AnalizaFinansowaTeoriaPrakty 0

Teoria i praktyku analizy finansowej w przedsiębiorstwie

Oprócz przedstawionego wskaźnika rentowności kapitału własnego, inwestorów interesuje również stopa zwrotu z kapitału własnego, ale mierzona nie całością zysku netto, lecz tylko tą jego częścią, która przypada do podziału na akcje zwykłe. Ten sposób pomiaru efektywności odzwierciedla najbardziej realne, wymierne, bieżące korzyści inwestorów.

Trzeci ze wskaźników w tej grupie to wskaźnik rentowności kapitału podstawowego (Wrkp). Stanowi on dalsze uszczegółowienie wskaźnika rentowności kapitału własnego. Podobnie jak przy wskaźniku rentowności kapitału własnego, oblicza się go jako relację zysku netto do przeciętnego stanu kapitału podstawowego, co przedstawia wzór:

Wrkp =

zysk netto

przeciętny stan kapitału podstawowego

x 100

Przy analizie wskaźnika rentowności kapitału podstawowego istotna jest nie tylko jego wielkość, którą ocenia się we wszystkich trzech kierunkach, jako porównanie w czasie, z planem i przestrzeni, ale teź zmiany na tle wskaźnika rentowności kapitału własnego. W wypadku, gdy rentowność kapitału podstawowego rośnie szybciej, niż rentowność kapitału własnego, wówczas można stwierdzić, że w przedsiębiorstwie utworzone zostały rezerwy, co jest objawem przezornej polityki finansowej prowadzonej przez kierownictwo tej firmy.

Przedstawiony wskaźnik w badanej Spółce Akcyjnej „Alfa” uzyskał następujące wartości:

rok 200b

14 546

xl00 = 10,69%

136 000

- rok 200c

4334

136000

x 100 = 3,19%

rok 200d

54 069 136 000

x 100 = 39,76%

Przy obliczaniu wielkości przedstawionych wskaźników wykorzystano stan kapitału podstawowego na koniec okresu. Przeciętny stan równa się stanowi na koniec okresu tylko wówczas, gdy wielkość kapitału nie ulega zmianie i w całym okresie jest stała. W takim wypadku liczenie wielkości przeciętnej jest bardziej pracochłonne i nie zwiększa dokładności uzyskanych wyników.

250