LOGIKA I METODOLOGIA NAUK #3
Elementy ontologii atrybutów
Ontologia - dziedzina zajmująca się wszystkimi przedmiotami (bytami formalnymi)
ONTOLOGIE
ATRYBUTYWNE MNOGOŚCIOWE
Ontologia i logika mają ten sam przedmiot.
Ontologie atrybutywne - ontologie będące stale (ze starożytności, średniowiecza, nowożyt.) wolą je humaniści
Ontologie mnogościowe - pojawiły się w XIX w., jest ich mniej, wolą je matematycy, logicy; leżą
u podstaw całej współczesnej nauki (chemia, fizyka, metaetyka, socjologia)
Każda ontologia jest pewnego rodzaju teorią.
Teoria jest tu rozumiana jako zbiór pewnego rodzaju twierdzeń (uporządkowany zbiór).
Twierdzenie - zdanie uznane za prawdziwe
Wśród twierdzeń wyróżniamy:
twierdzenia pierwotne (aksjomaty) - uznawane są na podstawie intuicji i autorytetu konwencji ale nie posiadają w danej teorii dowodu
twierdzenia wtórne - dowodzi się ich na podstawie twierdzeń pierwotnych
W każdej teorii posługujemy się terminami specyficznymi dla danej teorii np.: punkt, prosta, kąt, akt psychiczny, osobowość, charakter, prawda, sens, nonsens, pierwiastek, związek chemiczny itp.
Terminy specyficzne:
pierwotne - nie posiadają definicji a ich znaczenie jest objaśniane przez aksjomat np. punkt
wtórne - definiowane są za pomocą terminów pierwotnych np. płaszczyzna, koło
Ontologie atrybutywne (3 pojęcia pierwotne):
- podmiot
- atrybut - jest
- inherencja
Ontologie mnogościowe:
- element
- zbiór - należenie
- należenie
A(P) coś jest atrybutem pewnego podmiotu
Student (p. Kasia)
(Kolor (Czerń (Sweter p. Bożeny)))
y jest atrybutem x -a
x jest y - em
Inherencja - relacja występująca między podmiotem a atrybutem
x y
p. Kasia studentem
kategorie ontologiczne - maksymalne atrybuty tzn. takie, które nie są już podmiotem dla żadnych innych
- w ontologii arystotelesowskiej jest 9 kategorii m.in. substancja, miejsce, czas
- w ont. T. Kotarbińskiego jest 1 kategoria - wszystko jest rzeczą
- według Christiana Wundta są 4 kategorie: cecha, rzecz, sytuacja, zbiór (mnogość)
Nie ma jednego obiektu należącego zarazem
do dwóch różnych kategorii.
Każdy obiekt należy do jakiejś kategorii.
dach domu Bieg Fafika szybki
R(R) C(S)
indywidua - minimalne podmioty, które nie są atrybutami dla żadnych innych podmiotów ( dla Arystotelesa - substancja, Demokryta - atom)
stosunek inherencji
identyczność
każde S jest P
żadne S nie jest P
niektóre S są P
niektóre S nie są P
Wśród pojęć ontologicznych występują też pojęcia związane ze sposobami myślenia.
Teoria de modus essendi
Wyróżnia się w ontologii różne sposoby istnienia:
formalne (bycie niesprzeczne)
aktualne (aktualny moment czasowy)
realne (jakaś rozciągłość czasowo przestrzenna)
przygodne (istnienie zależne od istnienia czegoś innego; zależność tę nazywamy racją istnienia)
konieczne (istnienie nie jest zależne od istnienia innych obiektów) np. Bóg
Hipostazy imitacje kategoria - podobne (reifikacja sytuacji)
Traktowanie czegoś jakby było rzeczą chociaż nie jest np. lot samolotu, miłość.
Wyznaczanie wskaźników kat. syntaktycznych daje możliwość sprawdzenia sensowności wyrażeń. Metodę tę opracował Stanisław Leśniewski a dostosował ją do szerszej klasy języków Kazimierz Ajdukiewicz.
Metoda K. Ajdukiewicza:
Aby sprawdzić to czy badane wyrażenie W jest sensowne w języku „j” należy:
wypisać pod wszystkimi wyrażeniami prostymi występującymi w wyrażeniu W wskaźniki syntaktyczne ( sprawdzić czy na każdym stopniu złożoności występuje funktor z odpowiednią liczbą argumentów lub operator z odpowiednim zasięgiem)
otrzymany w a) ciąg wskaźników należy przepisać w odpowiedniej kolejności tzn. na każdym stopniu złożoności wypisujemy najpierw wskaźnik funktora a następnie kolejno wskaźniki argumentów
liczymy pochodną ciągu we wskaźniku otrzymanego w b) według zasady:
idąc od lewej strony skreślamy wyrażenia identyczne, bezpośrednio sąsiadujące ze sobą i takie, że pierwsze z nich występuje pod kreską a drugi jest samodzielnie
wyrażenie W jest sensowne wtedy gdy ostatnia pochodna (tzw. wykładnik) jest pojedynczym wskaźnikiem
Przedmioty
ontologia
ludzie
masa i energia
liczby
psychologia
fizyka
arytmetyka
- metoda dziesiętna
- metoda dwójkowa
C
R
S
Z