250
Nauczyciel prosi do siebie dwoje dzieci i cichutko umawia się z nimi, że będą udawać pieski. Następnie zwraca się do dzieci:
- Proszę uważnie patrzeć. Będzie zadanie o pieskach;
To są pieski (dzieci udające je, chodzą na czworakach tak, jak pieski); Każdy piesek ma, jak wiadomo, cztery łapy. Ile łap mają razem dwa pieski?
- Można pomagać sobie tak: ułożyć psie łapki z patyczków lub kasztanów i policzyć je. Można także liczyć na palcach...
- Dziękuję za występ dzieciom, które udawał}' pieski. Wy także macie policzyć psie łapki.
- Kto już wie, ile łapek mają razem dwa pieski, pokaże mi tę liczbę na palcach .
Nauczyciel prosi do siebie troje dzieci i cichutko umawia się z nimi, że będą udawać bociany. Następnie zwraca się do dzieci:
- Teraz będzie zadanie o bocianich nogach:
- Proszę dzieci-bociany, żeby pokazały nam, jak dumnie chodzą po łące.
- Bocian, jak wiadomo, ma dwie nogi. Są tu trzy bociany, ile nóg mają razem?
- Można pomagać sobie tak: ułożyć bocianie nogi z patyczków lub kasz-tanów i policzyć je. Można także liczyć na palcach...
- Dziękuję za występ dzieciom, które udawał}' bociany... Wy także macie policzyć bocianie nogi...
- Kto już wie, ile nóg mają razem trzy bociany, pokaże mi tę liczbę na palcach.
Nauczyciel prosi do siebie ośmioro dzieci i cichutko umawia się z nimi, że będą udawać wróbelki. Następnie zwraca się do dzieci:
- Teraz będzie zadanie o wróbelkach:
- Proszę dzieci-wróbelki, żeby pokazały nam, jak wesoło skaczą... Teraz wróbelki staną w rzędzie, bo trzeba was policzyć... Dzieci siedzące przy dywanikach liczą wróbelki...
- Proszę ułożyć na swoich dywanikach tyle kasztanów, ile jest wróbelków...
- Patrzcie, co się dzieje. Trzy wróbelki odleciały (troje dzieci odchodzi). Ile wróbelków zostało?
- Można liczyć pozostałe wróbelki. Można pomagać sobie licząc kasztany. zabrać trzy i policzyć te, które zostały...
- Dziękuję za występ dzieciom, które były wróbelkami...
- Kto już wie, ile zostało wróbelków, pokaże mi tę liczbę na palcach.
5. Jeszcze jedno zadanie o wróbelkach
Nauczyciel prosi do siebie dziewięcioro innych dzieci i cichutko umawia się z nimi. że one także będą wróbelkami. Następnie zwraca się
do dzieci:
- Teraz będzie jeszcze jedno zadanie o wróbelkach;
- Proszę dzieei-w róbelki, żeby pokazały nam, jak wesoło skacząWróbelki niech staną w rzędzie, bo trzeba was policzyć... Dzieci siedzące przy dywanikach liczą wróbelki...;
- Proszę ułożyć na swoich dyw anikach tyle kasztanów\ ile jest wróbelków...
- Popatrzcie, co się dzieje. Pięć wróbelków> odleciało... He wróbelków'
zostało?
- Można liczyć pozostałe wróbelki. Można pomagać sobie licząc kasztany; zabrać trzy i policzyć te, co zostały...
- Dziękuję za występ dzieciom, które były wróbelkami...
- Kto już wie, ile zostało wróbelków, niech pokaże mi tę liczbę na fyalcach.
Takich i podobnych zadań ma być więcej. Muszą to być zadania inscenizowane w podobny sposób, jak te które zostały przedstawione w scenariuszu. Trzeba je także dostosować do poziomu, na jakim dzieci dodają i odejmują. Jeżeli dobrze sobie radzą, to mogą policzyć, na przykład. ile razem łap mają trzy pieski?, a także: ile nóg mają cztery' bociany? Trzeba zadbać o to, żeby zadań na dodawanie było tyle samo. co zadań na odejmowanie.