DYREKTYWA Magda

z wykładu
- głównym celem nie jest ujednolicenie, tylko harmonizacja porządków krajowych państw członkowskich.
- pozostawia się margines na pewne odrębności
- nie ma żadnego odpowiednika w porządkach krajowych
- są skuteczne co do celu tzn. dyrektywa wyznacza państwom jakiś cel, który mają one osiągnąć a w jaki sposób to zrobią to już ich sprawa
- na zrealizowanie tego celu wyznacza się jakiś okres, najczęściej 2 lata (może być też rok, sporadycznie 3 lata).
- adresat: wyłącznie państwa członkowskie (wszystkie bądź niektóre)
- dyrektywa wymaga wdrożenia do systemu prawnego państwa członkowskiego dokonywanego za pomocą aktu prawa krajowego (po to by dyrektywa była wiążąca) IMPLEMENTACJA (transpozycja)
- można ją wdrożyć kilkoma ustawami, nie musi być to powtórzenie dyrektywy.
- obywatel nie może się powoływać przed sądem na dyrektywę, bo ona jest skierowana do państw dyrektywa generalnie nie jest bezpośrednio skuteczna.
- dopiero przepisy krajowe wydane na podstawie dyrektyw stanowią źródło praw i obowiązków dla krajowych osób fizycznych i prawnych.
- w każdej dyrektywie są załączniki (są one istotne dla przedsiębiorców, ponieważ właśnie dyrektywy często regulują właśnie takie techniczne sprawy).
- w każdej dyrektywie jest również preambuła (szczegółowe uzasadnienie po co wydaje się tę dyrektywę)- brak uzasadnienia jest poważną wadą prawną. Ma ona bowiem ułatwić zrozumienie treści przez adresatów

plus uzupełnienie z książki „Prawo i instytucje Unii Europejskiej”

- dyrektywa może szczegółowo określać kompetencje organów państwa czy prawa lub obowiązki jednostek, może też pozostawić państwom swobodę wyboru form i środków.
- doktryna wyróżnia w zależności od treści dyrektywy:
harmonizację zupełną
harmonizację częściową:
- częściową sensu stricto- dyrektywa tylko częściowo normuje daną dziedzinę
- opcjonalną- pozostawia państwu członkowskiemu wybór stosownego środka
- alternatywną- wskazuje wyraźnie opcje, które mogą być wybrane alternatywnie
- minimalną- norma określa jedynie standard minimalny.

- państwo członkowskie ma obowiązek notyfikować Komisji o podjętych środkach implementacyjnych
- w krajowym akcie implementacyjnym powinno zostać zamieszczone odesłanie do dyrektywy lub informacja, że implementuje on dyrektywę (np. w przypisie).
- Dyrektywy wymagają uzasadnienia. Jeśli są podjęte w procedurze współdecydowania lub są skierowane do wszystkich państwa, wymagają ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym UE. Wchodzą one w życie z dniem w nich określonym lub, w jego braku, 20 dnia po ich publikacji. Pozostałe dyrektywy są notyfikowane ich adresatom i stają się skuteczne wraz z tą notyfikacją.
- jeżeli dyrektywa nie została we wskazanym czasie implementowana lub zrobiono to nieprawidłowo, jednostka może powołać dyrektywę bezpośrednio przeciwko państwu. Organy administracyjne i sądy mają w pewnych przypadkach obowiązek sprawdzenia, czy implementacja została prawidłowo dokonana, i w razie potrzeby, bezpośredniego zastosowana dyrektywy.
- organy państwa są zobowiązane, z chwilą upływu terminu transpozycji, do dokonywania, tak dalece jak jest to możliwe, wykładni prawa wewnętrznego w świetle brzmienia dyrektywy i realizowanego przez nią celu.
- jeżeli dyrektywa nie została transponowana lub zrobiono to niewłaściwie i nie może być zastosowana ani bezpośrednio ani pośrednio, jednostka może złożyć do sądu krajowego skargę odszkodowawczą przeciwko państwu.

---