Cykl Kupiec
inaczej Przedsiębiorca lub Sprzedawca

Wyjaśnienie: W obecnym zestawie sprawności zespołowych nie ma sprawności Kupiec. Zastąpiła ją sprawność Przedsiębiorca i Sprzedawca.

ZBIÓRKA 1 - ROZPOCZYNAJĄCA

1. Obrzędowe Rozpoczęcie zbiórki - ZUCHOWY APEL

Dzieci szóstkami ustawiają się w posąg kupiectwa, czyli tworzą z siebie symbol z którym kojarzy im się kupiectwo. Wymyślają także nazwy dla swoich szó­stek, przyjęte na czas zdobywania sprawności. Na zakończenie apelu dru­żynowa zaczyna okrzyk : ZUCHY, na co dzieci odpowiadają : „ruszą w podróż z nami", drużynowa: ZUCHY, dzieci: „staną się kupcami!"

2. GAWĘDA

W pewnym mały miasteczku bardzo dawno temu żyło czterech ubogich kup­ców. Wiedli oni skromne, ale spokojne życie. Jednak co miesiąc po swój towar musieli wyruszyć na bardzo daleką wy­spę. A nie była to łatwa podróż! Wyda­wali oni bardzo dużo pieniędzy i tracili wiele sił, aby ją odbyć i wrócić do swo­jego niewielkiego miasteczka. Łatwo więc się domyślić z jaką niecierpliwo­ścią oczekiwali dnia, kiedy cały towar będą mogli kupić na jednym ogromnym straganie w pobliskim mieście, zamiast wyruszać w comiesięczną wyprawę. Wracając z jednej ze swych podróży je­den z kupców wpadł na wspaniały po­mysł! „Gdyby tak zbudować jakąś ma­szynę i przenieść się o 100 lat w przy­szłość! Jakby tam nam było łatwiej żyć! Na pewno spełniłyby się już nasze ma­rzenia o olbrzymim straganie! Może spró­bujemy stworzyć takie urządzenie?" Pozostali kupcy chętnie się zgodzili i gdy tylko powrócili do miasteczka od razu rozpoczęli budowanie statku. Namęczyli się przy tym okropnie, ale kiedy tylko wehikuł czasu był gotowy nie mogli prze­stać się nim zachwycać! Postanowili go jak najszybciej wypróbować. Maszyna przeniosła ich w czasie i wokół siebie zobaczyli wielki sklep! Byli zachwyceni! Szybko wysiedli z wehikułu i powędro­wali pomiędzy magicznymi stoiskami...

3. KRĄG RADY

A jak wyglądać będzie życie kupców za kolejne sto lat? Czy my chcielibyśmy wybrać się w taką podróż?

4. ZABAWA

Każda osoba z kadry gromady, z wy­jątkiem drużynowej dostaje tabliczkę z nazwą jakiegoś sklepu. Prowadząca wyczytuje jakiś produkt, np. jabłka, a zuchy jak najszybciej muszą dobiec do osoby, która ma tabliczkę z napisem „WARZYWNIAK". Wygrywa ten, kto najwięcej razy dobiegnie pierwszy.

5. MAJSTERKA - Wehikuł Czasu

Głównymi materiałami potrzebnymi do majsterki będą kartony oraz wycinan­ki, bibuły, nożyczki i kleje (do udeko­rowania kartonów). Bardzo pomocna będzie tu wyobraźnia dzieci. Dwa największe kartony ustawiamy obok siebie, tak by z każdej strony były za­mknięte. Z jeden ze ścianek wykonuje­my „drzwiczki" przecinając trzy strony ścianki (tak, aby można było wejść do środka kartonu) oraz wykonujemy otwór widokowy (czyli dziurę przez która dziec­ko znajdujące się w środku kartonu mogło kontaktować się z pozostałymi zuchami). Następnie, pozostałymi kar­tonami i innymi materiałami dekoruje­my nasz wehikuł zgodnie z inwencją dzieci. Ważne by był on jak najbardziej kolorowy. Po zakończeniu majsterki wehikuł zamykamy i nie pozwalamy żadnemu dziecku do niego wejść.

6. ZABAWA

Zuchy dzielimy na 3 grupy. Każde dziec­ko jest jednym produktem. Każda z grup trafia do jednej z baz: „TERAŹNIEJ­SZOŚĆ", „PRZYSZŁOŚĆ" lub „PRZE­SZŁOŚĆ". Drużynowa wymienia jakiś produkt wraz z bazą, w której się znaj­duję i do której musi trafić - np.: Chleb z Przeszłości do Teraźniejszości. Zuch, który miał przydzielony chleb jako swój produkt musi przejść więc do bazy na­zwanej TERAŹNIEJSZOŚCIĄ. Przy czym do bazy „PRZYSZŁOŚĆ" dzieci biegną, do „PRZESZŁOŚCI" idą powolutku, na­tomiast do „TERAŹNIEJSZOŚCI" idą normalnym tempem.

7. OBRZĘDOWE ZAKOŃCZENIE ZBIÓRKI

ZADANIE MIĘDZYZBIÓRKOWE - Dzieci dostają kartonowe klucze do wehikułu. Ich zadaniem w domu jest ich piękne ozdobienie i przyniesienie na kolejną zbiórkę. Inaczej przecież nie wejdą do zamkniętego wehikułu.

ZBIÓRKA 2 - „W średniowiecznym Kra­kowie"

1. Obrzędowe rozpoczęcie zbiórki.

2. Gawęda.

Gawęda Lajkonika o Krakowie.

Lecz starczy już słów Niech teraz każdy zuch Wsiądzie na konik swój I pędzi co tchu I sam się dowie jak to było w dawnym Krakowie.

3. Pląsy i tańce:

Taniec pt. „Krakowiaczek jeden".

4. Krąg Rady:

Podjęcie decyzji o zorganizowaniu Su­kiennic i zabawie w rzemieślników śre­dniowiecznych. Podział grupy na szóst­ki: „Krawcy", „Złotnicy", „Tkacze", „Garncarze", „Ludwisarze".

5. Majsterka:

Zabawa w rzemieślników. W szóstkach zuchy pracują w pracow­niach: złotniczej, tkackiej lub krawiec­kiej, garncarskiej, ludwisarskiej. Złotnicy: wyrabiają biżuterię - tu zu­chy mogą wykonywać naszyjniki z ma­karonów o różnych kształtach lub jakąś inna techniką.

Tkacze: tu zuchy mogą robić makra- my ze sznurka .Krawcy: zuchy szyją, mogą to być np. sakiewki. Garncarze: zuchy lepią naczynia z gliny lub wyro­by z masy solnej. Ludwisarze: zuchy mogą wykonywać dzwoneczki wg wła­snego pomysłu, np. ulepić je z gliny i zawiesić na rzemyku.

6. Nauka piosenki

Hej na Krakowskim Rynku maki i powoje, maki i powoje Chłopcy i dziewczęta, Malowane stroje.

Ref. Nasz lajkonik, ten Lajkonik

Po krakowskim rynku goni.

Laj, koniku, laj, Poprzez cały kraj.

Hej na Krakowskim ryn­ku

Gołębie wzleciały I słychać jak grają Krakowskie hejnały

7. Zabawa tematyczna: W Sukiennicach.

Zuchy przygotowują kramy z własnymi wyrobami. Wymy­ślają hasła zachęcające do kupna ich towarów. Zabawa w handel - wymia­na towarów.

8. Obrzędowe zakończenie zbiórki.

ZBIÓRKA 3 - „Na perskim bazarze"

1. Obrzędowe rozpoczęcie zbiórki

Przypomnienie piosenek i okrzyków z poprzednich zbiórek

2. Gawęda: Na perskim bazarze.

Dawno, bardzo dawno temu w perskim mieście Chorasan był ogromny bazar, na którym swoje towary sprzedawali perscy i zagraniczni kupcy. Na baza­rze można było kupić wszystko, czego człowiek potrzebował. Były duże stra­gany z pięknymi perskimi kobiercami i latającymi dywanami, kramy z boga­to przetykanymi złotą nicią tkanina­mi. Były wyroby z drewna, metalu, ze skór i zdobionego szkła. Na innych straganach kupcy wystawiali patery pełne owoców - były świeże figi, dak­tyle, migdały, orzechy i kosze z inną żywnością. W dużych i małych amfo­rach sprzedawano oleje. Były także kramy z narzędziami potrzebnymi w każdym domu, były naczynia do goto­wania i podawania potraw, szkatułki na kosztowności i różnego rodzaju lam­py, lichtarzyki, kaganki, a zdarzały się także lampy Aladyna. Dla kobiet była złota biżuteria, dla mężczyzn kolorowe turbany, a dla dzieci zabawki. Kupcy głośno zachwalali swoje towary i zapraszali do kupna. Do dobrego tonu należało targować się z kupcem o ko­rzystną cenę. Za zakupiony towar moż­na było płacić pieniędzmi lub zamien­nie - towarem za towar. Po ubitym targu, każdy kupujący mógł za drobną opłatą posilić się i zabawić oglądając sztuczki kuglarzy, pokazy za­klinaczy wężów, popisy tancerek, moż­na było skorzystać z usług medyka, maga czy wróżbity. Przyjemnie było spę­dzać czas na bazarze w Chorasan. Jednak nie zawsze tak było. Zdarzyło się, bowiem raz, że wśród kupców zna­lazł się oszust, któremu nie zależało na zadowolonych klientach tylko na wielkich pieniądzach, które mógł wy­łudzić od kupujących. Sprzedawał to­wary marnej jakości za duże pienią­dze. Swym zachowaniem szkodził po­zostałym kupcom. Uczciwi i pracowici handlarze długo zastanawiali się, co zrobić ze złym kupcem. Z pomocą przy­szedłem drobny sprzedawca sakiewek, kalet i innych trzosów. Uszył on bar­dzo dużą sakwę dla zachłannego kup­ca z kawałka zaczarowanej skóry. Sa­kwa ta posiadała magiczną moc - za­mieniała nieuczciwie zarobione i wy­łudzone pieniądze w bezwartościowe papierki.

Kiedy nieuczciwy kupiec wrócił do domu i zajrzał do swej sakwy, żeby jeszcze raz przeliczyć swój utarg, był ogromnie zdziwiony brakiem pieniędzy. Zdarzyło się to raz drugi i trzeci, aż wreszcie kupiec zrozumiał, że nie może bezkarnie ludzi oszukiwać. Od tego czasu kupcy na bazarze w Chorasan mogą spokojnie handlować swoimi towarami, a kupujący wiedzą, że nikt ich nie oszuka.

3. Nauka nowej piosenki.

PIOSENKA O PIENIĄDZACH słowa Piotr Anioł

Mało, kto to dziś pamięta ale były takie czasy, że pieniądze nie istniały, że nie było wcale kasy.

Ref. Ja ci dam to - ty mi dasz to; Za tamto dam ci tamto. Tamto ci dam, gdy dasz mi tych pięć. Targuj się targuj, gdy masz chęć! Dam dwa i już jest moje! Daj mi trzy, a będzie twoje.

Nikt się nie bał, że mu braknie Lub, ze forsy wcale nie ma; Brał co miał, szedł gdzie chciał I z innymi się wymieniał.

Ref. Ja ci dam to - ty mi dasz to; Za tamto dam ci tamto. Tamto ci dam, gdy dasz mi tych pięć. Targuj się targuj, gdy masz chęć! Dam dwa i już jest moje! Daj mi trzy, a będzie twoje.

W szóstkach zuchy wymyślają okrzy­ki zachwalające towary.

4. Majsterka: wykonanie przedmiotów sprzedawa­nych na bazarze (sakiewki, zakładki przeplatane z kolorowego papieru, malowane szklane naczynia, patery i naczynia wykonane z masy papierowej, szkatułki z kolorowych widokówek lub kartoników). Każda szóstka może wy­konywać inne przedmioty. Materiały do majsterki należy przygotować wcześniej.

5. Krąg Rady - podsumowanie zbiórki, wypowiedzi zuchów na temat uczciwo­ści, sumienności w kontaktach z inny­mi, omówienie tematyki następnej zbiórki.

6. Obrzędowe zakończenie zbiórki, zu­chy prezentują opracowane przez szóst­ki okrzyki.

Zbiórka 4 (ostatnia) pt. - „Kraina Kupiec­kich Prób".

Na tej zbiórce odbędzie się uroczyste nadanie sprawności „KUPIEC". Zuchy podsumują nabytą wiedzę, wykonując zadania z poprzednich zbiórek. Wszyst­ko to będzie splecione w tzw. „bieg po punktach", gdzie zuchy będą wykazy­wać się swoimi umiejętnościami.

1. Obrzędowe Rozpoczęcie Zbiórki

2. Gawęda:

Wędrując kupieckimi ścieżkami, ko­lejno na każdej zbiórce, stawaliśmy się kupcami żeglarzami, perskimi „baza- rowcami", krakowskimi Lajkonikami, czy też sklepikarzami. To wszystko oby­wało się dzięki naszemu „wehikułowi czasu", który umożliwił nam m.in. po­znanie tajemnic pradawnych dziejów pospolitego kupiectwa. Dzisiaj odbędziemy naszą ostatnią pod­róż kupiecką, która pozwoli nam uzy­skać miano prawdziwego „KUPCA". Kupca rzetelnego, sprytnego i uczci­wego. Ale żeby nam to się udało, musimy - po raz ostatni - przenieść się naszym wehikułem czasu do: „Kra­iny Kupieckich Prób".

3. Piosenka: „Na Krakowskim Rynku..." (zbiórka „W średniowiecznym Krakowie")

4. Gry i ćwiczenia

• Po podróży wehikułem gromada trafia na pierwszą próbę kupiecką, którą jest umie­jętność zachwalania towaru. Drużynowy wybiera z członków groma­dy Komisję Kupiecką, która będzie dzia­łała na zasadzie zwyczajnego „jury". Reszta zuchów dobiera się w pary i lo­suje z wielkiej siatki na zakupy jeden towar. Każda para ma 2 minutki na przygotowanie odpowiedniej reklamy swojego rekwizytu. Komisja ocenia pre­zentacje i przydziela punkty. Wygrywa para, która najefektowniej przedstawi swój towar.

Gromada po pomyślnym przejściu pierwszej próby dochodzi do punktu z bitwą o bony. Tutaj odbywa się zabawa „Pieniążek". Wygrywa grupa, która zdo­była najwięcej bonów.

• Zabawa: Pieniążek - dzielimy groma­dę na 2 grupy: sprzedawców i klien­tów, grupy siadają obok siebie w 2 ko­lumnach i trzymają się za ręce, z przo­du siedzi drużynowy, w ręku trzyma monetę, rzuca ją i gdy wypadnie orze­łek, pierwsze osoby w kolumnach prze­kazują impuls (przez uściśnięcie dło­ni). Osoba, która siedzi ostatnia w rzę­dzie po otrzymaniu impulsu zabiera przybocznemu, który siedzi na końcu bon towarowy. Potem następuje zmia­na, pierwsze osoby idą na koniec... i tak co kolejkę. Wygrywa drużyna, która po określonej licznie kolejek uzbiera najwięcej bonów

• Następne zadanie, które stanie przed naszymi zuchami, to zadanie związane z poszukiwaniem złota. Zuchy zamie­niają się wówczas w zamorskich Hisz­panów i wyruszają na poszukiwanie... Drużynowy dzieli gromadę tak, aby po­wstały same pary. Udział w konku­rencji każda para bierze osobno, wszystkie po kolei. Jedna osoba z pary zawiązuje sobie oczka chustą. Druga osoba jest jej „nawigatorem". Przy­boczny za pomocą stopera mierzy czas każdej parze po kolei i zapisuje go na tablicy wyników. Zadanie uczestni­ków: Osoba z otwartymi oczami wi­dzi, gdzie drużynowy ukrywa dany skarb. Musi on więc, bez używania rąk i wszelkich niekontrolowanych ru­chów, doprowadzić kolegę z zawiąza­nymi oczami do celu. Wygrywa para, która skarb odnajdzie najszybciej.

• Przedostatnią próbą zuchów będzie wywiad z Aladynem... Gromada podzielona na szóstki musi przeprowadzić wywiad z Alladynem. Musi on być ciekawy i jak najbardziej wesoły. (Komisja złożona z kadry gro­mady zaliczy każdy sporządzony wywiad - liczy się trud i chęci zuchów)

• Aby kupcy mogli dotrzeć do Kręgu Rady, w których czaka na nich nie­spodzianka muszą sprostać ostatniej próbie, próbie węchu. Ale teraz będzie trudniej: do herbaty dodamy jeszcze zapachy kisielów i budyniów. (Warto pamiętać o herbatach: zwykłej, cyna­monowej, miętowej, cytrynowej, ma­linowej, z dzikiej róży, z owoców le­śnych, rumiankowej...)

Teraz, po ciężkich zmaganiach i kupiec­kich walkach, zuchy mogą dotrzeć już do Kręgu Rady.

5. Krąg Rady:

Uroczyste nadanie sprawności - każdy zuch otrzymuje dyplom Prawdziwego Kupca oraz znaczek sprawności. Rozmawiamy z dziećmi o ich wraże­niach z przebytych „podróży" i przepro­wadzonych próbach.

Na zakończenie, na dowód zuchowej ra­dości z otrzymania sprawności groma­da porywa się do tańca i wspólnie tań­czymy „Krakowiaczek jeden".

6. Obrzędowe Zakończenie Zbiórki.

PROPOZYCJE DODATKOWE:

wywiad ze sprze­dawcą lub inną osobą z obsługi na temat pra­cy jaką wykonuje

• Zabawa Talarek

• Jak to miło i wesoło Kiedy talar krąży wkoło

• Talar tu, talar tam Talar krąży tu i tam




• wiersz Jana Brzechwy „Na straganie"

Na straganie w dzień targowy Takie słyszy się rozmowy: „Może pan się o mnie oprze, Pan tak więdnie panie koprze". „Cóż się dziwić mój szczypiorku, Leżę tutaj już od wtorku!" Rzecze na to kalarepka: „Spójrz na rzepę - ta jest krzepka!" Groch po brzuszku rzepę klepie: „Jak tam, rzepo? Coraz lepiej?" "Dzięki, dzięki, panie grochu, Jakoś żyje się po trochu. Lecz pietruszka - z tą jest gorzej - Blada, chuda, spać nie może." „A to feler" - Westchnął seler. Burak stroni od cebuli, A cebula doń się czuli: „Mój buraku, mój czerwony, Czy byś nie chciał takiej żony?" Burak tylko nos zatyka: „Niech no pani prędzej zmyka, Ja chce żonę mieć buraczą, Bo przy pani wszyscy płaczą". „A to feler" - Westchnął seler. Naraz słychać głos fasoli: „Gdzie się pani tu gramoli?!" „Nie bądź dla mnie taka wielka" - Odpowiada jej brukselka. „Widzieliście, jaka krewka!" - Zaperzyła się marchewka. „Niech rozsądzi nas kapusta!" „Co, kapusta?! Głowa pusta?!" A kapusta rzecze smutnie: „Moi drodzy, po co kłótnie, Po co wasze swary głupie, Wnet i tak zginiemy w zupie!" „A to feler!" - Westchnął seler.

Propozycje zbiórek przygotowały in­struktorki z Namiestnictwa zuchowego „Niezapominajki"; Hufiec ZHP Lubin

Majsterka do cyklu

• Lampa Alladyna

Według legendy Aladyn miał czarodziejska lampę, z której po potarciu uwolnił się dżin i spełniał jego życzenia. Była to lampka oliwna, czyli światło otrzymywało się przez palenie oliwy.

A ja chcę was zachęcić do zrobienia sobie własnego lampionu, ale z papieru. Aby go zrobić potrzeba będzie niewiele: jako źródło światła - podgrzewacz (mała, płaska świeczka w aluminiowej osłonce), kartka papieru xero lub rysunkowego (ale niezbyt gruba), nożyczki, klej.

Lampion będzie miał po sklejeniu kształt okrągły i trzeba go będzie ostrożnie postawić tak, aby świeczka była w środku i żaden z brzegów lampionu nie był zbyt blisko niej, bo mógłby się zapalić!!!

Kartkę A4 złóżcie na pół, wzdłuż dłuższego boku. Natnijcie ją prostopadle jak do tkania dywanu. Znów trzeba pamiętać, aby nie naciąć zbyt daleko - i zostawić teraz ok. 4 - 5 cm do końca. (rys. 1)

Rozłóżcie kartkę i sklejcie krótsze boki ze sobą. Od razu otrzymacie kształt koła, a kartka na złożeniu i nacięciu będzie się rozkładać. Przez powstałe szczeliny wydostawać się będzie światło z płonącej wewnątrz świeczki. (rys. 2) Jeśli kartkę złożycie nie tylko na pół, ale jeszcze oba brzegi złożycie do środka

i natniecie z obu stron (rys. 3, 4) po sklejeniu powstanie coś bardzo interesują­cego. (rys.5)

Zupełnie inne efekty otrzymacie jeśli zło­żoną na pół kartkę natniecie po ukosie (rys. 6) a po rozłożeniu co drugie na­cięcie odegniecie. Po sklejeniu nacięte paski ułożą się w efektowny ażur. Róż­norodne efekty można otrzymywać zmieniając kąt pod jakim nacinamy kart­kę oraz głębokość nacięć. Spróbujcie. Jeszcze ciekawsze efekty kolorystycz­ne otrzymacie gdy kartki będą koloro­we - może to też być kolorowa kalka techniczna, ale ona daje efekt barwny nawet bez nacinania. Jedną z najtrudniejszych wersji papie­rowego lampionu będzie model zrobio­ny z kartki A4 złożonej w harmonijkę - szerokość złożeń ok. 3 cm (rys. 9) Na jednej stronie złożenia natnijcie kartkę pod kątem ok. 45 o lub 135 o. Gdy jest zbyt grubo i nie dajecie rady przeciąć wszystkich kartek - nacinaj­cie jednorazowo tylko połowę złożeń. Po rozłożeniu powstały „dziubki", któ­re teraz należy wygiąć. Jeśli z drugiej strony złożeń zrobicie podobne nacię­cia i po rozłożeniu odegniecie powsta­łe „dziubki" do dołu, to po sklejeniu kartki krótszymi bokami otrzymacie efekt jak na rysunku. (rys. 11).

Mam nadzieję, że powstałe lampiony posłużą Wam podczas kominków i wieczornych spotkań - może zorgani­zujecie jakiś wieczór opowieści z ty­siąca i jednej nocy. A może zrobicie sobie takie lampiony jako upominki na „mikołaki". Jeśli do każdego dołączy­cie niezwykłą opowieść o dżinie wa­szej lampy, to może to być napraw­dę miły i twórczy prezent.

UWAGA! Aby lampiony można było łatwo przechowywać i wielokrotnie uży­wać nie sklejajcie ich, ale łączcie brze­gi spinaczami.

• Latający dywan

(papierowe tkanie)

Sztuka tkania dywanów znana była już dawno. Istotą powstawania wy­robów dywanowych jest osnowa i wą­tek czyli nitki krzyżujące się ze sobą pod kątem prostym. Aby spróbować jak to się robi - weź kartkę A 4 lub A 5 (wielkość zeszytu). Złóż ją na połowę wzdłuż dłuższego boku. (rys. 1)

Następnie od strony zgięcia natnij pro­stopadle kartkę nożyczkami uważając aby zostawić ok. 1 cm na końcu kart­ki. (rys. 2) Rozłóż kartkę. Powstałe pio­nowe paski tworzą właśnie osnowę. (rys. 3)

Teraz natnij kilka pasków innego kolo­ru - mogą być wszystkie w jednym ko­lorze w różnych odcieniach jednego ko­loru.

Koloru, w barwach dopełniających (uło­żonych naprzeciw siebie na kole barw czyli żółty - fioletowy; niebieski - po­marańczowy; czerwony - zielony) lub każdy inny. Paski powinny być podob­nej szerokości jak te w osnowie. One stanowić będą wątek. (rys. 4) Przekładaj teraz pasek tak, aby raz był nad a raz pod naciętym paskiem osno­wy. Gdy dojdziesz do końca przyklej końce, aby pasek się nie wysunął. Dru­gi pasek przekładasz zaczynając od spodu, tak aby wyszedł nad pasek, a potem znów wsuwamy pod kolejny. I tak do końca kartki. Końce znów zakle­jamy. (rys. 5)

Kolejne paski wkładamy przekładając je między osnową uważając, aby kolej­ne sploty „mijały się", czyli raz nad pio­nowym paskiem, a raz pod nim. Po­dobnie plecie się koszyki z wikliny i każ­dy materiał ma taki splot. Nie jest to trudne - choć wymaga trochę cierpliwości i skupienia. Gdy opanujecie technikę plecenia możecie trochę poeksperymentować z szerokościami nacięć kartki, z szerokością pasków, a także z kolorystyką - dobierając barwy ciepłe lub zimne, w jednej gamie kolorystycznej lub też zestawiając barwy kontrastowe, czyli przeciwne (czarny - biały). Możecie też spróbować naciąć kartkę, gdy będzie złożona po przekątnej - czyli po złożeniu kartki powstanie trójkąt (przy takim składaniu kartka powinna być kwadratowa).

Sprawdźcie jakie dywany otrzymacie, gdy nacięcia będą nieregularne! A jeśli paski też będą nieregularne? (rys. 6). Jak jeszcze można naciąć kartkę aby

przygotować osnowę? Miłego tkania!

A kiedy powstaną przepięknie tkane dywany sprzedajcie je na targu. Kto da więcej? Czyj najwyższą cenę otrzy­małby na giełdzie?

W zależności od kolorów - mo­żecie posłużyć się symboliką lub sko­jarzeniami do wybranych kolorów aby stworzyć legendę dotyczącą dywanu. Ułóżcie środek legendy, aby był logicz­ny ciąg przyczynowo - skutkowy (...z tego wynika to, więc to... ) Np. Pewnego dnia promyk słońca spadł na ziemię (pasek żółty)...

• Skrzynia na skarby

Każdy zuch ma swoje skarby. Małe czy większe

Bibliografia:

Zabawy plastyczne" J.Balchin, M.Po­well, G.Speechley, C.Stevens

Do przygotowania skrzyni będą ci po­trzebne:

^. Duża kartka papieru, najlepiej sztywniejsza (karton), ale nie za gruba, może być już kolorowa np. brązowa . Kolorowy papier ^. Klej najlepiej Wikol ^. Nożyczki ^. Ołówek

Rysunek 1 przedstawia siatkę, którą należy wyciąć z kartonu. Podany wzór możesz przenieść na karton za pomocą kalki lub przejeżdżając po liniach za­mkniętym długopisem. Jeżeli chcesz zrobić większą skrzynię, możesz po­większyć dany wzór na kserokopiarce do odpowiednich rozmiarów. Możesz również spróbować sam narysować podobną siatkę na kartonie, pamiętaj jednak, by zachować odpowiednie pro­porcje.

Kiedy wzór jest już gotowy, wytnij go dokładnie nożyczkami, a następnie po- nacinaj wzdłuż ciągłych linii.

Życzymy miłej zabawy!! phm. Małgorzata Silny

Wymagania sprawności:

PRZEDSIĘBIORCA

1. Odwiedziliśmy bank lub przedsiębiorstwo.

2. Założyliśmy Zuchowy Bank, w którym funkcjonował dział obsługi klienta indywidualnego, obsługi firm, kasy, kantor wymiany walut. Emitowaliśmy własne pieniądze, z których korzystaliśmy przez cały czas zdobywania sprawności.

3. Stworzyliśmy Kodeks Etyki Biznesu.

4. Bawiliśmy się w Zuchowe Przedsiębiorstwo Rozmaitości, gdzie każdy zuch miał swoją rolę (szef marketingu, prezes zarządu, dział produkcji, dystrybucja, sprzedaż itp.).

5. Przygotowaliśmy kampanię reklamową naszej firmy oraz promocje wybranych produktów.

6. Wyjechaliśmy na międzynarodowe targi biznesu, na których przygotowaliśmy swoje stanowisko (plakaty, pokazy itp.).

7. Zorganizowaliśmy aukcję „rozmaitości" wyprodukowanych przez nasze przedsiębiorstwo.

8. Uczestniczyliśmy w turnieju na Najlepszego Biznesmena Roku.

9. Braliśmy udział w balu Przedsiębiorców. Dochód z balu przekazaliśmy na wspólnie wybrany cel.

Uwagi:

•  Sprawność „Przedsiębiorca" przeznaczona jest dla zuchów starszych. Może być zdobywana o każdej porze roku. Znakomicie nadaje się na deszczowe dni, gdyż zbiórki mogą odbywać się w pomieszczeniu.

•   Dzięki tej sprawności zuchy uczą się gospodarności, oszczędności, samodzielności finansowej i przedsiębiorczości przy jednoczesnym pokreśleniu ofiarności i umiejętności dzielenia się z innymi.

•   W trakcie trwania cyklu zuchy powinny poznać podstawowe pojęcia ekonomiczne. Powinny potrafić wypełnić blankiety przelewów i wpłat bankowych, wiedzieć, na czym polega sprzedaż walut obcych. Zuch - Przedsiębiorca wie, jak zaplanować swoje wydatki i jak „sprzedać" swoje umiejętności.

•  Przy przeprowadzeniu akcji zarobkowej - aukcji „rozmaitości" należy zwrócić szczególną uwagę na właściwe wykorzystanie przez zuchy uzyskanych funduszy.

Bibliografia:

1. Pakiet programowy ZHP Barwy Przyszłości - Paleta możliwości

2. J. Korczak,  „Bankructwa Małego Dżeka"D. Begg, S. Fischer, R. Dornbusch, Ekonomia

3. R. Koch, Słownik zarządzania i finansów

4. R. Koch, Strategia - Przewodnik

5. H. Bieniok, Mini-poradnik menedżera i biznesmena

6. J. Altkorn, Podstawy Marketingu

7. A.F. Stoner, Ch. Wankel, Kierowanie

8. B. Pietrzak, Z. Polański, System finansowy w Polsce lata dziewięćdziesiąte

9. J. Czekaj, Z. Dresler, Zarządzanie finansami przedsiębiorstw

KUPIEC

1. Wstąpiliśmy do szkoły kupieckiej, w której pobieraliśmy nauki algebry, umiejętności zachwalania towaru, targowania się. Przygotowaliśmy się i zdaliśmy próbę kupiecko-żeglarską.

2. Ułożyliśmy własny kodeks handlowy.

3. Wykonaliśmy "Mitre" lub szaty kupieckie.

4. Założyliśmy Hanze, Gildie lub Faktorie (osady handlowe zakładane przez kupców europejskich w krajach kolonialnych).

5. Otworzyliśmy własne sukiennice. Uprawialiśmy kramarstwo (handel detaliczny o dużym asortymencie tanich towarów).

6. Uczyliśmy się wyrabiać przedmioty z masy solnej lub gliny, które malowaliśmy, ozdabialiśmy wzorami
   i sprzedawaliśmy na targu.

7. Zbudowaliśmy sobie karawan, przewoziliśmy nim nasze towary miedzy miastami, poznaliśmy prawo składu.

8. Byliśmy na spotkaniu kupców z całego świata, sprzedawaliśmy nasze wyroby i kupowaliśmy ciekawe, nieznane u nas produkty.

9. Wycenialiśmy towar, prowadziliśmy transakcje wymienne.

10. Handlowaliśmy niecodziennymi towarami: latającymi dywanami i lampami Aladyna.

11. Nauczyliśmy się siadu hinduskiego, poznaliśmy sposoby wabienia klientów.

12. Podróżowaliśmy okrętem floty kupieckiej, ubiegaliśmy się i uzyskaliśmy Asiento (nazwa zezwolenia udzielanego przez Hiszpanię obcym kupcom na dowóz towarów do portów w hiszp. koloniach w Ameryce).

13. Handlowaliśmy z Indianami, przygotowaliśmy towary i wymienialiśmy je na złoto.

14. Wyruszyliśmy na środkowy wschód do Indii po herbatę, przyprawy i zioła. Jako doświadczeni znawcy potrafimy je rozpoznać po zapachu.

Uwagi:

Zdobywając sprawność można się cofnąć w odległe czasy i przeżywać życie staro­żytnych kupców egipskich
i rzymskich. Bawić się w wędrowne karawany podróżu­jące po afrykańskich pustyniach, a także europejskich traktach. Urządzić „perski rynek" będąc na bliskim wschodzie, albo wyruszyć do odległych krajów (Afryka, Indie, Ameryka) i otworzyć Faktorię. Trudnić się kramarstwem lub sprzedawać w sukiennicach i zakładać średniowieczne Hanzy. Zdobywając tę sprawność możecie „przejść" wszystkie te zagadnienia, lub wyspecjalizować się w jed­nym np. perski kupiec, starożytny kupiec, średniowieczny kupiec, kupiec żeglarz, karawana kupiecka.

- Realizując tę sprawność warto położyć szczególny nacisk na umie­jętność liczenia i robienia zakupów, porównywania cen w stosunku do pojemności czy ciężaru, poznanie jednostek miar i wag. Warto

wyczulić dzieci na sposoby wabienia klienta, aby potem umiały sobie z tym radzić. Można poćwiczyć z zuchami mądry, współczesny handel wymienny, wytłumaczyć co to jest hurt a co detal, ceny brutto i netto itd. - Zabawa w „kupców" sprzyja kształtowaniu i ugruntowaniu pożądanych wychowawczo postaw i cech charakteru. Jest, bowiem rzeczą naturalną wymaganie od zuchów - handlowców dokładności w liczeniu
i ważeniu, uczciwości i sprawiedliwości, niezależnie od tego czy obsługuje się ulubionego kolegę czy koleżan­kę skarżypytę. Uprzejmość i dobre maniery wymagane są niezależnie od wieku. Podczas zabawy zuchy powinny się dowiedzieć, jak dawniej ważono, liczono, mierzono.

• Sprawność z powodzeniem można zdobywać w każdej porze roku, zarówno na kolonii jak i podczas roku szkolnego, w zimie i w lecie, a zdobywać ją mogą zuchy w każdym wieku. Zabawy w kupców można wzbogacić o przygody podczas morskich wypraw, takich jak sztorm, zamoczenie towaru, zatonięcie czy napaść piratów.

• Sprawność wymaga od drużynowego gruntownego przygotowania i zdobycia obszernej wiedzy o temacie.

Bibliografia:

Dobkiewiczowa K., Wędrowni kupcy.

SPRZEDAWCA

1. Byliśmy w domu towarowym, hurtowni, sklepie, obserwowaliśmy pracę zatrudnionych tam osób, rozmawialiśmy z nimi.

2. Bawiliśmy się w karawanę wędrownych kupców lub zorganizowaliśmy słowiańskie targi.

3. Urządziliśmy zuchowy dom towarowy.

4. Zorganizowaliśmy wyprawę do hurtowni po towary do naszego sklepu.

5. Bawiliśmy się w sklep, targ, dom towarowy.

6. Zorganizowaliśmy kiermasz książek lub własnych wyrobów połączony z loterią.

7. Uczestniczyliśmy konkursie na najlepszego sprzedawcę.

8. Urządziliśmy międzynarodowe targi zuchowe.

9. Zorganizowaliśmy konkurs na najładniejsza wystawę sklepowa.

10. Prowadziliśmy agencję reklamy.

UWAGI

•  Sprawność „sprzedawcy" może być zdobywana zarówno przez młodsze, jak i starsze zuchy.

•  W zabawach w szerszym stopniu uwzględnić należy problematykę zaopatrywania ludzi w towary codziennego użytku. Warto więcej czasu poświęcić przygodom dawnych kupców.

•  Młodsze zuchy będą bawić się w sklep, sprzedając umowne towary, płacąc zrobionymi przez siebie pieniędzmi. Starsze zuchy mogą podjąć prace w sklepiku uczniowskim. W każdej sytuacji należy zadbać, by dzieci zapoznały się z nowoczesną organizacją handlu. Jeżeli gromada działa w małej miejscowości i nie ma okazji do zwiedzania ciekawi i nowocześnie urządzonych stoisk w dużych domach towarowych, byłoby rzeczą bardzo wskazaną, by zuchy zdobyły wiadomości na ten temat z filmów, telewizji lub pojechały na wycieczkę.

•  Sprawność dostarcza okazji do pożytecznego działania. Zuchy mogą zorganizować kiermasz lub loterię.

•  Zabawa w „sprzedawców" sprzyja kształtowaniu i ugruntowaniu pożądanych wychowawczo postaw i cech charakteru. Jest bowiem rzeczą naturalną wymaganie od zuchów- sprzedawców dokładności w liczeniu i ważeniu, uczciwości i sprawiedliwości, niezależnie od tego, czy obsługuje się ulubionego kolegę czy koleżankę skarżypytę. Uprzejmość dobre maniery wymagane są od sprzedawcy niezależnie od wieku. Podczas zabawy zuchy mogą dowiedzieć się, jak dawniej ważono, liczono, mierzono.

•  Sprawność można zdobywać z równym powodzeniem w zimie i w lecie, w ciągu roku szkolnego i na kolonii. Zależnie od pory roku i sytuacji, w jakiej znajduje się gromada, zmieniać się będą towary sprzedawane w czasie zabaw.

BIBLIOGRAFIA

1. Cribb J., Pieniądze.

2. Dobkiewiczowa A., Wędrowni kupcy.

3. Kamiński A., Antek Cwaniak.

---