Taylor - podział pracy na elementy najprostsze i wyuczenie ich robotników, oddzielenie pomysłu od wykonawstwa, nagradzanie poprzez zastosowanie bodźców płacowych, ale także troska o przyjazną współpracę pomiędzy kierownikami i pracownikami.
Fayol - odkrywca funkcji menedżerskich, za które uważał planowanie, organizowanie, rozkazywanie, koordynowanie, kontrolowanie, ponadto sformułował 14 zasad sprawnego administrowania.
D. McGregor - jest autorem klasyfikacji stylów kierowania opartej na poglądach przełożonego na temat psychiki, klasyfikacji i przekonań pracowników. Według D. Mc. Gregora występują dwa przeciwstawne style kierowania - styl X i styl Y.
Drucker - zajmował się badaniem procesów w zakresie organizacji i zarządzania. Drucker wyróżnia siedem cech, które charakteryzują dobre zarządzanie.
Maslow - autor teorii hierarchii potrzeb (fizjologiczne, bezpieczeństwa, przynależności, uznania, samorealizacji)
Atkinson - John W. Atkinson - twórca teorii motywacji spełnienia (realizacji), wyróżnił cztery podstawowe czynniki, które wyzwalają w człowieku chęci do działania. Są to: oczekiwanie sukcesu, wartości zachęcające, potrzeba realizacji oraz obawa przed porażką.
Kurt Lewin - Prekursor action research i teorii zmiany organizacyjnej. Teoria zachowania, teoria osobowości.
Paradygmat europejski - stawia na pracowników, którym daje wiele swobody, chroni przed zwolnieniami, stąd liczenie się z organizacjami związkowymi, a także dopuszcza do udziału w zarządzaniu.
Potencjalny styl kierowania - indywidualny pogląd kierującego, dotyczy tego, jakimi metodami powinien on oddziaływać na podwładnych.
Rzeczywisty styl kierowania - jest to styl potencjalny, który został skorygowany pod wpływem aktualnych celów postawionych przed kierownikiem oraz warunków, w których trzeba je będzie realizować.
Styl przywództwa - zwykle jest wypadkową cech osobowościowych przełożonego i podwładnych, wpływa na klimat panujący w firmie oraz na zachowania pracowników.
Autokratyzm - centralizacja władzy w rękach kierownika, przewaga decyzji jednoosobowych i poleceń służbowych, brak swobody podwładnych, duży dystans w kontaktach z podwładnymi.
Demokratyzm - styl oparty na więzi kierownika z grupą, przejawiający się w dążeniu do uzyskania aprobaty osób podporządkowanych, ich wysłuchaniu, zachęceniu do wyrażania swoich opinii i poglądów, a także pozwalaniu na pewną swobodę w działaniu.
Liberalizm - styl kierowania, w którym unika się interwencji. Daje on członkom zespołu pełną swobodę. Takie kierowanie prowadzi do chaosu.
Kierowanie zorientowane na zadania - kierownik nadzoruje podwładnych, aby wywiązywali się z zadań, które im powierzył, praca jest doskonale zorganizowana i przebiega zgodnie z precyzyjnie ustalonymi wcześniej zasadami.
Kierowanie zorientowane na pracowników - kierownik zachęca pracowników do współpracy, do wspólnego ustalania celów i podejmowania decyzji, buduje zaufanie i troszczy się o wzajemny szacunek.
Teoria X - ludzie z założenia nie lubią pracować. Powinni być zmuszani, nadzorowani, kontrolowani i motywowani karami w celu zmuszenia ich do pracy.
Teoria Y - praca jest naturalną potrzebą człowieka.
SIATKA KIEROWNICZA
Pole 1.1 - styl bierny - kierownika nie obchodzą ani ludzie ani produkcją
Pole 1.9 - kierowanie klubowe - na to pole trafiają zwolennicy teorii Y, kierownik zwraca dużą uwagę na ludzi, w małym stopniu interesuje produkcją.
Pole 9.1 - styl autokratyczny - zwolennicy teorii X, w małym stopniu interesują go ludzie, koncentruje się na sprawności i zadaniu.
Pole 5.5 - styl kompromisowy - troska zarówno o pracowników, jak i o produkcję.
Pole 9.9 - styl przywódczy - maksymalna troska o ludzi i o produkcję.
SKRZYNKA STYLÓW KIEROWANIA REDDINA
Styl bierny - odznacza się małą troską o ludzi, zadania czy efektywność, a przywódca rezygnuje ze swojej przywódczej roli.
Styl biurokratyczny - szef działa w ramach przyjętych reguł.
Styl altruistyczny - nastawiony tylko na kontakty z ludźmi, problemy rozwiązuje drogą dyskusji. Wadą jest niska wydajność produkcji.
Styl promocyjny - nastawiony na efektywność i kontakt z ludźmi. Szef umie zachęcić podwładnych.
Styl autokratyczny - charakteryzuje się dużą troską o produkcję i sprawność, małą o pracowników. Nie bierze pod uwagę kontaktów międzyludzkich.
Styl autokratyczno-życzliwy - nastawiony na efektywność i kontakty z ludźmi. Kierownik potrafi stawiać wymagania.
Styl kompromisowy - nastawienie na ludzi i zadania. Kierownik uważa, że planowanie powinno opierać się na kompromisie.
Styl realizacyjny - zorientowany na ludzi, zadania i efektywność. Kierownik angażuje się w zadania wykonywane przez pracowników i w ich problemy. Motywuje pracowników.