STYL WCZESNOLATEŃSKI:
- zamiłowanie do szczególnie bogatej ornamentyki i występowanie obok siebie różnego rodzaju i pochodzenia elementów i sposobów zdobienia:
>halsztacka ornamentyka geometryczna
>motywy roślinne: spirala, palmeta i stylizowana wić - zapożyczone z archaicznej sztuki greckiej i inspirowanej nią sztuki etruskiej
> motywy figuralne: antropomorficzne i zoomorficzne - zapożyczone również z archaicznej sztuki kręgu cywilizacji nadśródziemnomorskich, jak również możliwe oddziaływania wschodnie (scytyjskie)
>zdobnictwo plastyczne w postaci listew, zgrubień i wypukłych rzeźb
>wszystkie motywy zlewają się ze sobą i pokrywają często całą powierzchnię zdobionego przedmiotu - zatracenie tła i zamiana w tzw. "ornament negatywowy"
>asymetria ornamentyki
>w zdobnictwie figuralnym tendencja do autonomicznego potraktowania szczegółów
>duża rola motywu głowy ludzkiej (siła magiczna)
>często występuje ornament w postaci tzw. "spadającej kropli" lub "rybiego pęcherza"
>złote bransolety o pieczątkowato zgrubiałych końcach (niekiedy na zakończeniu występuje motyw głowy ludzkiej lub zwierzęcej)
>miecze o X-kształtnych rękojeściach
STYL WALDALGESCHEIMSKI (ROZWINIĘTY):
- nazwa od bogatego "grobu książęcego" z Waldalgescheim w środkowej Nadrenii
- pojedyncze przedmioty wykonane w tym stylu, zwłaszcza naszyjniki, występują w bogatych pochówkach celtyckich w Italii, wschodniej Francji, Szwajcarii i na Bałkanach
- charakteryzuje go stosowanie motywów roślinnych (zwłaszcza spiralnie zwiniętej wici)
STYL WALDALGESCHEIMSKI/ROZWINIĘTY/ROŚLINNY:
- przedmioty zdobione silnie stylizowaną ornamentyką roślinną (np. stylizowana spiralnie zwinięta wić, silnie stylizowana palmeta)
- bardzo rzadko występują silnie stylizowane motywy antropomorficzne i zoomorficzne
- w miarę rozwoju tego stylu, w młodszym stadium LT B, zanika symetria osiowa -> ornamenty asymetryczne
- przede wszystkim na przedmiotach z brązu - naszyjnikach, bransoletach, naramiennikach nagolennikach, fibulach
- duża ilość przedmiotów (naszyjniki, fibule) posiadała inkrustacje z koralu lub nieprzezroczystej masy szklanej
- na powierzchni naszyjników i pasów kobiecych występują komórki wypełniane czerwoną emalią
- w tym stylu zdobiono także hełmy (np. z Canossy) i pochwy mieczy
- charakterystyczny dla zachodniej strefy kultury lateńskiej
STYL PLASTYCZNY (wschodnia część kultury lateńskiej, głównie faza B2):
> zamiłowanie do form wypukłych
> szerokie stosowanie motywów spiralnych (związek ze stylem waldalgescheimskim)
> bransolety/naramienniki/nagolenniki - zdobione na obwodzie szeregiem pustych w środku półkul
> ornament gąsienicowaty (zdobienie szeregiem litych wypukłości)
> brązowe pasy-łańcuchy złożone z profilowanych ogniw (ozdoby kobiece)
STYL PLASTYCZNY/PÓŹNY:
- rozwija się nieco później niż styl waldalgescheimski, bo od LT B2
- powstał i najintensywniej rozwijał się we wschodniej strefie kultury lateńskiej, ale jego zasięg pokrywa się również ze stylem waldalgescheimskim
- najprawdopodobniej powstał na podstawie stylu waldalgescheimskiego (obecność motywów spiralnych)
- zamiłowanie do form wypukłych - guzy, listwy plastyczne
- najczęściej w tej stylistyce zdobione były zapinki (głównie kulki na nóżkach)
- uzbrojenie: miecze żelazne, pełne pochwy z żelaza
> trzewiki najczęściej sercowato lub medalionowato wyróżnione (wschodnia strefa - Kotlina Karpacka)
> dużo zdobionych ornamentyką rytą
- bardzo charakterystyczne są pochwy zdobione motywem pary smoków wykonanych techniką rycia, ustawionych antytetycznie do siebie (obszar Kotliny Karpackiej)
- pojawiają się one u schyłku IV w. p.n.e. i występują przez cały III w. p.n.e. (od schyłku LT B1 po LT C1)
- 2 teorie na temat ich genezy:
(1) pierwotnie był to motyw stylizowanych lir, przekształcony przez środowisko stylu waldalgescheimskiego na terenie Francji;
(2) element przejęty ze środowiska koczowniczego (późnoscytyjskiego lub trackiego) z Kotliny Karpackiej (mniej prawdopodobna teoria)