Zestaw 20

Funkcja konsumpcji - analiza graficzna.

W tak opisanej gospodarce związek pomiędzy wydatkami konsumpcyjnymi C a dochodem obrazuje funkcja konsumpcji.

Funkcja konsumpcji obrazuje wielkość zamierzonych łącznych wydatków konsumpcyjnych dla różnego poziomu dochodu narodowego.

W zależności między wydatkami konsumpcyjnymi i dochodu narodowego cechują się:

1. Dla niskiego poziomu dochodu narodowego wydatki konsumpcyjne przekraczają go.

Oznacza to, że oszczędności są ujemnymi konsekwencjami w takiej sytuacji w skali gospodarczej jest finansowanie wydatków konsumpcyjnych z pożyczek zagranicznych.

2. Po przekroczeniu pewnego poziomu dochodu narodowego wydatki konsumpcyjne są niższe od dochodu co oznacza pojawienie się oszczędności.

3. Dla wyższego poziomu dochodu narodowego wydatki konsumpcyjne są wyższe, ale ich udział w dochodzie jest malejący.

Ta ostatnia prawidłowość określa przeciętną skłonność do konsumpcji , można ją zdefiniować jako stosunek wydatków konsumpcyjnych do wydatków dochodu narodowego.

4. Stosunek przyrostu wydatków konsumpcyjnych do przyrostu dochodu narodowego nazywamy krańcową skłonnością do konsumpcji, jest to część dodatkowej jednostki pieniężnej dochodu, którą gospodarstwa domowe decydują się przeznaczyć na konsumpcję.

MPC + MPS = 1

MPC - krańcowa skłonność do konsumpcji, to część dodatkowej jednostki pieniężnej dochodu przeznaczona na konsumpcję.

MPS - krańcowa skłonność do oszczędzania, to część dodatkowej jednostki pieniężnej dochodu przeznaczona na oszczędzanie.

Funkcja konsumpcji przecina się z linią 45^o w punkcie B co oznacza zrównanie dochodu z wydatkami konsumpcyjnymi. Poniżej punktu B konsumpcja jest wyższa od dochodów, powyżej konsumpcja jest niższa od dochodów i pojawiają się oszczędności.

Funkcja konsumpcji jest linią prostą co oznacza, że zmiany dochodu prowadzą do jednakowych zmian w konsumpcji.

Funkcja konsumpcji jest funkcją rosnącą. Przecina oś pionową w punkcie Ca na poziomie autonomicznego popytu konsumpcyjnego.

Ca ≠ 0 nie ma gospodarstw domowych

Kąt nachylenia popytu konsumpcyjnego zależy od stosunku przyrostu konsumpcji w stosunku do przyrostu dochodów.

Im wyższa relacja tym bardziej pionowa funkcja konsumpcji.

Stopy podatkowe a dochody budżetu państwa - analiza krzywej Laffera.

Zależność między wpływami do budżetu z tytułu podatków a wysokością stopy podatkowej można zilustrować za pomocą tzw. krzywej Laffera.

Nazwa krzywej pochodzi od nazwiska ekonomisty amerykańskiego, przedstawiciela ekonomii podaży. Zauważył on, że przy stopie opodatkowania równej 0 i 100% przychody budżetowe z podatków są równe 0, a stopom opodatkowania z przedziału od 0 do 100% odpowiadają różne dodatnie poziomy przychodów z podatków, włącznie z poziomem maksymalnym. Na wykresie są one oznaczone przez punkty, które po połączeniu tworzą krzywą zbliżoną do paraboli.

Polityka antyinflacyjna.

Pomimo, że zidentyfikowanie kosztów inflacji jest jednym z najtrudniejszych zadań makroekonomicznych, to jednak jest ona problemem nie wyimaginowanym. Ograniczenie inflacji lub przeciwdziałanie jej wystąpieniu wymaga odpowiedniej polityki państwa w zakresie kształtowania dochodów społeczeństwa, ograniczania deficytu budżetowego (polityka fiskalna), kontroli emisji pieniądza przez bank centralny i kreacji pieniądza kredytowego przez banki komercyjne (polityka monetarna). Polityka antyinflacyjna obejmuje:

• restrykcyjną polityka monetarna - polegającą na zastosowaniu instrumentów pieniężnych: sprzedaży papierów wartościowych na otwartym rynku, podwyższeniu stopy rezerw obowiązkowych, oraz podwyższeniu stopy dyskontowej;

• restrykcyjną politykę fiskalna - polega na zastosowaniu instrumentów budżetowych: zmniejszaniu wydatków rządowych i podniesieniu wysokości podatków.

Należy podkreślić, iż łatwiejsza do stłumienia i ograniczenia jest inflacja popytowa.

---