TEMAT 8: IMPLEMENTACJA EUROPEJSKIEJ POLITYKI BEZPIECZEŃSTWA I OBRONY W RAMACH II FILARA UE

• UE do 1998 koncentrowały się bardziej na planowaniu politycznym w dziedzinie WPZiB, niż na podejmowaniu konkretnych działań.

• ożywienie w końcu 1998 roku w sprawach rozwoju komponentu obronnego UE i rozwoju ETBiO

• ETBiO to koncepcja przejęcia przez państwa UE zwiększonej odpowiedzialności za swoją obronę w ramach NATO

• WPZiB należy traktować jako formę współpracy państw służącą realizacji tego celu.

• Wspólna Europejska Polityka Bezpieczeństwa i Obrony (WEPBiO) to instrument implementacji wspólnej polityki obronnej

Etapy rozwoju WEPBiO:

1. Zmiana stanowiska WB, FR i RFN

• jesień 1998 - zmiana stanowiska UK w tej sprawie

• wyciągając wnioski z niemocy wojskowej UE na Bałkanach rząd brytyjski wyraził gotowość odejścia od uprawianej dotąd polityki opozycji wobec budowy obrony europejskiej

• 24-25 października 1998 - nieformalne spotkanie szefów państw lub rządów krajów UE w Portschach w Austrii

• 4 listopada 1998 - w Wiedniu nieformalne spotkanie ministrów obrony państw UE

• od tej pory UK zaczęła wyrażać zdecydowaną gotowość do dyskusji na temat bezpieczeństwa europejskiego

• ewolucja stanowiska Francji, która przestała nadmiernie akcentować europejski charakter Połączonych Wielonarodowych Sił do Zadań Specjalnych (CJTF)

• zmiana nastawienia Amerykanów, którzy zaakceptowali francuską koncepcję wykorzystywania zasobów NATO dla potrzeb operacji realizowanych wyłącznie przez europejskich członków Sojuszu

Francusko-brytyjski szczyt w Saint Malo 3-4 grudnia 1998:

• przyjęcie Deklaracji w sprawie obrony europejskiej

• wspólne stanowisko w kwestii wspólnej obrony

• wyznaczyła podstawowy kierunek poszukiwań w tej dziedzinie

• wnioski z deklaracji:

• UE musi mieć pełną możliwość odgrywania roli na arenie międzynarodowej:

• Implementacja TA jako podstawy do takich działań Unii w sferze WPZiB

• Rada Europejska odpowiedzialna za stopniowy rozwój polityki wspólnej obrony w ramach WPZiB

• Unia musi mieć możliwość podejmowania autonomicznych działań podczas międzynarodowych kryzysów, dysponując siłami wojskowymi i możliwością ich użycia

• Wzmocnienie europejskiej solidarności w dziedzinie obrony musi się odbywać z uwzględnieniem różnych stanowisk państw członkowskich, w tym z ich relacjami z NATO

• UE musi mieć możliwość analizowania sytuacji, dysponować odpowiednimi źródłami informacji, posiadać zdolność planowania strategicznego

• UE potrzebuje sił zbrojnych, które będą w stanie przeciwstawić się nowym zagrożeniom

• WB i Francja wyrażają gotowość zjednoczenia swoich wysiłków na rzecz realizacji tych celów

2. tworzenie koncepcji EPBiO

• kwiecień 1999 - szczyt NATO w Waszyngtonie

• Sojusz pozytywnie ocenił tendencje do wzmocnienia EPBiO, zgodził się na autonomiczne działania wojskowe UE kiedy Sojusz jako całość nie będzie się angażował w daną sprawę

• 3-4 czerwca 1999 szczyt w Kolonii - wtedy w oficjalnych dokumentach zaczęto mówić o EPBiO (pojawił się ten termin we wspólnej deklaracji na temat wzmocnienia EPBiO i w raporcie kończącym Prezydencję niemiecką)

• Rada UE ma być wyposażona w zdolność podejmowania autonomicznych decyzji w zakresie zapobiegania konfliktom i rozwiązywania kryzysów zgodnych z formułą misji petersberskich

• wbrew postanowieniom Traktatu z Amsterdamu Rada Europejska upoważniła Radę UE ds. Ogólnych do przygotowania warunków i określenia trybu włączenia do UE nie UZE jako całości, lecz jedynie tych jej funkcji które będą niezbędne UE w wypełnianiu misji petersberskich

• Rada Europejska ograniczyła zadania WPZiB w zakresie bezpieczeństwa do realizacji misji petersberskich

• Raport Prezydencji niemieckiej w kwestii EPBiO - poświęcony sprawom związanym z realizacją przez UE misji petersberskich i rozwijaniu zdolności w tej dziedzinie; kładł nacisk na:

• wykorzystanie spotkań regularnych lub ad hoc Rady UE ds. Ogólnych, w których mogliby uczestniczyć ministrowie obrony

• utworzenie w Brukseli stałego Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa

• powołanie Komitetu Wojskowego podległego Komitetowi Polit. i Bezpieczeństwa

• powołanie Sztabu Wojskowego wraz z centrum sytuacyjnym

• przejęcie od UZE Centrum Satelitarnego i Instytutu Studiów Bezpieczeństwa

• warunki skutecznej współpracy państw UE w ramach EPBiO:

• umożliwienie udziału w operacjach wszystkim państwom UE

• umożliwienie działań członkom NATO nienależącym do UE

• konsultacje, współpraca i jawność w stosunkach UE-NATO

• równe prawa uczestnictwa wszystkim państwom członkowskim w misjach petersberskich

• wyłączenie z zakresu EPBiO spraw związanych ze wspólną obroną

3. Szczyt w Helsinkach 10-11 grudnia 1999

• decyzje, które nadały ogólnie tylko sformułowanym w Kolonii postulatom realny, bardziej materialny kształt

• Rada Europejska wyraziła determinację do rozwijania autonomicznych zdolności do operacji kiedy NATO nie mogłoby lub nie chciałoby uczestniczyć

• państwa członkowskie zobowiązały się, że od 2003 r. będą gotowe do wystawienia w ciągu 60 dni i utrzymania przez co najmniej rok sił wojskowych o wielkości od 50 do 60 tys. osób, zdolnych do podjęcia wszystkich rodzajów misji petersberskich

• niewojskowe środki rozwiązywania kryzysów-> państwa zobowiązały się do:

• zwiększenia zgodności wykorzystywania narodowych, wspólnych i należących do organizacji pozarządowych środków w celu uniknięcia dublowania jakichś decyzji

• zwiększenia udziału UE w działaniach innych organizacji zajmujących się kryzysami międzynarodowymi

• zapewnienie zgodności między poszczególnymi filarami

• powołanie nowych politycznych ciał i organów przy Radzie UE

Stały Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa:

• zastąpił Komitet Polityczny UE

• działa od 22 stycznia 2001

• przedstawiciele państw członkowskich na szczeblu ambasadorów

• zajmuje się wszelkimi sprawami WPZiB, czuwa nad realizacją uzgodnionych polityk

• obserwuje sytuację międzynarodową w obszarach objętych WPZiB i przekazuje Radzie UE oceny na jej żądanie lub z własnej inicjatywy

• sprawuje kontrolę polityczną i strategiczne kierownictwo misji petersberskich

Komitet Wojskowy:

• działa stale od 9 kwietnia 2001

• przedstawiciele ministrów obrony państw członkowskich

• na czele generał wybrany przez mon państw członkowskich, którego na 3 lata nominuje Rada UE (najpierw Fin gen. Gustav Hagglund, od kwietnia 2004 gen. Mosco Moschini)

• generał ten wydaje zalecenia dla Sztabu Wojskowego i SKPB

• pomoc w sprawach wojskowych

• wydaje dyrektywy sztabom

Sztab Wojskowy:

• działa od 11 czerwca 2001 pod dowództwem gen. Rainera Schuwirtha

• pod kierownictwem Wysokiego Przedstawiciela ds. WPZiB pełniącego jednocześnie funkcję Sekretarza Generalnego Rady UE

• ekspertyzy wojskowe

• realizowanie EPBiO, łącznie z prowadzeniem operacji wojskowych

• odpowiedzialny za wczesne ostrzeganie, ocenę sytuacji, strategiczne planowanie zadań petersberskich

• wykonuje decyzje podejmowane przez Komitet Wojskowy UE

• Rada UE zobowiązana do wzmocnienia swojego Sekretariatu o grupę ekspertów wojskowych z państw członkowskich, których zadaniem miało być wspieranie prac nad EPBiO

• główna odpowiedzialność za skuteczność i spójność WPZiB na Sekretarzu Generalnym Rady i Wysokim Przedstawicielu ds. WPZiB (od 13 września 1999 - Javier Solana)

• w przypadku operacji prowadzonych z użyciem środków NATO udział państw spoza UE ale członków NATO uzależniony od ich woli

• jeśli Unia prowadzi operacje w oparciu o własne środki, ich udział będzie uzależniony od zaproszenia Rady UE (także państwa które kandydują do członkostwa w UE i te, z którymi Unia rozwija dialog polityczny)

Umocowanie EPBiO w Traktacie Nicejskim:

1. z art. 17 Traktatu wykreślono zapisy dotyczące roli UZE w kształtowaniu wspólnej polityki bezpieczeństwa UE

2. w art. 25 zaznaczono, że realizacją EPBiO zajmie się Rada UE z pomocą Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa

Rada UE 22 maja 2000 podjęła decyzję o ustanowieniu:

Komitetu ds. Cywilnych Aspektów Zarządzania Kryzysami; jego zadania:

• zapewnienie koordynacji działań policyjnych

• monitorowanie procesu tworzenia sił policyjnych pod auspicjami UE

• zapewnienie siłom policyjnym możliwości prowadzenia akcji

W czerwcu 2001 w Sekretariacie Rady została utworzona Komórka Policyjna:

• odpowiedzialna za doradztwo policyjne

• wspieranie w tym zakresie Wysokiego Przedstawiciela ds. WPZiB

• ułatwianie kontaktów z państwami członkowskimi i organizacjami międzynarodowymi

Agencje EPBiO

1. Instytut Studiów Bezpieczeństwa UE (ISB):

• podstawa funkcjonowania - wspólne działania Rady UE z 20 lipca 2001

• rozpoczęła działalność 1 stycznia 2002

• przyczynianie się do rozwoju WPZiB poprzez prowadzenie badań i analiz w tym zakresie

• podtrzymywanie i rozwój dialogu transatlantyckiego

• utrzymywanie kontaktów z innymi ośrodkami badawczymi w krajach UE

• kontrolę nad ISB sprawuje Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa

2. Centrum Satelitarne:

• siedziba w Trejjon w Hiszpanii

• wspólne działania Rady UE z 20 lipca 2001

• działalność od 1 stycznia 2002

• podlega politycznemu kierownictwu Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa, a pod względem operacyjnym odpowiada przed Sekretarzem Generalnym Rady UE

• wczesne ostrzeganie i monitorowanie sytuacji kryzysowych

3. Europejska Agencja Obrony:

• wspólne działanie Rady UE z 12 lipca 2004

• dbanie o utrzymanie i rozwój EPBiO

• promowanie i rozwój współpracy w zakresie uzbrojenia między państwami członkowskimi

• przyczynianie się do rozwoju wspólnego rynku zaopatrzenia wojskowego

• rozwój technologicznej i przemysłowej bazy dla EPBiO

• tworzenie wspólnej bazy zaopatrzenia w sprzęt wojskowy

• rozwój badań i technologii na potrzeby EPBiO

Utrzymanie w II filarze wymogu jednomyślności we wszystkich kwestiach mających implikacje obronne lub wojskowe.

Wykluczono wariant „wzmocnionej współpracy” w EPBiO.

Każde państwo zachowuje w praktyce prawo decyzji o tym czy, kiedy i w jaki sposób włączyć się do ewentualnych działań antykryzysowych podejmowanych przez UE.

I. Cywilne aspekty zarządzania kryzysami na posiedzeniu Rady Europejskiej w Santa Maria da Feria:

• zobowiązanie państw, że najpóźniej do stycznia 2003 będą w stanie wystawić 5000 oficerów policji dla misji międzynarodowych w zakresie zapobiegania kryzysom oraz na potrzeby operacji rozwiązywania kryzysów

• dla potrzeb bieżących państwa członkowskie wypracują zdolność do sformowania i rozmieszczenia w terenie 1000 oficerów policji

• KE uczestniczy w tzw. Wspólnotowym Mechanizmie Ochrony Cywilnej, za pośrednictwem którego koordynowane są pozostałe aspekty przygotowań UE do podejmowania działań w zakresie cywilnego zarządzania kryzysami.

II. Wojskowe aspekty zarządzania kryzysami opracowane podczas kolejnych konferencji planistycznych w Brukseli (listopad 2000, listopad 2001, maj 2003):

• wspólna deklaracja w sprawie zobowiązań na rzecz 60-tysięcznej europejskiej siły wojskowej szybkiego reagowania

Problemy techniczne zdefiniowane w grudniu 2001 w Planie Działania na rzecz Europejskich Zdolności Obronnych:

1. ilościowe:

• konieczność rozwoju niezależnego od NATO wywiadu i rozpoznania

• zasoby potrzebne do niszczenia obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej przeciwnika

• wyposażenie w śmigłowce szturmowe, broń precyzyjnego rażenia, środki transportu lądowego, powietrznego i morskiego, tworzenie i wyposażenie grup poszukiwawczo-ratowniczych

2. jakościowe:

• niewystarczający stopień wielonarodowości systemów kierowania i dowodzenia

• niedobory w systemie wywiadu, zwiadu, namierzania celów i rozpoznania i w zakresie transportu strategicznego

3. inne:

• w zakresie powiększania swoich zdolności obronnych

• transformacja swoich sił zbrojnych z sił obrony terytorialnej na siły interwencyjne i ekspedycyjne

• osiągnięcie ramowego porozumienia w sprawie dostępu i korzystania z zasobów i zdolności wojskowych NATO przez UE

• ramowy układ o partnerstwie strategicznym UE-NATO osiągnięte 16 grudnia 2002

• 14 marca 2003 - porozumienie w sprawie zasad wykorzystywania przez Unię tajnych informacji NATO

Strategia bezpieczeństwa UE

• opracowana przez Instytut Studiów Bezpieczeństwa UE

• zaaprobowana przez Radę Europejską na posiedzeniu w Brukseli 12 grudnia 2003

• założenie, że UE powinna być aktywnym globalnym uczestnikiem sm oraz ponosić odpowiadającą jej potencjałowi odpowiedzialność za międzynarodowe bezpieczeństwo i budowę lepszego świata

Ustalone obszary zagrożeń:

1. terroryzm

2. BMR pozostająca poza kontrolą

3. konflikty regionalne jak w Kaszmirze, w rejonie Wielkich Jezior, kryzys na Półwyspie Koreańskim lub na Bliskim Wschodzie

4. konflikty „zamrożone” wynikające z naruszania praw mniejszości i człowieka

5. polityczne ruchy separatystyczne prowadzące do rozłamu lub upadku państw

Zamierzenia strategiczne

1. UE będzie aktywnie angażować się w przezwyciężanie zagrożeń poprzez:

• współpracę międzynarodową w zwalczaniu terroryzmu (Europejski Nakaz Aresztowania, porozumienie z USA o międzynarodowej pomocy prawnej)

• dążenie do uniwersalizacji zasięgu obowiązywania wielostronnych traktatów w dziedzinie rozbrojenia (program wzmocnienia Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej)

• interwencje i pomoc w rozwiązywaniu regionalnych konfliktów

• zapobieganie konfliktom i przeciwdziałanie sporom

2. środki budowy bezpieczeństwa w sąsiedztwie UE:

• wspieranie zasady dobrego rządzenia w krajach sąsiadujących na Wschodzie i w regionie Morza Śródziemnego

• umacnianie stabilizacji politycznej i ekonomicznej na Bałkanach i na Południowym Kaukazie

• rozwiązanie konfliktu arabsko-izraelskiego

3. umacnianie społeczności i struktur międzynarodowych (umacnianie prawa międzynarodowego)

Zadania dla WPZiB oraz EPBiO:

1. większa aktywność - zdolność do podjęcia jednocześnie kilku operacji z wykorzystaniem wojskowych i cywilnych zdolności oraz rozwój działań prewencyjnych

2. większe zdolności - mobilizacja Unii do osiągnięcia takiej zdolności, aby mogła podołać wyznaczonym zadaniom w ramach WPZiB oraz EPBiO

3. większa spójność - bardziej efektywne, łączne wykorzystywanie instrumentów i zdolności; ściślejsze powiązanie między unijnymi instrumentami i zdolnościami państw członkowskich

Cel Operacyjny 2010 Europejskiej Strategii Bezpieczeństwa:

• zaakceptowany przez Radę Europejską na posiedzeniu z 17-18 czerwca 2004

• ma zapewnić, że UE najdalej do 2010 będzie w stanie odpowiedzieć na różne rodzaje zagrożeń, w drodze szybkiej i zdecydowanej akcji obejmującej całe spektrum operacji zarządzania kryzysami

• operacje ratunkowe, utrzymania i tworzenia pokoju, operacje rozbrojeniowe, operacje wsparcia dla krajów trzecich w walce z terroryzmem

• koncepcja grup bojowych - łączy elementy działania sił szybkiej odpowiedzi z zasadami funkcjonowania odpowiednio wyposażonego batalionu sił; jest to uzupełnienie w stosunku do koncepcji Sił Odpowiedzi NATO

Kamienie milowe na rzecz realizacji Celu Operacyjnego 2010:

1. w 2004 powołanie Europejskiej Agencji Obrony, której zadaniem jest planowanie rozwoju EPBiO w ramach WPZiB i rozwój zdolności obronnych w zakresie zarządzania kryzysami

2. realizacja do 2005 programu rozwoju transportu strategicznego (możliwość powołania do 2010 Dowództwa Europejskiego Transportu Lotniczego)

3. wzmocnienie do 2010 zasobów UE w zakresie środków komunikacji

4. dalsze wzmacnianie kryteriów, które będą podstawą do zwielokrotnienia wkładu wojsk poszczególnych krajów członkowskich w osiągnięcie Celu Operacyjnego

Cele Cywilnego Celu Operacyjnego 2008:

• rozwój zdolności w zakresie planowania i wsparcia w ramach Sekretariatu Rady UE

• zapewnienie bazy finansowej

• rozwój zdolności operacyjnych, logistycznych i w zakresie zabezpieczenia i ochrony personelu misji i samej misji

Współpraca UE z NATO przy realizacji ESB:

• ustanowienie misji UE przy dowództwie SHAPE

• ustanowienie oficera łącznikowego NATO przy Sztabie Wojskowym UE

• ustanowienie w ramach SzW jednostki cywilno-militarnej (kompetencje w planowaniu i prowadzeniu konkretnych operacji z wykorzystaniem cywilnych lub cywilno-wojskowych środków)

Traktat konstytucyjny i projekt „Traktatu reformującego” a EPBiO:

1. rozszerzenie zakresu misji petersberskich o wspólne działania rozbrojeniowe, misje wojskowego doradztwa i wsparcia, misje zapobiegania konfliktom, misje stabilizacyjne

2. możliwość ustanowienia współpracy strukturalnej między państwami mającymi większą wydolność obronną

3. rozszerzono możliwości podejmowania wzmocnionej współpracy, obejmującej całą UE, zakładającej przyjmowanie takich decyzji w drodze jednomyślności

4. ustanowienie klauzuli sojuszniczej (takiej jak casus foederis w Traktacie Północnoatlantyckim)

OPERACJE WOJSKOWE I CYWILNE UE W RAMACH EPBiO

1. Bośnia i Hercegowina

1. misja policyjna EUPM > 1 stycznia 2003

• wspólne działanie Rady UE z 11 marca 2002

• cele:

• budowa stabilnych sił policyjnych w BiH

• umacnianie struktur służących walce ze zorganizowaną przestępczością

• szkolenia i edukacja aby usprawnić budowę instytucji i procedur umożliwiających walkę ze zorganizowaną przestępczością

• usprawnianie administracji policyjnej

• ochrona porządku publicznego i bezpieczeństwa

• rozwój służby granicznej

• biorą udział wszystkie państwa UE oprócz Malty i 9 innych państw

2. operacja wojskowa (Althea) > 2 grudnia 2004

• wspólne działanie z 12 lipca 2004

• dlatego że SFOR zakończył misję

• cele:

• zabezpieczanie wykonania porozumień pokojowych z Dayton

• pomoc władzom BiH w wypełnianiu wymogów do zawarcia z nią Porozumienia w sprawie Stabilizacji i Stowarzyszenia

• rozwój BiH aby była gotowa do członkostwa

II. Macedonia

1. misja wojskowa UE (Concordia)

• problem kosowskich uchodźców

• lipiec 2001 - porozumienie z Ohrid (specjalne prawa mniejszości albańskiej)

• wspólne działanie z 27 stycznia 2003 i rezolucja Rady Bezpieczeństwa (operacja miała trwać 6 miesięcy; przedłużona do 15 grudnia 2003)

• 31 marca 2003 dowództwo NATO przekazało prowadzenie misji pokojowej siłom UE

• uczestniczyło 13 państw członkowskich UE i 14 państw trzecich

• cele:

• przywrócenie spokoju i stabilizacji

• odbudowa zaufania społeczeństwa do władz

• zapewnienie bezpieczeństwa innym organizacjom obecnym w Macedonii

2. misja policyjna (Proxima)

• od 15 grudnia 2003 na rok, przedłużono do 15 grudnia 2005

• cel:

• pomoc lokalnym władzom w rozwoju służby bezpieczeństwa

• walka z zorganizowaną przestępczością, korupcją

• wsparcie w reformach sądowej i administracyjnej

• przedsięwzięcia w dziedzinach sądownictwa, reformy policji, zintegrowane zarządzanie granicami, zwalczanie przestępczości, uchodźcy i migracja (rozwój Narodowego Planu dla Imigrantów i Uchodźców)

• po zakończeniu tej misji zastąpienie przez Zespół UE ds. Doradztwa Policyjnego (na kolejny rok)

III. Kongo

2. misja wojskowa (Artemis)

• wspólne działanie z 5 czerwca 2003 i rezolucja ONZ z 30 maja 2003

• operacja o charakterze humanitarnym

• celem była stabilizacja sytuacji w objętym walkami wewnętrznymi mieście Bunia w regionie Ituri

3. misja policyjna (Eupol Kinshasa)

• wspólne działanie z 9 grudnia 2004

• rozpoczęła się 30 kwietnia 2005

• to odpowiedź Unii na oficjalną prośbę rządu DRK w sprawie udzielenia pomocy w utworzeniu specjalnej Jednostki Policyjnej w Kinszasie

• cel:

• zorganizowanie odpowiednich ośrodków szkoleniowych

• zapewnienie im wyposażenia

• przeszkolenie sił policyjnych

• monitorowanie ich działań

• w odpowiedzi na prośbę rządu DRK z 26 kwietnia 2005 UE podjęła Misję Doradztwa i Pomocy na Rzecz Reformy Sektora Bezpieczeństwa w DRK EUSEC - R.D. CONGO

• działalność od 8 czerwca 2005 na rok

• było to 8 ekspertów, którzy wspomagali władze DRK w reformowaniu kongijskiej armii

IV. Gruzja (Eujust Themis)

• wspólne działanie z 28 czerwca 2004

• działanie od 12 lipca 2004 do 14 lipca 2005

• zadaniem 10 cywilnych ekspertów wchodzących w skład misji było udzielanie władzom Gruzji pomocy w umacnianiu i konsolidowaniu wymiaru sprawiedliwości

• cele:

• reforma prawa karnego

• zwalczanie korupcji

• pomoc w opracowywaniu nowego zakresu legislacji

• wzmacnianie prawa karnego w walce ze zorganizowaną przestępczością

V. Kosowo

• 10 kwietnia 2006 Rada UE podjęła decyzję o ustanowieniu Zespołu UE w Kosowie

• pomoc techniczna administracji NZ

• pośredniczą w kontaktach między jej przedstawicielami i władzami lokalnymi

• przedłużenie mandatu misji do maja 2007

VI. Irak (Eujust Lex)

• wspólne działanie z 21 lutego 2005 ustanawiające Misję Rządów Prawa w Iraku

• rozpoczęła się 1 lipca 2005

• pomoc władzom Iraku w reformowaniu systemu prawnego

• umacnianie wymiaru sprawiedliwości

• szkolenia odbywają się na terenie państw członkowskich

VII. Misja wsparcia dla operacji Unii Afrykańskiej AMIS II w Darfurze

• 18 lipca 2005 decyzja o rozpoczęciu cywilno-wojskowej operacji wsparcia

• cele misji:

• wsparcie politycznych, wojskowych i policyjnych działań misji UA w tym regionie

• działania cywilne to wsparcie UA w zakresie dowodzenia i szkolenia personelu policyjnego AMIS II

• działania wojskowe to pomoc w dowodzeniu i kontroli oraz logistyce oraz szkolenia personelu wojskowego

VIII. Palestyna

2. Misja Policyjna UE na Terytoriach Palestyńskich (EUPOL COPPS)

• decyzja z 14 listopada 2005

• operacja zaczęła się 1 stycznia 2006

• wsparcie budowy sił policyjnych w Autonomii

• zorganizowanie przez UE Biura Koordynacyjnego ds. Wsparcia Policji Palestyńskiej

3. Misja wsparcia na granicy w BAM Rafah

• decyzja z 12 grudnia 2005

• celem jest wsparcie realizacji porozumienia między Izraelem i Autonomią Palestyńską w sprawie przemieszczania i dostępu, które reguluje zasady przekraczania granicy w punktach granicznych ze Strefą Gazy

• zaplanowana na rok

IX. Misja wsparcia na granicy między Mołdawią i Ukrainą

• od 1 grudnia 2005

• pomoc z zarządzaniem ich wspólną granicą w całym jej przebiegu

• zapobieganie przemytowi i przestępstwom celnym, poprzez organizowanie systemu szkoleń dla służb celnych i granicznych

• na dwa lata

X. Misja kontrolująca działania ruchu ACEH w Indonezji (EUPAT)

• decyzja z 9 września 2005 do 11 grudnia 2006

• przedstawiciele UE monitorowali proces rozbrojenia i demobilizacji ruchu Aceh

XI. Misja policyjna w Afganistanie

• rozpoczęcie 15 czerwca 2007

• celem było udzielanie pomocy w tworzeniu sił policyjnych

• planowany okres funkcjonowania misji to 3 lata

16

---