pomoce naukowe4!, oligofrenopedagogika, uczelnia, rok I, teoria wychowania


Rozwój człowieczeństwa - fundamentalna zasada relacji wychowawczych.

Człowieczeństwo należy do fundamentalnych wartości u człowieka.

Człowieczeństwo tak jak godność przejawia się wg Ossowskiego :

- W szacunku do samego siebie

- Niechęci wobec postaw poniżej godności oraz wobec dezintegracji moralnej

- W zmniejszonym lęku przed śmiercią

- W postawie miłości wobec ludzi

- W postępowanie zgodnie z własnym sumieniem

- W postawie pogody ducha

- W wierności własnym przekonaniom

Zatem człowieczeństwo opiera się na moralnym godnym postępowaniu, życiu w prawdzie, miłości do bliźnich, szacunku, postępowaniu w myśl zasady „Jestem człowiekiem i nic co ludzkie nie jest mi obce„.

Postawy które przeczą godności wg Ossowskiego :

- Schlebianie innym

- Narzucanie się komuś

- Okazywanie ślepego posłuszeństwa i rezygnacja z własnych przekonań

- Oportunizm

- Zanik powściągliwości w jedzeniu i piciu

- Żebractwo

- Strata praw obywatelskich

- Strachliwość

- Instrumentalne traktowanie innych

Radość życia jako wartość i cel wychowania.

Radość życia- stanowi fundamentalny element procesu wychowania, a także jeden z kardynalnych celów i wartości wychowawczych (przeciwieństwo: postawa aradosa = bezradność ). Szczęście i radość życia należą do wartości finalnych, czyli do stanów, do których ludzie dążą, w odróżnieniu od wartości instrumentalnych, którymi są zachowania służące osiągnięciu tych stanów.

„Raport Klubu Rzymskiego” proponuje uznać radość

życia za kryterium celów wychowawczych, ich autentyczność i przydatność.

John Dewey - „Cel jest ostatnim zamierzonym aktem, środki są aktami realizowanymi uprzednio w czasie. Środki i cele są dwiema nazwami tej samej rzeczywistości.” Tak więc radość życia możemy przedstawiać zarówno jako cel, jak i środek wychowania.

W pedagogice Jana Bosko radość należy do metod i środków programowych w wychowywaniu młodzieży.

Bocheński - wspomina o zasadzie „małych radości„ (należy być czujnym na radość kryjącą się w zwykłych czynnościach i zdarzeniach )

Erick Fromm - szczęście i radość to kryteria doskonałości, są one dowodem sukcesu odniesionego w „sztuce życia”.

Postawy radości życia zawiera 3 komponenty (może ewoluować w radosny styl życia)

- Poznaczy (znamy, wyznaje filozofię radości)

- Emocjonalny (przeżywam radosne emocje)

- Behawioralny (manifestuje radość w swoim zachowaniu)

Demokryt - człowiekowi przyrodzony jest stan radości, radość życia to pierwotna właściwość zdrowego dziecka - jej kształtowanie jest jedynym najważniejszym zadaniem wychowania.

Janusz Korczak - „ Nauczycielu, miej mądry uśmiech pobłażania”. Bez radości trudno żyć, a co dopiero uczyć życia.

Pedagogika radości - wychowanie w duchu radości prowadzące do ukształtowania ludzi radosnych pielęgnujących optykę postrzegania.

Postawa optymizmu życiowego jako zadanie dla wychowawcy. Wzmacnianie pogody ducha w procesie wychowania i przeciwdziałanie stanom presuicydalnym.

Optymizm - dotyczy raczej poglądu na świat lub postawy życiowej, przejawiającej się skłonnościami do dostrzegania w każdym zjawisku stron pozytywnych. Postawa optymizmu zakłada pewien rozumowy dystans wobec rzeczywistości, ma naturę intelektualną.

Klasyfikacja optymizmu wg A. Sicińskiego (3 kryteria)

---- Optymizm:

-metafizyczny - pozytywne poglądy o naturze i świecie

-konkretny- konkretne wydarzenia i zjawiska

----Optymizm

- przeszłościowy

- prezenty styczny

- antycypacyjny

----Optymizm

- przedmiotowy- gdy badamy treść samej optymistycznej wypowiedzi

- podmiotowe - gdy koncentrujemy uwagę na osobie optymisty

Klasyfikacja wg Polaka i Boulding'a :

---Optymizm sprawczy - odnosi się do przekonań

podmiotu na temat skuteczności jego wpływu na rzeczywistość

---Optymizm esencjonalny- obejmuje przekonania na temat natury świata ludzi oraz siebie samego.

Wg Czapińskiego funkcją optymizmu sprawczego jest generowanie nadziei i przeświadczeń , że nieszczęścia mają charakter przejściowy, finał zaś będzie pomyślny

Pogoda ducha („słoneczność wewnętrzna” - Mulford) - charakteryzuje się spokojem i zachowaniem umiaru uzewnętrznianiu swego stanu emocjonalnego w przeciwieństwie do wesołości, która bez oznak zewnętrznych nie zaistniałaby w ogóle.

Nauczyciel optymista:

- Nie poddaje się łatwo przeciwieństwom zaistniałym w procesie wychowania

- Zaszczepia optymizm w wychowanku

- Uczy, że nie nieszczęścia mają charakter przejściowy

- Uczy dostarczać pozytywne aspekty trudnych sytuacji

- Uczy nadziei

Formy i przejawy doznawania radości życia u człowieka. Diagnozowanie chronicznego pesymizmu i depresji u dzieci.

Kto ukrywa śmiech, postępuje konwencjonalnie. Śmieją się wszyscy ludzie bez względu na kolor skóry i wieku. Psychologowie wyróżnili 180 rodzajów śmiechu

Ok. 3 miesiąca życia u dziecka pojawia się śmiech.

Kreatywne formy radości jakie można zaproponować uczestnikom procesu wychowawczego nauczycielom i uczniom.

- Komunikacyjne - związane z autentycznym spotkaniem z ludźmi

Sprawianie radości innym

Cieszenie się z radości innych

- Samopoczucie i samodoskonalenie, autokreacja

Radość poznania własnej cielesności oraz duchowości

Radość z własnego istnienia

- Poznanie i doświadczenie byt…ów zewnętrznych

Obecność zwierząt

Obecność roślin

Wytwory kultury

Wytwory cywilizacji

Należących do całej geosfery

Transcendentnych np. w toku medytacji czy modlitwy

J. Czerpiński - depresje traktuje jako stan funkcjonalnie przeciwny nastawieniu optymistycznemu, z zastrzeżeniem, że jest to opozycja o charakterze hipotetycznym.

Altruizm jako ideał wychowania i postulat prakseologiczny.

Altruizm - bezinteresowna troska o dobro innych ludzi, przeciwieństwo egoizmu, termin wyprowadzony przez A. Comte'a; w znaczeniu potocznym skłonność do poświęceń.

Typy altruizmu:

Podział ze względu na rodzaj motywacji , która skłania do działań na rzec innych ludzi:

- Altruizm o przewadze motywacji egocentrycznej:

-altruista ten za wyświadczone przysługi oczekuje osobistej satysfakcji lub też drobnych korzyści materialnych

-zabiega też o dobro innych tylko z powodu bojaźni przed karą lub innymi przykrymi konsekwencjami, które mogłyby wystąpić gdyby odmówił pomocy

-bilansowanie zysków i strat, więc występuje tu niski poziom bezinteresowności, który może nawet graniczyć z egoizmem

Altruizm o przewadze motywacji empatycznych

-jest wynikiem wczucia się w potrzeby drugiego człowieka, doznawania dla niego współczucia oraz chęci przyniesienia mu ulgi w cierpieniu

-w związku z tym rodzajem motywacji altruista pomaga innym pod naciskiem emocji, których doznaje ze względu na swą wrażliwość empatyczną

-pomoc innym pomaga mu w pozbyciu się emocji i przeżyciu wewnętrznej satysfakcji

-występuje tu ograniczona bezinteresowność, jednak jest ona słabsza niż w pierwszym przypadku

Altruizm o przewadze motywacji normatywnej

-wpływa on z przekonań osoby zaangażowanej, słuszności uznawanych przez nią norm, które wymagają przychodzenia innym z pomocą lub solidaryzowania się z nimi w różnych i trudnych sytuacji

-tutaj altruista kieruje się poczuciem moralnej powinności, przez to naraża się na wyrzuty sumienia, jeśli zacząłby postępować niezgodnie z tymi normami

-bezinteresowność jest nieograniczona

-ten typ altruizmu jest najbardziej społecznie i moralnie pożądany

Podział Jerzego Karyłowskiego na podstawie przeciwstawnych sobie mechanizmów, które są

źródłem do działań altruistycznych:

Zachowanie altruistyczne typu endocentrycznego

-wypływa z oczekiwania wewnętrznych nagród lub wewnętrznych kar

-służy ono umocnieniu poczucia własnej wartości

-stanowi istotny czynnik, który dowartościowuje osobę podejmującą altruistyczne zachowania

-zachowaniu takiemu towarzyszy koncentracja na samym sobie, a nie na osobie, której pomagamy Zachowanie altruistyczne typu egzocentrycznego

-nastawione na pomoc innym niezależnie od tego czy przyczyni się ono do zwiększenia poczucia własnej wartości

-zachowanie takie idzie w parze z oczekiwaniami poprawy sytuacji drugiego człowieka

-poprawa sytuacji ma wartość gratyfikujacą dla altruisty

-postępowanie egzocentryczne wynika m. in. Z wrażliwości percepcyjnej altruisty .

Poglądy i idee wychowawcze wybitnych pedagogów (J. Korczak, J. W. Dawid, T. Kotarbiński, S. Kunowski, K. Sośnicki, J. Bosko, Jan Paweł II)



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
pomoce naukowe1!, oligofrenopedagogika, uczelnia, rok I, teoria wychowania
Pomoce naukowe2!, oligofrenopedagogika, uczelnia, rok I, teoria wychowania
pomoce naukowe3!, oligofrenopedagogika, uczelnia, rok I, teoria wychowania
pomoce naukowe1!, oligofrenopedagogika, uczelnia, rok I, teoria wychowania
opracowane zagadnienia do egzaminu 2010 v.2, oligofrenopedagogika, uczelnia, rok I, teoria wychowani
Monionitoring biologiczny, Pomoce naukowe, Opracowania, II rok, Higiena, EGZAMIN, higiena od III rok
TWF zajecia 2 kultura fizyczna, uczelnia awf, teoria wychowania fizycznego
OCENA PROGRAMU NAUCZANIA KSZTAŁCENIA ZINTEGROWANEGO v3, oligofrenopedagogika, uczelnia, rok I, dydak
DYDAKTYKA OGÓLNA, oligofrenopedagogika, uczelnia, rok I, dydaktyka
FUNKCJONOWANIE DZIECKA W GRUPIE RÓWIEŚNICZEJ.Struktura socjometryczna, Studia rok I, Teoria wychowan
dyd3, oligofrenopedagogika, uczelnia, rok I, dydaktyka
to-samo-- negatywna i moratorium, oligofrenopedagogika, uczelnia, rok I, pedo
rekreacja ruchowa, uczelnia awf, teoria wychowania fizycznego
Dydaktyka-wyk-ady, oligofrenopedagogika, uczelnia, rok I, dydaktyka
skt-n, Pomoce naukowe, Opracowania, II rok, Biochemia, Prezentacje z seminariów, IV koło
KRASOŃ Zagadnieniea egzaminacyjne plus odpowiedzi , Studia rok I, Teoria wychowania

więcej podobnych podstron