222
10. Całkowanie form zewnętrznych
Z reguły różniczkowania funkcji złożonej wynika, że
(69) d(fT) = (*)dxj = ££(£,/) (T(x)) (Z)/,) (x)dxy =
/ 1 •
= I(Dj)(r(x))dt,== (40r
i
Jeżeli'ifa = dytiA... adyik, to (^)r = dth a ... adt^ i z twierdzenia 10.20 wynika, że
(70) 4(^,)r) = 0.
(W tym miejscu wykorzystujemy założenie, że T jest klasy '#").
Załóżmy teraz, że co = fdy,. Wtedy coT = f-fx) (dy,)T * przeprowadzone poprzednio rachunki pokazują, że
d(0)T) = t/(/r) A (dy,)T = (df)TA(dyj)T = ((df) a dy,)T = (dco)T.
Pierwsza z powyższych równości wynika z (63) i (70), druga z (69), trzecia z części b), a ostatnia z definicji <fo. Przypadek ogólny c) wynika ze szczególnego właśnie udowodnionego przez zastosowanie a). To kończy dowód.
Naszym następnym celem jest twierdzenie 10.25. Wynika ono wprost z dwu innych ważnych własności mówiących o zachowaniu się form różniczkowych przy dokonywaniu przekształceń.
10.23. TWIERDZENIE. Załóżmy, że T jest &-odwzorowaniem zbioru otwartego E c R" w zbiór otwarty V e Rm, S jest W-odwzorowaniem zbioru Vw zbiór otwarty We Rp i co jest k-formą na W, zatem ojs jest k-formą na Vi obydwie formy (oos)Ti toSTsą k-formami na E, gdzie
ST jest zdefiniowane wzorem (ST) (x) = S(T(x)). Wtedy
Dowód. Jeśli co i A są formami na W, to z twierdzenia 10.22 wynika, że
((® a ł)j)j- ^ (cos a żs)j = (cOg)j-A (Ag)j- oraz (co a A)jj- = co^j-aA^j-,
Zatem z tego, że (71) zachodzi dla co i A, wynika, że (71) zachodzi również dla co a A. Ponieważ każda forma może być zbudowana z 0-form i 1-form za pomocą operacji dodawania i mnożenia i ponieważ (71) jest trywialne dla 0-form, więc wystarczy dowieść (71) w przypadku co = dzq, q = 1,..., p. (Punkty zbiorów E, Vi W oznaczamy odpowiednio x, y i z.)
Niech tu..., t„ będą składowymi odwzorowania T, a s„..., sp - składowymi S i niech rj,..., rp będą składowymi odwzorowania ST. Jeśli co = dzq, to
cos = dsą = Y,(Disn) (y)ty}> j
a więc z reguły różniczkowania funkcji złożonej wynika («s)r - Y,(DjS,)(T(x))dtj= £(DJsq)(T(x))'Z(Ditj)(x)dxl= £(D,rq) (x)dx, - drq = coST.