezgodny wówczas traci moc.
Wyroki SA wydane na podstawie takiego aktu prawnego tracą podstawę prawną.
Strona, która chce zmienić wcześniej wydane orzeczenie, może złożyć wniosek o wznowienie postępowania.
Strona dowiaduje się o wycofaniu aktu poprzez informacje zamieszczone w Dzienniku Ustaw lub media.
2. Niektóre przesłanki nieważności.
Orzekała osoba nieuprawniona,
Orzekał sędzia wyłączony z mocy ustawy,
Strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej,
Strona nie była należycie reprezentowana,
Strona była pozbawiona możliwości działania w postępowaniu- brak zawiadomienia.
3. Właściwe przyczyny restytucyjne.
Orzeczenie zapadło na podstawie sfałszowanego dokumentu,
Orzeczenie zapadło w związku z popełnieniem przestępstwa,
Wyszły na jaw nowe okoliczności,
Wykryto inne orzeczenie w tej samej sprawie.
Właściwości sądu przy rozpoznawaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie.
Właściwy jest ten sąd, który wydał zaskarżone orzeczenie, jeżeli powołujemy się na przyczyny nieważności.
Właściwy jest sąd, który orzekał jako ostatni w pozostałych przypadkach.
12. Przebieg postępowania.
I Faza czynności wstępne.
Sprawy rozpoznawane są wg kolejności wpływu,
Dokonuje się tzw. badania wymogów formalnych:
- badanie właściwości sądu,
- badanie terminu, czy podmiot posiada legitymację procesową,
Wymogi formalne pisma
- pismo musi zawierać wszystkie elementy,
- w przypadku braków następuje zwrot pisma do uzupełnienia w ciągu 7 dni,
- sprawdzanie czy został wniesiony wpis sądowy.
W czynnościach wstępnych wyznacza się:
- termin rozprawy,
- miejsce rozprawy,
- wysyła się zawiadomienia,
Wyznacza skład orzekający ( 3 sędziów do każdej sprawy).
- wśród tych sędziów wyznacza się przewodniczącego składu i tzw. sprawozdawcę.
Sędzia sprawozdawca- wyznaczony jest do najgłębszego zapoznania się z aktami sprawy jeszcze przed rozprawą. Wyciąga on najważniejsze aspekty sprawy i referuje pozostałym sędziom.
- wyznaczenie sędziów do spraw następuje wg kolejności na liście, jest przypadkowe, może odbyć się także losowanie.
W razie czynności wstępnych rozpoznaje się także wnioski stron:
- wniosek o udzielenie prawa pomocy,
- wniosek o wstrzymanie wykonania.
Jeżeli sąd stwierdzi, że w piśmie są błędy formalne nie do naprawienia wtedy sąd odrzuca pismo poprzez postanowienie np. brak adresu.
Jeżeli sąd nie uzna argumentów strony- wtedy oddala sprawę orzeczeniem.
II Faza postępowanie rozpoznawcze.
Sprawy mogą być rozpatrywane na posiedzeniu niejawnym lub na rozprawie. Regułą jest, że sądy administracyjne rozpatrują sprawy na rozprawie.
Rozprawa zaczyna się od narady składu orzekającego.
Na początku rozprawy sprawdzana jest obecność.
Rozprawy są jawne, dopuszczalna jest publiczność.
Strony powinny być obecne na rozprawie, jednak nieobecność stron nie hamuje postępowania.
Na rozprawie może być także Rzecznik Praw Obywatelskich, Prokurator, przedstawiciele stron.
Sąd sprawdza poprawność doręczeń.
Sędzia sprawozdawca referuje stan sprawy, po referacie udziela się głosu stronom, w kolejności skarżący, później organ.
Sędzia sprawozdawca sprawuje tzw. policję sesyjną.
III Faza orzekania
- Jest niejawna, bierze w niej udział tylko skład orzekający poprzez głosowanie.
- Jeżeli przegłosowany sędzia nie zgadza się z orzeczeniem może to zostać zaprotokołowane.
- ustaleniu orzeczenia sędzia ogłasza ustalone orzeczenie.
3