316 XVI. Całki funkcji wymiernych
Zakładamy, że x#l, xjt- 1, x#2, — 2. Rozkładamy funkcję podcałkową na
ułamków prostych (1)
4a1 +x2 —4x — 4 x*-5x2+A x-l * + l ’ x—2 ' x+2
Mnożąc obie strony tożsamości przez wspólny mianownik otrzymujemy
4x1+x2-4x-A = A(x + l)(x-2)(x+2) +
+B (x-1) (x - 2)(x +2) + C(x— l)(x +1) (x +2) + D (x -1) (* +1) (a:-2)
W miejsce a podstawiamy kolejno pierwiastki mianownika. Gdy x=1, mamy 4 +1 -4_4 -A (1 +1) (1 — 2) (1 +2), skąd —3=—6 A, czyli A =|; gdy x= — 1, mamy -4+1 +4-ą= = B(-2) (— 3)• 1, skąd B= gdy x = 2, mamy 4-8 + 4-8-4 = C-3-4, skąd C=2; gdy .v = -2, mamy 4 (-8) + 4 + 8-4 = D(-3) (-1) (-4), skąd D = 2. Równość (1) przyjmuje więc postać
— +— . x—1 a + 1 x—2 x+2
a2-5a2+4
Całkujemy
4a1 +x2 — 4a —4
x—5x +4
dx=\]n |x—1| — i ln |x + l| +2ln |^c—2| +2 ln |x+2| + C ,
lub krócej:
4x1 +x2—4x—4
.-=-dx=4- ln
x*—5x2+4 2
x— 1
+21n|x2-4|+C. .
dx.
x2+3a2+2
Rozwiązanie. Stopień licznika równa się stopniowi mianownika, a więc dzielimy licznik przez mianownik. Po podzieleniu otrzymujemy
= 1+-
2x3 +2x2 +4x=(Ax + B)(x2 + 2)+(Cx+D)(x2 +1).
>k4d
równując współczynniki po obu stronach tożsamości musielibyśmy rozwiązać układ ' rech równań z czteroma niewiadomymi. Zamiast tego podstawimy w miejsce x urojone c. rwiastki mianownika. Gdy x=i, mamy -2i—2+4i—(Ai+B)-l, skąd A = 2, B=-2 Hbowiem dwie liczby zespolone są równe, jeżeli ich części rzeczywiste są równe i części pojone są równe); gdy x=i^2, mamy -4^2i-4+4 s/2i=(C yf2i+D)(-\), skąd r-0 D = 4. A więc
2x3+2x2+4x 2x—2 4
x* + 3x2+2 x2+l x2+2
■+-
Całkujemy
dx
x2~+2
f 2x3+2x2+4x f 2x f dx
—2-^- dx= —z dx — 2 —z--1-4
J x4+3x2+2 J x2 + \ J x2 + 1
Obliczamy kolejno całki:
f 2x , , , , C dx f dx 1 x
J ś+\dx=ln(x +1)> J^+r=arct8X’ J =yfarclg71
(por. zad. 16.11). Na podstawie równości (1) otrzymujemy ostatecznie
’ x4+2x3 +5x2 +4x+2 2 rr x
x*+3x2+2 Zadanie 16.19. Obliczyć całkę
- dx = x + \n(x + l)-2arctgA' + 272 arctg -y= + C .
dx.
x2 —2x — l
(x2 — 2x + l)(x2 +2a+5)
Rozwiązanie. Widzimy, że x2 —2x+1 =(x— l)2, natomiast trójmian x2 + 2x + 5 ma wyróżnik A =4—20<0, a więc nie da się rozłożyć na czynniki. Otrzymujemy
(;c2-2x + l)(*2+2x + 5) = (.t—1)2(*2+2;c + 5) .
Nakładamy, że 1. Rozkładamy funkcję podcałkową na ułamki proste
B
-2x—l
+
Cx + D
(x2 —2a: + 1)(.x2 +2x + 5) (x-1)2 x-l x2+2x + 5
Mnożenie obu stron równości przez wspólny mianownik daje
x2-2x-l = A(x2+2x + 5)+B(x-l)(x2+2x+5)+(Cx+D)(x-l)2.
Wyjmując x= 1 znajdujemy A= — 1. Wstawiając obliczoną wartość A otrzymujemy
x2-2x-ls-x2-2x-5 + B(x-l)(x2+2x + 5)+(Cx + D)(x-l)2 ,
^li
2(x— l)(^c +1) — l)(x2 +2x + 5) +(Cx + D)(a‘— l)2 .
~*elimy obie strony tożsamości przez x—1 i otrzymujemy .71 2(x + l)=B(x2+2;c + 5)+(C;t+D)(x-l) .
A więc (1)
f 2x1
= *+J-V
1
dx.
+2x2+4x
‘+3x2+2
W ostatniej całce mianownik jest trójmianem dwukwadratowym. Ponieważ wyróżnik zf = 9- 8= l>0, postępujemy jak w poprzednim zadaniu i otrzymujemy
x* + 3x2 +2 = (x2 + l)(x2 +2).
Opierając się na tym przekształceniu rozkładamy funkcję podcałkową na ułamki pi05ie
2x1+2x2+4x Ax+B Cx + D x2 +3x2 +2 = x2 + l A2+2 ’