LEKI HAMUJĄCE UKŁAD RENINOWO-ANGIOTENSYNOWY

Renina - wydzielanie

• ubytek Na⁺ (silne pocenie, wymioty, biegunki, leki natriuretyczne, brak Na w diecie)

• ↓ Na⁺ w płynie opływającym plamkę gęstą

• ↓ RR, objętości krwi

• ↑ układu współczulnego (receptory β)

Aliskiren

• pierwsze doustne inhibitory reniny (enalkiren, remikiren i zankiren)

• aliskiren - dobrze tolerowany, hamuje uwalnianie reniny → ↓ RR

• p/wskazania: ciąża, zwężenie tt. nerkowych

• DN: biegunka, hiperkaliemia, obrzęk naczynioruchowy

Angiotensyna II

• ↑ wnikania jonów Ca²⁺ do cytoplazmy z płynu pozakomórkowego i magazynów wewnątrzkomórkowych

• ↑ aktywności fosfolipaz C i A₂

• skurcz mięśni gładkich, m.in. naczyń krwionośnych (skóra > śledziona, nerki, jelita > mózg, mięśnie, serce, płuca), głównie tętniczek przedwłośniczkowych i żyłek zawłośniczkowych

• ↑ uwalniania NA z neuronów współczulnych i A z rdzenia nadnerczy

• ↑ uwalniania aldosteronu (zwłaszcza przy ↓ Na i ↑ K) i ADH

• ↑ napięcia współczulnego (działanie w area postrema i tractus solitarius)

• ↓ napięcia n. błędnego

• ↑ ciśnienia krwi, oporu obwodowego i obciążenia mechanicznego serca

• ↑ przepuszczalności naczyń włosowatych → ↓ objętości krwi, ↑ objętości płynu pozakomórkowego, przepływu chłonki

• proliferacja kardiomiocytów i komórek śródbłonka naczyń, włóknienie, remodeling

• ↑ pragnienia, ↓ łaknienia, ↑ procesów uczenia się

• ↓ przepływu krwi przez nerki i diurezy, proteinuria, włóknienie kłębuszków

• angiotensyna III - równie silnie pobudza wyrzut aldosteronu, ale ma jedynie 10% działania uwalniającego aminy katecholowe z rdzenia nadnerczy, 25% efektu działania na naczynia

Receptory AT

• AT1 - są zlokalizowane przede wszystkim w śródbłonku, sercu, nerkach, wątrobie, mózgu, nadnerczach i odpowiadają za większość działań fizjologicznych A II:

• skurcz naczyń krwionośnych

• reabsorpcja sodu w kanalikach nerkowych

• remodeling naczyniowy, przerost serca

• ↑ wydzielania aldosteronu

• ↑ objętości krwi krążącej oraz ciśnienia krwi

• stymulacja zarówno obwodowej jak i ośrodkowej aktywności współczulnej, ↑ wydzielania katecholamin

• AT2 - są zlokalizowane w rdzeniu nadnerczy, macicy i tkankach płodowych, ale także w naczyniach, sercu - ilość receptorów znacząco rośnie w wyniku niewydolności, mózgu - stany poudarowe;

• dokładna rola nie jest znana

• wzrost i różnicowanie tkanek płodowych

• hamowanie proliferacji, regeneracji, apoptozy

• hamowanie kanału Ca (typu T), stymulacja wydzielania NO, kinin → rozszerzenie naczyń

ACE-I

• przejście Ang I w II zachodzi w krążeniu płucnym przy udziale ACE, (ale istnieją drogi alternatywne z których najważniejszą jest droga chymazowa)

• endogenne układy RAA w: śródbłonku naczyń krwionośnych, nerkach, płucach, kosmkach jelitowych, neuronach, sercu ze szczególnie wysokim poziomem RAA w przedsionkach, podejrzewa się, że układ RAA sercowy ma zdolność do uwalniania endoteliny, która bardzo silnie pobudza siłę skurczu serca

• 90% ACE zlokalizowane jest w śródbłonku naczyniowym i w obrębie wszystkich warstw ściany naczynia narządów takich jak płuca, nerki, nadnercza, mózg, serce, 10% ACE znajduje się we krwi krążącej

• wyodrębnione z jadu węża Bothrops jararaca

• rozkurcz naczyń krwionośnych: zablokowanie AII, ↑ stężenia bradykininy:

• działanie bezpośrednie + nasilenie wytwarzania PGE2, PGI2 i NO

• powoduje także wzrost przepuszczalności naczyń, wzmaga produkcję śluzu, stymuluje przewodzenie we włóknach C → uporczywy kaszel

• wpływ hemodynamiczny:

• ↓ oporu obwodowego, RR, obciążenia wstępnego i następczego

• ↓ napięcia ścian tętnic > żył

• brak odruchowej tachykardii dzięki zahamowaniu aktywności układu współczulnego

• objętość wyrzutowa u osób z NT bez zmian, u osób z NS wzrost wraz z leczeniem

• ↑ przepływu wieńcowego, nerkowego i mózgowego

• ↓objętości płynów krążących poprzez:

• ↓ uwalniania aldosteronu: zmniejszenie retencji sodu i skurcz naczyń w obrębie nerki

• ↓ uwalniania wazopresyny: hamowanie retencji płynów

• ↓ uczucia pragnienia

• działanie nefroprotekcyjne

• ↓ oporu naczyń nerkowych, ↑ przepływu krwi przez nerki, ↓ ciśnienia w kłębuszkach

• poprawa metabolizmu kłębuszków nerkowych, ↓ zmian nefropatycznych, ↓ białkomoczu

• ↓ aktywności układu współczulnego: ↓ wrażliwości receptorów na NA, zmniejszenie produkcji w zwojach i nadnerczach oraz w ośrodkach naczynioruchowych mózgu

• nie dochodzi do uwrażliwienia receptorów β1 na agonistów a także do wzrostu produkcji reniny przez receptory β1

• elektrolity: spadek sodu i wzrost potasu: bradykinina powoduje efekt bezpośredni natriruteyczny przez wpływ na kanaliki nerkowe (cewki dalsze?),

• hamowanie proliferacji kardiomiocytów (zapobieganie remodelingowi) i mięśniówki naczyń → zmniejszenie postępu zmian naczyniowych

• efekt antyarytmiczny wynikający z działania na: hemodynamikę, zmniejszenie aktywności układu współczulnego, stabilizacji elektrolitowej, działania antyoksydacyjnego

• działanie cytoprotekcyjne w stosunku do nerek i serca

• hamowanie agregacji płytek

• poprawa lipidogramu

• teoretycznie najlepiej działają przy ↑ ARO (na początku leczenia)

• są najlepiej tolerowanymi lekami hipotensyjnymi

• przed rozpoczęciem leczenia ACE-I lek moczopędny należy odstawić lub zmniejszyć jego dawkę

• proleki wymagają uczynnienia w wątrobie i dlatego później rozpoczynają działanie niż inhibitory konwertazy z SH

• leczenie skojarzone NT: z antagonistami wapnia i lekami moczopędnymi

• leki pierwszego rzutu NS prawie u wszystkich pacjentów → ustąpienie objawów, poprawa rokowania, zapobieganie progresji, ↓ zachorowalności, hospitalizacji i śmiertelności, brak wpływu na wydolność fizyczną

• należy kontrolować poziom K

Stosowane grupy leków

• inhibitory konwertazy zawierające grupę sulfhydrylową: kaptopril, alacepril, fentiapril, pivolapril, zofenopril

• proleki: benazepril, chinapril, cilazapril, enalapril, fosinopril (zawiera grupę fosforanową), moeksypril, perindopril, ramipril, spirapril, trandolapril

• inhibitory konwertazy o przedłużonym działaniu: enalapril, lisinopril

Powinowactwo do tkankowego ACE

chinapril > fosinopril > perindopril > ramipril > spirapril > trandolapril > zofenopril

• osoczowe: kaptopril,enalapril, lizynopril

• tkankowe: zofenopril, ramipril, perindopril, chinapril, benazepril, fosinopril

Ramipril

Trandolapril

Chinapril

Cilazapril

Enalapril

Fosinopril

Kaptopril

Lisinopril

Perindopril

Benazepril

Moeksepril

Imidapril

Stabilna ChW

Prewencja zdarzeń

Zawał serca

NS

NT

Wskazania

• nadciśnienie tętnicze pierwotne - we wszystkich okresach, można stosować w leczeniu pierwszego rzutu lub gdy inne leki są przeciwwskazane albo nieskuteczne

• objawowa niewydolność serca

• wskazania do dołączenia diuretyków - cechy zwiększonej wolemii, manifestującej się zastojem w płucach lub/i obrzękami obwodowymi; w łagodnych postaciach zwykle tiazydy chyba, że klirens kreatyniny < 30 ml/min → diuretyki pętlowe

• dysfunkcja lewej komory, przerost lewej komory, stan po zawale serca

• wszyscy chorzy z LVEF ≤ 40% (niezależnie od współistnienia objawów NS), jeśli nie ma p/wskazań

• choroba wieńcowa

• u każdego pacjenta ze współistniejącym wskazaniem do ACE-I (NT, NS, dysfunkcja LK, osoby po zawale z dysfunkcją LK, cukrzyca) (I/A)

• u każdego pacjenta z dławicą i udokumentowaną chorobą wieńcową (IIa/B)

• nefropatia cukrzycowa lub inna niż cukrzycowa, proteinuria/albuminuria

• miażdżyca w obrębie tt. szyjnych/wieńcowych

• migotanie przedsionków

• zespół metaboliczny, cukrzyca

Dawkowanie (w NS)

• przy braku DN i objawów nietolerancji dawkę inhibitora ACE zwiększa się stopniowo co ok. 2-4 tyg. do dawki docelowej lub maksymalnej dawki tolerowanej przez chorego

• ocena funkcji nerek oraz stężenia elektrolitów we krwi

• przed wdrożeniem leczenia

• w ciągu ok. 1-2 tyg. po rozpoczęciu leczenia

• każdorazowo po 1 i 4 tyg. od zwiększenia dawki leku

• po 1, 3 i 6 miesiącach od osiągnięcia dawki podtrzymującej (a następnie co 6 miesięcy)

• dopuszczalny jest wzrost stężenia kreatyniny o 50% wartości wyjściowej i do wartości 3 mg/dl

• kreatynina > 3 mg/dl lub K > 5,5 mmol/l → zmniejszyć dawkę leku o połowę i ściśle kontrolować parametry funkcji nerek i/lub stężenie elektrolitów

• kreatynina > 3,5 mg/dl lub K > 6 mmol/l → zaprzestać leczenia inhibitorem ACE i monitorować wyniki badań biochemicznych

Przeciwwskazania

• nietolerancja

• ciąża, pacjentki w wieku rozrodczym

• porfiria

• obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie

• obustronne zwężenie tętnicy nerkowej lub brak jednej nerki

• ciasna stenoza aortalna lub kardiomiopatia przerostowa z zawężeniem drogi odpływu

• osoczowe stężenie potasu powyżej 5 mmol/l

• osoczowe stężenie kreatyniny powyżej 2,5 mg/dl

• ciężka hipotensja (SBP < 90 mmHg)

Działania niepożądane

• uporczywy suchy kaszel (działanie bradykininy) → między 1. tyg. a 6. msc. od początku leczenia, u 20% pacjentów, hamowany przez fenylbutazon i inne NLPZy, ustępuje ok. 4 dni po odstawieniu

• nadwrażliwość: wysypki, neutropenia, agranulocytoza, obrzęk naczynioruchowy (< 1% pacjentów)

• hiperkaliemia - istotna przy NN, cukrzycy, przyjmowaniu diuretyków oszczędzających potas

• kaptopril → nadwrażliwość na światło, zaburzenia smaku

• suchość w ustach

• zaostrzenie chorób autoimmunologicznych (SLE)

• nasilenie działania leków immunosupresyjnych

• ortostatyczny spadek ciśnienia, efekt pierwszej dawki (silna hipotensja)

• pogorszenie czynności nerek u chorych ze zwężeniem tętnicy nerkowej (lub przy stosowaniu leków nefrotoksycznych)

• proteinuria, glukozuria

• uszkodzenie wątroby, cholestaza

Interakcje

• diuretyki pętkowe i tiazydowe → hipotonia

• diuretyki oszczędzające potas → hiperkaliemia

• NLPZ (indometacyna, naproksen) → ↓ efektu hipotensyjnego ACE-I

• glikozydy nasercowe → ↓ działania, ↑ toksyczności

• leki p/cukrzycowe → hipoglikemia

• sole litu → ↑ toksyczności

• cyklosporyna → ONN po przeszczepie

• anestetyki → hipotonia

• leki neutralizujące → ↓ biodostępności

• NLPZ, aminoglikozydy, kontrasty → NN

Kaptopril

• wchłaniany z pp w 60%, szybki początek działania, T1/2 = 2-3 h

• metabolizowany częściowo w wątrobie, wydalany przez nerki

• niestosowany w długotrwałej terapii

Enalapril

• dobrze wchłania się z pp, metabolizowany w 40% w wątrobie do aktywnego metabolitu: enalaprilatu; T1/2 = 11h

Fosinopril, spirapril, trandolapril → wydalane przez wątrobę i nerki w tym samym stopniu

Lisinopril

• lizynowy analog enalaprilatu, mało DN, T1/2 = 12h

• wchłaniany w postaci czynnej, nie podlega metabolizmowi w wątrobie, wydalany przez nerki

Benazepril → T1/2 = 11h

Moeksepril → T1/2 = 10 h; słabo wchłania się z pp (22%)

Chinapril → silny, ale krótko działający ACE-I

ARB

• losartan, eprosartan, irbesartan, kandesartan, olmesartan, telmisartan, walsartan

• losartan - antagonista kompetytywny, pozostałe - niekompetytywne

• profil działania i skuteczność podobna do ACEI, stosowane u chorych nie tolerujących ACEI

• farmakokinetyka

• słabe wchłanianie z pp, biodostępność < 50% (wyjątek - irbesartan 70%)

• pokarm zmniejsza wchłanianie walsartanu, zwiększa eprosartanu

• wiązanie z białkami > 90%, wydalanie w większości z żółcią

• mechanizm działania

• specyficzna blokada działania angiotensyny II poprzez antagonizowanie receptora AT1

• ↓ oporu obwodowego

• ↓ przerostu komór serca i niekorzystnej przebudowy naczyń

• rozszerzenie naczyń nerkowych

• ↓ niekorzystnego efektu angiotensyny, ↓ syntezy aldosteronu, brak efektu bradykininowego

• brak związku między T1/2 a czasem działania - silne wiązanie z receptorem

• dobra kontrola ciśnienia przez całą dobę → wysoki współczynnik T/P (trough-to-peak)

• działanie p/nadciśnieniowe nieco silniejsze u osób z wyjściowo ↑ ARO

• profil DN podobny do ACE-I, oprócz kaszlu, hipotonii i obrzęku naczynioruchowego, ale występują znacznie rzadziej

• podobne p/wskazania: ciąża, laktacja, zwężenie tt. nerkowych, rozsiane zmiany miażdżycowe nn. wewnątrznerkowych

• brak istotnych interakcji lekowych, neutralność metaboliczna

• brak p/wskazań do stosowania u chorych ze współistniejącą: cukrzycą, astmą, zaburzeniami lipidowymi, NS

• ↓ stężenia kwasu moczowego, ↓ ryzyko hipokaliemii i hiperurykemii po lekach moczopędnych

• dodatkowe działanie p/nadciśnieniowe można uzyskać przez łączne stosowanie sartanów i ACE-I, ale w NS takie połączenie nie powoduje dodatkowego ↓ śmiertelności

• sartany + β-blokery - raczej nie stosować (niepotwierdzone)

• konieczne monitorowanie funkcji nerek i stężenia elektrolitów

• !! działają na receptory PPAR-γ (gł. telmisartan) - podobnie jak glitazony, ale słabiej → działanie:

• poprawa metabolizmu glukozy

• ↓ leptyny, TNF-α, E-selektyny, oksydacji LDL

• ↑ lipazy lipoproteinowej, GLUT4, białek wiążących lipidy ap2

Wskazania

• nadciśnienie tętnicze

• niewydolność serca → zwłaszcza kandesartan lub walsartan

• LVEF ≤ 40% u osób nietolerujących ACE-I

• u pacjentów z LVEF ≤ 40% i utrzymującymi się objawami NS w klasie II-IV według NYHA pomimo leczenia ACE-I i β-adrenolitykiem, pod warunkiem, że nie przyjmują oni jednocześnie antagonisty aldosteronu

• stan po zawale serca, przerost lewej komory

• nadciśnienie wrotne

• nefropatia cukrzycowa, proteinuria/albuminuria

• migotanie przedsionków

• cukrzyca typu II, hiperlipidemia, zespół metaboliczny

• kaszel wywołany ACE-I

Losartan

• częściowo metabolizowany do czynnego antagonisty niekompetytywnego

• silny efekt pierwszego przejścia, metabolizm przez CYP3A4, T1/2 = 2-6 h

• nasila wydalanie kwasu moczowego

Irbesartan → T1/2 = 11-15 h; metabolizowany przez CYP2C9

Walsartan → T1/2 = 6 h

Kandesartan → T1/2 = 9 h

Antagoniści kanału wapniowego

• wpływ głównie na kanał typu L; inne mechanizmy → ↓ uwalniania Ca z organelli komórkowych, wiązanie z kalmoduliną, blokowanie rec. α, bezpośredni wpływ na białka kurczliwe

• pochodne fenyloalkiloaminy łączą się z segmentem 6 IV domeny (IVS6)

• pochodne benzotiazepiny łączą się z cytoplazmatycznym mostkiem między domeną III (SIII) i domeną IV (SIV)

• pochodne dihydropirydyny łączą się z segmentem transmembralnym domeny III (IIIS6) i domeny IV (IVS6)

• rozkurcz naczyń tętniczych, głównie tętniczek oporowych (trzewnych, mięśni szkieletowych, mózgu i nasierdziowych tętnic wieńcowych), pomijalny wpływ na naczynia żylne (i obciążenie wstępne)

• chronotropowo i dromotropowo (-) → opóźnienie ponownego otwarcia kanałów Ca po aktywacji (werapamil, diltiazem)

• inotropowo (-) → ↓ CO (werapamil, diltiazem)

• odruchowa aktywacja układu współczulnego (baroreceptory) → przejściowy ↑ ARO i HR (gł. pochodne dihydropirydyny)

• słaba reakcja ortostatyczna

• korzystny wpływ na ukrwienie serca, OUN i nerek (↑ GFR, słabe działanie natriuretyczne - werapamil, ↑ diurezy)

• działanie antyarytmiczne, hamowanie remodelingu

• ↓ agregacji płytek

• ↓ gromadzenia cholesterolu, TG i Ca w ścianach tętnic, ↓ oksydacji LDL, estryfikacja cholesterolu

• ↓ proliferacji śródbłonka naczyń (nifedypina i isradypina) oraz procesów migracji miocytów (werapamil i nikardypina)

• najbardziej wyraźne działanie u pacjentów z ↓ ARO i ↓ stężeniem Ca pozakomórkowego

• farmakokinetyka:

• bardzo dobrze wchłaniają się z pp, wiązanie z białkami 70-98%

• duży efekt pierwszego przejścia, metabolizowane do substancji aktywnych słabiej działających (werapamil, diltiazem) lub nieaktywnych (pochodne dihydropirydyny); uwaga u ludzi starszych i w marskości wątroby → ↓ dawki

• przy długotrwałym podawaniu p.o. mogą się kumulować (wysycenie enzymów metabolizujących w wątrobie)

• wskazania:

• NT - zwłaszcza chorzy starsi, rasy czarnej, z izolowanym nadciśnieniem skurczowym, z chorobą wieńcową

• przerost LK

• ChNS → gdy jest komponenta wazospastyczna, p/wskazania do β-adrenolityków itd.

• choroby naczyń obwodowych (miażdżyca zarostowa)

• częstoskurcz nadkomorowy (werapamil, diltiazem)

• ciąża (pochodne dihydropirydyny)

• DN:

• aktywacja RAA, zatrzymanie Na i wody, obrzęki obwodowe, rzadko obrzęk płuc

• hipotensja, bóle i zawroty głowy, zaczerwienienie z uczuciem ciepła i pieczenia twarzy i kkd

• rzadko alergie i objawy z pp (zaparcia)

• zaburzenia czucia palców, przerost dziąseł

• zaostrzenie objawów ChNS (po długotrwałym podawaniu, przy zbyt dużym ↓ RR

• odruchowe pobudzenie układu współczulnego, tachykardia

• ↓ tolerancji glukozy

• działanie inotropowe (-) → NS; zaburzenia przewodnictwa (bloki, niemiarowość) → w, d

• interakcje:

• werapamil, diltiazem → ↑ stężenia digoksyny we krwi

• nifedypina → ↑ fenytoiny, ↓ soli litu

• p/wskazania:

• pochodne dihydropirydyny

• wstrząs

• zwężenie aorty

• ciąża i laktacja

• zaawansowana niewydolność serca, niestabilna ChNS, świeży zawał

• werapamil, diltiazem

• j.w.

• zaburzenia przewodzenia (z. WPW, blok AV), bradykardia

• stosowanie β-adrenolityków

Pochodne 1,4-dihydropirydyny - silne działanie na naczynia krwionośne, odruchowe pobudzenie układu współczulnego (ostrożnie po zawale i w ChNS), można łączyć z β-adrenolitykami

• I generacja - krótkodziałające, podawane tylko s.l. w przełomie nadciśnieniowym, przy dłuższym stosowaniu ↑ śmiertelność z powodu powikłań sercowo-naczyniowych → nifedypina, nikardypina

• IIa generacja - leki I generacji o przedłużonym działaniu → nifedypina i nikardypina retard + felodypina (swoiście blokuje kanały Ca w naczyniach)

• IIb generacja - długodziałające, o dużej wybiórczości do naczyń krwionośnych, słabsze DN → isradypina, nitrendypina, nimodypina

• III generacja - długodziałające, bardzo wybiórcze, nie pobudzają układu współczulnego, nikłe DN, prawdopodobnie działanie p/utleniające → amlodypina, lacidypina

LUB

• I generacja - nifedypina

• II generacja - nimodypina, nitrendypina, nikardypina, nisoldypina, felodypina, amlodypina, isradypina, lacidypina (działają dłużej, są lepiej tolerowane)

Nifedypina

• rozszerzenie tętnic obwodowych, słaby wpływ na małe naczynia żylne

• chronotropowe i inotropowe (-)

• odruchowe pobudzenie układu współczulnego

• zaczynać leczenie od małych dawek (aby uniknąć aktywacji współczulnej), w razie DN → β-adrenolityk

• wskazania:

• NT, ChNS - odmiana Prinzmetala, kardiomiopatia, przerostowa, choroba Raynauda

• achalazja przełyku

• krwotok podpajęczynówkowy, migrena

• podawana p.o., s.l. (w stanach nagłych) lub i.v. (wlewy kroplowe)

Nitrendypina - dobrze wchłania się z pp, działa dłużej od nifedypiny.

Nimodypina - rozszerza najsilniej naczynia mózgowe → stany niedokrwienia mózgu, migrena, klasterowe bóle głowy.

Isradypina - selektywna wobec naczyń krwionośnych, dobrze wchłania się z pp, długo działa.

Felodypina - działa nawet do 24 h; silna interakcja z sokiem grejpfrutowym.

Lacidypina - długie działanie ze względu na znaczną lipofilność.

Amlodypina

• wchłania się dobrze z pp, biodostępność - 70%, T1/2 = 31-50 h w fazie eliminacji

• nie powoduje nagłej hipotensji, nie działa silnie na serce

• metabolizowana w wątrobie, nieczynne metabolity wydalane z moczem

• wskazania: łagodne i umiarkowane NT, stabilna dławica piersiowa i naczynioskurczowa Prinzmetala

Pochodne papaweryny (fenyloalkiloaminy) - brak aktywacji współczulnej i odruchowej tachykardii, silny wpływ na serce: działanie chrono-, dromo- i inotropowe (-) → ostrożnie w NS, nie łączyć z β-adrenolitykami i digoksyną

• I generacja - werapamil

• II generacja - gallopamil, tiapamil, anipamil, emopamil, falipamil, fendylina, prenylamina

Werapamil

• rozszerzenie naczyń tętniczych, brak wpływu na żylne

• podany p.o. działa na serce słabiej niż podany i.v. - dobrze się wchłania ale biodostępność tylko ok. 20%, T1/2 = 3-7 h

• i.v. → częstoskurcz, AF, AFl, WPW, arytmie komorowe oporne na leczenie antyarytmiczne

• p.o. → NT, ChNS, kardiomiopatia przerostowa, nadciśnienie płucne

• nie podawać z innymi lekami antyarytmicznymi

Pochodne benzotiazepiny - działanie na serce > naczynia krwionośne; ułatwiają wiązanie ³H nitrendypiny (inaczej niż pozostałe grupy)

• I generacja - diltiazem

• II generacja - klentiazem

Diltiazem

• właściwości pośrednie między werapamilem a pochodnymi dihydropirydyny

• podawany p.o. lub i.v.; stosowany w ChNS, arytmiach nadkomorowych, rzadziej w NT i migrenie

Difenyloalkiloaminy - cinnarizyna, flunarizyna, prenylamina, lidoflazyna, perheksylina, pimozyd, fendilina, bepridyl

• wpływ głównie na naczynia krwionośne

• działanie na kanał typu N; małe powinowactwo do kanałów Ca w sercu

• działanie na wewnątrzkomórkowe mechanizmy wapniowe

• cinnarizyna, flunarizyna → zaburzenia krążenia mózgowego, choroba Raynauda, chromanie przestankowe, zapobieganie napadom migreny

• fendilina, bepridyl → ChNS

6

---