Styl i jego odmiany
Styl to sposób świadomego i celowego kształtowania wypowiedzi językowej z wykorzystaniem środków fonetycznych, składniowych, morfologicznych i figur stylistycznych. Według słownika pod redakcją Witolda Doroszewskiego styl to wyraz wieloznaczny:
w mowie , piśmiennictwie, utworach literackich to indywidualny sposób ekspresji;
w sztuce: zespół cech właściwych danej epoce, twórcy, dziełu;
sposób postępowania, zachowania się, mówienia.
Styl stanowi zawsze rezultat wyboru uzależnionego od sytuacji komunikacyjnej, celów, którym ma służyć wypowiedź. Na wybór wpływa też forma gatunkowa i indywidualne cechy autora. W języku polskim wyodrębniały się stopniowo różne odmiany stylistyczne określane jako style funkcjonalne.
Style funkcjonalne- stylistyczne odmiany polszczyzny charakteryzujące się doborem takich środków językowych, które uznane są za szczególnie przydatne ze względu na określony typ wypowiedzi i pełnione przez nie funkcje społeczne. Odmiany: styl artystyczny, naukowy, potoczny, publicystyczny, urzędowy. Stosowanie któregoś z nich wiąże się z celem, dla którego tworzona jest dana wypowiedź.
Styl ( łac. stylus) - dawniej oznaczało rylec, którym na powleczonych woskiem tabliczkach odciskało się znaki pisma. Dziś jest ot sposób ukształtowania czegoś. W znaczeniu językowym rozumie się jako sposób wyrażania się, formułowania wypowiedzi ustnej lub pisemnej.
Styl :
artystyczny
publicystyczny
naukowy
urzędowo- kancelaryjny
potoczny
Styl artystyczny
Styl artystyczny- styl dzieła literackiego, które ma za tworzywo język, ale rządzi się innymi prawami niż wszelkie inne komunikaty językowe. W języku artystycznym na pierwszy plan wysuwa się funkcja estetyczna i poetycka. W tekstach zaliczanych do literatury pięknej zauważamy wielkie zróżnicowanie stylistyczno- językowe. Cechy stylu artystycznego:
oryginalność metaforyki, która wiąże się z oryginalnością stylu pisarza;
zależność od osobowości i talentu pisarza;
świadome i celowe użycie elementów emocjonalnych;
umiejętna indywidualizacja języka postaci;
występowanie neologizmów;
umiejętny dobór środków plastycznych służących do opisu przedstawianych postaci, zdarzeń, miejsc, zjawisk, przedmiotów;
bogactwo środków językowych;
bogactwo figur stylistycznych;
stosowanie stylizacji na gwary środowiskowe, archaizacji, dialektyzacji.
Odrębne cechy posiadają style ludzi pióra i w ogóle artystów, są o wiele barwniejsze i mniej sformalizowane, często indywidualne i wyraziste, czasami nawet niepowtarzalne.
Wypowiedzi artystyczne podporządkowane są funkcji estetycznej, a więc ich język i styl służą zwróceniu uwagi czytelnika na sposób mówienia, na wewnętrzną organizację wypowiedzi.Temu celowi służą
Style artystyczne typowe
Przy całej oryginalności indywidualnego stylu Mickiewicza, można dokonać próby wskazania ulubionych motywów autora, sposobu obrazowania, typowych dla niego konstrukcji metaforycznych - powtarzanych w różnych utworach. Okaże się wtedy, że ten niezwykle zindywidualizowany styl artystyczny może stać się z pewnego względu stylem typowym:
styl epoki: np. barokowy, romantyczny
styl gatunku: np. ody, paraboli, proroctwa
styl autora: np. Mickiewicza, Balzaca
styl konkretnego utworu: np. Biblii, Księgi Genesis, Apokalipsy św. Jana
Wyróżniki stylu artystycznego
Używanie specjalnych, wyszukanych słów, należących do słownika literatury, rzadko spotykanych w mowie potocznej (poetyzmy: ruń, toń, gorzeć, kwilić, spowić, nieboskłon, przestwór)
Osiąganie barwności, plastyczności, ekspresji za pomocą tropów artystycznych: epitety, porównania, metafory, apostrofy, kontrast, antyteza, hiperbola, peryfraza
Twórcze wykorzystanie języka: nowatorstwo języka (neologizmy, metafory, stylizacja, parodia), eksperymenty i zabawy słowne (słowotwórcze, fonetyczne środki stylistyczne)
Styl artystyczny - styl dzieła literackiego - dzieła sztuki, które rządzi się innymi prawami niż wszelkie inne komunikaty językowe. Występują ty silne mody stylistyczne i indywidualne upodobnia autorów (odmiana pisana).
Wyróżniki:
- Fonetyczne środki stylistyczne:
o Eufonia - instrumentacja zgłoskowa,
o Onomatopeje - imitowanie zjawisk akustycznych za pomocą dźwięków mowy,
o Rymy - zgodność grupy głosek w wyrazach kończących się na dwa lub więcej okresów poczynając od ostatniej samogłoski akcentowanej,
o Rytm - zależy od liczby sylab powtarzających się w poszczególnych wersach i od sposobu rozłożenia w nich akcentów wyrazowych.
- Morfologiczne środki stylistyczne - formy dawne, archaizmy, zdrobnienia, zgrubienia, formacje o charakterze żartobliwym, neologizmy;
- Składniowe środki stylistyczne:
o Apostrofa,
o Powtórzenie,
o Anafora (szczególny przypadek powtórzenia) - kolejne zdania, wersy, strofy, rozpoczynają się tym samym wyrazem lub zespołem wyrazów;
o Paralelizm składniowy - polega na analogii w budowie kolejnych (następujących po sobie) zdań, asymetria w ich rozkładzie;
o Inwersja - przedstawienie wyrazów, które w wypowiedzi nie nacechowanej stylistycznie występowałyby w innym, ogólnie przyjętym szyku.
- Leksykalne środki stylistyczne - poetyzmy (wyrazy, które wykazują nacechowanie stylistycznie podniosłe, których zakres występowania jest ograniczony do stylu artystycznego);
- Figury stylistyczne, czyli topy poetyckie:
o Epitety - przydawki określające rzeczownik wyrażone przymiotnikiem i imiesłowem lub rzeczownikiem,
o Porównania - zestawienie ze sobą dwóch przedmiotów lub zjawisk podobnych do siebie ze względu na jakąś wspólną cechą,
o Metafora (przenośnia) - zestawienie obok siebie wyrazów, między którymi zachodzi jakieś podobieństwo,
o Hiperbola - świadoma, zamierzona przez pisarza przesada w traktowaniu jakiegoś przedmiotu lub zjawiska,
o Metonimia (zamienia) - przeniesienie nazwy jednego przedmiotu na inny na podstawie związku zachodzącego pomiędzy nimi,
o Peryfraza (omówienie) - zamiast nazwy jakiegoś przedmiotu, osoby lub zjawiska używa się konstrukcji opisowej, równoważnej znaczeniowo np. autor „Pana Tadeusza” zamiast Adam Mickiewicz,
o Oksymoron - metaforyczne zestawienie wyrazów o znaczeniach przeciwnych, wykluczających się wzajemnie,
o Alegoria - za pomocą opisów konkretnych obrazów, postaci, motywów, wydarzeń przedstawia się treść metaforyczną - domyślną,
o Symbol - kierunkowanie myśli czytelnika poprzez przedstawione w utworze literackim postaci, przedmioty, zdarzenia ku innym treściom - bezpośrednio nie ujawnionym lecz domyślnym, istotą symbolu jest wieloznaczność treści sugerowanych przez obraz poetycki.
Styl artystyczny - jest to styl języka pisanego. Występuje w utworach takich, jak: utwory literatury pięknej, poezja, dramaty. Styl artystyczny charakteryzuje duża obrazowość. Występują tu różnorodne środki artystyczne np. epitety, porównania, przenośnie. W stylu artystycznym zdarzają się wtrącenia cytatów, oprócz tego wykorzystuje się elementy innych stylów. Utwór artystyczny powinien być oryginalny, interesujący, powinien przykuwać uwagę oraz powinien kształcić i uczyć.
Styl artystyczny - styl literatury pięknej. Cechuje się występowaniem różnych środków językowych właściwych danej epoce (onomatopeje, porównania, metafory, epitety, rym, rytm), bogactwem słownictwa, środków obrazowania, obecnością elementów innego stylu
STYL POTOCZNY
Styl potoczny - mówiona, nieoficjalna i najswobodniejsza odmiana języka, służąca do porozumiewania się w codziennych sprawach.
Wyróżniki:
- Obecność słownictwa nacechowanego emocjonalnie (zdrobnienia, zgrubienia), ekspresywnie,
- Stałe związki frazeologiczne,
- Występowanie licznych zaimków - ten, tu, ktoś, gdzieś itp.,
- Liczne powtórzenia,
- Swobodna składnia - zdania urywane, eliptyczne, wtrącone, równoważniki zdań, ograniczona liczba spójników, niemal nie występują zdania wielokrotnie złożone,
- Częste występowanie środków językowych służących funkcji fatycznej (nawiązanie i podtrzymanie kontaktu) np. formy wołacza.
Styl potoczny- styl funkcjonalny przeważający w codziennych wypowiedziach , odmiany mówionej i pisanej. Jest naturalnym środkiem porozumiewania się ludzi. Cechy stylu potocznego:
słownictwo o zabarwieniu potocznym;
podobieństwo do stylu kolokwialnego i odmian regionalnych;
słownictwo ekspresywne;
potok składniowy;
duża obrazowość;
bogata synonimika potoczna;
przewaga zdań pojedynczych nad złożonymi, współrzędnie złożonych nad złożonymi podrzędnie;
zdania niepełne, eliptyczne, anakoluty, występują równoważniki zdań;
powtarzanie wyrazów;
dosadne porównania.
Styl potoczny
Wiąże się z odmianami terytorialnymi (regionalizmy: pyrki, migawka, krańcówka)
Ekspresyjny, emocjonalny (dzięki kolokwializmom, wykrzyknieniom np. Ale lipa! To jest spec!; mózgownica, kiepeła, baśka pracuje)
Skrótowy (elipsy, równoważniki: Dwa kilo kartofli)
Częste uproszczenia fonet. (szejset, piendziesiont, włonczyć, w romantyźmie)
Obrazowy, barwny (frazeologia potoczna i metaforyka: trzymać język za zębami, nudny jak flaki z olejem, pasuje jak pięść do nosa, leżeć do góry brzuchem, włosy stanęły dęba)
STYL POTOCZNY - jest to styl wypowiedzi mówionych, używany w codziennych rozmowach, w małych grupach komunikacyjnych. Podczas wypowiedzi używamy wyrazów potocznych. Często zdarza się popełnianie błędów w wymowie, gdyż reguły gramatyczne są tu nieco rozluźnione. Charakterystyczna jest zmiana brzmienia głosu, dzięki czemu możemy w sposób szczególny wyrazić niektóre uczucia: złość, radość, strach, itp. Ważnym elementem wypowiedzi jest akcent tzn. uwydatnianie danej sylaby w wyrazie lub wyrazu w zdaniu. Język mówiony, potoczny ma charakter spontaniczny. Wypowiedzi są niekiedy chaotyczne, złożone z różnej długości zdań. W języku mówionym jednocześnie myślimy i mówimy, nie mamy czasu na przeanalizowanie naszej wypowiedzi i poprawę ewentualnych błędów. Mimo tego w mowie potocznej obowiązują niektóre zasady poprawnej wymowy.
STYL PUBLICYSTYCZNY
Styl publicystyczny- odmiana polszczyzny literackiej realizowana w tekstach dziennikarskich. Dobór środków językowych zależy od tematyki przekazu oraz od gatunku. Styl ten skupia w sobie elementy stylu potocznego, artystycznego, naukowego i urzędowego. Cechy stylu publicystycznego:
oficjalność wypowiedzi;
stosowanie wyrażeń i zwrotów idiomatycznych, potocznego słownictwa i potocznej frazeologii;
występowanie wyrażeń i zwrotów stereotypowych, słownictwa modnego, wyrazów obcych
występowanie elementów emocjonalnych i wartościujących;
stosowanie słownictwa specjalistycznego w recenzjach i artykułach problemowych;
styl publicystyczny
odmiana języka literackiego stosowana w środkach masowego przekazu. Ma wiele odmian w zależności od funkcji i treści, które się za pomocą tego stylu przekazuje. Charakterystyczne cechy stylu to:
nastawienie perswazyjne wynikające z roli pośrednika między ośrodkami opiniotwórczymi a masowym odbiorcą, dążność do kształtowania opinii publicznej;
funkcja impresywna wypowiedzi i wynikające z niej szerokie zastosowanie związków frazeologicznych, zwrotów o charakterze emocjonalnym, subiektywnym, dobitnych sformułowań;
wykorzystanie wyrazów i zwrotów z mowy potocznej.
Cechy stylu publicystycznego :
wypowiedzi są zróżnicowane
styl niejednorodny
zbliżony do stylu naukowego
opatrzony w komentarz
nastawienie perswazyjne
konkretny temat i cel
Styl publicystyczny
Mieszanina stylu potocznego z terminami społecznymi, polit., ekonom.,
Środki obrazowe (wyścig zbrojeń, klimat odprężenia, pakiet propozycji rozbrojeniowych)
Styl publicystyczny - jest to styl wypowiedzi pisanych. Występuje w tekstach zamieszczonych w prasie (dziennikach, tygodnikach) np. teksty polityczne, gospodarcze, obyczajowe. Publicystyka posługuje się różnymi formami wypowiedzi np. artykuły, recenzje, felietony itp. Każda z tych form różni się od innych stylem, który jest bardzo zróżnicowany. W stylu informacji prasowej przeważają zadania pojedyncze, występuje słownictwo oficjalne.
Styl publiczny: nazywa się go też stylem monologowym. Jest to język wypowiedzi polityków, działaczy społecznych, język kazań, wystąpień sądowych, prelekcji publicznych, ale także styl, którego używa każdy, kto publicznie zabiera głos.
Typowe dla tych wypowiedzi jest uzupełnienie przekazu językowego środkami pozasłownymi - intonacją, zawieszaniem głosu, pauzą, a także pozajęzykowymi - mimiką i gestami. Często nawiązuje się do tego, co już się powiedziało wcześniej, i to
Styl naukowy
Styl naukowy- styl, którym pisane są dzieła specjalistyczne z różnych dziedzin nauki; funkcjonalna odmiana stylowa języka literackiego, występująca w pracach naukowych. Styl jest zróżnicowany ze względu na przedmiot badań naukowych i ze względu na cechy indywidualne autorów. Zależnie od tego, jakiej nauki rozprawa dotyczy, występuje w tym stylu duża liczba wyrazów specjalnych, terminów o ściśle określonych znaczeniach. Cechy stylu naukowego:
terminologia naukowa i specjalistyczna, język wzorów i symboli;
jednoznaczność i precyzja informacji;
unikanie elementów oceniających;
obiektywne przedstawianie zjawisk i problemów (używanie form bezosobowych lub formy liczby mnogiej);
brak pierwiastków emocjonalnych;
przeważają zdania złożone podrzędnie nad współrzędnymi;
stosowanie wyrażeń modalnych;
występowanie dużej liczby rzeczowników niekonkretnych, oznaczających pojęcia umysłowe, oderwanych przymiotników i czasowników nazywających czynności pojęciowe, przysłówków i wyrażeń przysłówkowych, spójników i zaimków wskazujących cechy i relacje;
logiczna kompozycja obejmująca tezy, argumenty, wnioski, przykłady;
stosowanie tabel, wykresów;
cytowanie prac innych autorów, stosowanie przypisów.
Styl naukowy
Stosowanie terminów, symboli, wzorów typowych dla danej dziedziny
Wiele wyrazów ogólnych, opisujących nazwy stosunków i zależności (wynikanie, pochodzenie, obserwacja, wniosek, teza, przesłanka)
Skomplikowane konstrukcje składniowe
Styl naukowy
Styl naukowy - to styl, którym pisane są dzieła specjalistyczne z różnych dziedzin wiedzy. W zależności od tego, jakiej dziedziny rozprawa dotyczy, występuje w tym stylu duża liczba wyrazów specjalnych, terminów o ściśle określonych znaczeniach.
[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]Język[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ] ten cechuje jednoznaczność, dążenie do precyzyjnego formułowania twierdzeń i opinii, oraz wszelkich pierwiastków emocjonalnych. Nawet ścisłe, jak matematyka, fizyka, chemia, posługują się obok terminologii także wzorami, liczbami i symbolami. Te symbole mają charakter międzynarodowy i są czytelne dla wszystkich specjalistów, niezależnie od tego jakim językiem mówią.[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
W [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]stylu[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ] naukowym bardzo często rzeczowniki o znaczeniu pojęć oderwanych pełnią w zdaniach role podmiotu. Charakterystyczną cechą stylu naukowego jest jego abstrakcyjność. Ta cecha wynika z zasadniczej funkcji [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]nauki[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ], która dąży do uogólnień, operuje pojęciami oderwanymi i odwołuje sie do racjonalnego myślenia czytelnika. Odmianą stylu naukowego jest styl publikacji popularnonaukowych, podręczników, artykułów prasowych poświęconych popularyzacji zagadnień naukowych. Często styl naukowy ulega wynaturzeniom, kiedy autorzy nie biorą pod uwagę [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]możliwości[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ] percepcyjnych czytelnika i komplikują tekst trudnymi konstrukcjami składniowymi i przerostem terminologii.[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
styl naukowy
styl właściwy rozprawom naukowym i pracom służącym popularyzacji osiągnięć nauki. Cechy stylu naukowego to:
brak emocjonalnego nacechowania języka, rezygnacja ze środków ekspresji słownej;
obfitość wyrazów abstrakcyjnych i terminów naukowych;
szerokie zastosowanie wyrazów określających relacje między pojęciami: spójników, przyimków, przysłówkow;
stosowanie zdań rozbudowanych, wieloczłonowych;
uporządkowana, starannie przemyślana, logiczna kompozycja tekstu.
Styl naukowy: Styl naukowy - charakterystyczny dla dzieł specjalistycznych - podręczników, encyklopedii, publikacji naukowych, leksykonów itp. Brak elementów potocznych, figur artystycznego wyrazy, nacechowania emocjonalnego. Charakterystyczne terminy naukowe mogą wystąpić również bez jego udziału np. w esejach.
Wyróżniki:
- Poprawny pod względem gramatycznym;
- Zdania rozbudowane, najczęściej podrzędnie złożone - służą precyzyjnemu, ścisłemu i przejrzystemu wyrażaniu myśli;
- Słownictwo fachowe, specjalistyczne, terminy naukowe, bez znajomości których tekst jest nieczytelny;
- Funkcja poznawcza;
- Obecność wykresów, tabel, przypisów, cytatów, przejrzystość kompozycyjna (rozdziały, akapity);
- Brak środków artystycznych oraz nacechowania emocjonalnego;
- Dążenie do jednoznaczności i precyzji;
- Terminologia naukowa, symbole, wzory itp.;
- Język jest jednoznaczny.
. Styl naukowy - jest to styl pisany np. w formie książek naukowych, podręczników szkolnych, itp. Obowiązują w nim pewne ścisłe zasady. Styl naukowy musi być prosty, zrozumiały i jednoznaczny, bez żadnych domysłów. Występują tu terminy naukowe i profesjonalizmy. Często spotyka się różnego typu wzory, symbole, liczby. W stylu naukowym występują zdania długie, wielokrotnie złożone.
Styl naukowy jest rodzajem stylów funkcjonalnych (języków funkcyjnych).
Funkcja poznawcza, wynikająca z celu pracy naukowej dążącej do zapoznania czytelnika bądź słuchacza z omawianym zagadnieniem.
Przewaga zdań podrzędnie złożonych i wielokrotnie złożonych o skomplikowanej budowie. Ich częste występowanie służy precyzyjnemu, ścisłemu i przejrzystemu wyrażaniu myśli. Taka budowa najlepiej oddaje skomplikowany niejednokrotnie tok rozumowania naukowca.
Zdominowany przez terminologię naukową przyjętą w danej dziedzinie (dużą część terminologii stanowią wyrazy obce, co wiąże się z międzynarodowym charakterem nauki). Autor pracy naukowej nie podaje objaśnienia terminów, zakłada, że czytelnik bądź słuchacz rozumie ich znaczenie. Sprawia to, że tekst jest niezrozumiały dla "zwykłego człowieka", tj. nie zajmującego się nauką na co dzień.
Brak jakichkolwiek językowych środków obrazowania i figur poetyckich takich jak metafory, porównania, powtórzenia.
Pozbawiony nacechowania emocjonalnego.
Logiczna kompozycja obejmująca tezy, argument, wnioski, przykłady. Występuje podział na rozdziały i akapity, ponadto zawiera liczne tabele, wykresy, symbole, wzory.
Użycie wyrazów i wyrażeń, określających intelektualną postawę autora wobec własnych twierdzeń (prawdopodobnie, zasadniczo, moim zdaniem, jak sądzę itp.).
Użycie, często zwyczajowo utartych, form nawiązywania kontaktu z czytelnikiem (Zwróćmy uwagę..., Rozpatrzymy z kolei zagadnienie... itp.).
Obiektywność przedstawianych zjawisk i problemów, poprzez użycie form bezosobowych lub formy liczby mnogiej.
styl użytkowy
Style użytkowe
Style użytkowe służą dobrej komunikacji w sytuacjach typowych, wymagających określonych zasad użycia języka, np.: w rozprawie naukowej, w kancelarii adwokackiej, w sytuacji publicznego, okolicznościowego przemówienia, ale też w codziennej sytuacji bezpośredniego porozumiewania się, także poprzez media.
Typowe style użytkowe w polszczyźnie to np.:
potoczny
naukowy
urzędowy
publicystyczny
bibliografia:
http://www.bryk.pl/teksty/liceum/j%C4%99zyk_polski/materia%C5%82y_do_matury/1555-styl_i_jego_odmiany.html
http://jezyk-polski.wyklady.org/wyklad/477_styl-naukowy.html
http://www.bryk.pl/s%C5%82owniki/s%C5%82ownik_termin%C3%B3w_literackich/69940-styl_naukowy.html
http://pl.shvoong.com/humanities/arts/1722568-styl-literacki-styl-urz%C4%99dowy-styl/
http://pl.shvoong.com/humanities/linguistics/1692870-styl-potoczny/
http://www.sciaga.pl/tekst/33160-34-style_jezykowe
gwara:
Gwara, gwara ludowa, gwara terytorialna - terytorialna odmiana języka, mowa ludności (zwłaszcza wiejskiej) na określonym terytorium, wyodrębniona z języka ogólnego i gwar sąsiadujących poprzez odrębności fonetyczne i leksykalne. Podrzędna w stosunku do dialektu. Czasem wyodrębnia się również podrzędne w stosunku do dialektu zespoły gwarowe. Granice gwar, podobnie jak granice dialektów, wyodrębniane są w badaniach językoznawczych poprzez zestawianie językowych cech dystynktywnych (cech odróżniających) na określonych terytoriach i niejednokrotnie mają charakter umowny.
Gwara
Gwara[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
] (slang, żargon) - mówiona odmiana [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]języka[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
] ogólnonarodowego (tzw. języka literackiego), posiadająca swoiste [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]słownictwo[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
], a często i odmienną [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]frazeologię[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
] oraz [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]artykulację[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
].[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]
[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]Jeżeli spotykana jest w przekroju całej społeczności na danym terenie, to stanowi element podrzędny w [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]stosunku[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899
]
[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]do [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]dialektu[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ] regionalnego - są to gwary ludowe i miejskie. W pozostałych przypadkach mamy do czynienia z gwarami środowiskowymi. Zapis gwary odbywa się z użyciem możliwości języka literackiego, lub co najwyżej języka dialektu.[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
gwary terytorialne[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
gwara ludowa - utrwalona przez tradycję mowa [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]wsi[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
gwara miejska - mowa pewnych grup społecznych w [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]mieście[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
gwary środowiskowe[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
gwara kabaretowa[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
gwara myśliwska[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
gwara żołnierska[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
żargon informatyczny[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
gwara jeździecka[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
żargon środowiska WikipediaPL[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
gwary grup zawodowych[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
gwara jeździecka[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
gwary regionalne[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]gwara warszawska[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
glosa językowa[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
Pojęcia: [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]dialekt[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ], [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]narzecze[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ], [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]gwara[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ], [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]żargon[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ], [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]argot[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ] itd. są często [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]używane zamiennie[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]. Występuje między nimi częściowa specjalizacja zakresowa, i tak: [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
dialekt[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ] to mowa [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]regionalna[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ], a także ogólne określenie odmian [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]danego[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
narzecze[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ] to mowa [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]regionalna[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
gwara[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ] to odmiana [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]terytorialna[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ] języka, zwłaszcza [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]wiejska[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
żargon[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ] to środowiskowa lub [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]zawodowa[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ] odmiana języka[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
argot[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ] to język cechujący się [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]ekspresyjnością[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]
slang[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ] to język [Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]ulicy[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ][Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]