TRENING KONCENTRACJI

Trening koncentracji ma na celu pomóc za­wodnikom w uzyskaniu umiejętności skupia­nia całej uwagi na sprawach, które mają naj­większe znaczenie dla ich gry. Wielu graczy stwierdziło, że największe zakłócenia w proce­sie koncentracji pochodzą z przeszłych lub przyszłych zdarzeń, takich jak myślenie o po­pełnionych błędach lub o przegranej przed chwilą piłce lub o tym, że wygranie następnej piłki może zadecydować o wygraniu całego meczu. Wynika z tego. że główną ideą tre­ningu koncentracji jest "pozostawanie z teraź­niejszością". "Skoncentruj się" - słowo uży­wane przez trenerów i zawodników na wszyst­kich poziomach gry. Co ono właściwie ozna­cza. Trudno jest je jednoznacznie zdefiniować. Pomyśl przez chwilę, o czym mówisz, kiedy każesz zawodnikowi skoncentrować się. Jest to trudno określić słowami. Amerykańscy psy­chologowie sportu wyróżniają 4 typy koncen­tracji i wszystkie są niezbędne dla osiągnięcia dobrej gry.

SZEROKA-WEWNĘTRZNA

Używana do analizy tego, co się dzieje w cza­sie meczu i planowania taktyki.

SZEROKA-ZEWNĘTRZNA

Używana do oceny otoczenia, pogody, na­wierzchni. Podczas meczu do oceny ustawie­nia przeciwnika, szczególnie w grze podwój­nej.

WĄSKA-WEWNĘTRZNA

Uwaga jest skupiona na myślach i uczuciach. Używana do monitorowania naszych rozmów z samym sobą i uczuć stresu, zmęczenia, re­laksacji i bó1u.

WĄSKA-ZEWNĘTRZNA

Używana do oceny lotu piłki i zachowania przeciwnika np. wyrzut piłki, ustawienie, za­mach, ustawienie główki rakiety.

Kiedy zawodnik gra dobrze, rodzaje koncen­tracji zmieniają się automatycznie. Jednakże, kiedy gracz ma problemy z koncentracją, po­wodem przeważnie jest używanie nieodpo­wiedniego typu koncentracji do danej sytuacji.

Przykład 1: Zawodnik patrzy na atakującego do siatki przeciwnika, (koncentracja szeroka-zewnętrzna) zamiast skupić uwagę na nadla­tującej piłce (wąska-zewnętrzna);

Przykład 2: Zawodnik myśli zbyt wiele o po­pełnionym błędzie (wąska wewnętrzna). za­miast koncentrować się na wyrzucie piłki do serwisu (wąska-zewnętrzna).

DOBRA KONCENTRACJA POLEGA NA UŻYCIU ODPOWIEDNIEJ JEJ RODZAJU W ODPOWIEDNIM MOMENCIE.

Oto dwa przykładowe podejścia do problemu koncentracji.

1. METODA WŁĄCZ-WYŁĄCZ

Jimmy Connors: "Zupełnie nie martwię się o następny punkt lub gema, ani o to czy błędna decyzja sędziego może zmienić losy meczu Zamiast tego próbuję odseparować siebie i moje myśli od napięcia wywołanego daną sy­tuacją. Innymi słowy pozwalam moim myślom wędrować. Mogę spojrzeć na ludzi siedzących dookoła kortu, aby zobaczyć czy są tam moje dzieci i Patti lub staram się wyśledzić kamery telewizyjne. Wracam na koniec kortu, aby wytrzeć uchwyt rakiety, uderzam rakietą w buty, poprawiam struny w rakiecie. Wszystko to robię po to, aby osiągnąć odpowiedni spo­kój umysłu. Teraz, gdy podnoszę głowę przed rozpoczęciem kolejnego punktu, wiem, że jestem gotowy do gry, ponieważ mój umysł jest czysty i świeży.

2. METODA POTENCJOMETRU.

Wyobraź sobie, że twoja koncentracja jest kontrolowana przez urządzenie podobne do potencjometru służącego do regulacji fonii w telewizorze. Pozwala ci ono na ustawienie dowolnego poziomu koncentracji, od niskiego do wysokiego, w taki sposób. że w przerwach relaksujesz się, ale jednocześnie zdajesz sobie sprawę jaka jest obecnie sytuacja meczowa i co dzieje się dookoła ciebie.

Jest kwestią indywidualną, która metoda jest wygodniejsza i bardziej efektywna. W zależ­ności od jej rodzaju stosować można jest sze­reg technik, które zwiększają jeszcze możli­wości prawidłowej koncentracji

MECHANIZM SPUSTOWY

Najważniejszą częścią obu wyżej wspomnia­nych metod jest umiejętność oceny. Kiedy do­konać "włączenia" lub "pogłośnienia". Po­trzebny jest swoisty mechanizm", który po­czątkuje w odpowiednim momencie, czyli przed rozpoczęciem kolejnego punktu, proces koncentracji.

Na przykład Connors rozpoczyna koncentrację w momencie podniesienia głowy i spojrzenia na kort oraz przeciwnika.

Oto inne propozycje:

• przekroczenie wyimaginowanej linii na korcie;

• hasło wypowiedziane do siebie samego: "teraz" "naprzód";

• uderzenie dłonią w udo;

• ściśnięcie rączki rakiety;

• wytarcie ręki lub czoła;

• poprawienie koszulki.

RUTYNOWY SPOSÓB POSTĘPOWANIA

Kiedy pewne czynności" wykonujesz auto­matycznie, nie musisz już dłużej myśleć o tym co masz zrobić, możesz skoncentrować się na innych rzeczach. Kiedy już twój umysł został WYŁĄCZONY, zacznij normalną procedurę przygotowania do serwisu lub returnu. Pod­czas tej procedury musisz być świadomy, na czym masz skupić swoją uwagę i kiedy. Przy­kład: return: WŁĄCZENIE następuje w mo­mencie postawienia stopy na linii końcowej. KONCENTRACJA na piłce wyrzuconej do góry, a następnie lecącej w twoim kierunku.

WYŁĄCZENIE

Po przekroczeniu linii wyłączenia znajdujesz się w strefie, w kt6rej nareszcie możesz upo­rządkować własne myśli. Wykorzystuj w pełni czas 25 sek. przerwy. Jeśli czujesz, że jest ci to potrzebne jest odpowiedni moment, żeby ro­zejrzeć się dookoła, jeśli masz taką potrzebę - zrób to w tej strefie.

NIE PODCHODŹ do strefy serwisowej do­póki nie będziesz gotowy.

WŁĄCZENIE

Jeśli przekroczysz linię włączenia, jedynym twoim problemem staje się koncentracja na tym, co ma się stać w kolejnym punkcie. Ser­wis: stosuj swoją normalną procedurę serwi­sową. Zdecyduj, jaki rodzaj serwisu wykonasz i gdzie chcesz go zagrać.

Return: zdecyduj jak chcesz go zagrać, czy ma być długi, krótki, po krosie, czy po linii.

UWAGA!!! Jeśli nastąpiło jakieś zakłócenie w twojej procedurze serwisowej, STOP- za­trzymaj się, odejdź od linii i zacznij tą proce­durę od nowa.

2

---