Skan32

236 Zakazana archeologia - ukryta historia cr

„Dziki człowiek” w Chinach .Chińskie dokumenty historyczne oraz wiele kronik miast i miasteczek zawiera dużą liczbę wzmianek na temat ‘dzikich ludzi-, którym nadawano p_ ne imiona" - stwierdzi! Zhou Guodngz Muzeum Historii Naturalnej w Pęki nie. „Nawet dziś. na terenie okręgu Fang. w prowincji Hubei” - powiedział Zhou - ..krążą wdąż legendy o -maoren- (włochatych ludziach), czyli -dzikich ludziach-" Według podawanych relacji w 1922 roku milicjant schwyta! na tym obszarze „dzikiego człowieka", lecz brak dalszych informacji o tym wydarzeniu.

W 1940 roku Wang Zehn, absolwent Wydziału Biologii na Northw Univcrsity of Chicago, widział „dzikiego człowieka" tuż po zastrzeleniu gp przecz myśliwych Wang jechał samochodem z Baoji w prowmgi Shanxi do Tkn-słiui w prowincji Gansu Nagle usłyszał przed sobą strzały Wysiadł z samochodu. by zaspokoić swoją ciekawość i zobaczy] martwe ciało Była to istota pici żeńskiej, o wysokości niemal 2 m. pokryta grubymi, szarawo-czerwony-mi włosami o długości około 3 cm. Włosy na jej twarzy były krótsze, natomiast na głowie osiągały ponad 30 cm długości. Stworzenie miało wystąjące kości policzkowe i wydutne wargi. Zdaniem Wanga wyglądało jak rekonstrukcja chińskiego Homo enctus

10 Lat później kolejny naukowiec, geolog Flin Jinąuan. widział żywych „dzikich ludzi". Zliou Guoxing stwierdził: „Wiosną 1950 roku w górskim lesie, w pobliżu okręgu Baoji. w prowincji Shanxi. Fun ,|inquan oglądał, przy pomocy lokalnych przewodników, z bezpiecznej odległości, dwóch miejscowych „dzikich ludzi" Była to matka i syn Mniejsza istota miała 1.6 m wzrostu Oboje wyglądali jak ludzie". ~

W 1957 roku nauczyciel biologii z prowincji Zhejiang otrzymał ręce i stopy „czleko-nicdźwiedzia" zabitego przez miejscowych chłopów. Zhou Guoxing zbadał później te szczątki. Choć nie uważał, by należały do „dzikiego człowieka". uznał, ze „pochodzą od nieznanego przedstawiciela naczelnych".

W 1961 roku robotnicy budujący drogę przez gęsto zalesiony rejon XishU^Aang Hanna w prowincji Yunnan w najbardziej południowej części Chin donosili o zabiciu człekokształtnego stworzenia płci żeńskiej, które należało do rzędu naczelnych Istota ta miała 1.2-1,3 metra wysokości i była pokryta włosami. Chodziła w wyprostowanej postawie i zgodnie z relacjami naocznych świadków. jej ręce, uszy i piersi były identyczne jak u kobiety. Chińska Akademia Nauk wysłała zespół naukowców, by zbadał te informacje, lecz nie uzyskano żadnych namacalnych dowodów, które mogłyby je potwierdzić Niektórzy badacze uznali, że robotnicy natrafili na gibona Jednak Zhou Guaxing pt^' znał „Odwiedziłem niedawno człowieka, który brał udział w tych badaniach. Powiedział mi, że zwierzę, które zabito nie było gjbonem. lecz nieznanym stworzeniem o ludzkim kształcie"

W 1976 roku sześciu członków korpusu oficerskiego z rejonu leśnego Shon-nongija w prowincji Hubei jechało w nocy drogą w pobliżu wioski Chtinshuyfc

Żyjący małpolud'

237

jniędzy okręgiem Fangxiun a Shennongija W czasie jazdy napotkali oni „dziw-ną, bc/ogoniastą istotę, pokrytą czerwonawym futrem*' Na szczęście siała nieruchomo wystarczająco długo, by pięć osób /.dążyło wyjść 2 samochodu i mogło ją obserwować z odległości zaledwie kilku metrów. W tym czasie kie-rtjwca skierował przednie światła samochodu bezpośrednio na dziwne stworzenie Obserwatorzy byli pewni, że nie jest to niedźwiedź bądź jakakolwiek inna. znana im istota. Donieśli o tym wydarzeniu telegraficznie Chińskiej Akademii Nauk w Pekinie

Przez lata pracownicy akademii otrzymali wiele jiodobnych relacji 2 tego samego regionu w prowincji Hubei. Kiedy więc usłyszeli o powyższym zdarzeniu. postanowili go gruntownie zbadać. Do prowincji Hubei wysłano ekspedycję naukową, składającą się z ponad 100 badaczy Zebrali oni fizyczne materiały w postaci włosów. Śladów stóp i kału. Zarejestrowali również spotkania lokalnych mieszkańców z „dzikim człowiekiem" Później przeprowadzili dalsze badania. Ogółem w prowincji Hubei znaleziono ponad 1000 odcisków stóp „dzikich ludzi", część z nich o długości przekraczającej 48 cm. i ponad 100 włosów, z których najdłuższe mierzyły około 53 cm.

Niektórzy naukowcy uważali, że „dziki człowiek" z regionu Shennongija to rzadko spotykana tnaipa ogoniasta, tzw. złota małpa, która zamieszkuje ten teren. Hipoteza ta może co prawda wyjaśnić relacje o stworzeniach widzianych przez krótką chwilę 2 dużej odległości, rozważmy jednak przypadek Panga Genshcna. lokalnego przewodniczącego okręgu administracyjnego, który spotkał w lesie „dzikiego człowieka"

Pang stal twarzą w twarz z nieznaną istotą przez około godzinę w odległo śd mniej więcej 1,5 m: „Stworzenie miało prawie 2,5 m wysokości, szersze barki niż człowiek, pochylone czoło, głęboko osadzone oczy 1 bulwiasty nos z lekko odwróconymi nozdrzami. Jego policzki były zapadnięte, a uszy przypominały uszy łudzi, lecz były większe. Istota ta miała okrągłe oczy, również większe niż u ludzi. Jej szczęka była wysunięta do przodu, a wargi wydatne. Przednie zęby bidy tak szerokie jak u konia, oczy koloni czarnego. Ciemnobrązowe włosy, o długości ponad 30 cm, spadały luźno na barki. Resztę ciała, w tym całą twarz z wyjątkiem nosa i uszu. pokrywały krótkie włosy. Ramiona były opuszczone w dół, poniżej kolan. Stworzenie miało duże ręce. pałce o długości około 15 cm, a kduki tylko nieznacznie oddzielone od reszty palców. Istota ta nic miała ogona Jej uda były grube, krótsze niż dolne części nóg. Chodziła w wyprostowanej postawie. Każda jej stopa miała ponad 30 cm długości i około 15 cm szerokości - była szersza z przodu i węższa z tyłu. a pałce ukośnie ścięte".

-Dziki człowiek" w Malezji i Indonezji

W 1969 roku w czasie wyprawy na Borneo w Indonezji, zorganizowanej w celu obserwowania orangutanów, John McKinnon znalazł odciski stóp podobne do śladów stóp ludzi. Zapytał swojego małąjskicgo przewoźnika, czyje