P1050420

Jadwiga Sambor 200 L^l«]

sować interpretacji semantycznej za pomocą ról — odwrotnie niż to ma miejsce w języku angielskim i niemieckim, dla których kompozycje dwunominulnc zdają się być typowe.

3)    W polskich tekstach występują natomiast kompozycje nominalno-wcrbalnc (N + V) o obu członach rodzimych — i te dają się łatwo interpretować metodą proponowaną przez Lcesa i Motscha.

4)    Struktura liczbowa kompozycji obu typów w tekstach jest różna: typ (N -|- N) występuje przede wszystkim w stylu naukowym, typ (N + V) jest niezależny od stylu.

5)    Polskie kompozycje typu (N I V) tworzą grupę bardzo zróżnicowaną semantycznie, w której najliczniej reprezentowaną są złożenia o znaczeniach wykonawców czynności, narzędzi i czynności oraz procesów.

6)    Powyższy opis tekstowy należałoby uzupełnić przez porównanie z materiałem słownikowym (np. z wyborem łiaseł z Małego słownika języka polskiego pod red. S. Skorupki).